Μετά από μια μακρόχρονη περίοδο έντονων αντιπαραθέσεων, οι επιστήμονες τείνουν να συγκλίνουν στην άποψη ότι μια πρόσκρουση αστεροειδούς οδήγησε σε μια από τις μεγάλες εξαφανίσεις ειδών: την εξαφάνιση των δεινοσαύρων (και πολλών άλλων ειδών) πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Μ' αυτή την εξαίρεση, δεν υπήρχαν πειστικές αποδείξεις για χρονική σύμπτωση άλλων προσκρούσεων μεγάλων αστεροειδών και ταυτόχρονων μαζικών βιολογικών εξαφανίσεων, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα.

Τα τελευταία δύο χρόνια, οι ερευνητές ανακάλυψαν νέες μεθόδους διαπίστωσης του τόπου και του χρόνου όπου έγιναν καταστροφικές προσκρούσεις ουράνιων σωμάτων στη Γη και τα στοιχεία που τις συσχετίζουν με εκτεταμένες εξαφανίσεις ειδών συσσωρεύονται. Νέα αποδεικτικά στοιχεία ανακαλύφθηκαν, για παράδειγμα, μέσα στα πετρώματα της Πέρμιας περιόδου, όταν πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια ένα μυστηριώδες γεγονός εξαφάνισε το 90% των βιολογικών ειδών του πλανήτη. Τα στοιχεία για άλλες προσκρούσεις που συνδέονται με μαζικές εξαφανίσεις είναι ακόμα ισχνά, αλλά ισχυροποιούνται καθημερινά.

Οι περισσότεροι παλαιοντολόγοι θεωρούν ότι η καταστροφή της Πέρμιας περιόδου επέτρεψε στους δεινοσαύρους να κυριαρχήσουν πάνω στον πλανήτη, εκμεταλλευόμενοι το κενό που άφησαν στα οικοσυστήματα τα ζώα που χάθηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο, η εξαφάνιση των δεινοσαύρων επέτρεψε στα θηλαστικά να κυριαρχήσουν με τη σειρά τους. Ο,τι κι αν προκάλεσε αυτές τις μαζικές εξαφανίσεις, έκανε ταυτόχρονα δυνατή και την εμφάνιση του ανθρώπου.