Ολο και πιο βαθιά στη «μέγκενη» των συνολικότερων αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή και της σύγκρουσης με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, σχεδιασμών που δρομολογούν επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς και εξίσου επικίνδυνες «διευθετήσεις» σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, μπαίνουν τα Ελληνοτουρκικά.

Ενδεικτικές άλλωστε για το πλαίσιο είναι οι δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας, Ρ. Τ. Ερντογάν, μιλώντας μεσοβδόμαδα στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, λίγο πριν ανακοινώσει ότι «στέλνουμε τα στρατεύματά μας στη Λιβύη για τη διατήρηση της νόμιμης κυβέρνησης (σ.σ. εννοεί τον Φαγέζ αλ Σάρατζ) και τη διασφάλιση της σταθερότητας»: «Τα βήματα που έχει κάνει τον τελευταίο καιρό η Τουρκία, η στάση και ο αγώνας της είναι σημαντικά για τη διαμόρφωση της επόμενης 50ετίας, ακόμα και ολόκληρου του επόμενου αιώνα... Η παγκόσμια τάξη πάνω στην οποία οικοδομήθηκε όλος ο προηγούμενος αιώνας τώρα διαταράσσεται θεμελιακά, με τρόπο που δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη καμιά χώρα και καμιά περιοχή», είπε.

Επίσης, ο Ερντογάν επανέλαβε ότι η Αγκυρα θα ξεκινήσει άμεσα έρευνες για υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, με βάση τις ζώνες που καθόρισε η απαράδεκτη συμφωνία με τον Σάρατζ, υποστηρίζοντας ότι «πλέον είναι νομικά αδύνατο να γίνουν έρευνες ή εξορύξεις στην περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ή να γίνει αγωγός, χωρίς την έγκριση των δύο πλευρών...» και ότι «εντός του 2020 επιταχύνουμε τις διαδικασίες και ξεκινάμε τις έρευνες και γεωτρήσεις στις περιοχές αυτές. Αφού παραχωρηθούν οικόπεδα και ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, το "Ορούτς Ρέις" θα πραγματοποιήσει εκεί σεισμικές έρευνες».

Την ίδια ώρα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου προχωρούσε εκ νέου σε αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας σε νησιά του Αιγαίου, δηλώνοντας: «Υπάρχουν νησιά που δεν έχει καθοριστεί η κυριαρχία τους ούτε στη Συνθήκη Λοζάνης, ούτε στη Συνθήκη ειρήνης του 1948. Αυτός είναι ο λόγος που ζητάμε διερευνητικές επαφές για να λύσουμε τα ζητήματα αυτά. Για να μη συμβεί πάλι κάποια κρίση των Καρντάκ (Ιμια)...».

Την ίδια στιγμή, ο Μ. Τσαβούσογλου - δείχνοντας πως όξυνση και ιμπεριαλιστικές «διευθετήσεις» είναι οι δύο όψεις του ίδιου επικίνδυνου νομίσματος - εξηγούσε ότι «το μνημόνιο που υπογράψαμε στη Λιβύη είναι η δύναμη της Τουρκίας στο τραπέζι», αλλά και ότι «είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε μνημόνιο συμφωνίας ή συμφωνία στη Μεσόγειο με όλους, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Αρκεί να μην αποκλειστεί η Τουρκία», ενώ δεν απέκλεισε την αξιοποίηση του «East Med» θέτοντας όρους, εξηγώντας ότι για να λειτουργήσει, «το Ισραήλ και οι άλλες χώρες θα πρέπει να μιλήσουν με την Τουρκία. Χωρίς την έγκριση της Τουρκίας δεν μπορεί να γίνει αυτό το έργο».

«Ελάτε να φροντίσουμε τη δίκαιη μοιρασιά, να κερδίσουν όλοι και να μην υπάρξει ένταση αδίκως», πρόσθεσε και δεν παρέλειψε δε να θυμίσει ότι «μέχρι να υπογράψουμε εμείς αυτά τα μνημόνια με τη Λιβύη, είχαν γίνει πολλές προσπάθειες με διμερή, τριμερή και τετραμερή σχήματα για τον αποκλεισμό της Τουρκίας. Ενώ τους είχαμε υπενθυμίσει πως η Τουρκία δεν μπορεί να αποκλειστεί από οποιαδήποτε συμφωνία αφού έχουμε τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο».

Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στον «Alpha», αφού επαναλάμβανε τους χρεοκοπημένους μύθους ότι οι «ισχυροί» ΑμερικανοΝΑΤΟικοί σύμμαχοι αποτελούν τάχα ομπρέλα απέναντι στον «απομονωμένο Ερντογάν», ερωτηθείς σχετικά με το ενδεχόμενο κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας, απάντησε πως «θα κάνουμε και ό,τι χρειάζεται για να μη φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε ό,τι χρειάζεται...». Ετσι, στο πλαίσιο αυτό, τόνιζε πως «παραμένουν ανοιχτά» τα κανάλια επικοινωνίας με την Αγκυρα και περιγράφοντας τις διαπραγματεύσεις στο ΝΑΤΟικό πλαίσιο, έκανε λόγο για «αμοιβαίες μετακινήσεις» ώστε «να μειώσουμε την ένταση», προσθέτοντας πως η «πρόθεση» της κυβέρνησης είναι ακόμα και μια προσφυγή στη Χάγη αν στο μεταξύ οι δύο πλευρές δεν συμφωνήσουν σε μια διευθέτηση.

Τον «τόνο» σε όλα τα παραπάνω, όπως και «αέρα στα πανιά» της τουρκικής επιθετικότητας, δίνουν τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, και ο βασικός στόχος των ΗΠΑ (που συμμερίζονται πλήρως η κυβέρνηση της ΝΔ όπως και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις) για την παραμονή της Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟικού στρατοπέδου, τη στιγμή που η τελευταία αναπτύσσει πολύμορφες σχέσεις με τη Ρωσία και με δεδομένο το κρίσιμο βάρος της ως πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης για τη διαμόρφωση συνολικά του συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε στην αρχή της βδομάδας και στον απόηχο της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, ξεκαθαρίζοντας - σχετικά με το ενδεχόμενο αμερικανικής παρέμβασης στα Ελληνοτουρκικά - πως «φυσικά και θα εμπλακούμε. Φυσικά και δεν θέλουμε να ξεσπάσει κάποια κρίση. Δεν θέλουμε Ελλάδα και Τουρκία να φτάσουν σε κρίσιμο σημείο και έχουμε επέμβει ξανά στο παρελθόν», σημειώνοντας ότι «η Τουρκία δεν θέλει να μείνει μόνη της με τη Ρωσία και το Ιράν και είναι ένα θέμα στο οποίο Ελλάδα και ΗΠΑ εργάζονται μαζί».

Το τι σηματοδοτούν όλα αυτά για τα κυριαρχικά δικαιώματα και τη δρομολόγηση σχεδίων συνδιαχείρισης, αποκαλύφθηκαν αμέσως μετά, όταν ο πρέσβης ερωτώμενος για την «παράνομη» συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης ξεκαθάρισε πως «δεν έχουμε αποδώσει ακόμα αυτόν το χαρακτηρισμό, μένουμε στο ότι είναι αντιπαραγωγική και προκλητική».

Επίσης, είπε ότι «τα νησιά, και κυρίως του μεγέθους της Κρήτης, έχουν τα ίδια δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες με τις ηπειρωτικές περιοχές», παραγράφοντας εμμέσως πλην σαφέστατα δηλαδή κυριαρχικά δικαιώματα για τα υπόλοιπα (...που δεν έχουν το μέγεθος της Κρήτης!) και ανοίγοντας και από εκείνη την πλευρά την πόρτα για τις σχετικές αμερικανοΝΑΤΟικές «διευθετήσεις».

Ενώ και εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μέσα στη βδομάδα, περιέγραψε ως βασική «αδυναμία» της συμφωνίας Τουρκίας - Λιβύης το ότι δεν λαμβάνει «υπόψη τα συμφέροντα όλων των ενδιαφερόμενων κρατών», στη λογική της συνδιαχείρισης που εξυπηρετεί τη σταθερότητα της ΝΑ ΝΑΤΟικής πτέρυγας, μιλώντας μάλιστα για «αλληλεπικαλυπτόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις» που έχει η Ελλάδα (και όχι δικαιώματα) στην περιοχή.

Ενώ χαρακτηριστική ήταν και η άρνησή του να επιβεβαιώσει το ενδεχόμενο νέων αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος της Αγκυρας - όπως προβλέπει προεδρικό εκτελεστικό διάταγμα του 2016 για τη Λιβύη - λέγοντας ότι «οι ΗΠΑ δεν κάνουν προαναγγελίες, ούτε προδικάζουν τις αποφάσεις που λαμβάνουν περί κυρώσεων».