ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ: «Ανθρωποκτονίες που έγιναν πριν από το 1982 (Γουέλς, Πέτρου κ.λπ.) έχουν παραγραφεί. Οι μετά το 1982 ανθρωποκτονίες δεν έχουν παραγραφεί. (Θα παραγραφούν όμως, αν δεν κληθούν οι κατηγορούμενοι στο ακροατήριο πριν από τη συμπλήρωση της εικοσαετίας). Απλό είναι και το ζήτημα της παραγραφής για το έγκλημα της συμμετοχής στην οργάνωση (ή συμμορία) που ήταν πλημμέλημα με τον Ποινικό Κώδικα και έγινε κακούργημα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Το αδίκημα της συμμετοχής είναι διαρκές και η παραγραφή του αρχίζει από τότε που κάποιος έπαψε να είναι μέλος της οργάνωσης...» (Από το κύριο άρθρο της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ»).

ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ: «Οσο κι αν είναι δυσάρεστη η προοπτική ορισμένα από τα μέλη της οργάνωσης να καταφέρουν να αποφύγουν τις συνέπειες των πράξεών τους, οι αποφάσεις δεν μπορεί παρά να ληφθούν με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους και όχι τις όποιες ενδεχόμενες πολιτικές σκοπιμότητες. Οι ποινές, ωστόσο, είναι η μία διάσταση της υπόθεσης της τρομοκρατίας. Εξίσου σημαντική είναι η πολιτική και ηθική αποκάλυψη του φαινομένου...» (Από το κύριο άρθρο των «ΝΕΩΝ»).

Ο «ΧΡΗΣΙΜΟΣ» ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ: «Τρεις ήταν οι στόχοι που επιδιώχτηκε να επιτευχθούν με τη θέσπιση των συγκεκριμένων διατάξεων που περιέχει ο αντιτρομοκρατικός νόμος, ο οποίος ψηφίστηκε το 2001... Πρώτον: Να προβλεφτούν κίνητρα για την ομολογία των κατηγορουμένων... Τα κίνητρα είναι η αναγνώριση ελαφρυντικών που οδηγούν στη μείωση των ποινών σε όσους δώσουν σοβαρά στοιχεία για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας. Ακόμα η αναστολή στην έκτιση ποινών για τους τρομοκράτες που διευκόλυναν την εξάρθρωση της 17Ν (ενδεχομένως σ' αυτήν την κατηγορία να ανήκει ο Σάββας Ξηρός)» (Τζώρτζια Κοντράρου - «ΝΕΑ»)