Οι απίστευτες, για τον κοινό ανθρώπινο νου, δραστηριότητες των Γκότλιμπ, Σκοτ και Μιρέι, δεν πρόκειται, όπως φαίνεται, ποτέ να αποκαλυφθούν σε όλο τους το μεγαλείο. Και μόνο οι ελάχιστες πληροφορίες που ήρθαν στο φως αρκούν για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του εγκλήματος, που, κατά συρροή, διαπράχθηκε σε βάρος ανίδεων πολιτών, των οποίων η ζωή καταστράφηκε για πάντα. Η όλη συζήτηση επανήλθε στο προσκήνιο, κυρίως στους κύκλους των εναλλακτικών και προοδευτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης των ΗΠΑ, μετά από τις αλλεπάλληλες μαζικές δολοφονίες που διέπραξαν, τους τελευταίους μήνες, νεαροί μαθητές σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ. Σε όλες, σχεδόν, τις περιπτώσεις, οι δράστες εμφανίζονται να είναι καθ' όλα φυσιολογικοί έφηβοι, σύμφωνα με την αμερικανική κοινή γνώμη, οι οποίοι κάποια στιγμή «τρελαίνονται». Με αφορμή την ολοένα και αυξανόμενη συχνότητα εμφάνισης των εγκλημάτων αυτών, διενεργήθηκαν μια σειρά από έρευνες, οι οποίες ανέδειξαν αναμενόμενα μεν, πλην ανησυχητικότατα ακόμη και αρκετά ύποπτα στοιχεία.

«Κατόπιν εορτής» αποδείχτηκε ότι ένας από τους δύο νεαρούς που έσπειραν το θάνατο στο λύκειο Κολουμπάιν, πέρσι την άνοιξη, σκοτώνοντας 14 συμμαθητές τους, ο Ερικ Χάρις, ακολουθούσε, επί μήνες, «αντικαταθλιπτική» θεραπεία με φάρμακα «Luvox», ενώ ο νεαρός Κιπ Κίνκελ, ο οποίος δολοφόνησε τους γονείς και δύο συμμαθητές του, ήταν σε θεραπεία με το αντικαταθλιπτικό «Prozac». Σύμφωνα με κάποιες πρόχειρες έρευνες, που διεξήγαγαν ανεξάρτητες ενώσεις ψυχιάτρων και ψυχολόγων στα αμερικανικά σχολεία, ποσοστό μεγαλύτερο του 80% των μαθητών βρίσκεται σε κάποιου είδους θεραπεία, κατά την οποία τους χορηγούνται, συνήθως, ισχυρότατα αντικαταθλιπτικά ή ψυχοτρόπα φάρμακα. Πιο διαδεδομένη είναι η χρήση των «Prozac», «Ritalin», «Dexedrine».

Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι οι σύμβουλοι υγείας (ψυχίατροι κυρίως) αρκετών σχολείων με μεγάλη ευκολία διαγιγνώσκουν στους μικρούς Αμερικανούς «σύνδρομο διαταραχής προσοχής ή υπερκινητικότητας», επειδή είθισται η απάντησή τους να είναι θετική στην ερώτηση «Νομίζετε ότι αρκετές ώρες την ημέρα ονειρεύεστε ή κοιτάζετε έξω από το παράθυρο;», η οποία έχει, επισήμως, θεσπιστεί ως κριτήριο για τη διάγνωση σοβαρής ψυχικής διαταραχής! Σήμερα υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2 εκατομμύρια έφηβοι βρίσκονται, επί μήνες, σε θεραπεία με «Ritalin», μόνο, το οποίο, σύμφωνα με έρευνες, ήδη από το 1986, που δημοσιεύτηκαν και στη Διεθνή Επιθεώρηση Εξαρτήσεων συνοδεύεται από σοβαρότατες παρενέργειες, όπως είναι οι παρανοϊκές ψευδαισθήσεις, η παρανοϊκή ψύχωση, ο πανικός. Ανάλογα αποτελέσματα έχουν προκύψει και από τις έρευνες που έχουν γίνει για το «Prozac», το οποίο θεωρείται υπεύθυνο για την εμφάνιση ψυχώσεων μανιακού και παρανοϊκού τύπου που οδηγούν σε πράξεις βίας, αλλά και αυτοκτονία.

Το ερώτημα που τίθεται ολοένα και βασανιστικότερα στους κόλπους της αμερικανικής κοινωνίας, πια, είναι πόσες, τελικά, είναι οι ανθρώπινες «ωρολογιακές βόμβες», που κυκλοφορούν στους δρόμους των αμερικανικών πολιτειών. Πόσοι άνθρωποι βρίσκονται ή βρέθηκαν, κάποια στιγμή στη ζωή τους, υπό την επήρεια μεγάλων δόσεων ψυχοφαρμάκων ή ναρκωτικών εν αγνοία τους ή παρά τη θέλησή τους, με αποτέλεσμα, σήμερα, να μην είναι σε θέση να έχουν πλήρη έλεγχο των σκέψεων, αλλά και της συμπεριφοράς τους; Δεν είναι λίγες και εκείνες οι φωνές που εκτιμούν ότι δεν είναι διόλου «τυχαία» και η ευρεία χορήγηση ισχυρότατων ψυχοφαρμάκων για ασήμαντες αφορμές στους μαθητές λυκείου και μάλιστα μέσα από ένα εθνικό σύστημα πρόληψης και ψυχολογικής υποστήριξης των εφήβων, που έχει θεσπιστεί μέσα στους κόλπους του σχολείου. Ισως είναι και αυτό μέρος ενός ευρύτερου πειραματικού προγράμματος «ελέγχου και διαμόρφωσης συμπεριφοράς», υποστηρίζουν. Η αιματηρή έκρηξη της επόμενης ανθρώπινης βόμβας, και όλων όσα ακολουθήσουν, μένουν να αποδείξουν, να ενισχύσουν ή να αποδυναμώσουν αυτή την εκδοχή.