«Κείτομαι στο πάτωμα, χωρίς εσώρουχα, μόνο με μια κουβέρτα. Κάποια στιγμή, με μεταφέρουν σε ένα κελί με μία τρύπα στο πάτωμα για τουαλέτα. Δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου. Τότε έρχεται μέσα και μου παρουσιάζεται με όλα αυτά τα γνωστά: "θέλουμε τόσο πολύ να σε βοηθήσουμε, θέλουμε να σου διορθώσουμε τον εαυτό σου, θέλουμε να ξαναφτιάξεις τον εαυτό σου, είμαι φίλος σου και αξίζεις να σωθείς. Γι' αυτό συνεργάσου μαζί μου, έχω ένα χάπι που μπορεί να σε βοηθήσει". Αυτό ήταν το LSD. Δεν πρέπει να πέρασαν παρά μόνο 15 με 20 λεπτά μέχρι την κόλαση του Δάντη. Ηταν εμφανές. Ημουν κλειδωμένη. Δεν μπορώ να ξεφύγω. Οι τοίχοι αρχίζουν να κινούνται προς τα εμένα. Ανακατεύονται μεταξύ τους. Τα σίδερα μετατρέπονται σε φίδια και νιώθω μια απαίσια δόνηση στο σώμα μου. Μια πραγματικά απαίσια δόνηση. Τότε κατάφερα να σκεφτώ ότι μάλλον τρελάθηκα».

Δεν πρόκειται για άλλη μια καταγραφή προσωπικών εμπειριών κάποιου ανθρώπου, που βρέθηκε στιγμιαία ή πέρασε ολόκληρη τη ζωή του στο περιθώριο. Δεν πρόκειται για κάποιο απόσπασμα μοντέρνας λογοτεχνίας. Είναι ένα απόσπασμα από την αληθινή μαρτυρία της Ντόροθι Πρόκτορ, πρώην κρατούμενης στη φυλακή Kingston των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου εγκλείστηκε στα 17 της χρόνια, εκτίοντας ποινή 3 χρόνων, για μία κλοπή στα μέσα της δεκαετίας του '60. Μια μαρτυρία, που μεταδόθηκε ζωντανά από το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBC, το 1998, όταν η Πρόκτορ, μαζί με άλλες 24 γυναίκες, πρώην κρατούμενες, μήνυσαν τον, τότε, ψυχίατρο των φυλακών Τζορτζ Σκοτ, για αλλεπάλληλους βιασμούς, ενώ οι ίδιες ήταν ναρκωμένες διά της βίας από τον ψυχίατρο, στα πλαίσια πειραμάτων «ελέγχου της συμπεριφοράς και της σκέψης», που διενεργούσε για λογαριασμό της CIA και βασίζονταν στη διάγνωση παθολογίας στην κοινωνική συμπεριφορά, ενώ η «θεραπεία» περιλάμβανε τεράστιες δόσεις LSD, ηλεκτροσόκ και πολλές μεθόδους «περιορισμού των αισθήσεων».

Σύμφωνα με τη μαρτυρία, τόσο της Πρόκτορ, όσο και των υπολοίπων γυναικών, ο Σκοτ, κατά τη διάρκεια των πειραμάτων που έκανε με τους ανίδεους κρατούμενους, χρησιμοποιούσε τα «εργαλεία της δουλιάς», αρκετές φορές και για προσωπικό όφελος, θυσιάζοντας «την πρόοδο της επιστήμης». Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στις καταθέσεις, που έχουν συγκεντρώσει οι δικαστικές αρχές, ο ψυχίατρος της CIA χρησιμοποιούσε τη μέθοδο της «ναρκοανάλυσης», όπως την ονόμαζε, χορηγώντας στις ασθενείς, που προτιμούσε, μεγάλες δόσεις νιτρικής πεντοθάλης, σε συνδυασμό με ηλεκτροσόκ για να τις φέρει σε κωματώδη κατάσταση, οπότε τους υπέβαλε με ύπνωση τις ερωτικές του διαθέσεις, και όταν ήθελε να τις συνεφέρει τους χορηγούσε αλλεπάλληλες μεγάλες δόσεις ριταλίνης.

Η καταγγελία της Πρόκτορ και των υπολοίπων γυναικών - κρατουμένων είναι, απλώς, μία σταγόνα στον ωκεανό και οι «περίεργες» σεξουαλικές ορέξεις του ντόκτορ Σκοτ, απλώς, μία πτυχή της, πραγματικά, ευρείας γκάμας των δραστηριοτήτων του, σε συνεργασία, πάντα, με τη CIA. Ο ίδιος, πάντως, 84 χρονών σήμερα, δεν έδειξε να κλονίζεται διόλου από τις τερατώδεις πράξεις που του καταμαρτυρούν οι μηνύτριές του, δηλώνοντας ότι αδιαφορεί για όλα αυτά και ότι νιώθει μια χαρά με τη συνείδησή του. Αλλωστε, στο πλαίσιο της πολύχρονης συνεργασίας του με τη CIA, ο ψυχίατρος, άλλοτε, διευθυντής του τμήματος ψυχολογικής επανένταξης του Καναδικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, έχει προχωρήσει σε πολύ πιο ανατριχιαστικές πράξεις.