Υπό μπόλικο δημοσιογραφικό φως έγινε, τον περασμένο Ιούνιο, στο Τέξας, η εκτέλεση του Καναδού Στάνλεϊ Φόλντερ, ο οποίος καταδικάστηκε, το 1977, για τη δολοφονία της πλούσιας φίλης του. Το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε, κυρίως, στο γεγονός ότι ο κυβερνήτης της αμερικανικής πολιτείας, Τζορτζ Μπους, αγνόησε επιδεικτικά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της καναδικής κυβέρνησης να δοθεί χάρη στον Φόλντερ, ενώ απαξίωσε να απαντήσει στις κατηγορίες ότι από την ημέρα της σύλληψής του ο Φόλντερ στερήθηκε το δικαίωμά του να επικοινωνεί με αξιωματούχους της πρεσβείας του. Η σημαντικότερη, όμως, πλευρά της υπόθεσης Φόλντερ πέρασε σε δεύτερη μοίρα, όπως άλλωστε θα έπρεπε να αναμένει κανείς. Η αδελφή του καταδίκου, Πατ Νίκολ, από το Γιάσπερ, κατήγγειλε ότι ο Στάνλεϊ, στην ηλικία των 15 χρόνων, πέρασε έξι μήνες σε αναμορφωτήριο επειδή έκλεψε ένα ρολόι. Στα 17 του, μια άλλη κλοπή του στοίχισε 6 μήνες στη φυλακή, ενώ στα 22 του καταδικάστηκε σε κάθειρξη 2 χρόνων στις φυλακές του New Westminster, B.C., επειδή συνελήφθη μέσα σε κλεμμένο αυτοκίνητο. Μέσα στη φυλακή «κρίθηκε» χρήζων ψυχιατρικής βοήθειας και εισήχθη σε ένα πειραματικό πρόγραμμα ναρκωτικών, το οποίο περιελάμβανε μεγάλες δόσεις LSD.

Σύμφωνα με στοιχεία που ήρθαν, πρόσφατα, στο φως, ο Φόλντερ ήταν ένας από τους εκατοντάδες κρατουμένους καναδικών φυλακών, αλλά και τρόφιμους ψυχιατρικών κλινικών που, εν αγνοία τους, χρησίμευσαν ως πειραματόζωα σε «πειραματικά προγράμματα» ναρκωτικών που διενεργούσε ο Τζορτζ Σκοτ, τότε ψυχίατρος προσωπικού στην καναδική Ομοσπονδία Επιμόρφωσης, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο «Allan Memorial», τα οποία είχαν ως στόχο μέσα από μια εναλλαγή χορήγησης ψυχοτρόπων ναρκωτικών, ηλεκτροσόκ, στέρησης αισθήσεων και πειραμάτων ανοχής στον πόνο, να ερευνήσουν κατά πόσο μπορεί να ελεγχθεί, πλήρως, η συμπεριφορά και η σκέψη του ανθρώπου. Τα προγράμματα αυτά χρηματοδοτούνταν από τη CIA και το καναδικό υπουργείο Αμυνας.

Ενα άλλο γνωστό, παγκοσμίως πλέον, «πειραματόζωο» δεν είναι άλλο από τον Unabomber, ή κατά κόσμον Theodore Kaczynski, ο οποίος συνελήφθη, πριν από ένα χρόνο περίπου, ως ύποπτος για σειρά βομβιστικών επιθέσεων εναντίον απλών πολιτών. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία που συγκέντρωσε, έκτοτε, και εξέδωσε σε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Οι Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον του Theodore John Kaczynski» ο Michael Mello, στις αρχές του 1960 ο νεαρός φοιτητές του Χάρβαρντ Theodore Kaczynski είχε συμμετάσχει ως εθελοντής σε πειράματα «συμπεριφοράς», όπως ονομάζονταν επισήμως, επί της ουσίας, όμως, πειράματα «ελέγχου σκέψης», όπως αποδείχτηκε αργότερα, τα οποία διεξήγαγε σε ανενημέρωτους φοιτητές ο ψυχίατρος Χένρι Μιρέι, πρώην ταγματάρχης κατά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, και μετέπειτα διευθυντής του Τμήματος Κοινωνικών Σχέσεων του Χάρβαρντ, αλλά και διευθυντής του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών της CIA. Τα πειράματα του Μιρέι βασίστηκαν, τόσο από την άποψη της μεθοδολογίας όσο και από την άποψη του σκοπού, στα πειράματα που είχαν διεξαγάγει, κάποια χρόνια νωρίτερα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Ναζί επιστήμονες. Οπως και στην περίπτωση των κρατουμένων και των ψυχασθενών, έτσι και στους φοιτητές χορηγούνταν, εν αγνοία τους, μεγάλες δόσεις ψυχοτρόπων ναρκωτικών, κυρίως ξυλοκαΐνης και LSD. Ολο το πρόγραμμα ήταν υπό την αυστηρή υψηλή επίβλεψη του Σίντνεϊ Γκότλιμπ, επικεφαλής του τμήματος τεχνικών υπηρεσιών της CIA.