Η Σύνοδος Κορυφής της Χαλκιδικής πέρασε στην Ιστορία και οι αποφάσεις της δρομολογούν εξελίξεις που θα καταγραφούν στις πιο μαύρες σελίδες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το δυστύχημα για την ελληνική κυβέρνηση είναι ότι οι σελίδες αυτές θα φέρουν τη δική της υπογραφή, ως προεδρεύουσας.

Στην αναζήτηση ενός κοινού παρονομαστή των αποφάσεων αυτής της Συνόδου καταλήγουμε στην ενίσχυση των αντιδραστικών χαρακτηριστικών της ΕΕ σε όλη την κλίμακα των πολιτικών της.

Με την απόφαση για τους πρόσφυγες και τη μετανάστευση, οι «είκοσι πέντε» επιχειρούν να υψώσουν ένα τείχος για να κρατήσουν έξω απ' αυτό τους «παρίες» της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Χαρακτηρίζουν, ουσιαστικά, ανεπιθύμητους τους πρόσφυγες και συζητούν λύσεις για την αντιμετώπιση που θυμίζουν ναζιστικές μεθόδους, όπως η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε χώρες γειτονικές με τις χώρες της ΕΕ για να κρατούνται εκεί και να «επαναπροωθούνται» στη χώρα τους οι «λαθρομετανάστες»...

Το λεγόμενο ευρω-Σύνταγμα παραπέμφθηκε προς συζήτηση στη Διακυβερνητική Διάσκεψη, η οποία αρχίζει τις εργασίες της τον ερχόμενο Οκτώβρη και οφείλει να καταλήξει σε ένα Σύνταγμα μέχρι την 1η του Μάη, μέρα ένταξης των νέων κρατών-μελών. Ωστόσο, από τις συζητήσεις που προηγήθηκαν κατά τη διάρκεια της Συνέλευσης υπό τον Ζισκάρ Ντ' Εστέν, όσο και από αυτές που έγιναν κατά τη διάρκεια της Συνόδου, προκύπτουν τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του Συντάγματος. Είναι η οριστική αποβολή των μικρότερων κρατών-μελών από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Η ενίσχυση των μεγάλων κρατών με τη στάθμιση των ψήφων βάσει του πληθυσμιακού μεγέθους. Η κατάργηση του βέτο σχεδόν για όλα τα θέματα, γεγονός που αφαιρεί από τα κράτη-μέλη τη δυνατότητα να αποτρέπουν μια απόφαση που θίγει τα κυριαρχικά τους συμφέροντα. Η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών στα κοινοτικά όργανα, τα οποία θα είναι υπό τον έλεγχο των πέντε-έξι μεγάλων κρατών.

Μπορεί για τα θέματα αυτά να υπάρχουν σοβαρές αντιθέσεις μεταξύ των «είκοσι πέντε», όμως είναι βέβαιο ότι είτε με τη μία, είτε με την άλλη εκδοχή, δημιουργείται και ενισχύεται ένα Διευθυντήριο στην ΕΕ, το οποίο θα ασκεί τον πλήρη έλεγχο και την εξουσία στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 450 εκατομμυρίων. Ενα Διευθυντήριο, του οποίου δεν είναι ακόμη γνωστή η σύνθεση αλλά θα λειτουργήσει ως στρατηγείο των πολυεθνικών και των τραπεζιτών στην επίθεση κατά των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Η ακραία αντιδραστικοποίηση της ΕΕ έγινε ακόμη πιο φανερή με το κείμενο Σολάνα, για τη Στρατηγική Ασφάλειας της ΕΕ, με το οποίο η Ενωση μετατρέπεται σε μηχανισμό διαρκών πολεμικών επεμβάσεων για την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», των όπλων μαζικής καταστροφής, του οργανωμένου εγκλήματος και, τώρα, των κρατών που δεν είναι τόσο δημοκρατικά, όσο τα θέλουν οι «εταίροι» και οι υπερατλαντικοί συνεταίροι...

Το κείμενο του Χαβιέ Σολάνα «Για μια ασφαλή Ευρώπη σ' έναν καλύτερο κόσμο», το οποίο χαιρετίστηκε ως «πολύ σημαντικό» από τον υπουργό Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, και υιοθετήθηκε από τους ηγέτες της ΕΕ, ήταν η πιο σημαντική αποκάλυψη της Συνόδου. Το κείμενο του ύπατου εκπροσώπου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ είναι ένας ύμνος στον ακατάλυτο δεσμό του «ευρωατλαντισμού» και στην ενίσχυση της αχαλίνωτης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, των προληπτικών πολέμων, της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Μ' αυτή την εξέλιξη ικανοποιείται η ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας σχέσης των δύο πλευρών στον τομέα της ασφάλειας και των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ο Σολάνα το είπε ευθέως: «Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δράσουμε προτού ξεσπάσει η κρίση. Οσο νωρίτερα αρχίζει η πρόληψη των συγκρούσεων και των απειλών, τόσο καλύτερα»!

Ετσι χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ΕΕ η τρομοκρατία, τα όπλα μαζικής καταστροφής και το οργανωμένο έγκλημα και συμπληρώνεται ο κατάλογος των περιπτώσεων όπου απαιτείται η επέμβαση με τις χώρες που «έχουν αυτοτοποθετηθεί εκτός των ορίων της διεθνούς κοινωνίας» και οι οποίες «είναι επιθυμητό να επανέλθουν στη διεθνή κοινότητα»!

Οσο για εκείνους που προσπαθούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό, κατά τη διάρκεια της επιδρομής στο Ιράκ, ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει η δύναμη αποτροπής των πολέμων και των επεμβάσεων, ο Χαβιέ Σολάνα είπε: «Αναντικατάστατη θέση κατέχει η ευρωατλαντική σχέση. Ενεργώντας από κοινού, η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ΗΠΑ μπορούν να αποτελέσουν μια κολοσσιαία δύναμη αγαθού για τον κόσμο μας. Αν δυναμώσουμε τις δυνατότητες και βελτιώσουμε τη συνοχή μας, θα είμαστε πιο αξιόπιστοι ως παράγοντας και θα έχουμε περισσότερη επιρροή ως εταίρος». Με αυτή τη θέση θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον στις 25 του Ιούνη ο προεδρεύων της ΕΕ, Κ. Σημίτης.

Βεβαίως, οι «είκοσι πέντε» δεν παρέλειψαν να επαναβεβαιώσουν την προσήλωσή τους στις αποφάσεις της Λισαβόνας. Ετσι, έστειλαν μήνυμα στους εργαζόμενους όλων των κρατών-μελών για την επίθεση που έρχεται κατά των εργασιακών και των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.

Και όλα αυτά αναμένεται να επισφραγιστούν με τις συμφωνίες για την έκδοση και τη δικαστική συνδρομή μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, την ερχόμενη Τετάρτη στην Ουάσιγκτον. Με την υπογραφή του Κ. Σημίτη και της Ελληνικής Προεδρίας. Δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο τέλος για μια τέτοια προεδρία...