Ολοι στα συλλαλητήρια για την υπεράσπιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Ολες οι δυνάμεις στην οργάνωση των κινητοποιήσεων. Αυτό πλέον είναι το καθήκον των συνδικάτων, κάθε συνδικαλιστή, μετά την απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, στη χτεσινή ολομέλεια να συμμετάσχει στο διάλογο - απάτη.

Σε μια από τις κρισιμότερες συνεδριάσεις της διοίκησης της Συνομοσπονδίας, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ εμφανίστηκαν να θεωρούν τις προτάσεις της κυβέρνησης ως βάση για συζήτηση - με τη δεύτερη να ζητά περισσότερες διευκρινίσεις - η δε «Αυτόνομη Παρέμβαση», ενώ ισχυρίζεται ότι δεν είναι πλαίσιο για συζήτηση, εντούτοις δηλώνει και αυτή παρούσα στο διάλογο που έχει μετατραπεί σε όπλο άλωσης και ανατροπής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση ήταν οι τοποθετήσεις, οι θέσεις και οι προτάσεις της ΔΑΣ. Τα στελέχη της ζήτησαν από την ολομέλεια να απορρίψει συνολικά τα μέτρα, να μη συμμετάσχει πλέον στο διάλογο της απάτης και σε αγωνιστική πορεία να διεκδικήσει τα αιτήματα της εργατικής τάξης.

«Επωμίζεστε ιστορικές ευθύνες - ήταν η προειδοποίηση του Γ. Μαυρίκου προς την πλειοψηφία - γιατί αποδέχεστε το χωρισμό των εργαζομένων, τη διάσπαση της εργατικής τάξης, σε εργαζόμενους πριν το 1993 και μετά απ' αυτό, στους πριν και μετά το 2007, σε δύο κατηγορίες όσον αφορά στα βαριά και ανθυγιεινά, σε εργαζόμενες πριν το 2003 και μετά απ' αυτό το χρονικό όριο. Και αυτή η λογική είναι βαθιά ταξική, είναι κόντρα στα συμφέροντά της. Η συζήτηση, υπογράμμισε ο επικεφαλής της ΔΑΣ, δε γίνεται για το τι θα κερδίσει η εργατική τάξη, αλλά για το τι θα χάσει. Αν διεκδικούσατε, τότε θα έπρεπε να κινητοποιηθούμε. Τώρα που συζητάτε για το τι θα χάσουμε, γι' αυτό επιλέγετε τον "κοινωνικό διάλογο". Η δική μας επιλογή είναι ο αγώνας. Θα αντιμετωπίσουμε την επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου, με όρους μαζικού κινήματος. Με ό,τι δυνάμεις έχουμε θα αντιπαλέψουμε συνολικά την κυβερνητική πολιτική, που είναι και δέσμευση απέναντι στην ΕΕ».

Με μια φραστική επίθεση στην πολιτική του ΠΑΜΕ, άρχισε την τοποθέτησή του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος. Προφανώς ενοχλημένος, γιατί την ίδια στιγμή εκατοντάδες στελέχη του απαιτούσαν «ΓΣΕΕ εργατών και όχι των εργοδοτών», ο επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ κατηγόρησε το ΠΑΜΕ για «λάθος στρατηγική» και ότι επιδιώκει την αποδυνάμωση της ΓΣΕΕ. Αυτή ακριβώς ήταν η απαραίτητη «εισαγωγή» για να μπει στο «ψητό» και να πει ότι «το πλαίσιο αρχών και οι θέσεις της κυβέρνησης είναι τέτοιο που πάνω του μπορεί να δομηθούν ρυθμίσεις υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης».

Στο ζήτημα της τριμερούς χρηματοδότησης εστίασε την παρέμβασή του ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ Γ. Μανώλης. Εδωσε τη στήριξή του στη συνέχιση του «κοινωνικού διαλόγου», ενώ φοβούμενος ότι μπορεί σήμερα να βρεθεί προ εκπλήξεων, σημείωσε πως «το κείμενο της κυβέρνησης κρύβει παγίδες» και ζήτησε από την κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τα θολά σημεία.

Ομως η θέση της πλειοψηφίας για την τριμερή χρηματοδότηση ως προϋπόθεση συνέχισης του διαλόγου είναι μια μεγάλη απάτη. Και αυτό γιατί εκτός των άλλων η αποδοχή της τριμερούς χρηματοδότησης μπορεί ταυτόχρονα να συνυπάρξει με τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας, την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Το ίδιο έκανε και η ΝΔ με τα αντιασφαλιστικά μέτρα την περίοδο 1990-1992. Ενώ από τη μια έθεσε την τριμερή χρηματοδότηση, ταυτόχρονα αύξησε τα όρια ηλικίας στα 65 για τους νέους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, μείωσε το ποσοστό αναπλήρωσης, αύξησε τις εισφορές των εργαζομένων, κατάργησε τις κατώτερες συντάξεις.

Σε δύο βάρκες πατούσε η τοποθέτηση του Α. Καλύβη, εκπροσώπου της «Αυτόνομης Παρέμβασης», ο οποίος ενώ απαρίθμησε τις επικίνδυνες πλευρές των προτάσεων της κυβέρνησης και είπε ότι αυτές «δεν αποτελούν βάση συζήτησης» και ότι διαμορφώνεται ένα τεχνικό κλίμα συναίνεσης, έσπευσε και αυτός να στηρίξει τον «κοινωνικό διάλογο». Ετσι η «Αυτόνομη Παρέμβαση» στα λόγια απορρίπτει, στην πράξη όμως συμμετέχει στη διαμόρφωση αυτού του κλίματος που έχει ανάγκη η κυβέρνηση. Γιατί συζητά πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, πόσα και ποια δικαιώματα θα καταργηθούν. Από τη στιγμή που διαπιστώνεις ότι τα μέτρα δεν αποτελούν βάση συζήτησης, τα απορρίπτεις συνολικά, καταγγέλλεις τις δυνάμεις που τα στηρίζουν, θέτεις ζήτημα αποχώρησης από το στημένο διάλογο. Στηρίζεις πρόταση για την ανάπτυξη των αγώνων, για την απόσυρση των αντεργατικών μέτρων και τη διεκδίκηση αιτημάτων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Σε αντίθετη περίπτωση, η αναφορά σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με ταυτόχρονη συμμετοχή στο διάλογο, που έχει στηθεί για να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, συνιστά καιροσκοπική τακτική που αποσκοπεί στην παραπλάνηση των εργαζομένων. Η λογική και η «πίτα σωστή» και «ο σκύλος χορτάτος», ή παρόμοιοι ακροβατισμοί, αποδείχνονται βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και της αντιλαϊκής πολιτικής.