Συμφωνώ με το κείμενο των Θέσεων στο σύνολό του.

Στη Θέση Ε.8 κωδικοποιούνται κάποια βασικά μέτωπα του ιδεολογικού αγώνα για τα οποία απαιτείται να ανέβει η ικανότητα παρέμβασής μας, συλλογικά και ατομικά. Φωτίζοντας κάποιες πλευρές από την παρέμβασή μας στον κλάδο του Εμπορίου, μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα παρακάτω ζητήματα:

1. Για την ανάδειξη του χαρακτήρα της εκμετάλλευσης

Πρόκειται για καθήκον που είναι δεμένο (ιδιαίτερα σε κλαδικές Οργανώσεις) με την ανάγκη καλής μελέτης του κλάδου, των τάσεων και των εξελίξεων, καθήκον που τίθεται σε αρκετά σημεία των Θέσεων. Για τους χώρους του Εμπορίου το καθήκον αυτό έχει τις δικές του ιδιαίτερες απαιτήσεις, αν λάβουμε υπόψη ότι από νέα κομματικά μέλη και εργαζόμενους που συσπειρώνονται δίπλα μας σε χώρους όπως τα σούπερ μάρκετ έρχονται προβληματισμοί που αφορούν τα εξής: «Πώς μπορούμε να αποδείξουμε ότι μας εκμεταλλεύονται εφ' όσον δεν δραστηριοποιούμαστε στον τομέα της παραγωγής;», «πώς μπορούμε να υπολογίσουμε τον πλούτο που περνάει από τα χέρια μας για να απαντήσουμε αποδεικτικά στα επιχειρήματα της εργοδοσίας, ότι τόσα αξίζει η δουλειά μας ή ότι τόσα μπορεί να δίνει η επιχείρηση;». Ορος για να γίνουμε πιο αποδεικτικοί είναι αναμφισβήτητα η προσπάθεια να μελετήσουμε την πορεία μαζί με την κερδοφορία μεγάλων ομίλων σούπερ μάρκετ, ώστε να αποδείξουμε ότι τα ρεκόρ κερδοφορίας επιτυγχάνονται με τον ιδρώτα των εργαζομένων και να κάνουμε την αντιπαραβολή με το ύψος των μισθών, αλλά και συνολικά τους όρους δουλειάς των εργαζομένων. Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση πλαισίων πάλης, προτάσεων για ΣΣΕ. Ταυτόχρονα απαιτείται να επιμείνουμε στην πιο ολοκληρωμένη κατανόηση του ιδιαίτερου ρόλου του εμπορικού κεφαλαίου για την πραγμάτωση της ήδη παραχθείσας αξίας, και στην εξήγηση των παραγόντων που καθορίζουν σε κάθε φάση της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας το ύψος του μισθού.

Επιπλέον, στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης και των επιτευγμάτων της μπορεί να βαθαίνει ο προβληματισμός αναδεικνύοντας τη μεγάλη εικόνα, ιδιαίτερα σε χώρους όπως οι αποθήκες των σούπερ μάρκετ, χώρους πολυπληθείς και κρίσιμους για την παρέμβασή μας. Την εποχή που μια σειρά επιτεύγματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται για να μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος, για να γίνεται λιγότερο κοπιαστική η εργασία των εργαζομένων, για να προλαμβάνονται επαγγελματικές ασθένειες και εργατικά ατυχήματα, μεγάλες εταιρείες logistics και όχι μόνο, σε όλη την Ευρώπη, χρησιμοποιούν εξωσκελετούς εργασίας, όχι για να μειώσουν την κόπωση και να αυξήσουν την ασφάλεια, αλλά για να κάνουν τους εργαζόμενους να υπερβούν τις σωματικές τους ικανότητες, υπερβαίνοντας έτσι και κάθε φραγμό στην εκμετάλλευση, για τους στόχους αύξησης της κερδοφορίας. Πιο επιθετικά μπορούμε να θέσουμε το ζήτημα ότι η νέα εποχή στην τεχνολογία απαιτεί και νέα εποχή στην κοινωνία.

2. Για την αποκάλυψη της ταξικής φύσης του αστικού κράτους ως κράτους του κεφαλαίου. Παρότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουμε αμέτρητα παραδείγματα που συνηγορούν σε αυτό, όπως και νέες επεξεργασίες, υπάρχει δυσκολία να προσεγγίζουμε το ζήτημα αυτό ολοκληρωμένα και δεμένο με την προοπτική του εργατικού κράτους. Πολλές φορές η απάντηση που δίνουμε στο ερώτημα γιατί το αστικό κράτος δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί ή γιατί πρέπει να τσακιστεί είναι «επειδή είναι κράτος των καπιταλιστών», «γιατί υπάρχει η σχέση βάσης - εποικοδομήματος» κ.λπ., διαπιστώσεις ναι μεν σωστές, όχι όμως αυταπόδεικτες για την εργατική τάξη, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που εντείνονται ιδεολογήματα περί ανάκτησης της εμπιστοσύνης στους θεσμούς και που εκτιμάμε ότι θα ενταθούν οι ρεφορμιστικές πιέσεις.

Τα παραπάνω μπορούν να φωτιστούν και από το ειδικό στο γενικό, όπως για παράδειγμα ότι ήταν επιλογή του αστικού κράτους να χρηματοδοτήσει συγκεκριμένους ομίλους με πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης οι οποίοι κατευθύνθηκαν σε νέες επενδύσεις. Από μόνα τους όμως τέτοια παραδείγματα δεν αρκούν, αν δεν αναδεικνύουμε σταθερά ότι κάθε λειτουργία, κάθε θεσμός, κάθε νόμος του αστικού κράτους υπερασπίζεται το δίκιο του κεφαλαίου σε βάρος του δίκιου των εργαζομένων.

3. Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη δυνατότητα εργατικών - λαϊκών μαζών να παρέμβουν, παίρνοντας τις τύχες τους στα χέρια τους. Εχουμε μετρήσει βήματα στην ανάδειξη του πολέμου ως ιμπεριαλιστικού και στην αποκάλυψη του συνόλου της εμπλοκής της χώρας μας. Κάτι που φαίνεται να δυσκολεύει τις δυνάμεις μας και έρχεται και από περίγυρο της οργάνωσης είναι το «είμαστε αδύναμοι απέναντι σε κάτι τόσο μεγάλο», «δεν ζούμε στην εποχή του ανταρτοπόλεμου αλλά των σύγχρονων όπλων μαζικής καταστροφής, με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να ισοπεδώσουν ολόκληρες περιοχές». Σε αυτήν τη συζήτηση η επαναφορά ζητημάτων που τίθενται στο ίδιο το Πρόγραμμα και στην πρόσφατη Απόφαση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μπορούν να φωτιστούν και από πρόσφατη αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη». Τα πρόσφατα άρθρα για τον γνωστικό πόλεμο που συζητήθηκε σε Συνέδριο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και για τη θέληση των κοινωνιών να πολεμήσουν φανερώνουν ότι και οι αστοί μέσα και από τις ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες ανησυχούν, γιατί γνωρίζουν καλά ότι για να διεξάγουν και πόσο μάλλον για να κερδίσουν έναν πόλεμο χρειάζονται τον άνθρωπο, όχι απλά ως έμψυχο δυναμικό, αλλά χρειάζονται και τις συνειδήσεις της πλειοψηφίας στρατευμένες πίσω από τις δικές τους επιδιώξεις. Οπως οι ίδιοι ομολογούν, «οι κοινωνίες χρειάζονται ένα όραμα για να πολεμήσουν γι' αυτό».

Αυτή η παραδοχή είναι για μας δύναμη ώστε να εξηγούμε ότι σε συνθήκες πιο άμεσης εμπλοκής, όχι απλά μπορούν οι λαϊκές μάζες να παίξουν κρίσιμο ρόλο και να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στη δική τους αστική τάξη, αλλά και σε συνθήκες που θα μπορούν να επιδράσουν για μεγαλύτερες, ριζικές αλλαγές στην κοινωνία, μπορούν να στρατευτούν μαχητικά γύρω από το σωστό «όραμα», γύρω από την πάλη για ριζική ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης.

4. Για την ανάδειξη του δρόμου της ανατροπής. Ενισχυτικά με τα παραπάνω να φωτίζουμε ότι οι συνθήκες που θα ευνοούν το επαναστατικό πέρασμα στον σοσιαλισμό προκύπτουν αντικειμενικά από τις ίδιες τις αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Σήμερα λοιπόν ζούμε σε μια περίοδο που γιγαντώνονται τέτοιες αντιθέσεις, που συσσωρεύονται στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε απότομη όξυνση της ταξικής πάλης, ακόμα και στην εκδήλωση επαναστατικής κατάστασης. Σε τέτοιες συνθήκες οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, στις αποθήκες τους, στο δίκτυο διανομής, μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της επαναστατικής διαδικασίας, γεγονός που αυξάνει τις απαιτήσεις σήμερα για την ανασύνταξη του κινήματος και την κομματική οικοδόμηση, ειδικά στις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ.