-- Αν η Ουκρανία ήταν στο ΝΑΤΟ θα ήταν προστατευμένη και δεν θα γινόταν στόχος της ρωσικής επέμβασης.

-- Αυτοί που παρουσιάζουν το ΝΑΤΟ ως «εγγυητή» τάχα της ειρήνης και της ασφάλειας για τα κράτη - μέλη του, χάνουν τη μιλιά τους όταν είναι να εξηγήσουν πώς γίνεται μια άλλη χώρα και μάλιστα σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία, να κατέχει με πόλεμο από το 1974 το 1/3 του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, να αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και τα ίδια τα στελέχη του ΝΑΤΟ να μη θεωρούν απίθανο το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής εμπλοκής ανάμεσα στις δύο «σύμμαχες» χώρες, που έγινε άλλωστε ακόμα πιο ορατό σε διάφορες φάσεις, όπως με τα Ιμια το 1996.

Ομως, τώρα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να βρίσκεται σε εξέλιξη και τις εκατέρωθεν απειλές για κλιμάκωση να δυναμώνουν, είναι αστείο να μιλάει κανείς για χώρες και λαούς «προστατευμένους» από τον πόλεμο, την ώρα που οι ανταγωνισμοί οξύνονται και ο κίνδυνος μιας πιο γενικευμένης ανάφλεξης απειλεί τους πάντες. Η Ουκρανία έγινε στόχος ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και παρεμβάσεων ακριβώς επειδή αποτελεί χώρα - κρίκο στον ανταγωνισμό ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα ΝΑΤΟ - ΗΠΑ και Ρωσίας.

Ισα ίσα, ακριβώς η πορεία σύνδεσης της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, η ενταξή της στον συνολικότερο σχεδιασμό «περικύκλωσης της Ρωσίας» είναι το βασικό στοιχείο - που άλλωστε επικαλείται και η Ρωσία - που πυροδότησε την όξυνση και τη ρωσική εισβολή. Γι' αυτό άλλωστε σήμερα στην Ουκρανία, ο πραγματικός πόλεμος δεν είναι μιας χώρας ενάντια στην άλλη, αλλά συγκρούονται δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα για την επιρροή τους στη χώρα και στην ευρύτερη περιοχή. Ο πόλεμος γίνεται για την ανάσχεση του σχεδιασμού του ενός που απειλεί το άλλο.

Η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του κεφαλαίου και η εμπλοκή στα καταστροφικά τους σχέδια είναι παράγοντας όξυνσης και όχι εκτόνωσης των ανταγωνισμών, που φέρνουν πιο κοντά τον πόλεμο, όταν οι αντιθέσεις μεταξύ των αντίπαλων στρατοπέδων δεν είναι πλέον δυνατόν να διευθετούνται με συμβιβασμούς. Η Ρωσία έχει άλλωστε θέσει σχεδόν με τελεσιγραφικό τρόπο την απαίτησή της απέναντι στις ΗΠΑ ότι όρος και εγγύηση για τη δική της ασφάλεια είναι το ΝΑΤΟ να επιστρέψει στα όρια που ήταν το 1998! Ολες οι στρατιωτικές υποδομές που βρίσκονται σε ΝΑΤΟικές χώρες πέριξ της Ρωσίας και αυτές που είναι στη χώρα μας θεωρούνται εχθρικές από τη Ρωσία και πιθανοί στόχοι.

Αν δει κάποιος τις απειλές που εκτοξεύονται ανάμεσα σε Ρωσία και χώρες του ΝΑΤΟ καταλαβαίνει ότι η άμεση εμπλοκή με μια ΝΑΤΟική χώρα και πιθανόν με όλο το ΝΑΤΟ είναι απλώς η επόμενη πίστα της κλιμάκωσης και της γενίκευσης της πολεμικής αντιπαράθεσης. Μια προοπτική που δεν είναι θεωρητική αν δούμε το πώς όλοι αυτήν τη στιγμή εξοπλίζονται σαν αστακοί, αυξάνοντας τις πολεμικές δαπάνες, είτε ανήκουν είτε συνεργάζονται με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.