Σύμφωνα με δημοσιεύματα για τη συνάντηση Μητσοτάκη - Μέρκελ την περασμένη βδομάδα, σχετικά με τα σχέδια για το «Πράσινο αναπτυξιακό πρόγραμμα», ο μεν πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά στους επιχειρηματικούς ομίλους για «να γίνει η Ελλάδα η μπαταρία της Ευρώπης», η δε Μέρκελ τόνισε ότι δυο από τα βασικά εμπόδια που πρέπει να απαλειφθούν είναι «τα ζητήματα που αφορούν το ρυθμιστικό πλαίσιο και δυσχεραίνουν τις επενδύσεις μεγάλης κλίμακας» και το μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς «που θα ήταν πιο ελκυστική αν πρόσφερε πρόσβαση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη». Με δυο κουβέντες δηλαδή, έδωσαν όλο το περίγραμμα για το τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα από τα αναπτυξιακά προγράμματα για τα «πράσινα» αρπακτικά: Η «μπαταρία της Ευρώπης» θα συνεχίζει να τροφοδοτεί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων που θα εξάγουν αλλού, υπονομεύοντας τις λαϊκές ανάγκες για φτηνό και επαρκές ρεύμα. Την ίδια ώρα, το «φιλικότερο» στις επενδύσεις ρυθμιστικό πλαίσιο θα είναι ακόμα πιο απαλλαγμένο από εργασιακά δικαιώματα και από στοιχειώδη μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας του λαού. Οσο για την «πρόσβαση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, αυτή πάει χέρι χέρι με την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή, που σηματοδοτούν ακόμα μεγαλύτερο μπλέξιμο στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς. Με άλλα λόγια, αν υπάρχει ένας δρόμος για να δει ο λαός το ...φως του, αυτός δεν βρίσκεται στη στήριξη του αντιλαϊκού σχεδιασμού για τα κέρδη των μονοπωλίων της Ενέργειας, αλλά στη σύγκρουση για την ανατροπή του και την ανάπτυξη με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του.