Σήμερα που ο πόλεμος ρίχνει βαριά τη σκιά του, τα αστικά επιτελεία σ' όλους τους τόνους υπογραμμίζουν πως τώρα «δεν χωράνε δεύτερες κουβέντες και αποκλίσεις» από την «εθνική» γραμμή της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και «κουνάνε το δάχτυλο» πως ο λαός πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο ληστών. Ο λαός μας, όμως, έχει πραγματικά «χορτάσει» από «εθνικούς» στόχους όλα αυτά τα χρόνια. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, πότε με το μαστίγιο και πότε με το «καρότο», διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, του ζήτησαν «να κρατήσει την ανάσα του», πρώτα «για να ξεμπερδέψουμε απ' τα μνημόνια», μετά για να ξεπεράσουμε «όλοι μαζί» την πανδημία και τις βαριές της συνέπειες, κι αμέσως μετά για να «πάρει μπρος» η καπιταλιστική ανάπτυξη. Την επόμενη μέρα, κάθε ένας από τους στόχους αυτούς, έβρισκε τον λαό ακόμα πιο φτωχό, με ακόμη μεγαλύτερη την ψαλίδα ανάμεσα στη χαμοζωή και τις πραγματικές ανάγκες του, μπλεγμένο ακόμα περισσότερο στο «δίχτυ» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Δεν έτυχε βέβαια... Ακόμα κι αν αλλάζει κάθε φορά η «προμετωπίδα», το νήμα που συνδέει όλα αυτά είναι πάντα το ίδιο: Το ψέμα ότι η λαϊκή ευημερία θα προκύψει μέσα από την υλοποίηση των σχεδιασμών του μεγάλου κεφαλαίου. Ο μύθος ότι μπορούν να ταιριάξουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και του λαού. Το μόνιμο «ηθικό δίδαγμα» ότι ο λαός θα πρέπει να πετσοκόψει τις ανάγκες του, να προσαρμοστεί στα ελάχιστα των «αντοχών της οικονομίας», που γίνονται όλο και λιγότερα. Και από κοντά, οι ψεύτικες ελπίδες για «λύσεις από τα πάνω», ότι με έναν άλλο διαχειριστή η εκμετάλλευση μπορεί να γίνει λιγότερο βάρβαρη και η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια να είναι και πιο... light, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με αυτήν την πείρα, όμως, υπάρχει και η άλλη, από τους αγώνες όλων αυτών των χρόνων. Αυτή που αποδεικνύει ότι μόνη ελπίδα είναι η πάλη του λαού, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, το αστικό κράτος και τους «εθνικούς» τους στόχους.

«Ουσιαστικά, η νεοολιγαρχική μετακομμουνιστική ηγεσία της Ρωσίας επιχειρεί, μέσω της ουκρανικής εκστρατείας, διά της βίας και των όπλων, να σβήσει την Ιστορία, να διαγράψει τις ισορροπίες των τελευταίων τριάντα χρόνων, να αναιρέσει τα αποτελέσματα της ιστορικής αλλαγής του 1991. Εναντι τέτοιων σκοπών και επιδιώξεων (...) δεν χωρούν επιφυλάξεις». Αυτά έγραφε την περασμένη βδομάδα στο κύριο άρθρο του το «Βήμα», σε μια «κρίση ειλικρίνειας» για το γεγονός ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν γίνεται ούτε γιατί συγκρούονται το «σκοτάδι» με το «φως», η «δημοκρατία» με τον «αυταρχισμό», αλλά επειδή οι συσχετισμοί στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα αλλάζουν και οδηγούν στην αμφισβήτηση των μέχρι χτες «ισορροπιών», πάντα για το μοίρασμα των αγορών, των σφαιρών επιρροής, των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Αυτοί οι ανταγωνισμοί και όχι τα προσχήματα που επιστρατεύουν κάθε φορά οι καπιταλιστές, από τη μια ή την άλλη πλευρά, οδηγούν ξανά και ξανά στους πολέμους, «τροφοδοτούν» τον αναθεωρητισμό, κάνοντας «κουρέλι» από καιρού εις καιρόν και τους όποιους προσωρινούς και εύθραυστους συμβιβασμούς. Γι' αυτό οι λαοί δεν έχουν καμία δουλειά να διαλέγουν στρατόπεδο ληστών, ούτε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ούτε στις περιόδους της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης». Χωρίς επιφυλάξεις, να χαράξουν τη δική τους αυτοτελή γραμμή πάλης, απέναντι στους καπιταλιστές, στις κυβερνήσεις και τις συμμαχίες τους.

1917 Ξεσπά η Φεβρουαριανή αστικοδημοκρατική επανάσταση στη Ρωσία, που τσακίζει τον τσαρισμό (27/2 με το παλιό ημερολόγιο).

1930 Με επικεφαλής τον Μαχάτμα Γκάντι αρχίζει στην Ινδία η «πορεία των τριακοσίων μιλίων», σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της επιβολής μονοπωλίου στο αλάτι από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές. Δεκάδες χιλιάδες Ινδοί συλλαμβάνονται. Μεταξύ αυτών και ο ίδιος ο Γκάντι.

1938 Γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Αυστρία, την οποία και καταλαμβάνουν σε δύο μέρες. Η Αυστρία προσαρτάται στη ναζιστική Γερμανία. Αγγλία και Γαλλία αναγνωρίζουν αμέσως αυτήν την αρπαγή. Η Σοβιετική Ενωση καταδικάζει ρητά την επιδρομή και ζητά να παρθούν μέτρα κατά των επιδρομέων.

1938 Γεννιέται ο ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου.

1943 Τμήματα του ΕΛΑΣ Δυτικής Θεσσαλίας απελευθερώνουν την Καρδίτσα.

1945 Πεθαίνει σε ηλικία 15 ετών από τύφο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν - Μπέλσεν η Αννα Φρανκ, η Εβραιοπούλα που έγινε γνωστή από το ημερολόγιό της, το οποίο έχει κυκλοφορήσει σε βιβλίο («Το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ»).

1947 Εξαγγέλλεται το «Δόγμα Τρούμαν» από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σε ομιλία του στο Κογκρέσο. Σύμφωνα με το «Δόγμα Τρούμαν», η κυβέρνηση των ΗΠΑ έπαιρνε υπό την προστασία της τις αντίστοιχες αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, αναλάμβανε τον εξοπλισμό τους και γενικά παρείχε κάθε βοήθεια, προκειμένου να χτυπηθεί ο Δημοκρατικός Στρατός (ΔΣΕ) στην Ελλάδα και να καταστούν οι δύο χώρες σταθερά αγκυροβόλια και ορμητήρια του ιμπεριαλισμού. Ηταν η περίοδος που οι Βρετανοί αδυνατούσαν πια να σηκώσουν το αντίστοιχο βάρος και λίγο - λίγο παραχωρούσαν τη θέση τους στις ΗΠΑ.

2005 Πεθαίνει ο λαϊκός συνθέτης Σταύρος Κουγιουμτζής.

1872 Γεννιέται ο λογοτέχνης, ποιητής και μεταφραστής Κωνσταντίνος Θεοτόκης.

1898 Πραγματοποιείται παράνομα στο Μινσκ το πρώτο Συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (13 - 15/3/1898).

1913 Γεννιέται ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας.

1920 Μοναρχικοί επιχειρούν πραξικόπημα στη Γερμανία, αλλά αποτυγχάνουν έπειτα από 4 μέρες υπό το βάρος γενικής απεργίας («πραξικόπημα Καπ-Λίτβιτς»). Στο πραξικόπημα συμμετείχε και ο Αδ. Χίτλερ.

1925 Απαγορεύεται στο Τενεσί των ΗΠΑ η διδασκαλία της Θεωρίας της Εξέλιξης του Δαρβίνου στα σχολεία. Ο δάσκαλος Τζον Σκοπς αγνοεί την απαγόρευση και διώκεται ποινικά στη γνωστή «Δίκη του πιθήκου». Επειτα από 8 μέρες το δικαστήριο τον βρίσκει ένοχο και του επιβάλλει χρηματική ποινή.

1954 Αρχίζει στο Βιετνάμ η μάχη του Ντιέν Μπιέν Φου, που σηματοδότησε την τελική ήττα του γαλλικού ιμπεριαλισμού στο Βιετνάμ.

1957 Ο 18χρονος Κύπριος Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται μεσάνυχτα από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές στην αγχόνη.

1974 Η χούντα του Ιωαννίδη ανακοινώνει τη σύλληψη στελεχών του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη και τη διάλυση της Οργάνωσης του Κόμματος.