Η σημερινή δημοτική αρχή, αξιοποιώντας την κυβερνητική πολιτική, επέβαλε τέλος 2% και σε μία σειρά νέων επαγγελμάτων, όπως τουριστικά είδη, είδη δώρων, ενοικιάσεις μοτοποδηλάτων κλπ. Το τέλος αυτό υπήρχε σε καταστήματα, όπως εστιατόρια, καφενεία κλπ. Επιβάλλεται στον τζίρο και όχι στο κέρδος, με αποτέλεσμα να μετακυλίεται από τους καταστηματάρχες - μέσω αύξησης στις τιμές των προϊόντων - ως έμμεση φορολογία στους δημότες.

Αλλά και στα άλλα είδη τελών οι αυξήσεις ήταν τεράστιες, όπως τα τέλη τραπεζοκαθισμάτων. Για παράδειγμα:

- Στις 31.12.98 στην πλατεία Αγ. Αικατερίνης Κάτω Πετραλώνων και στην πλατεία Αγ. Ανδρέα Θυμαρακίων, οι καταστηματάρχες πλήρωναν 6.580 δρχ./τ.μ. Την 1η/1/01 πλήρωναν 16.162 δρχ./τ.μ. (αύξηση 145%)

- Στις 31.12.98 στην πλατεία Αγ. Σώστη και στην πλατεία Ηούς και Εργατικής Πρωτομαγιάς (Κάτω Πετραλώνων), οι καταστηματάρχες πλήρωναν 4.140 δρχ./τ.μ. Την 1η/1/01 πλήρωναν 21.549 δρχ./τ.μ. (αύξηση 420%)

- Στις 31.12.98 στην πλ. Κουκακίου οι καταστηματάρχες πλήρωναν 9.050 δρχ./τ.μ. Την 1η/1/01 πλήρωναν 43.098 δρχ./τ.μ. (αύξηση 376%).

Οι συμβιβασμένες δημοτικές αρχές χρησιμοποιούν ευρέως τη μέθοδο της «αυτοχρηματοδότησης» προκειμένου να εκχωρήσουν δημοτικούς χώρους ή έργα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, που αποκτούν το δικαίωμα εκμετάλλευσης και εξασφαλίζουν κέρδη για πολλά χρόνια. Δηλαδή, η περιουσία του δήμου και οι κοινόχρηστοι χώροι παραχωρούνται σε επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται τους κατοίκους της πόλης. «Η αυτοχρηματοδότηση είναι γενικότερη κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής αφού χρησιμοποιείται σχεδόν στο σύνολο της κατασκευής των μεγάλων έργων», σημειώνει ο Σπ. Χαλβατζής.

Συνεχίζει λέγοντας ότι βασική κατεύθυνση των διαφόρων καπιταλιστικών κέντρων και επίσης κυβερνητική πολιτική είναι να μετατραπούν οι δήμοι σε επιχειρήσεις και να παρέχουν ακόμα και τις κοινωνικές υπηρεσίες τους με αντάλλαγμα, ώστε να μηδενιστεί η κρατική επιχορήγηση. «Είναι η περίφημη ανταποδοτικότητα, που εφαρμόζεται ακόμα και στον τομέα της Πρόνοιας και που μετατρέπει τα κοινά αγαθά σε εμπόρευμα και την κοινωνική αλληλεγγύη σε επιχείρηση. Βασική όμως αποστολή των δήμων είναι να παρέχουν τις κοινωνικές τους υπηρεσίες στους κατοίκους της πόλης. Οταν οι κοινωνικές υπηρεσίες πωλούνται σε όσους μπορούν να τις πληρώσουν, οι φτωχοί θα πρέπει να περιμένουν την ελεημοσύνη των δημοτικών αρχόντων και τη φιλανθρωπία των ίδιων των εκμεταλλευτών τους», προειδοποιεί.

Φέρνει ως παράδειγμα της εκχώρησης έργων και χώρων σε ιδιώτες και της λειτουργίας των δήμων ως Ανωνύμων Εταιριών την πληρωμένη ελεγχόμενη στάθμευση, που προωθήθηκε σε όλη την Ελλάδα (και στο Δήμο Αθηναίων με παρανομίες). «Αυτό δεν έγινε για να εξυπηρετηθεί η κυκλοφορία αλλά για εισπρακτικούς λόγους, προς όφελος κυρίως των ιδιωτικών επιχειρήσεων που γίνονται συνέταιροι του δήμου για την απομύζηση των δημοτών». `Η τους πεζόδρομους και τις πλατείες, που χάνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και νοικιάζονται για τραπεζοκαθίσματα, τα οποία παρεμποδίζουν ακόμα και την κίνηση ή τη χρήση των δημόσιων χώρων από τους δημότες.

Στο ίδιο πλαίσιο - αναφέρουν στη «Συμπαράταξη» - προωθείται γοργά η ανάθεση δημοτικών αρμοδιοτήτων σε δημοτικές επιχειρήσεις, που λειτουργούν με βάση το κέρδος, χωρίς τον άμεσο έλεγχο του Δημοτικού Συμβουλίου. Ακόμα και οι μεγάλοι τομείς οικονομικού προγραμματισμού έχουν παραχωρηθεί στη δημοτική επιχείρηση «Αναπτυξιακή Εταιρία του Δήμου Αθηναίων». Στη «Συμπαράταξη» σημειώνουν: «Πολλές από τις επιχειρήσεις αυτές δεν προσφέρουν τίποτα στους δημότες, τα κέρδη τους είναι ασήμαντα και αξιοποιούνται για χρηματοδοτήσεις διαφημιστικών δραστηριοτήτων του δήμου ή για την οικονομική τακτοποίηση "ημετέρων"». Ακόμα επισημαίνουν ότι οι δημοτικές επιχειρήσεις και οργανισμοί αξιοποιούνται για ποικίλες αδιαφανείς εξυπηρετήσεις (προσλήψεις-τοποθετήσεις μελών διοικήσεων και «μάνατζερ», συμβάσεις για την προβολή προσώπων ή για πολυτελείς εκδόσεις ή για την εκτέλεση εργασιών από το Πνευματικό Κέντρο κλπ.).