Το καλωσόρισμα έκανε η Γεωργία Γεωργιάδου, μέλος του Τομεακού Γραφείου της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής, η οποία τόνισε πως «οι δυνάμεις του ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα Ναυπηγεία. Παλεύουν με όλους τους τρόπους να αναδειχθούν οι αντεργατικές προβλέψεις του νομοσχεδίου και να οργανωθεί η πάλη του λαού. Οι προβλέψεις άλλωστε του νομοσχεδίου δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία αλλά τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής και τους βιομηχανικούς εργάτες όλης της Ελλάδας».

Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων επεσήμανε: «Αυτό το έργο της σωτηρίας των ναυπηγείων δεν είναι καινούργιο. Είναι παλιό, χιλιοπαιγμένο. Οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων και οι κάτοικοι της Ελευσίνας ξέρουν πώς τέλειωσαν, ποια θλιβερή κατάληξη είχαν όλες οι προηγούμενες δήθεν σωτήριες λύσεις: Απ' την κρατικοποίηση των ναυπηγείων από την πρώτη κυβέρνηση της ΝΔ, που φόρτωσε τα χρέη του Ανδρεάδη στον λαό, μέχρι την ιδιωτικοποίηση, που οδήγησε στην ιδιοκτησία Ταβουλάρη απ' τις τότε κυβερνήσεις της ΝΔ και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ. Θυμούνται τους εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που καλούσαν την τότε κυβέρνηση να δώσει και άλλα χρήματα στον Ταβουλάρη. (...)

Εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ποιον ωφελούν, ποιον υπηρετούν και ποιον βλάπτουν αυτές οι επιλογές. Μετατρέπουν τον ελληνικό λαό και τους γειτονικούς λαούς σε πολεμικό στόχο στην περίπτωση κλιμάκωσης της στρατιωτικής αναμέτρησης ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που έχει ήδη αρχίσει στην Ουκρανία και ενώ αυξάνουν συνεχώς οι νέες πιθανές εστίες απ' τη Μολδαβία και το Κόσοβο έως την Αρμενία και την Ταϊβάν. (...)

Διασφαλίζει όμως ο νέος νόμος, που ψήφισαν μαζί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον τα δεδουλευμένα και τα δικαιώματα των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση;

Ούτε καν αυτό δεν συμβαίνει. Τα δεδουλευμένα ενός χρόνου παραγράφονται οριστικά και αυτή είναι μόνο η πρώτη σίγουρη μεγάλη απώλεια των εργαζομένων. Το 70% απ' τα υπόλοιπα θα δοθεί αφού ολοκληρωθούν οι μεταβιβάσεις προς τον νέο επενδυτή, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη χρονική δέσμευση. Μπορεί δηλαδή να τα πάρουν σε δύο χρόνια, με τον πληθωρισμό να τρέχει και να τα κουρεύει. (...)

Ούτε και τα δικαιώματα που είχαν κατοχυρώσει οι εργαζόμενοι με τις συμβάσεις τους θα ισχύουν από εδώ και μπρος. Ολοι οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων είναι πλέον απολυμένοι. Οι όποιες επαναπροσλήψεις του παλιού προσωπικού θα γίνουν σε νέα βάση, χωρίς να διασφαλίζεται η στοιχειώδης συνέχεια των εργασιακών σχέσεων.

Ποια θα είναι αυτή η νέα βάση;

Τη γνωρίζουμε ήδη απ' τα έργα και τις ημέρες της ίδιας εταιρείας στα Ναυπηγεία στο Νεώριο της Σύρου με το ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων.

Οι παλιοί εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να υπογράψουν μεταχρονολογημένες απολύσεις προκειμένου η ΟΝΕΧ να γλιτώσει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.

Σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι είναι πλέον εργολαβικοί, που πληρώνονται με την ώρα, με 7-10 ευρώ, χωρίς Συλλογική Σύμβαση και που έφτασαν στο σημείο να περιμένουν κάθε μήνα sms για το αν θα δουλέψουν τον επόμενο. (...)

Το παράδειγμα της Ελευσίνας φωτίζει ότι όταν οι εργαζόμενοι επιλέγουν να διαλέξουν αυτό που φαίνεται κάθε φορά ως το μικρότερο κακό, το αποτέλεσμα θα είναι τα πράγματα να πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο.(...)

Δεν υπάρχει επίσης καμιά διασφάλιση για την υγεία των κατοίκων και την προστασία του περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Ελευσίνας, με δεδομένη την απουσία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου και την πρακτική της ΟΝΕΧ στη Σύρο.

Η Ελευσίνα παραμένει μια απ' τις πιο επιβαρυμένες περιβαλλοντικά περιοχές της Ελλάδας. (...)

Μια περιοχή με μεγάλη συσσώρευση βαριάς βιομηχανικής δραστηριότητας, με μεγάλη δραστηριότητα πλοίων που μεταφέρουν πετρελαιοειδή και με συσσώρευση ναυαγίων και παροπλισμένων πλοίων. Υπάρχουν 21 επιβλαβή πλοία που σαπίζουν στην ακτογραμμή και πάνω από 30 ναυάγια.

Ολοι θυμόμαστε το ατύχημα του "Αγία Ζώνη ΙΙ", όταν μαύρισε ο Σαρωνικός το 2017. Πρόσφατη ήταν η πυρκαγιά στο εγκαταλελειμμένο καταμαράν "ΔΙΟΣ". (...)

Γνωρίζουμε επίσης ότι αν δεν παρθούν αυστηρά μέτρα, η ναυπηγική δραστηριότητα οδηγεί σε περιβαλλοντική επιβάρυνση, για παράδειγμα τη ρύπανση με βαρέα μέταλλα από τα απόβλητα της αμμοβολής, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας από αιωρούμενα σωματίδια. Φυσικά σήμερα υπάρχουν τα τεχνικά μέσα για να περιορίζεται το πρόβλημα. Υπάρχουν μέσα που εμποδίζουν τη διασπορά της σκόνης των απόβλητων των ψηγματοβολών και των σταγονιδίων των χρωμάτων που είναι επικίνδυνα για την υγεία των κατοίκων.

Ομως τα έργα και οι ημέρες της ΟΝΕΧ στο Ναυπηγείο της Σύρου δεν επιτρέπουν τον παραμικρό εφησυχασμό. Παρά την κυβερνητική δέσμευση, έχουν περάσει δυο χρόνια και δεν έχει ακόμα γίνει ούτε καν η μελέτη για την εκτίμηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης. (...)

Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν οι εργαζόμενοι είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Ας σκεφτούμε πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε αν το κριτήριο λήψης αποφάσεων δεν ήταν το κέρδος των ομίλων, το συμφέρον της άρχουσας τάξης των καπιταλιστών, οι κατευθύνσεις και οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Αυτή η διέξοδος υπάρχει. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού. Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Είναι ο σοσιαλισμός.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα αξιοποιηθεί ο κοινωνικοποιημένος τομέας της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας για την κατασκευή, μετασκευή και συντήρηση σύγχρονων και ασφαλών εμπορικών και πολεμικών πλοίων, καθώς και σιδηροδρομικού υλικού.

Θα αναβαθμιστούν η επιστημονική έρευνα και τα Προγράμματα Σπουδών στα τμήματα ναυπηγών των Πολυτεχνικών Σχολών, για να καλύπτονται έγκαιρα οι μελλοντικές ανάγκες. (...)

Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί σ' αυτή τη μεγάλη αγωνιστική ανατρεπτική πρωτοβουλία, γιατί δεν έχει καμιά δέσμευση από τους μονοπωλιακούς ομίλους, απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γι' αυτό και οι δυνάμεις του βρίσκονται μπροστά στους αγώνες για τα λαϊκά προβλήματα, αποτελούν τη μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση και φωτίζουν τη δυνατότητα που έχει ο λαός να πει αυτός την τελευταία λέξη.

Εμείς δεν χωρίζουμε τους εργαζόμενους με βάση την ψήφο τους στις τελευταίες εκλογές, σε δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς.

Εμείς τους καλούμε να σκεφτούν, να επιλέξουν πολιτικά και να δράσουν αγωνιστικά για να ικανοποιηθούν επιτέλους οι ανάγκες τους, με βάση το ταξικό συμφέρον τους και τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα.

Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη και στο κριτήριο των εργαζομένων, ακόμα και όταν τους πιέζουν με εκφοβιστικά κάλπικα διλήμματα, όπως στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Γι' αυτό και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις μας βγήκαν μπροστά μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργάτες, απαιτώντας να μη χαθεί ούτε 1 ευρώ απ' τα δεδουλευμένα και να κατοχυρωθεί η δουλειά με Συλλογική Σύμβαση και δικαιώματα, χωρίς καμιά απόλυση στα Ναυπηγεία. Γι' αυτό μπορούν και πρωταγωνιστούν στην πάλη για να γίνουν τα ναυπηγεία και τα λιμάνια αποκλειστικά λαϊκή περιουσία».

• Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Μ. Παπαδόπουλου θα δημοσιευτούν στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».