Οι 12οι Παραολυμπιακοί Αγώνες αποτέλεσαν την αφορμή για εξαγγελίες σχετικές με τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρία. Η πολιτική υποκρισία όμως δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τη βιτρίνα των Αγώνων, όταν οι κυβερνώντες τωρινοί και πρώην στερούν τις επιχορηγήσεις για τα περισσότερα αθλητικά σωματεία αναπήρων ή τις μοιράζουν μόνο εκεί που υπάρχουν «δικοί τους» άνθρωποι. Δεν αντιμετωπίζουν τον αθλητισμό ως δικαίωμα όλων των ατόμων με αναπηρία, αλλά μόνο ως πρωταθλητισμό. Μιλούν για τα ειδικά σχολεία, όταν από τα 203.000 παιδιά με αναπηρία μόνο τα 14.000 έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής στα ειδικά σχολεία, που ταυτόχρονα υπολειτουργούν. Αθλητισμός δεν μπορεί να υπάρξει, όταν ο ανάπηρος δεν έχει δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλιά, στην ψυχαγωγία, δικαίωμα που του στερεί η πολιτική του πρωταθλητισμού και των κερδών, η πολιτική εμπορευματοποίησης της πρόνοιας.
Σήμερα το τρίτο και τελευταίο μέρος της αναφοράς μας στο αντικομμουνιστικό «κυνήγι μαγισσών», που σχεδιάστηκε από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και υπηρετήθηκε από τη «σιδερένια φτέρνα» του μακαρθικού μηχανισμού
Στα 50χρονα των Επιδαυρίων 1954 και του Φεστιβάλ Αθηνών 1955 αφιερώνεται ο φετινός γιορτασμός της «Ημέρας του Ηθοποιού», που θα πραγματοποιηθεί, αύριο στις 8 μ.μ., στο Ηρώδειο
Στις 2 Σεπτέμβρη του 1945 ο Χο Τσι Μινχ διάβασε τη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας του Βιετνάμ, με την οποία η χώρα ονομαζόταν Λαϊκή Δημοκρατία. Μα η οριστική νίκη όλου του βιετναμέζικου λαού ήρθε με την ήττα των Αμερικανών στα 1975
«Ταμπουρωμένοι πίσ' από 'να πυκνό θαμνώδη φυσικό φράχτη, δίπλα από το σπίτι του Πήτα, τους περίμεναν με πολλές πέτρες στις τσέπες τους ο καθένας». Από το διήγημα του Μενέλαου Γουβέτα
Κυρίως φύλλο
Feeds
