Μια διαπραγμάτευση σε πολλά ταμπλό βρίσκεται σε εξέλιξη σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, με τη «σφραγίδα» των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τη συμμετοχή της κυβέρνησης και τις πλάτες των υπόλοιπων κομμάτων του ευρωατλαντισμού.

Από τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών μέχρι τη συμμετοχή στο «φαγοπότι» της πολεμικής οικονομίας με το πρόγραμμα SAFE, και από τα σχέδια για την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου και το πέρασμα των δρόμων Ενέργειας, μέχρι την «ανοικοδόμηση» της Γάζας, τα παζάρια «όλων με όλους» μπλέκουν κι άλλο το κουβάρι των ανταγωνισμών και των κινδύνων για τους λαούς.

Τα σχέδια για τη θωράκιση της «ΝΑΤΟικής συνοχής» πηγαίνουν χέρι - χέρι με τις επικίνδυνες διευθετήσεις που δρομολογούνται για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο.

Στο τραπέζι πέφτουν πλέον ανοιχτά προηγούμενες παρασκηνιακές «συγκλίσεις» για «ευέλικτα» χωρικά ύδατα, στο φόντο «πρωτοβουλιών» που σχεδιάζουν να αναλάβουν οι πρεσβείες των ΗΠΑ σε Ελλάδα και Τουρκία «για τον καθορισμό ΑΟΖ».

Σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται από τους ιμπεριαλιστές ως «property lines» («γραμμές ιδιοκτησίας») που καθορίζονται από τον συσχετισμό δυνάμεων, όπως έλεγε κυνικά τις προάλλες ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Το «ξαναζέσταμα» των διχοτομικών σχεδίων με τον μανδύα της «συνομοσπονδίας» στην Κύπρο (αυτά κρύβονται πίσω από τα πανηγύρια για την εκλογή Ερχιουρμάν στα Κατεχόμενα) πάει χέρι - χέρι με τη ΝΑΤΟποίηση του νησιού, τη μετατροπή του σε ευρωατλαντικό «αεροπλανοφόρο» απέναντι στην παρέμβαση των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Οι «συνέργειες» και οι κάλπικες προσδοκίες για την παρουσία των ενεργειακών ομίλων των ΗΠΑ στην περιοχή, και τα σχέδια για μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο του αμερικανικού LNG προς την Ευρώπη, πάνε «πακέτο» με την προσπάθεια διασφάλιση ενεργειακής επάρκειας και «αυτάρκειας» για τους Ευρωατλαντικούς.

Ο στόχος της «απεξάρτησης» από το ρωσικό φυσικό αέριο και της «αποσύνδεσης» από την Κίνα σε μια σειρά τεχνολογίες που αφορούν τις ΑΠΕ, ρίχνει κι άλλο «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών.

Τα «κρωξίματα» των όρνιων για τη μοιρασιά της λείας πάνω από τα συντρίμμια της Γάζας, το στρίμωγμα των ιμπεριαλιστών για το ποιος θα βάλει στο χέρι τον πλούτο Συρίας και Λιβύης, πάνε μαζί με την προσπάθεια να στηθούν αναχώματα στη διείσδυση του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, το οποίο ενισχύει τις θέσεις και τα πατήματά του στην περιοχή.

Ολα αυτά διαμορφώνουν το πλαίσιο και τις κατευθυντήριες γραμμές για το ιμπεριαλιστικό παζάρι που επιταχύνεται, αντανακλώντας και με αυτόν τον τρόπο τη συνολικότερη όξυνση των ανταγωνισμών, με φόντο τα ζόρια της παγκόσμιας οικονομίας, την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τους «οδικούς χάρτες» για γενικευμένη σύγκρουση.

Οι εξελίξεις «τρέχουν» και δεν χωρά κανένας εφησυχασμός, όπως αυτός που καλλιεργούν η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα και επιτελεία.

Αποκαλύπτεται ξανά ότι τα ευρωατλαντικά σχέδια, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, δεν είναι «παράγοντας ασφάλειας» για τον λαό, αλλά πηγή αδιεξόδων και μεγάλων κινδύνων, από την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων έως την ενεργειακή φτώχεια.

Είτε πολεμάνε, είτε «συζητάνε», οι καπιταλιστές και τα συμφέροντά τους μόνο αντίθετα είναι προς τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Οι εξελίξεις δείχνουν και το πού πρέπει να στοχεύσει η πάλη των εργαζομένων και του λαού, η καθημερινή δράση ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Για να ζήσει ο λαός με ευημερία, ειρήνη, φιλία και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους άλλους λαούς, χρειάζεται να βγουν από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος και όλες οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Ο λαός να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, να πάρει την οικονομία και την εξουσία στα χέρια του, να χτίσει τον σοσιαλισμό, την κοινωνία για τις δικές του ανάγκες.