Σάββατο 18 Γενάρη 2020 - Κυριακή 19 Γενάρη 2020
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΜΙΛΟΥ ΟΤΕ
Πιο δυνατοί από την πολυήμερη απεργιακή μάχη με αιχμή την πάλη για ενιαία ΣΣΕ

Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με εργαζόμενους του ομίλου για την πείρα και την παρακαταθήκη αυτού του σημαντικού αγώνα

Πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι έκαναν δική τους υπόθεση την οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας
Πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι έκαναν δική τους υπόθεση την οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας
Οι εργαζόμενοι στον όμιλο ΟΤΕ έδωσαν μια δύσκολη απεργιακή μάχη 19 ημερών διεκδικώντας το στοιχειώδες δικαίωμα της υπογραφής μιας ενιαίας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για όλους τους εργαζόμενους στον όμιλο, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, με εξίσωση των δικαιωμάτων προς τα πάνω. Το αίτημά τους απορρίπτει η εργοδοσία, αρνείται δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοί της να έχουν τα ίδια δικαιώματα, αρνείται να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Θέλει «ευέλικτο», φθηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, ευάλωτο στην εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, ώστε να βγάζει ακόμα περισσότερα κέρδη.

Μια βδομάδα μετά την ολοκλήρωση της απεργίας, οι εργαζόμενοι, εξοπλισμένοι με τη σημαντική αγωνιστική εμπειρία που αποκόμισαν από την πολυήμερη μάχη, βγαίνουν πιο δυνατοί, έχουν ανεβάσει τις απαιτήσεις τους. Οσα κατάφεραν απέναντι στην εργοδοσία και τις δυνάμεις που προσπάθησαν να υπονομεύσουν τον αγώνα τους και τις διεκδικήσεις τους, τους δίνουν κουράγιο.

Είναι ακόμα περισσότεροι οι εργαζόμενοι που συνειδητοποιούν καλύτερα τη δύναμη που διαθέτει η συλλογική δράση τους. Αντιλαμβάνονται ότι η εργοδοσία, παρά την αδιαλλαξία που δείχνει, βρίσκεται στριμωγμένη και αυτό είναι κατάκτηση της αγωνιστικής αντοχής που επέδειξαν οι ίδιοι, οφείλεται στο ότι ένα μεγάλο μέρος τους έκανε δική του υπόθεση την οργάνωση της απεργίας, συνέβαλε αποφασιστικά στην επιτυχία της.

Από τις απεργιακές περιφρουρήσεις σε χώρους δουλειάς του ομίλου
Από τις απεργιακές περιφρουρήσεις σε χώρους δουλειάς του ομίλου
Την αγωνία της εργοδοσίας μαρτυρούν οι περιοδείες που ξεκίνησαν τα στελέχη της στους χώρους δουλειάς, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των κινητοποιήσεων, για να πείσουν τους εργαζόμενους ότι «είμαστε όλοι μια οικογένεια». Ο ίδιος ο διευθύνων σύμβουλος, Μ. Τζαμάζ, αναγκάστηκε να φτιάξει ολόκληρο βίντεο, στο οποίο μιλά ο ίδιος και απευθύνεται στους εργαζόμενους για να τους πείσει πως τα συμφέροντα των μονοπωλίων είναι τάχα και δικά τους συμφέροντα!

Θέλει πραγματικά μεγάλο θράσος να μιλάς για «την εταιρεία μας», όταν τα κέρδη που ξεκοκαλίζει μια χούφτα μετόχων είναι περισσότερα από όσα παίρνουν όλοι μαζί οι πάνω από 15.000 εργαζόμενοι στον όμιλο ΟΤΕ. Η κίνηση αυτή δείχνει πόσο η εργοδοσία υποτιμά τη μνήμη και τη νοημοσύνη των εργαζομένων... Μόλις πριν από λίγες μέρες, πριν ξεκινήσει η απεργία, έβγαλε από μόνη της φετφά ότι είναι παράνομη και καταχρηστική, στη διάρκειά της όξυνε την επίθεση επιχειρώντας να «θάψει» την επιτυχία της, συκοφάντησε τους απεργούς, έκανε μηνύσεις με αποτέλεσμα τις συλλήψεις μερικών από αυτούς!

Ομως, σήμερα, μετά την απεργία, τα στελέχη της εργοδοσίας επιχειρούν να περάσουν μια εικόνα ότι όλα αυτά είναι περασμένα - ξεχασμένα. Περιφέρονται στους χώρους δουλειάς και βγάζουν λόγους ταξικής φιλίας και συνεργασίας... λες και μιλάνε σε χαϊβάνια!

Οι εργαζόμενοι έδωσαν αυτόν τον αγώνα χωρίς να έχουν καμιά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Γνώριζαν ότι οι πλειοψηφίες στη διοίκηση της Ομοσπονδίας (ΟΜΕ ΟΤΕ) και στα ΔΣ των επιχειρησιακών σωματείων μπορεί να κήρυξαν την απεργία και να υιοθέτησαν στα λόγια το αίτημα της ενιαίας σύμβασης για όλους - κάτω από την πίεση των ίδιων των εργαζομένων και των προηγούμενων κινητοποιήσεών τους - πρόβαλαν όμως τον πραγματικό τους στόχο «να μας ανταμείψει η επιχείρηση για όσα προσφέρουμε για να είναι πρώτη και ανταγωνιστική, για να εξασφαλίσουμε εργασιακή ειρήνη», όπως οι ίδιοι υπερηφανεύονται.

Οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να διαμορφώσουν τους όρους αποτυχίας της απεργίας, πριν ακόμα ξεκινήσει. Η κήρυξή της έγινε χωρίς καμιά προηγούμενη συζήτηση και ενημέρωση. Τις μέρες της απεργίας δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για την περιφρούρησή της, για την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων που θα έκαναν την απεργία υπόθεση συλλογικών διαδικασιών και αποφάσεων, θα ανατροφοδοτούσαν παραπέρα τη δυναμική της, θα εμπλούτιζαν το περιεχόμενό της, θα απαντούσαν στις προσπάθειες υπονόμευσής της από την εργοδοσία.

Ομως, οι εργαζόμενοι δεν τα παράτησαν. Με τη μαζική συμμετοχή τους, με τις πρωτοβουλίες που ανέπτυξαν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, δεν επέτρεψαν στις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού να «κλείσουν» όπως θα ήθελαν την απεργία.

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε για όλη αυτήν τη σημαντική πείρα με εργαζόμενους του ΟΤΕ, τεχνικούς πεδίου σε διάφορες περιοχές της Αττικής, που στηρίζουν την ΕΣΚ ΟΤΕ, τον συνδυασμό των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι οποίοι δραστηριοποιούνται μέσα και από το κλαδικό Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής.

«Δεν είμαστε μια οικογένεια με την εργοδοσία...»

Συζητώντας για την κατάσταση πριν από την απεργία, αναδείχθηκε ότι πηγή της αγωνιστικής δράσης των εργαζομένων είναι η αντίδρασή τους στις άθλιες συνθήκες εργασίας, η οποία γονιμοποιείται με την παρέμβαση των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Λίγες μέρες πριν από την απεργία σημειώθηκε ένα ακόμα εργατικό «ατύχημα», το οποίο ανέδειξε αυτές τις άθλιες συνθήκες, όπως και τη στάση της εργοδοσίας και των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΟΜΕ και σωματεία. Στις 5/12/2019 τεχνικός πεδίου κατέρρευσε την ώρα που δούλευε μόνος του (ως μονοπρόσωπο συνεργείο) σε πολυσύχναστο δρόμο στο κέντρο της Αθήνας. Ο εντοπισμός του και η ειδοποίηση του ασθενοφόρου έγιναν από περαστικούς. Σήμερα οι γιατροί εκτιμούν ότι ο εργαζόμενος θα αναρρώσει πλήρως.

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, που δουλεύει στο Τεχνικό Τμήμα Λειτουργίας Πεδίου (ΤΤΛΠ) Παλαιού Φαλήρου, μας λέει πως οι άσχημες συνθήκες εργασίας είναι αυτές που σπρώχνουν τους εργαζόμενους να δράσουν. «Στο δικό μας τμήμα», σημειώνει, «το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού είναι νέοι εργαζόμενοι, χαμηλόμισθοι, παίρνουν καθαρά από 650 έως 680 ευρώ το μήνα. Αυτό συμβαίνει με ανθρώπους που είναι 30 - 40 ετών, δηλαδή στην πιο παραγωγική τους ηλικία».

Ο Δημήτρης Στρομπούλας, από το ΤΤΛΠ Χαλανδρίου, αναφέρει πως «είμαστε ένα τμήμα με όλες τις πιθανές κατηγορίες εργαζομένων. Παρά την προσπάθεια που έχει γίνει από την εργοδοσία να μας διαιρέσει, έχουμε καταφέρει να μην περάσει αυτός ο διαχωρισμός. Απέναντι στην εντατικοποίηση, στην πίεση για παραγωγικότητα, για να πιαστούν οι στόχοι, έχει ξεκινήσει, εδώ και καιρό, η κουβέντα πώς μαζί θα αντιμετωπίσουμε την επίθεση που δεχόμαστε, γιατί καταλάβαμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τον καθένα ξεχωριστά. Ετσι φθάσαμε να συζητάμε για τη σημασία της Συλλογικής Σύμβασης, ποιον εξυπηρετεί και γιατί η εντατικοποίηση κ.ά.».

Ο Δημήτρης Αλεξανδρόπουλος, από το ΤΤΛΠ Αγίας Παρασκευής, επισημαίνει ότι «οι εργαζόμενοι που έχουν μπει στον ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια είχαν μια ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Ομως, είδαν ότι τα πράγματα χειροτερεύουν. Ούτε καλοπληρωμένοι είναι ούτε οι συνθήκες είναι καλές. Αντιλαμβάνονται σιγά σιγά ότι τα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα της εταιρείας. Χαρακτηριστικό είναι πως στελέχη της εργοδοσίας που ήρθαν μετά την απεργία στο τμήμα, στα ερωτήματα που τους θέταμε, μας έδιναν απαντήσεις με κριτήριο τις ανάγκες της αγοράς. Ομως, για εμάς τους εργαζόμενους κριτήριο είναι οι ανάγκες μας».

Και συμπληρώνει ο Δ. Στρομπούλας: «Οχι μόνο δεν καλυτερεύουν οι συνθήκες παρά τις ελπίδες συναδέλφων, αλλά όταν αρχίζανε να σκάνε και τα νούμερα με τα κέρδη των μετόχων, αρκετοί είναι οι εργαζόμενοι που κατάλαβαν ότι αυτό δεν έχει κανένα αντίκρισμα στη ζωή τους».

Διαρκής πίεση και άγχος, σε βάρος της ίδιας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων

Ενδεικτικό της μεγάλης πίεσης που ασκούν οι συνθήκες εργασίας και οι πρακτικές της εργοδοσίας είναι ότι οι τεχνικοί καλούνται να είναι ταυτόχρονα και πωλητές.

Ο Δ. Στρομπούλας λέει σχετικά: «Εχει αλλάξει ο χαρακτήρας της δουλειάς στο πεδίο. Πλέον θεωρούμαστε και πωλητές. Την ώρα που πάμε να φτιάξουμε τη βλάβη, προσπαθούμε και να πουλήσουμε προϊόντα της επιχείρησης. Ομως οι πωλήσεις αφαιρούν χρόνο από το τεχνικό κομμάτι. Παράλληλα ο όγκος της δουλειάς αυξάνεται, η δουλειά γίνεται πιο εξειδικευμένη, αλλά τα χέρια λιγοστεύουν. Η πίεση για παραγωγικότητα είναι εντεινόμενη. Μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο. Η αξιολόγηση είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να είσαι διαρκώς στην πίεση, σε άγχος και αγωνία, τι θα κάνω για να βγάλω περισσότερη δουλειά...».

Η συζήτηση στρέφεται στο εργατικό «ατύχημα», που σχετίζεται και με τις συνθήκες εργασίας. Ο Κώστας Μπέτσικος, από το ΤΤΛΠ Αμπελοκήπων, το τμήμα στο οποίο δουλεύει ο συνάδελφός τους που έπαθε το «ατύχημα», μας λέει: «Βρεθήκαμε όλοι έξω από το νοσοκομείο και είπαμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε. Αυτό που μας συσπείρωσε πιο πολύ είναι ότι η εργοδοσία, χωρίς να περιμένει πορίσματα των αρμόδιων υπηρεσιών και προκειμένου να αποποιηθεί τις ευθύνες της, άρχισε να μιλά για προδιάθεση του εργαζόμενου ή να λέει ότι επικινδυνότητα έχουν όλα τα επαγγέλματα. Να σημειώσουμε ότι ο συνάδελφος υπέστη το εγκεφαλικό σε πολυσύχναστο δρόμο στο Κολωνάκι. Αν ήταν σε κάποιο υπόγειο, θα τον έβρισκαν πολύ μετά. Γι' αυτό το θέμα η εργοδοσία δεν λέει κουβέντα.

Δύο μέρες μετά το "ατύχημα", πήραμε ομόφωνα απόφαση να βγάζουμε διμελή συνεργεία. Την απόφασή μας την κοινοποιήσαμε στην εργοδοσία, στην Ομοσπονδία και στα σωματεία. Αντέξαμε για 4 μέρες, γιατί η εργοδοσία εξαπέλυσε οξεία επίθεση».

Ο Χρ. Παπαδόπουλος συμπληρώνει: «Και εμείς προχωρήσαμε σε συλλογή υπογραφών σε σχετικό κείμενο, ζητώντας τα συνεργεία να είναι διμελή. Η στάση της εργοδοσίας άλλαξε στη στιγμή. Από "χαμογελαστή" μας "έδειξε τα δόντια της"... Ξεκίνησαν οι πιέσεις, ενοχλήθηκε πάρα πολύ».

Για τη στάση των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, ο Κ. Μπέτσικος επεσήμανε: «Από την Ομοσπονδία και τις διοικήσεις των επιχειρησιακών σωματείων όχι μόνο δεν υπήρχε καμία παρέμβαση, αλλά επέτρεψαν στην ίδια την εργοδοσία να μιλάει εξ ονόματός τους. Ελεγε η εργοδοσία "δείτε τα σωματεία, δεν σας στηρίζουν γιατί αυτό που λέτε είναι παράλογο". Μόνο το ΣΕΤΗΠ και η ΕΣΚ στήριξαν το αίτημα για διμελή συνεργεία. Τα σωματεία του ΟΤΕ μάλιστα έλεγαν ότι δεν προβλέπονται τα διμελή συνεργεία από το νόμο! Ομως το κριτήριο για ένα σωματείο δεν μπορεί να είναι ο νόμος αλλά οι ανάγκες των εργαζομένων».

Στη συνέχεια ο ίδιος, δείχνοντας πως οι πρακτικές της εργοδοσίας και οι όροι εργασίας βάζουν σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή των εργαζομένων, αναφέρει: «Η εργοδοσία έχει εντατικοποιήσει την εργασία. Η επίσημη θέση της διοίκησης είναι: Οπου ο εργαζόμενος αισθάνεται ότι υπάρχει επικινδυνότητα, να καλεί τον προϊστάμενο για να του στείλει δεύτερο. Ομως αυτά είναι λόγια, γιατί η διοίκηση ξέρει πολύ καλά ότι ο τρόπος που έχει οργανώσει τη δουλειά είναι τέτοιος που δημιουργεί τεράστια πίεση στους εργαζόμενους, που τους αναγκάζει να βρίσκονται σε ένα διαρκές τρέξιμο. Εχει θέσει στόχους που τους συνδέει με την αξιολόγηση των εργαζομένων. Ετσι ο κάθε εργαζόμενος κυνηγάει αυτούς τους στόχους, σε βάρος των μέτρων ασφαλείας που πρέπει να πάρει. Αν η δουλειά γινόταν σωστά, δεν θα έβγαιναν ούτε οι μισές δουλειές που βγαίνουν καθημερινά.

Παράλληλα, πίεση ασκείται και από το γεγονός ότι οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τα προβλήματα που τους κυνηγάνε, να πληρώσουν λογαριασμούς, τα έξοδα των παιδιών τους, της οικογένειας, δάνεια...».

Κομμάτι αυτής της καθημερινότητας είναι και η στάση των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έχουν την πλειοψηφία στην Ομοσπονδία και στα επιχειρησιακά σωματεία.

Ο Δ. Στρομπούλας λέει πως και στο δικό του ΤΤΛΠ «τα τελευταία χρόνια κυριαρχούσε η λογική της ανάθεσης. Κάνω απεργία, αλλά χωρίς ενεργή συμμετοχή. Αυτή η λογική καλλιεργείται από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια αλλαγή. Ξεκίνησε την άνοιξη, με τις απεργίες που έγιναν για την "εθελούσια". Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε είναι ο συνδυασμός της λογικής της ανάθεσης με την ηττοπάθεια, δηλαδή έδιναν λευκή επιταγή στον εργοδοτικό συνδικαλισμό να τους εκπροσωπήσει, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να του έχουν καμία εμπιστοσύνη. Ετσι έβγαινε μια μοιρολατρία. Επειδή η πίεση έχει ενταθεί από την εργοδοσία, οι εργαζόμενοι αναζητήσαμε διέξοδο μακριά από τη λογική της ανάθεσης. Ετσι το ξεκίνημα της απεργίας μάς βρήκε λίγο καλύτερα προετοιμασμένους. Φάνηκε και από τη μεγάλη συμμετοχή στην απεργία, που είχε ως αποτέλεσμα το τμήμα να κλείσει».

«Τι θα κάνεις; Εγώ θα απεργήσω!»

Η ίδια εικόνα μεταφέρεται και από τους άλλους συνομιλητές μας. Σε αυτές τις συνθήκες, ενδεικτικές για τη βάση πάνω στην οποία βγαίνουν τα τεράστια κέρδη του επιχειρηματικού ομίλου, οι εργαζόμενοι προχώρησαν στην απεργία. Η συμμετοχή τους, ο ρόλος που έπαιξαν περισσότεροι εργαζόμενοι στην οργάνωσή της, αφήνουν σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Ο Χρ. Παπαδόπουλος μας λέει: «Πολλοί εργαζόμενοι, πολύ πριν την απεργία, μιλούσαν για απεργία διαρκείας. Πρόταση που φαινόταν σαν κάτι που το έλεγαν αλλά δεν είχαν σκοπό να το κάνουν. Ωστόσο η συζήτηση που έγινε για την απεργία πριν από το ξεκίνημά της έδειξε ότι η συμμετοχή θα είναι μεγάλη.

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η απεργία, ο ένας έπαιρνε τον άλλο τηλέφωνο και του έλεγε "Τι θα κάνεις; Εγώ θα απεργήσω!". Σε προηγούμενες κινητοποιήσεις δεν γινόταν αυτό. Κυρίως ρωτούσαν ο ένας τον άλλο χωρίς οι ίδιοι να παίρνουν θέση. Αυτήν τη φορά ο ένας παρακινούσε τον άλλο, ήταν τόσο έντονο αυτό, που βοήθησε κόσμο που δίσταζε να συμμετέχει.

Ετσι η απεργία ξεκίνησε με πολύ καλές προοπτικές. Η συμμετοχή έφτασε στο 65%. Αυτό έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στους συναδέλφους. Οργανώσαμε απεργιακές περιφρουρήσεις στα καταστήματα του ομίλου που βρίσκονταν στις περιοχές που καλύπτει το τμήμα. Η συμμετοχή σε αυτήν τη διαδικασία, η συζήτηση με συναδέλφους των καταστημάτων για να τους πείσουμε να συμμετέχουν και αυτοί στην απεργία, βοήθησε ακόμα περισσότερους να πάρουν μέρος».

«Οι εργαζόμενοι δεν έχουν εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία της Ομοσπονδίας», προσθέτει. «Ακόμα και όταν κήρυξαν την απεργία, περίμεναν πότε "θα τα διπλώσουν" για να κλείσουν την απεργία νωρίτερα. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι λέγανε "να απεργήσουμε μαζικά, να μην τους δώσουμε αφορμή να τη μαζέψουν". Και αυτό το καταφέραμε».

Ο Κ. Μπέτσικος επισημαίνει ότι αυτήν τη φορά «υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις» και ότι μετά τη λήξη της απεργίας «συντάξαμε ένα κείμενο με το οποίο ζητάμε από την ΟΜΕ να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις με όλες τις μορφές και με απεργία». Τονίζει επίσης την ανάγκη έντασης της μάχης ενάντια στη λογική της ανάθεσης, με στόχο τη μαζικότερη ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων.

Ο Δ. Στρομπούλας αναφέρει: «Φτιάξαμε μια απεργιακή επιτροπή - με αδυναμίες, αλλά τη φτιάξαμε. Οργανώσαμε μόνοι μας απεργιακή περιφρούρηση σε κατάστημα του ομίλου. Είχαμε συμμετοχή σε όλες τις κεντρικές κινητοποιήσεις. Κάναμε παρέμβαση και στο ζήτημα του προσωπικού ασφαλείας, αποκτήσαμε και εμείς λόγο στο ποιος θα μπαίνει προσωπικό ασφαλείας, ώστε να μην είναι απεργοσπαστικός μηχανισμός. Ενα μέρος των εργαζομένων έκαναν δική τους υπόθεση την οργάνωση της απεργίας. Ερχονταν στην περιφρούρηση. Υπερασπίζονταν στην πράξη την επιτυχία της».

Ο Δ. Αλεξανδρόπουλος ξεχωρίζει το γεγονός ότι η απεργία νέκρωσε την παραγωγή, γεγονός που έκανε εργαζόμενους να καταλάβουν ότι αυτοί είναι οι παραγωγοί του πλούτου, να αντιληφθούν τη δύναμή τους.

«Είναι πολλοί οι εργαζόμενοι που είναι πιο μπροστά από τις διοικήσεις των επιχειρησιακών σωματείων», επισημαίνει. «Θεωρούν ότι έπρεπε να συνεχιστεί η απεργία. Εχουν καταλάβει ότι έχουν στριμώξει την εργοδοσία και θεωρούν κακό ελιγμό αυτό που επέλεξε να κάνει η Ομοσπονδία, να σταματήσει τελείως τις κινητοποιήσεις, έστω για μια βδομάδα».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Νέα απεργία κόντρα στις απολύσεις, στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία(2019-04-20 00:00:00.0)
Για δεύτερη μέρα στην πύλη του εργοστασίου(2013-11-09 00:00:00.0)
Για δεύτερη μέρα στην πύλη του εργοστασίου(2013-11-09 00:00:00.0)
Παλεύουν εδώ και τρεις βδομάδες(2012-02-01 00:00:00.0)
Απορρίφθηκε η αγωγή της εργοδοσίας(2009-10-23 00:00:00.0)
Σε απεργία μέχρι την Παρασκευή(2008-05-15 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ