Στην ημερήσια διάταξη της διεθνούς επικαιρότητας και πάλι το Κυπριακό, μετά την κατάθεση στις 11-11-02 του αμερικανο-αγγλικού «σχεδίου Ανάν» επίλυσης του πολιτικού προβλήματος μέχρι 28 Φλεβάρη 2003.

Οι όροι, οι διαδικασίες και τα μέτρα επιβολής λύσης, όπως προβλέπεται από το «σχέδιο Ανάν» παραπέμπουν στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στον Περσικό Κόλπο, στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και σήμερα στο Ιράκ.

Το ότι στο «σχέδιο Ανάν» δεν προβλέπονται στρατιωτικές επεμβατικές ενέργειες δεν κάνει διαφορετική την περίπτωση της Κύπρου. Αυτές έχουν προηγηθεί από το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων με το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου 17/7/74 και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στις 20/7/74.

Τα πλούτη λοιπόν της Κύπρου και η εξαίρετη στρατηγική της θέση στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων Ασίας, Ευρώπης και Αφρικής και οι θησαυροί των γειτονικών χωρών και κύρια το πετρέλαιο της περιοχής (τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο) ήταν και παραμένουν τα αίτια της κυπριακής κρίσης.

Το Κυπριακό επομένως πρέπει να το δούμε στη στρατηγική των πετρελαίων και της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας, αλλά και στις γενικότερες ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και της Ευρασίας.

Η σπουδή, λοιπόν, των ΗΠΑ και της Αγγλίας για λύση του Κυπριακού εξηγείται από την ολοκλήρωση των προετοιμασιών για την επίθεση κατά του Ιράκ.

- Η Κύπρος απέχει μόλις 44 ν. μίλια από την Τουρκία και 64 ν. μίλια από τη Συρία.

- Στο έδαφος της Κύπρου βρίσκονται οι κυρίαρχες αγγλικές βάσεις (έδαφος της Αγγλίας) και μάλιστα στην ελεύθερη Κύπρο.

- Στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου έχει κατασκευαστεί, μετά την κατοχή, από τα ΝΑΤΟικά τουρκικά στρατεύματα μεγάλη ΝΑΤΟική βάση.

- Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, υπάρχει μυστική συμφωνία - «non paper» αμερικάνικης πρεσβείας στη Λευκωσία - των ΗΠΑ και της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την οποία προβλέπεται η ίδρυση αμερικανικής βάσης για την παροχή αεροπορικών και άλλων διευκολύνσεων.

- Πολύ σύντομα προφανώς από τις 4 Φλεβάρη του 2003 η Κύπρος γίνεται το κέντρο περιφερειακού ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας του ευρωπαϊκού οργανισμού για την ασφάλεια της εναέριας κυκλοφορίας, «Γιουροκοντρόλ».

Η Κύπρος, δηλαδή, ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε αμερικανικό αεροπλανοφόρο!

Οι προσπάθειες ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου είχαν αρχίσει από πολύ παλιά:

• Στις 15 Ιούνη 1964 ο Γ. Παπανδρέου έστειλε μήνυμα στον Πρόεδρο Τζόνσον, με το οποίο ζητούσε την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα και τη ΝΑΤΟποίηση του νησιού, για να αποφευχθεί όπως έλεγε η κουβανοποίηση.
• Το Σεπτέμβρη του 1964 οι ΗΠΑ γίνονται μεσολαβητές στο Κυπριακό και με τον απεσταλμένο του Προέδρου Τζόνσον πραγματοποιείται συνάντηση με αντιπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας, όπως προτείνεται στο περιβόητο Σχέδιο Ατσενσον.

Το σχέδιο προέβλεπε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, την παραχώρηση βάσης στην Τουρκία. με ενοίκιο για 50 χρόνια. που δε θα ξεπερνούσε το 4,5% της συνολικής έκτασης της Κύπρου και καθεστώς για τους Τουρκοκυπρίους ανάλογο με εκείνο των μουσουλμάνων της Θράκης.

Αυτό ήταν το Σχέδιο Ατσενσον, που είχε τίτλο την Ενωση και περιεχόμενο τη διχοτόμηση.

• 1959-'60: Πραγματοποιούνται όπως όλοι γνωρίζουμε οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, που δημιούργησαν στην Κύπρο έναν τύπο «ανεξάρτητου - εξαρτημένου» κράτους υπό την κηδεμονία της Μ. Βρετανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Τα τρία κράτη - κηδεμόνες εγγυώνται την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το δικαίωμα να επεμβαίνουν από κοινού ή το καθένα χωριστά όταν αυτή απειλείται.

Η Μεγάλη Βρετανία θα διατηρούσε τις βάσεις της στις περιοχές Ακρωτήρι, Επισκοπή, Παραμάλι, Δικέλεια, Πέργαμος, Αγιος Νικόλαος και Ξυλοφάγου, καθώς και το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το Λιμάνι της Αμμοχώστου και το Αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Στο νησί θα στάθμευε τριμερές στρατηγείο Ελλάδας και Τουρκίας (μέλη του ΝΑΤΟ) και της Κύπρου και στρατιωτικές δυνάμεις 950 ανδρών από την Ελλάδα και 650 από την Τουρκία.

Επιπλέον υπήρχε και κάτι ακόμη που ολοκλήρωνε την προσπάθεια ΝΑΤΟποίησης του νησιού.

Στη Ζυρίχη ο Καραμανλής και ο Μεντέρες υπέγραψαν μια «συμφωνία κυρίων», που μεταξύ των άλλων αναφέρεται ότι:

«Η Ελλάς και η Τουρκία θα υποστηρίζουν την είσοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας εις το ΝΑΤΟ. Η εγκατάσταση βάσεων του ΝΑΤΟ εις την Νήσον ως και η σύνθεση αυτής εξαρτάται εκ συμφωνίας των δύο κυβερνήσεων».

• Το 1960 η Κύπρος γίνεται κράτος - μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
• Το 1974 οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εφαρμόζουν το Σχέδιο Ατσενσον με το χουντικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.

Η Κύπρος διχοτομείται πλέον ντε φάκτο.

Τα τουρκικά στρατεύματα έχουν πλέον υπό την κατοχή τους το 38% του κυπριακού εδάφους.

Το Κυπριακό επομένως και για τον απλό πολιτικό παρατηρητή είναι θέμα εισβολής και κατοχής από ένα κράτος - μέλος του ΟΗΕ, την Τουρκία, σε ένα άλλο κράτος επίσης μέλος του ΟΗΕ, την Κύπρο.

Το Κυπριακό είναι ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ που αφορά τη διεθνή κοινότητα.

Επρεπε επομένως να λυθεί στο πλαίσιο των αποφάσεων Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ!

Πράγματι, μετά τη διεθνή κατακραυγή, ο ΟΗΕ πήρε τη γνωστή απόφαση 3212 που υιοθετήθηκε το Νοέμβρη του 1974 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, την οποία μάλιστα επικύρωσε αργότερα το Συμβούλιο Ασφαλείας με την απόφαση 365 (1974).

Η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ήταν ομόφωνη, που σημαίνει την ψήφισε και η Τουρκία!

Με την απόφαση αυτή του ΟΗΕ:

Καλούνται όλα τα μέλη - κράτη να σεβαστούν την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και την ΕΔΑΦΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ, καθώς και το αδέσμευτο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ζητείται η επείγουσα αποχώρηση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και ξένης στρατιωτικής παρουσίας από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο τερματισμός κάθε ξένης επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου.

Αξιώνεται όπως όλοι οι πρόσφυγες επιστρέψουν στις εστίες τους και σε συνθήκες ασφαλείας.

Ζητείται απ' όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να αναλάβουν επείγοντα μέτρα για την επίτευξη του σκοπού αυτού.

Η απόφαση αυτή ενισχύθηκε στη συνέχεια και με άλλα ψηφίσματα του ΟΗΕ όπως:

- Το ψήφισμα για την αποστρατικοποίηση του νησιού.

- Τις αποφάσεις 541 (1983) και 550 του 1984 για την κήρυξη ως νομικά άκυρης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους του Ντενκτάς και τη μη αναγνώρισή του.

Οι αποφάσεις αυτές, ειδικά για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, ελήφθησαν υπό την πίεση της Σοβιετικής Ενωσης, κάτι που δεν αμφισβήτησαν ποτέ ακόμη και οι εχθροί της Κύπρου.

Από το 1989, με τις ανατροπές που πραγματοποιήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και οι πρωτοβουλίες του εκάστοτε ΓΓ του ΟΗΕ απομακρύνονταν βαθμιαία και σταθερά από το πλαίσιο των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, υιοθετώντας σταθερά την άποψη περί προβλήματος των δύο κοινοτήτων.

• Από το 1992 το Κυπριακό εμπλέκεται στα γρανάζια της ΕΕ. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Μητσοτάκης στο Γκιμαρσέλ της Πορτογαλίας δέχεται «ξεχνώντας το Κυπριακό» να ξεκινήσει η συζήτηση στο πλαίσιο της ΕΕ για την προώθηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Το 1994 διασυνδέεται η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ με την πορεία του Κυπριακού.

Αρχίζει η αποδιεθνοποίηση και η απομάκρυνση του Κυπριακού από το πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ.

• Το 1994 η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου δέχεται την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την ΕΕ, αίροντας το βέτο που ήταν συνδεδεμένο με την αλλαγή στάσης της Τουρκίας από το Κυπριακό και το 1999 η ελληνική κυβέρνηση ολοκλήρωσε αυτή τη στροφή στο Κυπριακό αποδεχόμενη για την Τουρκία το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ χώρας. Δικαιολογία, η εξασφάλιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου.
• Το 1999 στη συνάντηση των «G8» πάρθηκε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ απόφαση για την επίλυση του Κυπριακού, που στην ουσία αγνοούσε τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Προτάσεις - σχέδια επίλυσης του Κυπριακού από τους ΓΓ του ΟΗΕ Χαβιέ Πέρες Ντε Κουεγιάρ και Μπούτρος Γκάλι υπήρξαν επίσης, που έμειναν στην ιστορία ως «Δείκτες Κουεγιάρ» και «Δέσμες ιδεών Γκάλι».

• Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ του Ελσίνκι το Δεκέμβρη του 1999 για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων οι αποφάσεις του ΟΗΕ για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού και τονίζεται στο κείμενο απόφασης ότι η πολιτική επίλυση του προβλήματος της Κύπρου θα διευκολύνει την προσχώρηση της Κύπρου στην ΕΕ!!

Ετσι δρομολογήθηκαν οι «παράλληλες» συνομιλίες από τη μία πλευρά μεταξύ Κληρίδη (όχι προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας) και Ντενκτάς και από την άλλη μεταξύ κυπριακής κυβέρνησης (κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας) και Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ολοκλήρωση της ένταξης της Κύπρου, της Κύπρου που θα φτιάξουνε στο μέλλον του νέου κυπριακού κράτους.

Οι «συναποφασίζουσες» κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο ψεύδονται επομένως όταν υποστηρίζουν ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ είναι ανεξάρτητη από την πορεία των συνομιλιών Κληρίδη - Ντενκτάς.

Με άμεσες διπλωματικές διαμεσολαβητικές ενέργειες των ΗΠΑ και της Αγγλίας φτάσαμε στο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΑΓΓΛΙΚΟ σχέδιο Ανάν!

Εμείς είπαμε «όχι» στο απαράδεκτο «σχέδιο Ανάν» επειδή:

Ι. Ακυρώνει - καταργεί όλες τις προηγούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας οι οποίες βασίζονταν στην αρχή ότι η Κύπρος είναι ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο και εδαφικά ακέραιο κράτος.

ΙΙ. Επιβάλλει αναγνώριση των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής, δηλαδή μια ντε γιούρε διχοτόμηση.

ΙΙΙ. Συνδέει άμεσα τη λύση του Κυπριακού με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Το «σχέδιο Ανάν» είναι ουσιαστικά μία καθοδηγητική νότα, μια διπλωματική διακοίνωση.

Στην πρώτη κιόλας ενότητα του κειμένου με τον τίτλο «ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ» (διάβαζε η «νέα τάξη πραγμάτων») στο σημείο 4 διαβάζουμε ότι «η Κύπρος θα υπογράψει και θα επικυρώσει τη Συνθήκη Ενταξης στην ΕΕ» και στο σημείο 5 «η Κύπρος θα υποστηρίξει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ». Από τα δύο σημεία γίνεται φανερό πως η λύση του κυπριακού προβλήματος συνδέεται άμεσα με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Το «σχέδιο» δεν προβλέπει ένα Ανεξάρτητο - Κυρίαρχο - Εδαφικό Ακέραιο Κυπριακό Κράτος, αλλά ένα κοινό κράτος με δύο συστατικά μέρη (κράτη), το καθένα με δικό του βασικό νόμο, που θα αυτοκυβερνώνται και θα έχουν ισότιμο καθεστώς.

Οργανώνονται κάτω από τα δικά τους συντάγματα και υπάρχει και το κοινό σύνταγμα.

Θα υπάρχουν τρεις ιθαγένειες. Μια ιθαγένεια για κάθε κράτος.

Θα υπάρχουν οι γνωστές εγγυήτριες δυνάμεις, Αγγλία - Ελλάδα - Τουρκία.

Θα υπάρχει ένα Κοινοβούλιο του κοινού κράτους και προεδρικό συμβούλιο.

Οι αποφάσεις θα παίρνονται με απλή πλειοψηφία.

Οι αποφάσεις του κοινού κράτους προβλέπουν «βέτο».

Τώρα αν μια από τις πλευρές Ελληνοκυπρίων ή Τουρκοκυπρίων προβάλλει βέτο, τότε δε θα ισχύει καμιά κυβερνητική απόφαση.

Οι όποιες κυβερνητικές διαφορές θα λύνονται στο Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο θα συμμετέχουν 3 Ελληνοκύπριοι 3 Τουρκοκύπριοι και 3 ξένοι δικαστές (ΗΠΑ, Αγγλία, ΕΕ). Θεσμοθετείται με άλλα λόγια επίσημα η κηδεμονία της Κύπρου από τις ΗΠΑ, την Αγγλία και την ΕΕ και αξιοποιείται γι' αυτό η Ελλάδα και η Τουρκία.

Με το «σχέδιο Ανάν» πραγματοποιείται λοιπόν μια ευρύτερη γεωπολιτική στρατιωτική αναδιάταξη υπέρ της στρατηγικής των ΗΠΑ.

Νομιμοποιείται δηλαδή άμεσα η χρησιμοποίηση της Κύπρου για τις στρατηγικές επεμβάσεις των Αμερικανών και των Αγγλων στην περιοχή, έξω από τα πλαίσια του ΟΗΕ, ακόμη και του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρακάμπτοντας τις όποιες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Εχει αρχίσει κιόλας ο δεύτερος γύρος διαπραγματεύσεων Κληρίδη και Ντενκτάς, που συναντώνται για να συζητήσουν «στη βάση του αναθεωρημένου για δεύτερη φορά σχεδίου Ανάν» με στόχο την επίτευξη λύσης.

Οι πιέσεις από τους «διαμεσολαβητές» και «απεσταλμένους» για την υιοθέτηση του «σχεδίου Ανάν» είναι γνωστές. Ο απεσταλμένος του Μπους, ειδικός συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τόμας Ουέστον, ο ειδικός σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ Αλβάρο ντε Σότο, οι υπουργοί Εξωτερικών Αγγλίας, Ελλάδας, Τουρκίας διαβουλεύονται, διαπραγματεύονται για να διευκολύνουν τον Κληρίδη και τον Ντενκτάς να βρουν λύση με βάση το «σχέδιο Ανάν».

Ενα όμως είναι βέβαιο, ότι μία δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού πρέπει να σέβεται την Ανεξαρτησία, την Κυριαρχία και την Εδαφική Ακεραιότητα της Κύπρου. Μια Κύπρος χωρίς ξένα στρατεύματα και βάσεις, κοινή πατρίδα των Ελληνοκυπρίων, των Τουρκοκυπρίων, των Μαρωνιτών και των Λατίνων.