Μέσα σε κλίμα συγκίνησης για τον σύντροφο, που γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1917 και έφυγε από τη ζωή στις 22 Ιούλη 2013, έχοντας περάσει μια ζωή αφιερωμένη στο ΚΚΕ, στις αξίες και στα ιδανικά του (72 χρόνια μέλος του Κόμματος, 21 σε εξορίες και φυλακές), έδωσαν το «παρών» μέλη και φίλοι του Κόμματος, της ΚΝΕ και λαϊκός κόσμος.

Τους παρευρισκόμενους χαιρέτισε ο Γιάννης Κουρούκλης, Γραμματέας της ΤΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης, ενώ στην κεντρική ομιλία η Αγγελική Τσώλου, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Ελλάδας, στάθηκε στην καταγωγή του συντρόφου Γεωργάτου, που από την οικογένειά του «όλοι σχεδόν κυνηγήθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν, βασανίστηκαν, βρέθηκαν σε στρατόπεδα, φυλακές και στην εξορία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον γέρο πατέρα του, την περίοδο που όλα τα παιδιά του ήταν υπό διωγμό, τον έστειλαν εξορία σε Ζάκυνθο και Λήμνο και τέλος πέρασε και από τη Μακρόνησο, πάντα περήφανος για τη ζωή και τη δράση του».

Στη συνέχεια η Α. Τσώλου αναφέρθηκε στα παιδικά χρόνια του συντρόφου, στην πορεία της ζωής του στην υπό ιταλική κατοχή Κεφαλονιά και στην οργάνωσή του στο ΚΚΕ, και επεσήμανε για την περίοδο μετά το 1947, όπου και μεταφέρθηκε στη Μακρόνησο: «Οπως γράφει ο ίδιος στο βιογραφικό του, "με τη μεταφορά μας στο Μακρονήσι, οι μέθοδες πιέσεων, τα καψώνια, η τρομοκρατία, η ψυχολογική βία και τα βασανιστήρια παίρνουν οργανωμένες μορφές, καθοδηγούνται κεντρικά βάσει σχεδίου, ακολουθώντας αντίστοιχα ιγγλέζικα πρότυπα στρατιωτικών στρατοπέδων. Η μικρή παράνομη Κομματική μας Οργάνωση οργανώνει την αντίσταση για την αντιμετώπιση της κατάστασης". Αντίσταση στα καψώνια, στις ατομικές πιέσεις, ανταποκρίσεις - καταγγελίες στον Τύπο, ολοσέλιδο ρεπορτάζ στον "Ριζοσπάστη" με τίτλο "Μακρόνησος, νέο Νταχάου"». Επίσης μίλησε για τα γεγονότα στη Μακρόνησο και το γεγονός ότι «αρχές του Απρίλη, μαζί με όλους όσους δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας μεταφέρεται στον κλωβό της απομόνωσης, στο σύρμα».

Εκανε επίσης αναφορές σε όλη τη ζωή του συντρόφου από το 1948, με τις συνεχείς μεταφορές σε τόπους εξορίας και φυλακών, στην εκλογή του ως αναπληρωματικού μέλους της ΚΕ τον Ιούλη του 1962, έως και τη δικτατορία του 1967. Και επεσήμανε:

«Υπερασπίστηκε με όλες του τις δυνάμεις από την εξορία τη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ.

Με τη διάλυση του στρατοπέδου στο Παρθένι τον έστειλαν στη Σαμοθράκη με μερικούς - 30 περίπου - κρατούμενους, και από κει απολύθηκε στα τέλη του 1971, με τη διάλυση όλων των στρατοπέδων εξορίστων.

Με την ανασυγκρότηση του κλιμακίου της ΚΕ στην Ελλάδα, έγινε μέλος του Γραφείου του και τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο 9ο και στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Στο 11ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέχθηκε τακτικό μέλος της ΚΕ.

Τα δύσκολα για το Κόμμα μας χρόνια 1989 - 1991, έδωσε με όλες του τις δυνάμεις τη μάχη ενάντια στον οπορτουνισμό, υπερασπίστηκε με σθένος τον μαρξισμό - λενινισμό, τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματός μας. Και μετά το 1991 πάλεψε από κάθε μετερίζι, κάθε καθήκον που του ανατέθηκε.

Ηταν η ψυχή της έκδοσης "Μακρόνησος - Ιστορικός Τόπος", όπου μαζί με ομάδα Μακρονησιωτών κατέγραψαν τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο Μακρονήσι, αλλά και το μεγαλείο των αγωνιστών που ύψωσαν το μπόι τους και νίκησαν και τον θάνατο. Ελεγε γι' αυτό το τρίτομο έργο ο ίδιος:

"Θέλουμε αυτή η δουλειά να περάσει μέσα στο Κόμμα, στους νέους συντρόφους και τη νεολαία. Αυτό είναι το θέμα. Θέλουμε να διαβαστεί απ' όλους. Αυτό το βιβλίο ήρθε και χτυπά την προσπάθεια της νέας τάξης να στρεβλώσει την Ιστορία. Οταν στην ΕΕ σκαρώνουν αντικομμουνιστικά μνημόνια, στην Ελλάδα προσπαθούμε να επιβάλουμε στη μνήμη του λαού το Μακρονήσι, τον Αη Στράτη και τη Γυάρο"».

Η ομιλήτρια κάλεσε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και συμπλήρωσε: «Κλείνουμε με τα λόγια του ίδιου του συντρόφου μας: "Ζούμε σήμερα μια στασιμότητα, μια μερική οπισθοδρόμηση με μεγάλους κινδύνους για την Ιστορία του ανθρώπου. Θα χρειαστούν ακόμα μεγάλες θυσίες, με ασταμάτητους, συνεχώς ανερχόμενους ταξικούς - κοινωνικούς αγώνες. Χρειάζεται παντού και πάντα οργάνωση, σωστή καθοδήγηση των αγώνων των λαών, κοινωνική επαγρύπνηση, νέες μα και καθημερινές θυσίες. Μέσα σε λίγα χρόνια φάνηκε στον ορίζοντα ότι η οπισθοδρόμηση είναι προσωρινή. Η σήψη του ιμπεριαλισμού έχει προχωρήσει και μολύνει τον πλανήτη. Ας ετοιμαζόμαστε πολύπλευρα και όσο μπορούμε αρτιότερα για το νέο τελεσίδικο ξέσπασμα των λαών"».

Ακολούθησαν μουσικό αφιέρωμα με τραγούδια της Μακρονήσου, από την Αφροδίτη Αλεξανδροπούλου και τον Παναγιώτη Πασλή, και απαγγελία ποιήματος από την Διονυσία Πεντογάλου.