Αγωνιώ και ανησυχώ για τον πόλεμο στην Ουκρανία, που μαίνεται κοντά στους τρεις μήνες στη γειτονιά μας, και για τις εξελίξεις που αυξάνουν τον κίνδυνο γενίκευσής του. Η ανησυχία μου μεγαλώνει μέρα με τη μέρα με την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας σ' αυτόν τον πόλεμο. Ιδιαίτερα ανησυχώ για την άμεση εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Γι' αυτό αποφάσισα να γράψω αυτήν την επιστολή, σαν ελάχιστο χρέος στα παιδιά μου και στο εγγόνι μου, και στο δικαίωμά τους να ζήσουν σε έναν κόσμο ειρηνικό, χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, ανασφάλεια, νοικοκύρηδες και αφέντες στον τόπο τους. Οι Ελληνίδες μάνες έχουμε ιστορική πείρα και συλλογική μνήμη για να καταλάβουμε ότι ο πόλεμος αυτός είναι πέρα για πέρα άδικος και βάρβαρος. Γίνεται για τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα δύο αντίπαλων στρατοπέδων, των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη μια και της Ρωσίας από την άλλη. Εξυπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών τους ομίλων, το κυνήγι του κέρδους τους, στις πλάτες των λαών.

Διαλέγουμε να ταχθούμε στο πλευρό των συμφερόντων των παιδιών μας, με το συμφέρον των λαών που δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα μεταξύ τους για να μπορούν να ζουν ειρηνικά, με σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης, ικανοποιώντας τις σύγχρονες ανάγκες τους. Υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες στον 21ο αιώνα που ζούμε.

Δεν ξεχνάμε τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη γειτονική Γιουγκοσλαβία, το αιματοκύλισμα του γιουγκοσλαβικού λαού, την οριστική διάλυση της χώρας και τον διαμελισμό της.

Δεν ξεχνάμε τα προσχήματα που αξιοποιήθηκαν τότε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Είναι τα ίδια με αυτά που χρησιμοποιεί η Ρωσία σήμερα, «προστασία και εθνοκάθαρση» και το «δικαίωμα της αυτοδιάθεσης».

Δεν ξεχνάμε την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο το '74, με τις πλάτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το συνεχιζόμενο έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού.

100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, δεν ξεχνάμε ότι ο λαός μας πλήρωσε όλες τις «μεγάλες ιδέες», για λογαριασμό των συμφερόντων των τότε ισχυρών, με καταστροφή, ξεριζωμό και προσφυγιά.

Το σημερινό επιχείρημα της αναβάθμισης της χώρας που μας λιβανίζουν καθημερινά, της μετατροπής της σε ενεργειακό κόμβο όπως λένε, μας θυμίζει ότι οι επιχειρηματικοί και ενεργειακοί σχεδιασμοί πάνε χέρι χέρι. Βάφονται με το αίμα των λαών. Καμία απολύτως σχέση δεν έχουν όλα αυτά τα σχέδια με τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών μας. Κανένα αντάλλαγμα δεν μπορεί να ξεπλύνει το αίμα από την κάθε άδικη εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα πολεμοκάπηλα σχέδια του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών.

Με κάθε συναίσθηση πατριωτικής ευθύνης, με κάθε συναίσθηση χρέους μου προς την ειρήνη, δηλώνω την αντίθεσή μου στο να συμμετέχει το παιδί μου, αλλά και οποιοσδήποτε στρατευμένος, με οποιονδήποτε τρόπο, σε αυτόν τον πόλεμο. Δεν μεγαλώσαμε τα παιδιά μας για να γίνουν κρέας στα κανόνια για τα κέρδη όλων αυτών που μας ξεζουμίζουν και δηλητηριάζουν τη ζωή μας, ούτε για τις βρώμικες «δυτικές αξίες» τους. Οι γονείς και οι οικογένειες των στρατευμένων δεν θα αφήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν σφαγείς άλλων λαών, να χύσουν το αίμα τους έξω από την Ελλάδα για συμφέροντα ξένα προς τον λαό μας. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο ένας στρατιώτης να δώσει τη ζωή του για τέτοιες αποστολές. Η ελληνική κυβέρνηση να μην κάνει το λάθος να δοκιμάσει τις αντοχές μας.

Να ορθώσουμε ανάστημα και να αξιώσουμε να μη βγει στρατός έξω από τα σύνορα.

Να σταματήσουν τώρα να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, πολιτικές και στρατιωτικές υποδομές και μέσα, σαν στρατιωτικά πολεμικά ορμητήρια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και έτσι να γίνονται στόχοι, μαγνήτες αντιποίνων.

Να σταματήσει εδώ και τώρα οποιαδήποτε συμμετοχή - εμπλοκή της χώρας μας.

Να κλείσουν τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.

Να μη χρησιμοποιηθεί η 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος, στην οποία υπηρετεί ο γιος μου, Τζαβάρας - Τσιπιανίτης Κωσταντίνος, στον πόλεμο, με οποιονδήποτε τρόπο. Να μη μετατραπεί σε ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Πιλότων από ισραηλινή εταιρεία, όπως απαιτήθηκε από τους φιλειρηνιστές στην πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στον πόλεμο η οποία οργανώθηκε από τις Επιτροπές Ειρήνης της Πελοποννήσου.