Ξεκινώντας, να πω το αυτονόητο, ότι είναι πάρα πολύ σημαντική η σημερινή εκδήλωση. Γιατί ακριβώς μας δίνει τη δυνατότητα να ανταλλάξουμε κάποιες απόψεις, σε ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα τα οποία υπήρξανε, θα μπορούσα να πω την τελευταία δεκαετία, έστω και αν έγινε «εκ πλαγίου». Διότι πρέπει να το πούμε, ότι αυτή η συνεργασία η οποία επιτεύχθηκε σε πάρα πολλές περιοχές της χώρας έγινε εκ πλαγίου. Χρησιμοποιώ αυτήν την έκφραση, τη χρησιμοποίησαν και άλλοι προλαλήσαντες. Με αποτέλεσμα τώρα, μετά τις εκλογές, ανεξάρτητα του αποτελέσματος, αυτή ακριβώς η δυναμική της συνεργασίας, μπαίνει με πολύ έντονο τρόπο και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής συζήτησης, αλλά και σε επίπεδο αν θέλετε του μέλλοντος ή των προοπτικών. Και αυτό είναι λίγο παράξενο, αλλά είναι αληθινό.

Κατ' αρχήν οι εκλογές, δυστυχώς, απέδειξαν ότι το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ ισχυρό. Εχει έναν εκλογικό νόμο ο οποίος στηρίζει αυτήν την επιλογή και ο εκλογικός νόμος δεν είναι μόνο στις εθνικές εκλογές είναι και στις δημοτικές - νομαρχιακές και ιδιαίτερα στις τελευταίες, αυτό ήταν ένα βασικότατο εργαλείο για να μπορέσουν να πετύχουν τα αποτελέσματα που πέτυχαν.

Ενα άλλο βασικό συμπέρασμα που μας αφορά όλους εμάς άμεσα, αναφέρθηκε από τη φίλη, την εισηγήτρια, κα Παπαρήγα, αναφέρθηκε με έναν διαφορετικό τρόπο, όμως εγώ θα το πω πιο έντονα: ότι, δυστυχώς, όσο περισσότερο εξαθλιώνονται τα λαϊκά στρώματα από μια σκληρή και αδυσώπητη νεοφιλελεύθερη πολιτική και αναφέρομαι, για παράδειγμα, στην αγροτική τάξη, όπου είχαμε μία άμεση συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές, τόσο πιο εύκολα χειραγωγούνται. Καθώς μπορούν να περάσουν σε αυτά τα λαϊκά στρώματα πολιτικές ρουσφετολογικές, πολιτικές προσωπικών εκβιασμών και ούτω καθ' εξής. Και γνωρίζετε, ή μάλλον πρέπει να γνωρίζουμε, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, αλλά και στο Λεκανοπέδιο φαντάζομαι, ότι το σύστημα το πελατειακό, η «αράχνη» αυτή, έχει αναπτυχθεί και έχει υφανθεί σε ένα τεράστιο και απίστευτο επίπεδο, το οποίο αγγίζει τον κάθε πολίτη ατομικά.

Αν σε αυτό συνυπολογιστεί και η πάρα πολύ σημαντική άποψη που ακούστηκε από πάρα πολλούς ότι, εκ των πραγμάτων, έχουμε μια υποχώρηση ιδεολογική, σε παγκόσμιο επίπεδο, της αριστερής, σοσιαλιστικής, προοδευτικής ιδεολογίας με τον καθαρό τρόπο, τότε μπορούμε να καταλάβουμε γιατί παρά τις αντικειμενικές συνθήκες, όπου θα περίμενε κάποιος μια κοινωνική έκρηξη και ένα μήνυμα προς τα αριστερά, έχουμε ένα στρεβλό μήνυμα, το οποίο το εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά σήμερα ο δικομματισμός.

Μια άλλη σημαντική παρατήρηση που πρέπει να έχουμε κατά νου, πριν φτάσω στις προτάσεις, είναι ότι -και αυτό ειπώθηκε- κανένας δε γνωρίζει πότε θα έχουμε αυτές τις κοινωνικές εκρήξεις. Διότι αυτήν τη στιγμή το σύστημα στην Ελλάδα, όπως και αν το ονομάσει κανένας, έχει αρχίσει και παρακμάζει με έντονους τρόπους και τα προβλήματα τα εκρηκτικά και σε εθνικό επίπεδο - το Κυπριακό, το Αιγαίο και όλα τα άλλα, τα οποία είναι μπροστά - αλλά και η μεγάλη κρίση στην ελληνική οικονομία που θα πάρει τρομακτικές διαστάσεις κάποια στιγμή, μπορεί να οδηγήσει σε έντονες κοινωνικές εκρήξεις, χωρίς να καταλάβουμε πότε θα γίνει αυτό. Και το μεγάλο ζήτημα, το μεγάλο χρέος, των ευρύτερων αριστερών δυνάμεων στην Ελλάδα, είναι να έχουν έτοιμο ένα κίνημα, το οποίο να μπορέσει να διαχειριστεί αυτήν την κρίση και τις κοινωνικές εκρήξεις.

Δύο σημαντικά παραδείγματα: Το ένα είναι η Αργεντινή, όπου η μεγάλη κοινωνική έκρηξη (από μια απόλυτη εξαθλίωση), που την είδαμε με έντονο τρόπο, λόγω της ανυπαρξίας πολιτικών υποκειμένων αριστερής κατεύθυνσης, η χώρα αυτή δεν οδηγήθηκε εκεί που θα έπρεπε να έχει οδηγηθεί σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Σε αντίθεση με τη γειτονική της Βραζιλία, όπου ένα κίνημα που λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια, με το συνδικαλιστή εργατικό ηγέτη «Λούλα», ο οποίος σημειωτέον, και θέλω να τον τιμήσω στη σημερινή μας συνάντηση, είναι αυτός που είπε, πριν από πέντε χρόνια, ότι η παγκοσμιοποίηση όπως την αποκαλούν είναι η μεγάλη απάτη της χιλιετίας. Σ' αυτήν τη χώρα βλέπουμε ότι ένας καθαρά μαρξιστής ηγέτης, έξω από την πόρτα των ΗΠΑ, παίρνει 65% στις προεδρικές εκλογές.

Ετσι, λοιπόν, γι' αυτόν το λόγο και γω θα προσχωρήσω σε κάποιους φίλους που είπαν ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν το ιδανικό, θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια για να πούμε ότι είμαστε πανευτυχείς. Ομως πρέπει να πούμε ότι ακόμα και σε εκλογικό επίπεδο αν το δει κανένας, η σκληρή πόλωση η οποία επικράτησε, τα κομματικά χαρακώματα τα οποία κατάφεραν να διατηρήσουν, έδειξαν και σε επίπεδο εκλογικό, το αποτέλεσμα είναι οριακά καλό για τη συνεργασία.

Ομως αυτή η συνεργασία ήταν ένα πρώτο βήμα. Και κατά τη γνώμη μου ήταν μια συνεργασία, που, όπως είπα, έγινε εκ πλαγίου, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να δώσει αυτήν τη μεγάλη δυναμική, διότι υπήρξαν, πρέπει να το πούμε και αυτό για να είμαστε ειλικρινείς, υπήρξαν οπαδοί ή φίλοι των κομμάτων ή κινήσεων που συνεργάστηκαν, που δεν αντιλήφθηκαν το τι σημαίνει αυτή η συνεργασία μακροπρόθεσμα και υπήρξαν διαρροές. Ακριβώς γιατί άλλοι μεν δε θέλανε αυτήν τη συνεργασία, άλλοι δεν κατάλαβαν τι σημαίνει αυτή η συνεργασία, ακριβώς γιατί ήταν πολύ σύντομος ο χρόνος που έγινε, και έγινε με τον τρόπο που γνωρίζουμε.

Ομως με βάση αυτές τις γενικές αναλύσεις που έχουμε κάνει, πιστεύω ότι αυτή η συνεργασία και η διεύρυνσή της ουσιαστικά είναι μονόδρομος για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Και μπορεί να δώσει αυτό το οξυγόνο που ζητάει ο λαός μας και το ίδιο το παρακμασμένο δικομματικό σύστημα. Και μπορεί να δώσει το οξυγόνο πάνω στη βάση της διεκδίκησης στα πραγματικά και πολύ μεγάλα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα και ο ελληνικός λαός, και είναι αντικειμενικά και θα τα δούμε πάρα πολύ έντονα από εδώ και πέρα.

Γι' αυτό πιστεύω, τουλάχιστον όσον αφορά το ΔΗΚΚΙ, που ειπώθηκε και από το φίλο τον Μαντά πριν, εμείς πιστεύουμε ότι και θα αγωνιστούμε να συνεχίσει να υπάρχει σε χώρο κοινωνικής δράσης έντονα αυτή η συνεργασία και γιατί όχι, να κάνουμε και τις προσπάθειες να τη διευρύνουμε. Και βρίσκω ιδιαίτερα ελκυστική την πρόταση που έκανε ο φίλος της Κομμουνιστικής Ανανέωσης. Οσον αφορά το θέμα το επικοινωνιακό και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, πράγματι σε ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έχουν καταφέρει να περάσουν ότι αυτή η μεγάλη συνένωση όλης της Αριστεράς, δε γίνεται γιατί κάποιοι, π.χ. το ΚΚΕ δε θέλει κάποια συζήτηση με το «Συνασπισμό». Ενώ, είναι αλήθεια ότι τα μεγάλα προβλήματα σε επίπεδο πολιτικής, τα έχει αυτός ο χώρος (σσ ο ΣΥΝ), με έντονες εσωτερικές τριβές, αφού ένα μεγάλο κομμάτι επιθυμεί άμεση συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Πρέπει να βρούμε τον τρόπο, εμείς ως ΔΗΚΚΙ θα κάνουμε αυτήν την προσπάθεια, να μην υπάρχουν αυτές οι παρεξηγήσεις, οι επικοινωνιακές έστω, σε ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού και να υπάρξει μια μορφή διεύρυνσης αυτής της συνεργασίας, που μπορεί να δώσει ελπίδα στο λαϊκό κίνημα, το οποίο έχει να αντιμετωπίσει πάρα πολύ μεγάλα προβλήματα.