Στην εκδήλωση μίλησε ο Βασίλης Τομπουλίδης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, δικηγόρος. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο Γ' ψήφισμα της 18/6/1946, της κυβέρνησης Σοφούλη, με βάση το οποίο στήθηκαν τα Εκτακτα Στρατοδικεία ανά την επικράτεια, αλλά και σε περιπτώσεις σήμερα που αναδεικνύουν ότι η Δικαιοσύνη, και τότε και σε όλες τις συνθήκες, ήταν και είναι ταξική.

Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη ζωή και τη δράση της Αλίκης Βέττα αλλά και άλλων αγωνιστών, που δικάστηκαν στην ομαδική δίκη η οποία βαφτίστηκε «δίκη των κατασκόπων» ή «του Β' Γραφείου». «Μαγειρεύτηκε επί 10 μήνες στην Ασφάλεια, με στόχο διάφορα στελέχη του ΚΚΕ και κυρίως τον Σταύρο Δημητράκο, ο οποίος συντόνιζε τη συλλογή πληροφοριών για τα εγκλήματα του κράτους κατά του κινήματος.

(...) Συνολικά στη δίκη αυτή οδηγήθηκαν στο Εκτακτο Στρατοδικείο 72 άντρες και γυναίκες. Πρόεδρος του Στρατοδικείου ήταν ο συνταγματάρχης Ιωάννης Κοκορέτσας, μέλος της φασιστικής, δοσιλογικής, παρακρατικής οργάνωσης "Χ". Οι κατηγορίες για "κατασκοπεία" που αντιμετώπισε η πλειοψηφία των κατηγορουμένων δεν αφορούσαν παρά μόνο συλλογή στοιχείων και πληροφοριών που προορίζονταν για τη Βαλκανική Επιτροπή του ΟΗΕ, σχετικά με το όργιο βίας και τρομοκρατίας το οποίο επέβαλλαν το αστικό κράτος και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί του. Ανεξάρτητα από το τι συνέβαινε, αποδείξεις για κάτι άλλο δεν υπήρξαν. (...) Στις 27/4/1948 τερματίστηκε η ακροαματική διαδικασία και το μεσημέρι της επόμενης βγήκε η απόφαση: "Εις θάνατο τριάντα έξι". Ανάμεσά τους, φυσικά, ο Σταύρος Δημητράκος και η Αλίκη Βέττα.

Η Αλίκη Βέττα ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα για εμάς παράδειγμα πρωτοπόρας στάσης ζωής, που εκείνα τα δύσκολα χρόνια συνδέθηκε με το προοδευτικό, ταξικό, κομμουνιστικό κίνημα και είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει τα καθιερωμένα για μια γυναίκα της περιόδου εκείνης στον ελληνικό καπιταλισμό, που κατά μεγάλη πλειοψηφία ήταν έξω από την παραγωγή και ασχολούνταν μόνο με το νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών της οικογένειας».

Και πρόσθεσε: «Ο ελάχιστος φόρος τιμής στη συντρόφισσα Αλίκη Βέττα, σε όλους αυτούς τους κομμουνιστές που θυσίασαν τη ζωή τους στην πάλη για έναν πιο δίκαιο κόσμο, για τη σοσιαλιστική Ελλάδα, είναι ότι συνεχίζουμε τον αγώνα τους, το Κόμμα μας κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία τα δύσκολα χρόνια της αντεπανάστασης και τώρα, πιο ώριμο, πιο ισχυρό ιδεολογικά και οργανωτικά, βαδίζει σταθερά μαζί με τον λαό και την πρωτοπορία του, προετοιμάζοντας την εργατική τάξη για την τελική νίκη απέναντι στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, με τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις που σύντομα θα έρθουν».

Εκ μέρους των συγγενών της Αλίκης Βέττα χαιρέτισε την εκδήλωση ο Κωνσταντίνος Γουσίδης, δημοσιογράφος. Συγκινημένος, ευχαρίστησε το ΚΚΕ και ιδιαίτερα την ΚΟΒ Δικηγόρων για την εκδήλωση, και δήλωσε ότι βρίσκεται στη διάθεση του Κόμματος για οτιδήποτε σχετίζεται με τη συγκεκριμένη εποχή (Κατοχή - Αντίσταση, Εμφύλιος).

Ανέφερε ότι «η κυρίαρχη αντίληψη της Ιστορίας περιστρέφεται γύρω από την ερμηνεία των πράξεων μεγάλων προσωπικοτήτων. Ερμηνεύει τις ιστορικές εξελίξεις με βάση το τι έπραξαν αυτοί οι άνθρωποι, λες και λειτουργούν αυτόνομα. Η πιο πολυεπίπεδη και πολυσύνθετη αντίληψη της Ιστορίας έχει να κάνει με την ανάλυση των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών της εκάστοτε εποχής σε μια συγκεκριμένη περιοχή.

Για να μπορέσει να αναλυθεί στο σωστό πλαίσιο αυτό το κοινωνικό υπόβαθρο, χρειάζεται να εστιάσουμε σε πάρα πολλές μικρές ιστορίες, όπως π.χ. η ιστορία της Αλίκης (...) Γι' αυτό χρειάζεται να εστιάζουμε στις μικρές ιστορίες.

Και εδώ είναι καταλυτικός ο ρόλος του Κόμματος, που προσπαθεί να φωτίσει τέτοιες ιστορίες».

Η Σόνια Μελανεφίδου, δικηγόρος, κόρη της Νίτσας Βεργίδου, καταδικασμένης τρις εις θάνατον στη δίκη της ΕΠΟΝ, αναφέρθηκε στον ρόλο των γυναικών στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι και σήμερα ο καπιταλισμός έχει συμφέρον από την διαιώνιση της ανισοτιμίας. «Γι' αυτό ο μόνος τρόπος για να τιμήσουμε τις πρωτοπόρες αγωνίστριες, τους αγώνες και τις θυσίες τους, που έδωσαν τα καλύτερά τους χρόνια και τη ζωή τους για αξίες, οράματα και ιδανικά, είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα τους μέχρι την τελική νίκη. Μέχρι τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό!», κατέληξε.