Σκέψεις για ένα κενό | ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σκέψεις για ένα κενό

ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Να που έφτασε η στιγμή για το τελευταίο άλμα του Χόμο Πασόκους στο κενό. Από τον ιδεολογικό ιππόδρομο όπου τον είχε μεγαλώσει ο Αντρέας, ο επονομαζόμενος και Μεγάλος, ο Χόμο Πασόκους σάλταρε κυριολεκτικά μέσα στο Χρηματιστήριο, νομίζοντας πως είχε σίγουρο το χρυσάφι στο χέρι.

Ο Χόμο Πασόκους, ο μάγκας, η γάτα. Ο κοντός με τη γραβάτα, αυτός που χωνότανε παντού και τα έπαιρνε απ' όλους, αυτός που χτύπαγε τα κλειδάκια του κάμπριο επιδεικτικά στο τραπέζι μπροστά στο φραπέ και σε μια ξανθιά, αυτός τη «βρήκε» - κατά την έκφρασή του - από εκεί που δεν το περίμενε. Τώρα αναπολεί τους ηγέτες του παρελθόντος, τον αναβάτη Αντρέα, τον πολυμήχανο Μένιο, αυτοί σου πέταγαν και κανένα κόκαλο, μονολογεί, ενώ τώρα οι εκσυγχρονιστές... όλα για πάρτη τους.

Ο Σημίτης βρήκε επιτέλους το ρόλο που του ταιριάζει: του Πόντιου Πιλάτου της πολιτικής σκηνής.

Το πολιτικό κενό το μοιράζει η κυβέρνηση σαν ένα αγαθό απαραίτητο για κάθε σπίτι. Το ηθικό κενό δεν την ενδιαφέρει αν υπάρχει. Αυτό το έχει αναθέσει με δόλιο τρόπο σε εισαγγελείς και δικαστές, καθιστώντας τους ρυθμιστές της ηθικής.

Κάποιος σοφός είχε πει πως νόμος είναι η επιβράβευση της πανουργίας. Αφού εγώ, ο Χόμο Πασόκους, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω το νόμο, η τελευταία μου προσταγή σ' αυτόν είναι: να κοιμηθεί.

Αυτή είναι η αρχή του τέλους του Χόμο Πασόκους. Το Χρηματιστήριο είναι το τελευταίο σύμβολο μιας κίνησης ανθρώπων που καπηλεύτηκαν ό,τι πιο ευγενικό είχε η Αριστερά. Το ΠΑΣΟΚ τελειώνει στα χέρια ενός ουδέτερου ανθρώπου όπως είναι ο Σημίτης. Τα συνθήματα για την κίνηση - και όχι φυσικά πια κίνημα, αφού ως τέτοιο δεν υφίσταται - έχουν αμετάκλητα τελειώσει. Το πολιτικό κενό που έχει γεννηθεί έχει μια μεγάλη ανάγκη: το νανούρισμα, για να μην το ξυπνήσει κανείς και ποτέ: «Κοιμάται ο Σημίτης μου και πού θα μου ξυπνήσει; Στο χέρι της Αμερικής και στην κοιλιά της Δύσης...».

του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ