Τρίτη 30 Ιούλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αλλο μισθοί άλλο τιμές

Δύο μέτρα και δύο σταθμά χρησιμοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στις αποφάσεις που καθορίζουν τη μισθολογική και τιμολογιακή πολιτική. Ετσι, όταν πρόκειται για την εισοδηματική πολιτική, η οποία θα εφαρμοστεί στο δημόσιο τομέα (που αποτελεί και τον «μπούσουλα» για την εισοδηματική πολιτική του ιδιωτικού τομέα), περιορίζει τα ποσοστά των ονομαστικών αυξήσεων στους μισθούς και συντάξεις κάτω από τον πληθωρισμό. Αντίθετα, όταν πρόκειται να εγκρίνει αυξήσεις τιμών σε είδη και υπηρεσίες πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (όπου η τιμή ελέγχεται ακόμη) τότε οι κυβερνώντες εγκρίνουν αυξήσεις που είναι πολλαπλάσιες του πληθωρισμού. Αδιάψευστος μάρτυρας, η εισοδηματική πολιτική του 2002 και οι ανατιμήσεις σε ορισμένα είδη και υπηρεσίες (φάρμακα, τιμολόγια ΔΕΚΟ κλπ.), οι τιμές των οποίων εξακολουθούν να παραμένουν ακόμη κάτω από τον έλεγχο του Δημοσίου και άρα κάθε αύξηση χρειάζεται την έγκριση του υπουργείου Ανάπτυξης.

Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνουν τα παρακάτω δύο περιστατικά: Πρώτον, με πρόσχημα, την «αντοχή της οικονομίας» και την επίκληση της αντιδραστικής θεωρίας ότι δήθεν «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό», η κυβέρνηση περιόρισε και το 2002 σε ποσοστά μεταξύ 2% και 3% τις ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο. Με δεδομένο ότι ο επίσημος πληθωρισμός τρέχει με ρυθμό πάνω από 3,5%, είναι φανερό ότι και φέτος η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, κρίνοντας, προφανώς, ότι η αγοραστική τους δύναμη αντέχει σε παραπέρα συρρίκνωση! Δεύτερον, χωρίς κανένα πρόσχημα ή επιχείρημα, απλά ικανοποιώντας σχετικές «επιθυμίες» των φαρμακοβιομηχάνων, η κυβέρνηση ενέκρινε την περασμένη βδομάδα τσουχτερές αυξήσεις σε 167 φάρμακα, πρώτης ανάγκης (για πάσχοντες από καρδιοπάθειες, σχιζοφρένεια, επιληψία, αναιμία, κλπ.) που φτάνουν μέχρι και 50%. Πάνω από τον πληθωρισμό κινήθηκαν και οι αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, που ενέκρινε για φέτος η κυβέρνηση, όπως για παράδειγμα της ΔΕΗ (αυξήθηκαν από τις 20 Ιούλη κατά 3,9%) του ΟΤΕ κλπ.

Είναι φανερό, πως η κυβέρνηση για το μόνο που ενδιαφέρεται δεν είναι η συγκράτηση του πληθωρισμού αλλά η -με κάθε τρόπο- μεγιστοποίηση των κερδών των φαρμακοβιομηχάνων και εν γένει των μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ την «αντοχή της οικονομίας» τη θυμάται μόνο όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν. Στα πλαίσια αυτά: Πρώτον, η κυβέρνηση ικανοποίησε στο άψε - σβήσε σχετική επιθυμία των φαρμακοβιομηχάνων, που πρόσφατα -αξιώνοντας αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων (και άρα των κερδών τους)- δε δίστασαν να απειλήσουν με διακοπή τροφοδοσίας των φαρμακείων με φάρμακα. Δεύτερον, ενέκρινε αυξήσεις και στα τιμολόγια της ΔΕΗ (όπως είχε γίνει και με τον ΟΤΕ και άλλες ΔΕΚΟ), προκειμένου να γίνει πιο ελκυστική η πώληση του νέου πακέτου μετοχών της επιχείρησης στο ιδιωτικό κεφάλαιο, που έχει προγραμματιστεί για το Σεπτέμβρη.

Απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης και μεγάλου κεφαλαίου -που εφαρμόζουν διά πυγμής και ροπάλου τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή πολιτική- οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να αντιπαραθέσουν το δικό τους μέτωπο, παλεύοντας (τόσο με τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες τους όσο και με την ψήφο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση) την ανατροπή αυτής της πολιτικής.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ