Σήμερα που ο πόλεμος ρίχνει βαριά τη σκιά του, τα αστικά επιτελεία σ' όλους τους τόνους υπογραμμίζουν πως τώρα «δεν χωράνε δεύτερες κουβέντες και αποκλίσεις» από την «εθνική» γραμμή της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και «κουνάνε το δάχτυλο» πως ο λαός πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο ληστών. Ο λαός μας, όμως, έχει πραγματικά «χορτάσει» από «εθνικούς» στόχους όλα αυτά τα χρόνια. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, πότε με το μαστίγιο και πότε με το «καρότο», διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, του ζήτησαν «να κρατήσει την ανάσα του», πρώτα «για να ξεμπερδέψουμε απ' τα μνημόνια», μετά για να ξεπεράσουμε «όλοι μαζί» την πανδημία και τις βαριές της συνέπειες, κι αμέσως μετά για να «πάρει μπρος» η καπιταλιστική ανάπτυξη. Την επόμενη μέρα, κάθε ένας από τους στόχους αυτούς, έβρισκε τον λαό ακόμα πιο φτωχό, με ακόμη μεγαλύτερη την ψαλίδα ανάμεσα στη χαμοζωή και τις πραγματικές ανάγκες του, μπλεγμένο ακόμα περισσότερο στο «δίχτυ» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.