Το όπως πάντα πολυδάπανο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε και τυπικά την παραδοχή των σχεδίων των δύο συμφωνιών μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ «Σχετικά με την Εκδοση» και «Σχετικά με την Αμοιβαία Δικαστική Συνδρομή».
Μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις και διαβουλεύσεις ανάμεσα στις κυβερνητικές εξουσίες των δύο «συμβαλλομένων μερών», τα κείμενα διαμορφώθηκαν και εγκρίθηκαν εισηγητικά από το Συμβούλιο των υπουργών Δικαιοσύνης των χωρών της ΕΕ, που συνήλθε στο Λουξεμβούργο στις 6/6 υπό την προεδρία του Ελληνα υπουργού Φ. Πετσάλνικου.
Οι συμφωνίες θα υπογραφούν τελικά στις 25/6 στην Ουάσιγκτον, στη σκιά της Συνάντησης Κορυφής Σημίτη - Μπους, δηλαδή της ΕΕ και των ΗΠΑ. Απλή ανάγνωση των κειμένων των συμφωνιών δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι συντελείται βαρύ έγκλημα σε βάρος των λαών της Ευρώπης, καθώς διαπιστώνεται ότι και τα τελευταία ίχνη πολιτικών - δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων και δυνατοτήτων έκφρασης και υπεράσπισής τους, η ΕΕ τα παραδίδει παγερά και στο Μινώταυρο της εξουσίας των ΗΠΑ.
Ο Ελληνας υπουργός Δικαιοσύνης τις τελευταίες βδομάδες επιχειρεί να αποκρούσει την έντονη κριτική ως και την πλήρη αποδοκιμασία που συνάντησαν στη χώρα μας οι συμφωνίες, από όλα τα κόμματα πλην της ταυτισμένης με αυτές τις εξελίξεις ΝΔ, από πολιτικούς αρθρογράφους, από πολιτικές και επιστημονικές οργανώσεις και σωματεία και από εξέχοντες δημοκράτες νομομαθείς. Είναι εξοργιστικά προκλητική η χρησιμοποίηση του παραπλανητικού λόγου και μιας εν γνώσει πονηρής νομικής και πολιτικής συλλογιστικής από τον εξίσου συνυπεύθυνο με τους ομολόγους του της ΕΕ υπουργό, για να «περάσει» στη συνείδηση του κόσμου, και να εμποδίσει τις αντιδράσεις, ένα σε βάρος του ελληνικού λαού έγκλημα τέτοιου μεγέθους.
Ελάχιστα δείγματα από το περιεχόμενο της συμφωνίας για την έκδοση (μ' αυτή θα ασχοληθούμε), όσα μπορούν να χωρέσουν στο πλαίσιο ενός σύντομου άρθρου, είναι η πιο καλή επιβεβαίωση των αρνητικών εκτιμήσεων που προαναφέρονται.
Η συμφωνία αυτή περιέχει πολλές προμελετημένες ασάφειες, ώστε να εφαρμόζεται στην κάθε περίπτωση σύμφωνα με τις αξιώσεις και την καταπίεση των ισχυρών ιμπεριαλιστών.
1. Ενα πρόσωπο που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα ποινική δίωξη εναντίον του ή που καταδικάστηκε και εκτίει την ποινή του, μπορεί η Ελλάδα να το παραδώσει στις ΗΠΑ προσωρινά «αν εγκριθεί αίτηση έκδοσής του». Αυτό το πρόσωπο κρατείται στις ΗΠΑ «εν αναμονή της άσκησης δίωξης». Δηλαδή εκδίδεται προσωρινά ένας που κατά τις αστυνομικές αρχές των ΗΠΑ είναι απλά «ύποπτος», πριν από την άσκηση ποινικής δίωξης από αρμόδια δικαστικά όργανα για να μπορεί να ασκήσει και τα δικονομικά - ατομικά του δικαιώματα. Το πρόσωπο αυτό «επιστρέφεται» αμέσως μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών στις ΗΠΑ εναντίον του, που καθορίζονται με αμοιβαία συμφωνία των κρατών. Δηλαδή, ποιων «διαδικασιών»; Προανάκρισης, κύριας ανάκρισης, δίκης με εφέσεις και αναιρέσεις, μήπως και έκτισης της ποινής που θα του επιβληθεί στις ΗΠΑ; Στη συμφωνία επίτηδες δεν καθορίζονται σταθερά και υποχρεωτικά κριτήρια για την προστασία του διωκόμενου. Θα ρυθμίζονται ευκαιριακά σε κάθε περίπτωση με διαπραγμάτευση ανάμεσα στις εξουσίες. Τώρα, αν υπολογίσει κανείς ότι με τη συμφωνία δεν αποκλείεται η έκδοση Ελληνα υπηκόου, τις συνθήκες της απέραντης αστυνομοκρατίας στις ΗΠΑ, ότι στη χώρα αυτή δεν απαγορεύονται τα βασανιστήρια κλπ., εύκολα αντιλαμβάνεται τη θανάσιμη απειλή για την ίδια τη ζωή και τα δικαιώματα του κάθε πολίτη (άρθρο 9 της συμφωνίας).
2. Στο ζήτημα της θανατικής ποινής που ισχύει στις ΗΠΑ: Η κάθε χώρα της ΕΕ μπορεί να εγκρίνει την έκδοση, αν οι ΗΠΑ υποσχεθούν ότι δε θα επιβληθεί ή ότι δε θα εκτελεστεί η ποινή του θανάτου. Αν αρνούνται να το υποσχεθούν, τότε η κάθε «Ελλάδα» «μπορεί» να απορρίψει την αίτηση έκδοσης. Και εδώ δε συμφωνείται υποχρεωτικά για τις εξουσίες και για την προστασία των δικαιωμάτων στη ζωή και τη δημοκρατική υπεράσπιση του ανθρώπου ο αποκλεισμός της έκδοσης (άρθρο 13 της συμφωνίας). Αν συνυπολογιστεί και ο κίνδυνος από την εφαρμογή του άρθρου 15 για τις «διαβουλεύσεις», με σκοπό «να αξιοποιηθεί κατά το δυνατόν αποτελεσματικότερα η παρούσα συμφωνία», καθώς και άλλες συναφείς διατάξεις, ο κίνδυνος της καταστρατήγησης των όρων που δήθεν εμποδίζουν την επιβολή και εκτέλεση της θανατικής ποινής του «τρομοκράτη» που εκδίδεται, και που στο μέλλον μπορεί να είναι τα μέλη της διοίκησης ενός σωματείου, της οργάνωσης για τα δικαιώματα μειονοτήτων κλπ., είναι υπαρκτός και ολοζώντανος.
3. Με το άρθρο 16, παρ. 1 επιτρέπεται η αναδρομική ισχύς της συμφωνίας, δηλαδή η έκδοση προσώπου για αδίκημα που διέπραξε πριν αυτή (η συμφωνία) αρχίσει να ισχύει. Δεδομένου ότι η συμφωνία έχει καθαρά και έντονα ποινικό χαρακτήρα, η ρύθμιση αυτή αποτελεί ιστορικά την πρώτη ανατροπή της μακραίωνης εφαρμογής της αρχής της μη αναδρομικής δύναμης των ποινικών νόμων. Αν αναλογιστεί κανείς τον κίνδυνο γενίκευσης της αρχής αυτής στο ποινικό δίκαιο, με βάση την ασυγκράτητη ροπή του συστήματος στον αυταρχισμό, γίνεται φανερό ότι με τη συμφωνία αυτή κορυφώνονται και οξύνονται οι διαδικασίες για την ανατροπή ολόκληρου του οικοδομήματος των κατακτημένων και καταγραμμένων στα Συντάγματα και τις νομοθεσίες πολιτικών, δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων των λαών, που είναι απαραίτητο για την ειρηνική συμβίωση και τις παραπέρα ουσιαστικές δημοκρατικές κατακτήσεις τους και τυλίγεται γύρω τους το δίχτυ της απόλυτης κοινωνικής και εξουσιαστικής βίας που δεν κατόρθωσαν να επιβάλουν οι πολιτικοί τους πρόγονοι του προηγούμενου κύματος φασιστικών επιδρομών του ιμπεριαλισμού.
4. Τέλος, να αναφερθεί ότι με άλλες διατάξεις της συμφωνίας μπορούν να συνάπτονται διμερείς συμφωνίες έκδοσης μεταξύ των ΗΠΑ και κάθε κράτους της ΕΕ, επομένως και να καταργούνται οι τυχόν ισχύουσες παλιότερες με νέες, που οι όροι τους να συμπορεύονται με τους όρους αυτής εδώ της γενικής συμφωνίας. Ετσι αποδεικνύεται όχι μόνο εν γνώσει του αβάσιμο, αλλά και ηθικοπολιτικά επίμεμπτο το επιχείρημα του υπουργού ότι η Ελλάδα μπορεί να προστατεύει τους υπηκόους της με τις όποιες ευνοϊκότερες διατάξεις της Συνθήκης έκδοσης Ελλάδας - ΗΠΑ της 6/5/1931 (ν.5554/1931), ειδικότερα, μάλιστα, σχετικά με την έκδοση αδιακρίτως και Ελληνα υπηκόου, απλά ύποπτου, κατά τη γνωστή σερίφικη αστυνομοκρατία των ΗΠΑ (ολοζώντανη η πρόσφατη μεταχείριση του καθηγητή του Πολυτεχνείου Β. Αγγελόπουλου).
Από όλα τα προαναφερόμενα γίνεται φανερό ότι οι συμφωνίες για την έκδοση και τη δικαστική συνεργασία και συνδρομή δε συνάπτονται για να «κυνηγήσουν» οι ΗΠΑ και η ΕΕ το δολοφόνο, το λαθρέμπορο, τον εκβιαστή, τον απατεώνα κλπ. Γι' αυτούς έχουν αναπτύξει υπερεπαρκείς μηχανισμούς αστυνομικής και δικαστικής καταστολής.
Αλλωστε όλα αυτά τα εγκλήματα, όπως και εκείνα της άγριας εκμετάλλευσης της «μαύρης» και της... «άσπρης» κι όλων των αποχρώσεων εργασίας, του ξεπλύματος του «μαύρου χρήματος», του λαθραίου και του «νόμιμου» εμπορίου όπλων, ναρκωτικών, ανθρώπινης σάρκας και δυστυχίας και τα πιο φριχτά εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας, οικολογικών και πολιτισμικών καταστροφών, τα προκαλούν και τα διαπράττουν τα στελέχη τους και οι ίδιοι - όταν από τους θώκους της εξουσίας υπηρετούν αυτά τα ταξικά συμφέροντα - που τόσο κυνικά και αναίσχυντα υποκρίνονται τους προστάτες και όχι βέβαια οι... εργάτες των βιομηχάνων και οι δυστυχισμένοι απολυμένοι, οι άνεργοι και οι πεινασμένοι συνταξιούχοι.
Ακριβώς την κοινωνική αντίδραση και τους κοινωνικούς αγώνες για την αμφισβήτηση και την ανατροπή της εξουσίας τους έχουν σκοπό να προλάβουν και να συντρίψουν και με αυτές τις «συμφωνίες». Που πρέπει να συνεκτιμηθούν στο πλαίσιο όλων των άλλων μέτρων οικοδόμησης μιας απέραντης κρατικής, διακρατικής και διεθνικής τρομοκρατίας που ασκούν με τις επιδρομές, τα σύγχρονα κρεματόρια, τα «νέα δόγματα» του ΝΑΤΟ, τους «ευρωστρατούς», ευρωαστυνομίες, ευρωεντάλματα κλπ. Ολα αυτά τα στοιχεία επαναφοράς σε μεσαιωνικές περιόδους που αξιώνουν από όλους να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
Του
Αγγελου ΡΕΜΠΗ*
*Ο Αγγελος Ρεμπής είναι τέως Εφέτης
Κυρίως φύλλο
Feeds
Προτεραιότητα η συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων
