Οπως τονίζουν τα Σωματεία, σκοπός της επιστολής είναι «να εκφραστούν οι ανησυχίες μας που προκύπτουν από την έλλειψη οποιασδήποτε δημόσιας γνωστής πρωτοβουλίας από τις ελληνικές αρχές για την αναδιάρθρωση της ΛΑΡΚΟ, κατ' επέκταση την επαναλειτουργία της, την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της, το εργασιακό μας μέλλον, το μέλλον των τοπικών κοινωνιών».

Υπογραμμίζουν ότι οι μέχρι τώρα εξελίξεις και η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη ΛΑΡΚΟ οδηγούν «στο συμπέρασμα ενδεχόμενου σχεδιασμού απαξίωσης με δόλο, για τη διάλυση και το οριστικό κλείσιμο του παραγωγικού της χαρακτήρα, προς εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων».

Επίσης τα Σωματεία παραθέτουν τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ, της μοναδικής επιχείρησης παραγωγής σιδηρονικελίου στην ΕΕ, αλλά και για τη χρήση σιδηρονικελίου, νικελίου και κοβαλτίου σε μια σειρά τομείς της βιομηχανίας, από την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα μέχρι τις ανάγκες της νέας τεχνολογίας, της ηλεκτροκίνησης και της αποθήκευσης Ενέργειας. Τονίζουν ότι οι επιστημονικά τεκμηριωμένες προτάσεις τους για την παραπέρα ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ, που θα διασφάλιζαν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και θα κάλυπταν ανάγκες για ένα μεταλλευτικό προϊόν που συγκαταλέγεται στα «Κρίσιμα Ορυκτά και Πρώτες Υλες», δεν εισακούστηκαν ποτέ.

Συνεχίζοντας παραθέτουν επιγραμματικά το ιστορικό της ΛΑΡΚΟ τα τελευταία 20 χρόνια, όπου αναδεικνύουν το πώς η εταιρεία με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων οδηγήθηκε σταδιακά στην απαξίωση, για να φτάσει τελικά, μέσα από τους εγκληματικούς σχεδιασμούς της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, στο «λουκέτο» και σε συνθήκες πλιάτσικου των εγκαταστάσεων και των περιουσιακών της στοιχείων.

Αναφερόμενα στην κατάσταση που βιώνουν οι απολυμένοι και οι οικογένειές τους, τονίζουν ότι με ευθύνη της κυβέρνησης το περιβόητο «κοινωνικό δίχτυ προστασίας των απολυμένων» δεν έχει ενεργοποιηθεί για το 45% των απολυμένων, με αποτέλεσμα εκατοντάδες οικογένειες να μη λαμβάνουν ούτε το επίδομα ανεργίας, ούτε οποιοδήποτε άλλο οικονομικό βοήθημα.

«Αυτήν την περίοδο καταγράφεται μηδενικό εισόδημα, μεγάλες γεωγραφικές περιοχές σε 5 επαρχίες ανά την επικράτεια της Ελλάδας που ζούσαν από τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ βιώνουν την εξαθλίωση και τη σταδιακή αύξηση της τάσης ερήμωσης. Και, παράλληλα, εκατοντάδες βιομηχανικοί εργάτες ειδικευμένοι στην εξόρυξη μεταλλευμάτων και στη μεταλλουργία απαξιώνονται στην ανεργία», επισημαίνουν τα Σωματεία.

Με βάση τα παραπάνω, στην επιστολή τους προς τον εκτελεστικό αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Βιομηχανική Στρατηγική τα Σωματεία τονίζουν:

«Σύμφωνα με αυτά που διαρρέουν ανεπίσημα, αλλά και με τα συμπεράσματα των όσων οφθαλμοφανώς διαπιστώνουμε καθημερινά, κατά τη γνώμη μας οι ελληνικές αρχές μεθοδευμένα και διαχρονικά προετοιμάζουν την άναρχη πτώχευση της ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ. Δηλαδή χωρίς την επανάληψη των διαγωνισμών που προβλέπονταν και ληξιπρόθεσμα δεν έχουν ανακοινώσει μέχρι σήμερα, ή την έναρξη συζήτησης και λήψη αποφάσεων για ένα εναλλακτικό σχέδιο επαναλειτουργίας και ανάπτυξης των δυνατοτήτων της επιχείρησης, ανεξάρτητα από τη νομική της σύσταση.

Προφανώς και σε μια τέτοια εξέλιξη, κατά τη γνώμη μας, θα εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα μακριά από την προοπτική ανάπτυξης των δυνατοτήτων της επιχείρησης».

Στο πλαίσιο αυτό, και επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι «θεωρούμε υποχρέωση τόσο των ελληνικών αρχών όσο και των αρμόδιων της ΕΕ να τοποθετηθούν ξεκάθαρα και δημόσια, έτσι ώστε να έχουμε γνώση για την προοπτική που συνδέεται άμεσα με την καθημερινότητα μεγάλων τοπικών κοινωνιών (είμαστε 4ης γενιάς μεταλλωρύχοι και μεταλλουργοί), αλλά και το μέλλον της συνολικής βαριάς βιομηχανίας της χώρας μας», τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ ζητούν ενημέρωση και απαντήσεις:

«- Θα επαναλειτουργήσει η μοναδική βιομηχανία παραγωγής σιδηρονικελίου στην ΕΕ;

- Θα αναπτυχθούν συνολικά οι δυνατότητες που έχει;

- Θα τοποθετηθούν οι ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές για το τι έχουν σκοπό να πράξουν, ή τελικά γινόμαστε μάρτυρες σε ένα επί σειρά ετών προμελετημένο εφαρμοζόμενο σχέδιο, που στόχο έχει την άναρχη πτώχευση της ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα;

- Ενδιαφέρει την ΕΕ η παραγωγή νικελίου και κοβαλτίου στην κατεύθυνση αυτονομίας κρίσιμων ορυκτών πρώτων υλών; Και αν ναι, πώς τοποθετείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα παραπάνω, που αφορούν τη μοναδική επιχείρηση παραγωγής σιδηρονικελίου στην ΕΕ; Θα καταβληθούν οι οικονομικές απαιτήσεις των απολυμένων;

- Θα εξασφαλιστούν το εισόδημα των απολυμένων και η εργασιακή τους αποκατάσταση, με κριτήριο να μην ερημώσουν οι επαρχίες όπου είχε δραστηριότητα η ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ;».