Με τον αγαπημένο της «Ριζοσπάστη» στα χέρια και την κόκκινη σημαία του ΚΚΕ να σκεπάζει το φέρετρό της - τον «Ρ» και το ΚΚΕ που αγάπησε και υπηρέτησε τα ιδανικά και τα οράματά τους για ένα καλύτερο κόσμο - «έφυγε» χτες για το τελευταίο της ταξίδι η Αγορίτσα (η δική μας Ρίτσα) Τσιακίρη, που κηδεύτηκε από το Νεκροταφείο Βύρωνα.

Ηταν πολλοί οι σύντροφοι και συντρόφισσες, οι συναγωνιστές και συναγωνίστριες της στους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού και γνωστοί, που με ζωγραφισμένη τη θλίψη στα πρόσωπά τους, ξεπροβόδισαν, μαζί με τους οικείους της (την αδελφή της Βασιλική και την Ευτυχία, το Γιώργο και τον Ανδρέα Βαρελογιάννη), την Αγορίτσα Τσιακίρη. Ανάμεσά τους παραβρίσκονταν σύντροφοί της από την ΚΟΒ Περισσού και από το «Ριζοσπάστη», ο Κώστας Μαραγκουδάκης, μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ κ.ά.

Την αγωνίστρια που, όπως θύμισε αποχαιρετώντας την εκ μέρους της ΚΟΒ Περισσού ο Γ. Παυλίδης, μπήκε στον αγώνα, από τα 13 χρόνων κοριτσάκι με τον ΕΛΑΣ, παλεύοντας για την απελευθέρωση της πατρίδας από το φασιστικό ζυγό. Αμέσως μετά την απελευθέρωση αγωνίστηκε μέσα από το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας ενάντια στον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό, όπου και, το 1946, τραυματίστηκε σοβαρά. Το 1947 συνελήφθη από το μοναρχοφασιστικό κράτος για να ακολουθήσει η φυλάκισή της, πρώτα στις φυλακές της Λάρισας, της Πάτρας, στις φυλακές Ανηλίκων και τις γυναικείες φυλακές του Αβέρωφ, απ' όπου απολύθηκε στα 1953. Η χούντα την ξαναστέλνει στις φυλακές για ένα χρόνο.

Η Ρίτσα Τσιακίρη συνέχισε τον αγώνα παλεύοντας για τα ιδανικά του ΚΚΕ, για κοινωνική προκοπή και λαϊκές ελευθερίες μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, μέλος του οποίου ήταν μέχρι το θάνατό της. Πιστή στις ιδέες και τα οράματα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, η Ρίτσα Τσιακίρη, μετά τη μεταπολίτευση, συνέχισε τον αγώνα, μαζί με το σύντροφό της στη ζωή, αγωνιστή Γ. Τσιακίρη, με τον οποίο εργάστηκαν για χρόνια στις υπηρεσίες του «Ριζοσπάστη». «Καλό ταξίδι», συντρόφισσα Ρίτσα, θα σε θυμόμαστε πάντα.