Ο συντονισμός και η κοινή δράση σε διεθνές επίπεδο είναι η απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μπροστά στην όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν η Ευρωπαϊκή Ενωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα και οι άλλοι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Στη θέση αυτή κατέληξε η Διεθνής Συνάντηση συνδικαλιστικών οργανώσεων που συνδιοργάνωσαν την Παρασκευή το βράδυ στη Θεσσαλονίκη το ΠΑΜΕ και το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Γραφείο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Στην κατάμεστη αίθουσα του ΕΚΘ παραβρέθηκαν εκατοντάδες συνδικαλιστές από την Ελλάδα και 50 συνδικαλιστές που εκπροσωπούσαν 16 συνδικαλιστικές οργανώσεις από 15 χώρες.

Ταυτόχρονα, η ισχυροποίηση της πάλης των εργαζομένων μέσα σε κάθε χώρα θα δυναμώνει τη διεθνή δράση, θα δημιουργεί συνθήκες πιο αποτελεσματικού συντονισμού και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εχοντας ξεκαθαρίσει ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει σαφές καπιταλιστικό περιεχόμενο, όπως σαφή είναι τα κέρδη για τα μονοπώλια και το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θέτει ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας τη «συσπείρωση δυνάμεων».

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε η σημασία που έχει στις σημερινές συνθήκες η μαζικοποίηση και η ισχυροποίηση των συνδικάτων και κύρια με νέους εργαζόμενους. Κοινή ήταν η πεποίθηση ότι η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, γενικότερα η αποτελεσματική αντίσταση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από το βαθμό οργάνωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα.

Η αύξηση της ιμπεριαλιστικής βίας οδηγεί την ανθρωπότητα μπροστά σε μεγάλους κινδύνους. Η υπεράσπιση των χωρών που βρίσκονται στη λίστα των ιμπεριαλιστών, η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας, της ΛΔ Κορέας, η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, η αποτροπή των επιθέσεων των ΗΠΑ σε μια σειρά άλλες χώρες αποτελούν για τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στην ΠΣΟ καθήκοντα πρώτης γραμμής.

Οι συνδικαλιστές σημείωσαν ότι οι πρόσφατες κινητοποιήσεις σε Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δείχνουν ότι η εργατική τάξη της Ευρώπης αντιστέκεται στις κεντρικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απαιτείται όμως να αντιμετωπιστεί πιο αποτελεσματικά η ιδεολογική επίθεση των επιτελείων της ΕΕ και των κυβερνήσεών της που συμπυκνώνεται στον περίφημο «κοινωνικό διάλογο». Με το εργαλείο αυτό επιχειρείται ο ιδεολογικός αφοπλισμός του εργατικού κινήματος, η υποταγή του στον ταξικό αντίπαλο.

Απέναντι στις επιλογές του κεφαλαίου οι ταξικές δυνάμεις και το Περιφερειακό Γραφείο της ΠΣΟ καθόρισαν τη δική τους αγωνιστική πλατφόρμα. Οι άμεσες διεκδικήσεις αυτής της πλατφόρμας αφορούν: Στη διεκδίκηση σταθερής δουλιάς με 35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο. Στην ανάγκη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Στην ενίσχυση των ανέργων. Στην υπεράσπιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και των συστημάτων Υγείας. Στην απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων. Στην υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών. Στην εναντίωση στο ρατσισμό, στο νεοφασισμό. Στη στήριξη των οικονομικών μεταναστών και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Στον αγώνα για τη διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας και της υγείας των εργαζομένων. Στη δημόσια δωρεάν Παιδεία. Στην πάλη για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των εργαζομένων.