Οκτώ ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Λιβύη, και ενώ προηγουμένως στη χώρα είχε φυσήξει ο αέρας της «Αραβικής Ανοιξης», που θα αποκαθιστούσε τάχα τη «δημοκρατία» και την «ασφάλεια». Τι ζει όμως σήμερα ο λαός της Λιβύης, όπως δείχνουν και τα τελευταία γεγονότα στην πολύπαθη χώρα; Συγκρούσεις, πόλεμο, ανοιχτές επεμβάσεις από τρίτες χώρες, λεηλασία του πλούτου από πολυεθνικά μονοπώλια, χάος και καταστροφή. Θυμίζουμε ότι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση συμμετείχε άμεσα και η Ελλάδα, με τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου να δηλώνει μερικά χρόνια μετά: «Η Ελλάδα γειτνιάζει άμεσα με τη Λιβύη και, από την πρώτη στιγμή, παρείχαμε ενεργό στήριξη, μέσω της βάσης και της υποδομής που διαθέτουμε στη Σούδα (...) και συμμετείχαμε σε επιχειρήσεις, μέσω των διαφόρων ελληνικών αεροπορικών μας βάσεων»! Κι αν η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στήριξε «επιχειρησιακά» την επέμβαση, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλαν στον εξωραϊσμό της, με «ύμνους» για την «Αραβική Ανοιξη», που κατέληξε «χειμώνας» διαρκείας για το λαό της Λιβύης και της ευρύτερης περιοχής. Το παράδειγμα αυτό πρέπει να χτυπήσει καμπανάκι μπροστά σε όσα ακούγονται και σχεδιάζονται για «Βαλκανική Ανοιξη», με επίκεντρο τη Σερβία. Αυτή τη φορά, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στο ρόλο του κομπάρσου - χειροκροτητή, αλλά αναλαμβάνει ενεργό και αναβαθμισμένο ρόλο στον βρώμικο αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.