Χαρακτηριστικά, σε δημοσίευμά της η «Καθημερινή» μιλά για «προωθούμενο σχέδιο» το οποίο μπορεί μεν να βρίσκεται ακόμα σε «πρώιμο στάδιο», όμως εμπεριέχει «προβληματικές παραμέτρους». Οτι προγραμματίζεται να τεθεί σε εφαρμογή την περίοδο που θα ακολουθήσει την έγκριση του διορισμού της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ Κίμπερλι Γκίλφοϊλ και την άφιξή της στη χώρα μας, και κατά βάση θα αφορά την έναρξη μιας διαδικασίας «διεθνούς διαιτησίας» για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών, πατώντας και πάνω στο γεγονός ότι οι δύο κυβερνήσεις βρίσκονται έτσι κι αλλιώς σε φάση «διαλόγου» υπό ΝΑΤΟική σκέπη.

Αλλωστε, Μητσοτάκης και Ερντογάν αναμένεται να έχουν νέα συνάντηση στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη την επόμενη βδομάδα, 24 με 26 Ιούνη, ενώ σε επαφές είναι σταθερά οι υφυπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, οι οποίοι «τρέχουν» τον λεγόμενο «Πολιτικό Διάλογο» μεταξύ των δυο κυβερνήσεων.

Τον γνωστό εφησυχασμό εκ μέρους του Μαξίμου καλλιέργησε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης. Ερωτηθείς σχετικά στην τακτική ενημέρωση των δημοσιογράφων, έσπευσε να διαψεύσει αυτές τις πληροφορίες, επιμένοντας ότι «δεν έχουν καμία βάση» και ότι «καμία πρόταση δεν έχει έλθει στην Ελλάδα, ούτε υφίσταται και λόγος διαμεσολάβησης». Ισως να έχει ένα δίκιο σε αυτό, καθώς η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι μπορεί και μόνη της να «τρέξει» έναν ΝΑΤΟικής κοπής «διάλογο» που οδηγεί σε επώδυνες διευθετήσεις για τη νομή της καπιταλιστικής «λείας» στην περιοχή.

Στο μεταξύ η Τουρκία έδωσε χτες στη δημοσιότητα τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό της, κάνοντας λόγο για «επίσημη καταχώρηση» στα Ηνωμένα Εθνη.

Σε αυτόν αποτυπώνονται όλες οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, ενώ σημειώνεται πως «η απόφαση του ΔΔ του 1976 (Υφαλοκρηπίδα Αιγαίου) ορίζει στην παράγραφο 28 ότι "οι περιοχές της υφαλοκρηπίδας (στο Αιγαίο Πέλαγος) (...) είναι εκ της υπόθεσης περιοχές οι οποίες (...) πρέπει να θεωρηθούν από το δικαστήριο περιοχές υπό αμφισβήτηση και σε σχέση με τις οποίες η Τουρκία διεκδικεί επίσης δικαιώματα εξερεύνησης και εκμετάλλευσης". Συνεπώς, τα όρια στον χάρτη Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού όσον αφορά τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας πέραν της χωρικής θάλασσας στο Αιγαίο Πέλαγος θα αντιπροσωπεύουν τη μέση γραμμή μεταξύ της τουρκικής και της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας, μέχρι να συναφθεί συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας».

Και προστίθεται: «Υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τα θαλάσσια όρια στο Αιγαίο Πέλαγος, καθώς και στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία έχει συμφωνίες οριοθέτησης θαλάσσιων ορίων με τη Λιβύη και την ΤΔΒΚ. Τα θαλάσσια όρια του Αιγαίου δεν είναι οριοθετημένα με την Ελλάδα. Συνεπώς, η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου εξακολουθεί να αποτελεί διαφορά μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης μεταξύ των δύο χωρών. Η Συμφωνία της Βέρνης του 1976, η οποία αποτελεί συμβατικό έγγραφο που δημιουργεί κανόνες και ισχύει για το Αιγαίο Πέλαγος, προβλέπει ότι η Τουρκία και η Ελλάδα αναλαμβάνουν την υποχρέωση να απέχουν από οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή πράξη σχετικά με την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου η οποία θα μπορούσε να διαταράξει τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση της διαφοράς οριοθέτησης, η οποία είναι ένα από τα αλληλένδετα ζητήματα στο Αιγαίο».