Την κεντρική ομιλία έκανε ο Μάκης Παπαδόπουλος, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος τόνισε: «Ολα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα, προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να προειδοποιήσει τον λαό για το τι θα συμβεί. Προσπάθησε να φωτίσει τους πραγματικούς στόχους της "απελευθέρωσης" της αγοράς Ενέργειας και της "πράσινης μετάβασης". Ανέδειξε έγκαιρα τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει για τον λαό η υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ και μπήκε μπροστά για να οργανωθούν η αντίσταση και η αντεπίθεση των εργαζομένων».

Κάλεσε τους εργαζόμενους «να γυρίσουν την πλάτη στην επιλογή του δήθεν μικρότερου κακού, στην επιλογή που μας οδήγησε και μας οδηγεί απ' το κακό στο χειρότερο. Να μην επιλέξουν ανάμεσα στη λίγο πιο γρήγορη ή λίγο πιο αργή απολιγνιτοποίηση, ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να αγωνιστούν με το ΚΚΕ για την αξιοποίηση όλων των εγχώριων ενεργειακών πηγών κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ, όπως το εμπόριο ρύπων» (εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Μ. Παπαδόπουλου θα δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης» στο φύλλο του Σαββατοκύριακου).

Παρέμβαση έκανε ο Χρήστος Ματαράγκας, μέλος του Τομεακού Γραφείου Ενέργειας - Νερού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου Ενέργειας. Αναλύοντας την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο, ανέδειξε πως παρότι παρουσιάζονται ως προνομιούχοι, «το ποσοστό της εκμετάλλευσης της εργασίας στον κλάδο μας είναι πολλαπλάσιο συγκριτικά με άλλους. Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που με τη δουλειά τους παράγουν τον πλούτο, αλλά ταυτόχρονα βιώνουν μια ζοφερή πραγματικότητα» η οποία έχει να κάνει με τις εργασιακές σχέσεις που επικρατούν, όπου «ο πυρήνας των εργαζομένων με μόνιμη εργασιακή σχέση αορίστου χρόνου συρρικνώνεται και τη θέση τους καταλαμβάνουν εργαζόμενοι μέσω εργολάβου, δηλαδή ένα καθεστώς σύγχρονου σκλαβοπάζαρου», ενώ «δίπλα τους εμφανίζονται ένα κάρο διαφορετικές εργασιακές σχέσεις, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ετήσιες, 8μηνες, 3μηνες, ανακυκλώνοντας την ανεργία από τη μία και εγκλωβίζοντας τους εργαζόμενους σε έναν εκβιασμό από την άλλη, σε μια άτυπη ομηρία». «Πλάι σε αυτά οι εργοδότες επιτίθενται και σε μισθολογικές κατακτήσεις των εργαζομένων που απορρέουν από επιχειρησιακές και κλαδικές ΣΣΕ, όπως ωριμάνσεις, τριετίες, επιδιώκοντας να "τραβήξουν" προς την εφαρμογή της Εθνικής ΣΣΕ», ενώ «η εντατικοποίηση της εργασίας είναι κοινός παρονομαστής».

Παρέμβαση έκανε και ο Χρήστος Μουλός, επίσης μέλος του ΤΓ Ενέργειας - Νερού της ΚΟ Αττικής και αντιπρόεδρος του Σωματείου Ενέργειας. Αναφέρθηκε στις συνθήκες στις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι και στις τελευταίες απολύσεις στο φυσικό αέριο, γενικότερα στη χρησιμοποίησή του ως «καυσίμου μετάβασης» (από τα συμβατικά καύσιμα στις ΑΠΕ), υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι ο στόχος της αστικής τάξης για τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφοράς φυσικού αερίου στη Νότια Ευρώπη έχει ως αποτέλεσμα «να παράγονται τεράστια κέρδη για τους μονοπωλιακούς ομίλους της Ενέργειας, τις ναυτιλιακές», αλλά την ίδια ώρα ο λαός πληρώνει «το κόστος που βλέπουμε στους λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου, την αυξημένη τιμή του πετρελαίου».

«Σε αυτήν την κατεύθυνση υλοποιείται και οποιαδήποτε επένδυση - νέο έργο υπογράφεται», συνέχισε, επισημαίνοντας ότι «δεν προτιμώνται έργα υποδομής με σωστές επιστημονικές περιβαλλοντικές μελέτες, που υπό άλλες προϋποθέσεις θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη λαϊκή ευημερία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόφαση για μη κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου προς την υπόλοιπη Πελοπόννησο, τη Δυτική Ελλάδα, την Ηπειρο, λόγω κόστους. Στον αντίποδα, προκρίνονται τα έργα για εξαγωγές».