Η συζήτηση που άνοιξε για τα όρια της επιστήμης και της τεχνολογίας, με αφορμή το νομοσχέδιο για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, καθώς και οι πυκνές ανακοινώσεις γύρω από τις προόδους της ΤΝ τροφοδοτούν το ζήτημα.

Η αναφορά σε εμφυτεύματα και μικροτσίπ στην αρθρογραφία και στην Απόφαση της ΚΕ αξιοποιείται από διάφορους καλοθελητές για να κατηγορήσουν το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» ότι κατρακυλάει σε μια συνωμοσιολογική φιλολογία ορισμένων «ψεκασμένων», «θρησκόληπτων», «ακροδεξιών», που ψάχνουν «παγκόσμιες συνωμοσίες του Αντίχριστου».

Από την άλλη, δημιουργεί και έναν προβληματισμό και εύλογα αντανακλαστικά σε έναν κόσμο που αντιστρατεύεται αυτού του είδους τον ανορθολογισμό.

Το ζήτημα της αξιοποίησης εμφυτευμάτων ως μέσου για τη διασύνδεση εργαζόμενου ανθρώπου και ΤΝ το αντιμετωπίζουμε από τη σκοπιά της αξιοποίησης των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων ως όπλου έντασης της εκμετάλλευσης, αλλά και από τη σκοπιά της χρήσης τους από το μεγάλο κεφάλαιο και το αστικό κράτος για συλλογή προσωπικών δεδομένων.

Χρειάζεται όμως να υπενθυμίσουμε ότι το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» ήταν από τους πρώτους που αποκάλυψαν τη μακρινή δεκαετία του 1990 - όταν ακόμα όλα τα πλάκωνε η βαριά σκιά της αντεπανάστασης, και οι Συμφωνίες και οι Συνθήκες της ΕΕ ήταν ντυμένες με χρυσοποίκιλτο «προοδευτικό» ένδυμα - τα αντιλαϊκά σχέδια όπως προωθούνταν τότε μέσα από τη Συνθήκη του Σένγκεν, το ηλεκτρονικό φακέλωμα, την προώθηση ηλεκτρονικής ταυτότητας, τη συλλογή και καταγραφή βιομετρικών δεδομένων.

Θέταμε ζήτημα για τη μεγάλη συγκέντρωση προσωπικών πληροφοριών στα χέρια των αστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, μπαίνοντας μπροστά στην ανάπτυξη κινήματος εναντίον αυτών των Συνθηκών.

Και τότε πάλι είχαμε κατηγορηθεί ως «συνωμοσιολόγοι», «σκοταδιστές» κ.ά. Την ίδια στιγμή, οι διάφοροι «παπάδες» ήταν και τότε οι βολικοί αντίπαλοι που βοήθαγαν στον αποπροσανατολισμό, μιλώντας για τον «Σατανά» και την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες... Διευκολύνοντας κυβερνήσεις και ΕΕ να περνάνε με «προοδευτικό» κάλυμμα σκληρά αντιδραστικά μέτρα.

Οπως συμβαίνει και στην περίπτωση της πανδημίας, οι συνωμοσιολογικές και «ψεκασμένες» θεωρίες αποτελούν το χρήσιμο «alter ego» της επίσημης αντιλαϊκής αστικής πολιτικής, με τον ίδιο τρόπο που εκκλησιαστικοί κύκλοι και αντιδραστικές δυνάμεις αξιοποιήθηκαν στην περίπτωση του πρόσφατου νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Με στόχο να κρύψουν το βασικό και ουσιαστικό, να δημιουργήσουν μια τεχνητή αντιπαράθεση μεταξύ «προόδου» και «συντήρησης» - και τα δύο όμως φτιαγμένα με τα πιο σάπια υλικά του συστήματος. Να κρύψουν δηλαδή ότι το καπιταλιστικό σύστημα, το κράτος, οι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι αυτοί που «συνωμοτούν» διαρκώς σε βάρος της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών δυνάμεων. Οτι στην προσπάθειά τους και στον ανταγωνισμό τους για το μέγιστο κέρδος - παραφράζοντας τον Μαρξ - «δεν υπάρχει βαρβαρότητα που δεν θα δοκιμάσουν».