Στο διοικητικό απολογισμό που παρουσίασε ο απερχόμενος πρόεδρος του ΕΚΛ, Δ. Τσιόγκας, επισημάνθηκε ότι το Εργατικό Κέντρο και γενικότερα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται να έχει ξεκάθαρη γραμμή, απαλλαγμένη από συγχύσεις και αυταπάτες για το πώς θα λυθούν τα προβλήματα. Και τονίστηκε ότι στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, της ΟΝΕ και της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου είναι αδύνατο να υπάρξει αντιμετώπιση των εργατικών και λαϊκών προβλημάτων και ότι η ξεκάθαρη αντίθεση και ρήξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος μ' αυτή την πολιτική και η διεκδίκηση μιας αντιμονοπωλιακής αναπτυξιακής πολιτικής είναι όρος και προϋπόθεση, για να δοθούν ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της ανάπτυξης, της αναβάθμισης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Υπογραμμίστηκε, δε, πως άποψη του ΕΚΛ είναι ότι η απόρριψη της γραμμής των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και αρκετών Ομοσπονδιών, από τα σωματεία της δύναμής του, η υιοθέτηση της ταξικής αγωνιστικής γραμμής και η συστράτευσή τους με την αντίληψη που εκφράζει σήμερα το ΠΑΜΕ, είναι όρος για την αγωνιστική ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Οσον αφορά στον απολογισμό της δράσης του Εργατικού Κέντρου κατά τη διάρκεια της τριετίας που πέρασε, ανάμεσα στ' άλλα, αναφέρθηκε ότι:

• Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μεγάλων αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων της περιοχής, που ξέσπασαν για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης μέσα στο 2001.
• Πήρε πρωτοβουλίες για την οργάνωση της πάλης κατά της ανεργίας, προβάλλοντας προτάσεις μέσα από ημερίδα, φυλλάδια, ομιλίες για το πώς θα αντιμετωπιστεί πραγματικά το πρόβλημα.
• Πρωτοστάτησε στις διεκδικήσεις λύσεων τοπικών προβλημάτων, όπως λειτουργία Περιφερειακού Νοσοκομείου, ανέγερση νέων εργατικών κατοικιών και νέου κτιρίου του ΕΚΝΛ και του ΙΚΑ κ.ά.
• Ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη της κοινής δράσης των εργατοϋπαλλήλων με τους φτωχομεσαίους αγρότες και τους μικρομεσαίους ΕΒΕ, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.
• Συμμετείχε ενεργά στην ανάπτυξη της φιλειρηνικής και διεθνιστικής δράσης της εργατικής τάξης της περιοχής και στον αγώνα ενάντια στη λειτουργία των ΝΑΤΟικών στρατηγείων στην περιοχή.

Σχετικά με τη δράση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου που θα εκλεγεί επισημάνθηκε ότι το κύριο βάρος του θα πρέπει να δοθεί στην κατεύθυνση της ενημέρωσης και της ενεργοποίησης των εργαζόμενων μέσα από τα σωματεία και υπογραμμίστηκε ότι το θέμα της αναζωογόνησης της λειτουργίας και δράσης των σωματείων σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση, της καταπολέμησης της αδράνειας των εργαζομένων, θα πρέπει να γίνει, ζήτημα πρώτης προτεραιότητας.

Στο συνέδριο μίλησαν, επίσης, ο Θ. Χαχάμης, εκπρόσωπος της ΠΑΣΚΕ και ο Γ. Χαϊδούλης, εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο συνέδριο δεν παρέστη, αν και προσκλήθηκε, εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ, γεγονός που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, αλλά και διάφορες υποψίες και υπόνοιες στους αντιπροσώπους και γενικότερα στους εργαζομένους της περιοχής.

Χαιρετισμό στο συνέδριο απηύθυναν ο Γ. Πατάκης, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, ο Δ. Γεωργακόπουλος, πρόεδρος του ΝΤ Λάρισας της ΑΔΕΔΥ και εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων, εκτός του ΠΑΣΟΚ...

Στο χαιρετισμό του, εκ μέρους του ΚΚΕ, ο Τ. Τσιαπλές, γραμματέας της ΝΕ Λάρισας του Κόμματος, τόνισε ότι οι ανάγκες του σήμερα κάνουν φανερό πως η εργατική τάξη και ο λαός χρειάζονται κάτι παραπάνω από ένα συνηθισμένο κίνημα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης. Οτι χρειάζεται να ανέβει η οργάνωση και πάλη της εργατικής τάξης σε ένα επίπεδο που να αντιστοιχεί στο σημερινό χαρακτήρα των προβλημάτων, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, καθώς δίχως αυτή την προοπτική ο αγώνας θα είναι αδύναμος, θα ανακυκλώνονται οι δυσκολίες και η απογοήτευση.

Και κατέληξε: «Οι κομμουνιστές προτείνουμε μια κοινωνική και πολιτική συμμαχία με τη μορφή του Μετώπου, που θα εκφράζει τη συνεργασία κοινωνικών κινημάτων της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων της πόλης και της υπαίθρου, την πλειοψηφία της νεολαίας, με πολιτικές δυνάμεις, κινήσεις, προσωπικότητες, που θα οργανώνει αφενός τη λαϊκή πάλη κατά της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων, αφετέρου θα διεκδικεί την εξουσία για λογαριασμό αυτών των δυνάμεων».