Ειδικότερα ο τομέας Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης έχει αφεθεί πλήρως στα χέρια των ιδιωτών, που αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τον πόνο και την αγωνία χιλιάδων οικογενειών οι οποίες θέλουν να δουν τον άνθρωπό τους να ξανακερδίζει τη ζωή μετά από ένα εργατικό ατύχημα, ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή ένα τροχαίο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις κατευθύνσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η χώρα μας θα έπρεπε να διαθέτει πάνω από 2.000 κλίνες αποκατάστασης, ενώ σήμερα έχει εγκατεστημένες περίπου μόλις 200 κλίνες στο πλαίσιο του δημόσιου συστήματος.

Οι δημόσιες κλίνες αποκατάστασης δεν επαρκούν στις περιοχές που λειτουργούν, ενώ σε ολόκληρες πόλεις και νομούς δεν υπάρχει ούτε μία, το δε απόλυτο κενό καταγράφεται σε πανελλαδικό επίπεδο σε εξειδικευμένες δομές για παιδιά. Κλίνες λειτουργούν κυρίως στην Αττική, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό αλλά και σε σύγχρονες υποδομές. Στην υπόλοιπη χώρα, 8 κλίνες αποκατάστασης έχει το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο και 10 κλίνες το Πανεπιστημιακό Ιωαννίνων. Στη Θεσσαλονίκη δεν λειτουργεί καμία δημόσια κλίνη φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στο Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης (ΕΚΑ), που με πρόσχημα την πανδημία μείωσε τις ενεργές κλίνες από 130 σε 60. Ο εξοπλισμός του Κέντρου, λόγω και της υποχρηματοδότησης, όχι μόνο δεν εκσυγχρονίζεται αλλά απαξιώνεται και παραμένει αναξιοποίητος, όπως η πισίνα. Παράλληλα, Κέντρα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του '90 από προγράμματα, όπως αυτό της Θήβας, δεν λειτούργησαν ποτέ.

Το κενό έρχεται να καλύψει ο ιδιωτικός τομέας βγάζοντας κέρδη από τις 2.500 περίπου κλίνες φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης που διαθέτει.

Βαθιά το χέρι στην τσέπη βάζουν οι ασφαλισμένοι που καλούνται να πληρώσουν ποσά πέραν της αποζημίωσης του ΕΟΠΥΥ, τα οποία συνήθως φτάνουν έως και 2.000 - 3.000 ευρώ τον μήνα και για τα παιδιά έως 6.000 - 7.000 ευρώ. Περιορισμένη είναι επίσης η κάλυψη του ΕΟΠΥΥ για τα διάφορα τεχνολογικά βοηθήματα, τεχνητά μέλη και τις αναγκαίες θεραπείες, που έχουν ανάγκη οι βαριά κινητικά ανάπηροι σε μόνιμη βάση, ενώ οι ανασφάλιστοι έχουν αφεθεί στην τύχη τους χωρίς να καλύπτονται για τίποτα.

Ολα τα παραπάνω ανέδειξε το ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσε προς τον υπουργό Υγείας, απαιτώντας από την κυβέρνηση μέτρα για να χρηματοδοτηθεί γενναία η δημόσια Αποκατάσταση, προκειμένου να γίνουν οι αναγκαίες μόνιμες προσλήψεις προσωπικού όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων. Για να εκσυγχρονιστούν και ανανεωθούν ο εξοπλισμός και οι υποδομές, ώστε να αυξηθούν οι ενεργές κλίνες και να αντιστοιχηθεί στα επίπεδα των σύγχρονων προδιαγραφών η ποιότητα της αποκατάστασης. Για την ίδρυση νέων, σύγχρονων και πλήρως εξοπλισμένων Κέντρων Αποκατάστασης με τρόπο τέτοιο, που να καλύπτουν τις ανάγκες όλης της επικράτειας και τα παιδιατρικά περιστατικά και να καλυφθούν στο 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό όλες οι αναγκαίες θεραπείες, τα τεχνολογικά βοηθήματα και τεχνητά μέλη, για όλους τους κινητικά αναπήρους, χωρίς πλαφόν και περιορισμούς, ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι, Ελληνες ή μετανάστες.

Η Ερώτηση συζητήθηκε στη Βουλή στις 10 Μάρτη και την ανέπτυξε η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφια στην Α' Αθηνών. Ο υπουργός Υγείας, Θ. Πλεύρης, προσπάθησε να παρουσιάσει ως... τέλεια τη λειτουργία του ΕΚΑ, αναφέρθηκε στη δημιουργία νέου Κέντρου για την Αττική, χωρίς να απαντήσει το πώς θα λυθεί η ανισοκατανομή που υπάρχει σε όλη την Ελλάδα των έτσι κι αλλιώς λίγων κλινών, ενώ με κυνισμό υπονόησε ότι ακόμα κι αν δεν υπάρχουν επαρκείς δημόσιες δομές Αποκατάστασης στη χώρα, υπάρχουν πολύ καλές ιδιωτικές.