Γενικά, τα οικονομικά του Δήμου Αθηναίων κατά καιρούς έχουν γίνει αντικείμενο αντιπαραθέσεων. Δήμαρχοι άφηναν υπονοούμενα για την οικονομική κατάσταση που παρέλαβαν, ενώ ισχυρίζονταν ότι αυτοί εξυγίαναν τα οικονομικά του δήμου. Κυβερνήσεις κατηγορούσαν τις δημοτικές αρχές για κατασπατάληση των πόρων που έπαιρναν από τον κρατικό προϋπολογισμό και οι δημοτικές αρχές κατηγορούσαν τις κυβερνήσεις για περικοπή των πόρων και άνιση μεταχείριση του Δήμου Αθηναίων όσον αφορά στην ένταξή του στα διάφορα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οπως αναφέρουν στελέχη της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», η σημερινή δημοτική αρχή δίκαια κατηγορείται για πολύ κακή διαχείριση των οικονομικών του δήμου, κυρίως ως προς την κατεύθυνση και τις προτεραιότητες που δαπανήθηκαν τα χρήματα. Διευκρινίζουν ότι ελάχιστα χρήματα δόθηκαν για τις υποδομές της πόλης και κυρίως την αναβάθμιση των γειτονιών της. Αντίθετα, μεγάλα ποσά δόθηκαν για έργα στο κέντρο της πρωτεύουσας, πολλά από τα οποία παρελήφθησαν αν και είχαν κακοτεχνίες (π.χ. η ανάπλαση της πλατείας της Βαρβακείου Αγοράς και η τεχνικά λαθεμένη εγκατάσταση των καταστημάτων, έτσι ώστε απαιτήθηκαν νέα κονδύλια για να αποκατασταθούν οι κακοτεχνίες).

Στο ερώτημα αν θα αρκούσε μια καλύτερη διαχείριση, ένας ικανότερος διαχειριστής για να αλλάξει η οικονομική κατάσταση του δήμου, στη «Συμπαράταξη» απαντούν: «Ασκώντας την ίδια πολιτική στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση και υποστηρίζουν η ΝΔ, και με διάφορες παραλλαγές και ο ΣΥΝ, η απάντηση είναι αρνητική».

Εξηγούν πως μετά την κατάρτιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που ψήφισαν μαζί κυβέρνηση της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ στη Βουλή το 1992, συντελείται μια αλλαγή στον τρόπο χρηματοδότησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η αλλαγή συνίσταται: Στη μείωση της χρηματοδότησής της από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στην αύξηση των κάθε είδους φορολογιών και κυρίως των ανταποδοτικών. Στην ανάθεση δραστηριοτήτων της στο ιδιωτικό κεφάλαιο ή στην άσκησή τους από τους ίδιους του δήμους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Αυτήν την πολιτική - υπογραμμίζουν στη «Συμπαράταξη» - εφαρμόζουν οι αιρετοί που στηρίχτηκαν από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ. «Το σπουδαιότερο είναι ότι όχι μόνον εφάρμοσαν την πολιτική αυτή αλλά ομόφωνα αυτές οι δυνάμεις στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΚΕΔΚΕ, όπου κατατέθηκαν οι προτάσεις της ΚΕΔΚΕ για την αναθεώρηση του Συντάγματος (Αρθρο 101κ, 102), αποδέχτηκαν και στήριξαν την αποποίηση των ευθυνών του κράτους να εξασφαλίζει τους πόρους της ΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό και πρότειναν και μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης την καθιέρωση της φορολογικής εξουσίας της ΤΑ», σημειώνει ο υποψήφιος δήμαρχος Σπύρος Χαλβατζής.

Είναι χρήσιμο να δούμε πώς εφαρμόστηκαν τα παραπάνω στο Δήμο Αθηναίων, τα τελευταία χρόνια, από δημοτικές αρχές προσκείμενες στη ΝΔ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ποτέ δεν απέσυρε την υποστήριξή του στη δημοτική αρχή. Εχει χαρακτηρίσει δε το έργο Αβραμόπουλου θετικό και μέσα από δηλώσεις της Ντ. Μπακογιάννη. Σύμφωνα με αυτή τη στάση της αναλαμβάνει και το μερίδιο της ευθύνης για τα αρνητικά της δημοτικής αρχής.

Κατά τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η «Συμπαράταξη»:

• Την περίοδο 1995-1998 το 38,69% (134,2 δισ. δρχ.) των προϋπολογισμών εσόδων του δήμου προέρχεται από τη φορολογία των δημοτών. Τα δάνεια ανέρχονται στο 6,86%(23,8 δισ. δρχ), ενώ τα έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό περιορίζονται στο 17,61% του συνόλου (61,1 δισ. δρχ.).
• Την τριετία 1999-2001 τα έσοδα από δάνεια υπολογίζονται στο 3,82% του συνόλου (11,4 δισ. δρχ.), ενώ τα έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό στο 18,66% (55,9 δισ. δρχ.). Το 42,66% (127,8 δισ. δρχ.) καλύφτηκε από το χαράτσωμα των δημοτών.

Επ' αυτού του σημείου ο Σπ. Χαλβατζής επισημαίνει: «Μόνο τα έσοδα που έχει παρακρατήσει το κράτος από θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ανέρχονται από το 1990 έως σήμερα σε 1,7 τρισ. δρχ. Ειδικότερα, για το Δήμο Αθηναίων, βάσει του πληθυσμού του, το ποσό ανέρχεται σε 121 δισ. δρχ. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι αν και οι κυβερνήσεις παρακράτησαν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση τα χρήματα αυτά, δεν κατάργησαν τις φορολογίες από τις οποίες προέρχονται αυτά τα έξοδα. Ετσι, οι κάτοικοι της Αθήνας αφού πληρώσουν τους άμεσους και έμμεσους φόρους τους στο κράτος, ξανα-φορολογούνται από το δήμο. Αυτή είναι η πολιτική των κυβερνήσεων των τελευταίων 16 ετών, που τις έχουν αποδεχτεί και όλες οι δημοτικές πλειοψηφίες αλλά και οι παρατάξεις που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΝ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στην Αθήνα τα 121 δισ. δρχ. που οφείλονται στο δήμο, λείπουν από υπηρεσίες και έργα για τους κατοίκους».

Για το ίδιο ζήτημα, ο δημοτικός σύμβουλος της «Συμπαράταξης» Στέλιος Λάμπρου δηλώνει: «Η δημοτική πλειοψηφία όσο και ο συνδυασμός που στήριξαν στις περασμένες δημοτικές εκλογές από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, όχι μόνο δεν απαίτησαν τα παρακρατηθέντα αλλά προσπάθησαν να καλλιεργήσουν την αντίληψη να μη διεκδικηθούν. Ενεργούσαν λες και χάριζαν δικά τους χρήματα. Τελευταία πρόβαλαν το αίτημα στην κυβέρνηση για μόλις 19,5 δισ. δρχ. Ο υπουργός Εσωτερικών, κ. Κ. Σκανδαλίδης, απέρριψε ακόμα και αυτά τα υποβαθμισμένα αιτήματα, οι δε προαναφερόμενοι αιρετοί συμβιβάστηκαν ουσιαστικά με την άρνηση της κυβέρνησης και δε διεκδίκησαν ούτε καν αυτά τα λειψά κονδύλια».

Σχετικά με τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού, στη «Συμπαράταξη» παρουσιάζουν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία: Δεκέμβρη του 1994, με βασικό μεροκάματο 4.934 δρχ. πληρώναμε 245 δρχ./τ.μ. για τις κατοικίες και 905 για τους επαγγελματικούς χώρους. Αρχές 2001, με βασικό μεροκάματο στις 7.221 δρχ. (αύξηση 46,4%), πληρώναμε 457 για τις κατοικίες (αύξηση 86,5%) και 1.745 για επαγγελματικούς χώρους (αύξηση 92,8%).

«Οι κάτοικοι των λαϊκών γειτονιών της Αθήνας (Πετράλωνα, Βοτανικός, Κολωνός, Ριζούπολη, Κυψέλη, Πατήσια) πληρώνουν περισσότερο από τους κατοίκους του Π. Φαλήρου, της Αγ. Παρασκευής, του Χαλανδρίου, του Χολαργού. Οι επαγγελματίες-βιοτέχνες-έμποροι της Αθήνας πληρώνουν περισσότερο από ό,τι οι συνάδελφοί τους σε Κηφισιά, Βούλα, Γλυφάδα, Βριλήσσια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σπ. Χαλβατζής.

Σχετικά με τη σχέση τέλους/ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, ο επικεφαλής της παράταξης διευκρινίζει: «Οι κάτοικοι της Αθήνας πληρώνουν για τέλη καθαριότητας και φωτισμού πολύ περισσότερα από το κόστος των αντίστοιχων υπηρεσιών. Παράλληλα, οι εκατοντάδες δημόσιες υπηρεσίες δεν πληρώνουν και οι κάτοικοι της πόλης επωμίζονται το σχετικό βάρος».