Μια πλασματική εικόνα ετοιμότητας επιχείρησε να παρουσιάσει και χτες η κυβέρνηση για τη διαχείριση των πυρκαγιών, με τον υπουργό Υγείας Αδ. Γεωργιάδη να παρουσιάζει ως απόδειξη της ετοιμότητας του κράτους τη διακομιδή δεκάδων ανθρώπων με αναπνευστικά προβλήματα από την Αχαΐα μέχρι την Πρέβεζα και τη Χίο σε δομές Υγείας που δεν υπάρχει ούτε ένας πνευμονολόγος, ούτε μπουκάλα οξυγόνου! Σε Κέντρα Υγείας αποψιλωμένα από προσωπικό, χωρίς τα στοιχειώδη. Σε νοσοκομεία εξίσου υποστελεχωμένα, χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές, με μετακινούμενους υγειονομικούς από τη μια δομή στην άλλη. Χωρίς ειδικότητες, ή με μονήρεις και εξουθενωμένο προσωπικό.

Γιατί; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο Γεωργιάδης, με αφορμή τη μη λειτουργία νευρολογικής κλινικής (και όχι μόνο) σε δεκάδες δημόσια νοσοκομεία της Αττικής. «Το να λέμε "τα θέλουμε όλα παντού, διότι πληρώνουμε φόρους" δεν είναι σοβαρό. Δεν πρέπει να τα έχουμε όλα παντού, είναι λάθος», είπε ο υπουργός των εμπόρων της Υγείας. Επικαλέστηκε μάλιστα το Βερολίνο, «την πρωτεύουσα της πλουσιότερης χώρας της ΕΕ», όπως είπε, όπου «σε σύνολο 87 νοσοκομείων λειτουργούν 18 νευρολογικές κλινικές. Στο Λονδίνο σε σύνολο 84 νοσοκομείων λειτουργούν 8 νευρολογικές κλινικές δηλ. 76 νοσοκομεία δεν έχουν νευρολογικές κλινικές. Στην Αθήνα σε 90 νοσοκομεία σύνολο, έχουμε 20 με νευρολογική κλινική. Η αναλογία υπαρχόντων νοσοκομείων με νευρολογική κλινική είναι 0,22 στην Αθήνα».

Πέρα από την αξιοπιστία των στοιχείων που αραδιάζει και η οποία ελέγχεται (το έχει κάνει σύστημα άλλωστε να αυθαιρετεί με τα στατιστικά νούμερα και να τα διαβάζει όπως τον συμφέρει), ο Γεωργιάδης αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο την εγκληματική «κανονικότητα» που έχει διαμορφώσει η στρατηγική της ΕΕ στην Υγεία και υλοποιείται απ' όλες τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αφήνοντας πίσω χιλιάδες ανθρώπους που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, ή να έχει μια καλύτερη εξέλιξη η υγεία τους. Είναι το αποτύπωμα της πολιτικής που θέλει τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας υποστελεχωμένα, υποχρηματοδοτούμενα, σε πλήρη διάσταση με τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες που προσφέρει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, επειδή η υγεία του λαού αντιμετωπίζεται ως κόστος από το κράτος και ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης για τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων. Γι' αυτούς δηλαδή που «δουλεύουν» με την πολιτική τους η κυβέρνηση και ο Γεωργιάδης.