Τα δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου, την Τετάρτη 30 Μάη, για τη συνάντηση των «τεσσάρων» στις Βρυξέλλες αντικαθρέφτιζαν τα πενιχρά αποτελέσματα, σε σύγκριση με τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για μια πρωτοβουλία με στόχο τη δημιουργία αυτοτελούς ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής σε σχέση με τη ΝΑΤΟική στρατιωτική μηχανή.
Οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου συζήτησαν την περασμένη Τρίτη το σχέδιο για τη δημιουργία μιας «Ευρωπαϊκής Ενωσης Ασφάλειας και Αμυνας». Το γεγονός ότι αμέσως μετά τη συνάντηση οι κ.κ. Σρέντερ και Σιράκ έσπευσαν να καθησυχάσουν τόσο τις ΗΠΑ, όσο και τους «ατλαντιστές» της ΕΕ, ως προς τις προθέσεις τους, που δεν έρχονται σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και τους «ατλαντιστές» Ευρωπαίους, δεν αλλάζει την ουσία μιας επιδίωξης, που αναδεικνύει τις οξυμένες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τη φιλοπολεμική πολιτική τους.
Περίπου, πριν από είκοσι μέρες, όταν ανακοινώθηκε η συνάντηση των «τεσσάρων», η αμερικανοβρετανική επιδρομή κατά του Ιράκ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και ήταν νωπές ακόμη οι αντιρρήσεις των Γαλλογερμανών στον ΟΗΕ για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Τότε, η πρωτοβουλία των «τεσσάρων» παρουσιάστηκε ως προϊόν της απόφασής τους να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός «ευρωπαϊκού στρατού» με δικές του υποδομές και δικά του επιτελεία, ο οποίος θα λειτουργούσε στο μέλλον και ως δύναμη αποτροπής επιδρομών και επεμβάσεων, όπως αυτής που έγινε στο Ιράκ.
Στην Ελλάδα, κυβέρνηση, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΝ, με διαφορετικούς τόνους, δήλωσαν την υποστήριξή τους στην «πρωτοβουλία των τεσσάρων», ζητώντας, μάλιστα, από τον ελληνικό λαό να συνταχθεί σ' αυτήν, ως απάντηση στη βάρβαρη ιμπεριαλιστική επιδρομή κατά του Ιράκ.
Οι «τέσσερις», στην απόφασή τους, τονίζουν ότι η «πρωτοβουλία τους δε φιλοδοξεί να ανταγωνιστεί τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, αλλά να ενισχύσει τον ευρωπαϊκό πυλώνα της», ενώ ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, δήλωσε: «Στοχεύουμε να λειτουργήσουμε συμπληρωματικά προς το ΝΑΤΟ σε μία σχέση μεταξύ ισότιμων εταίρων». Μέχρι εκεί εξαντλήθηκε ο «αντιπολεμικός» τους οίστρος.
Βεβαίως, δε θα πρέπει να υποτιμήσουμε τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που εκδηλώθηκαν με οξύτητα το τελευταίο τρίμηνο, με επίκεντρο στη μονομερή απόφαση των ΗΠΑ να προχωρήσουν στην επιδρομή κατά του Ιράκ, αγνοώντας τις αποφάσεις των διεθνών οργανισμών, αλλά και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων, όπως της Γαλλίας και της Ρωσίας. Ομως, πριν λίγες μέρες, στη Σύνοδο της ΕΕ στην Αθήνα, οι «τέσσερις» έβαλαν την υπογραφή τους στο κείμενο της Προεδρίας, όπου (ούτε λίγο, ούτε πολύ) οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ χαρακτηρίζονται «απελευθερωτικές».
Ο στρατός των «τεσσάρων», ακόμη και αν γίνει, ως βραχίονας υπεράσπισης και προώθησης των καπιταλιστικών συμφερόντων των κρατών που τον απαρτίζουν, δε θα είναι λιγότερο ιμπεριαλιστικός από τον αμερικάνικο, οι επεμβάσεις του δε θα είναι περισσότερο «ανθρωπιστικές». Γι' αυτό και θα βρίσκεται στον αντίποδα των συμφερόντων των λαών και της θέλησής τους για ειρήνη, ισότιμη συνεργασία, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Feeds
