«Δεν μιλάμε για μία απειλή κατά της εθνικής μας ταυτότητας, αλλά για μία ευθεία υπονόμευση της δυνατότητας του τόπου να παράγει πλούτο σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, διατηρώντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον ισχυρό ιστό που ενώνει τους πολίτες. Εξ ου και ο κίνδυνος είναι επίκαιρος, όσο και καθοριστικός». Αυτά έλεγε χτες ο πρωθυπουργός σε συνέδριο για το δημογραφικό, δείχνοντας και ποια «πυξίδα» βαστάνε όλες οι αστικές κυβερνήσεις όταν αναφέρονται σ' αυτό το σοβαρό ζήτημα: Το πρόβλημά τους είναι η «υπονόμευση» της δυνατότητας των καπιταλιστών να εκμεταλλεύονται «νέο αίμα» για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους, όπως και το ζήτημα της λεγόμενης «κοινωνικής συνοχής», της υποταγής δηλαδή του λαού στις ανάγκες του κεφαλαίου. Από την «ανάλυσή» τους λείπει βέβαια κάθε αναφορά στις πραγματικές αιτίες της υπογεννητικότητας και της γήρανσης του πληθυσμού. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού μια σειρά κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες, σύμφυτοι με τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και την αντιλαϊκή πολιτική στήριξης των καπιταλιστικών κερδών, βρίσκονται πίσω από το δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζεται από τις κυβερνήσεις με όρους οικονομικούς και δημοσιονομικούς. Οπως όταν μετράνε τις συνέπειες της γήρανσης του πληθυσμού στο ασφαλιστικό σύστημα, για να δικαιολογήσουν νέες περικοπές στις συντάξεις. 'Η όταν περικόπτουν κονδύλια από την Υγεία, την Πρόνοια και την Παιδεία, αφήνοντας ξεκρέμαστες χιλιάδες οικογένειες, που αντιμετωπίζουν σαν Γολγοθά το να μεγαλώσουν περισσότερα από ένα παιδιά.