Σύσκεψη με θέμα «Ναυπηγεία Ελευσίνας - Εξελίξεις στη "Χαλυβουργική" - Περαιτέρω μετοχοποίηση των ΕΛΠΕ» πραγματοποίησαν, χτες, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ελευσίνας - Δυτικής Αττικής και ο αντιπεριφερειάρχης Δ. Αττικής.

Αξίζει να σημειωθεί πως παρότι από την ώρα που ανακοινώθηκε η σύσκεψη εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές έσπευδαν να καλλιεργήσουν προσδοκίες για τη σημασία της και τις υποτιθέμενες «απαντήσεις» και «δεσμεύσεις» που θα έπαιρναν οι εργαζόμενοι από την πλευρά της κυβέρνησης, σε αυτήν «έλαμψαν διά της απουσίας τους» τα στελέχη όλων των σχετικών υπουργείων που είχαν προσκληθεί (Οικονομίας, Εργασίας, Περιβάλλοντος, Εθνικής Αμυνας), αλλά και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Επιβεβαιώθηκε, για μια φορά ακόμη, ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τέτοιες συσκέψεις ούτε, πολύ περισσότερο, από «σωτήρες» με όποιο «καπέλο» και αν εμφανίζονται.

Εκ μέρους του ΚΚΕ στη σύσκεψη το λόγο πήρε ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, ο οποίος στην παρέμβασή του σημείωσε:

«Είναι γνωστά σε όλους μας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, τα ΕΛΠΕ, η "Χαλυβουργική" και κυρίως οι επιπτώσεις τους στους εργαζόμενους αυτών των επιχειρήσεων. Και δεν είναι μόνο αυτές οι επιχειρήσεις, υπάρχουν κι άλλες με ανάλογα προβλήματα για τους εργαζόμενους, όπως είναι τα ΕΑΣ.

Δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι η σημερινή σύσκεψη πραγματοποιείται έναν περίπου χρόνο μετά το "αναπτυξιακό" συνέδριο, τη φιέστα της κυβέρνησης, στην ίδια περιοχή, όπου ο πρωθυπουργός μιλούσε για τις αναπτυξιακές προοπτικές, για τις επενδύσεις, για τη μετατροπή του Θριασίου σε διαμετακομιστικό κέντρο, καθώς και για το δήθεν δίκαιο περιεχόμενο αυτής της ανάπτυξης.

Σήμερα μπορούν να βγουν ορισμένα συμπεράσματα:

Πρώτον, ότι αυτό είναι το περιεχόμενο της ανάπτυξης που υπόσχονται η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα και αυτό το περιεχόμενο είναι βαθιά αντιλαϊκό: Από τη μία, επενδύσεις που γίνονται σε ορισμένους τομείς και, από την άλλη, χώροι που μαραζώνουν, όπως τα Ναυπηγεία, εργοστάσια όπου εφαρμόζονται αντεργατικά μέτρα, όπως η "Χαλυβουργική", επιχειρήσεις που οδεύουν προς πλήρη ιδιωτικοποίηση, όπως τα ΕΛΠΕ, με αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και εκεί.

Δεύτερον, καταρρίπτεται το επιχείρημα που ακούγαμε και ακούμε ότι δήθεν οι αγώνες, οι απεργίες, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων κλείνουν τις επιχειρήσεις. Τις επιχειρήσεις τις κλείνουν η κρίση του συστήματος και επιλογές των ιδιοκτητών τους να μεταφέρουν τα κεφάλαια από δω και από κει για να έχουν μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους.

Τρίτον, καταρρίπτεται επίσης το επιχείρημα ότι προς ιδιωτικοποίηση επιλέγονται εκείνες οι επιχειρήσεις που δεν είναι κερδοφόρες. Τα ΕΛΠΕ, αν και μερικώς ιδιωτικοποιημένα, οδεύουν προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση, παρά το γεγονός ότι εμφανίζουν κερδοφορία.

Υπεύθυνοι γι' αυτήν την κατάσταση είναι οι κυβερνήσεις, οι πολιτικές δυνάμεις που όλα τα προηγούμενα χρόνια ψήφισαν μνημόνια, αντεργατικά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ., αλλά και οι μέτοχοι, οι ιδιοκτήτες καπιταλιστές που αξιοποίησαν αυτήν τη νομοθεσία προς όφελός τους. Ολα αυτά συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό για τους εργαζόμενους της περιοχής, αλλά και συνολικά το λαό της χώρας, γιατί μιλάμε για επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που θα έπρεπε να συμβάλλουν στο πλαίσιο μιας ανάπτυξης που θα είχε στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες.

Για παράδειγμα, τα Ναυπηγεία, τη στιγμή που οι κυβερνήσεις έχουν συνάψει συμφωνίες με άλλες χώρες, για να ναυπηγούνται εκεί τα πλοία των εφοπλιστών, με αντάλλαγμα εγγυημένους ναύλους και χαμηλότοκα δάνεια. `Η τα ΕΛΠΕ που δεν είναι άσχετος ο χρόνος για την ιδιωτικοποίησή τους, από τις συμφωνίες και τις συμβάσεις παραχώρησης για την έρευνα και την εξόρυξη υδρογονανθράκων σε μια σειρά θαλάσσιες περιοχές της χώρας.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση μοναδική απάντηση μπορεί να είναι ο αγώνας και η οργάνωση των εργαζομένων με σαφή προοπτική και κόντρα στις λογικές του "μικρότερου κακού" ή του "καλού επενδυτή" που μας έφεραν έως εδώ.

Το ΚΚΕ στηρίζει τους εργαζομένους και θα πάρουμε πρωτοβουλίες παντού, για να υπάρξει έστω και η παραμικρή ανακούφιση. Από τα πάνω μην περιμένετε λύσεις. Δεν είναι τυχαία η απουσία των κυβερνητικών παραγόντων και βουλευτών από αυτήν τη σύσκεψη.

Την ίδια στιγμή λέμε, όμως, ότι στόχος πρέπει να είναι αυτές οι επιχειρήσεις να είναι λαϊκή περιουσία, στο πλαίσιο ενιαίων κρατικών φορέων, είτε στη Ναυπηγοεπισκευή, είτε στην Ενέργεια.

Καμιά εμπιστοσύνη σε επενδυτές "σωτήρες" που τους έχουμε ζήσει, όλα αυτά τα χρόνια, Γερμανούς, Αραβες κ.λπ. Χρειάζεται προσοχή από τους εργαζόμενους γιατί αυτήν τη στιγμή, στην περιοχή, στο Θριάσιο, στον Πειραιά, συγκρούονται ισχυρά κράτη, ΗΠΑ, Κίνα κ.λπ., με ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις κι απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προωθεί την παράδοση αυτών των τομέων σε μονοπώλια αμερικανικών συμφερόντων, γεμίζει την Ελλάδα αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις. Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και δεν πρέπει οι εργαζόμενοι της χώρας, του Θριασίου να μπουν στο επίκεντρο αυτών των επικίνδυνων ανταγωνισμών, αλλά να προτάξουν τη ζωή και τις ανάγκες τους. Το ΚΚΕ σε αυτόν τον αγώνα θα είναι μπροστά».

Μιλώντας στη σύσκεψη ο Ακης Δουλόπουλος, εκ μέρους του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, υπογράμμισε ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη για την πολιτική της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων, γύρω από τα συγκεκριμένα προβλήματα, ότι αυτά θα υιοθετήσουν και θα στηρίξουν θέσεις υπέρ των εργαζομένων. Αλλωστε, όπως είπε, η κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις αυτές, αλλά και ευρύτερα, έχει τη σφραγίδα της πολιτικής τους, μιας πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και τη στρατηγική της ΕΕ.

Στην παρέμβασή του ο συνδικαλιστής ανέδειξε τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, την απληρωσιά, την εκ περιτροπής εργασία, τους μισθούς πείνας που είναι απόρροια της διαχρονικής πολιτικής των ίδιων αυτών κομμάτων. Οπως τόνισε χαρακτηριστικά, «η πολιτική αυτή δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, γιατί αυτή είναι το πρόβλημα».

Παράλληλα, ανέδειξε τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν αυτές οι επιχειρήσεις, οι οποίες κάτω από άλλες συνθήκες και με την εργατική τάξη να κάνει κουμάντο, θα μπορούσαν να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, είτε στον τομέα της ναυπήγησης πλοίων είτε στην αντισεισμική θωράκιση, σε έργα υποδομής κ.λπ. Τέλος, ξεκαθάρισε ότι τα ταξικά συνδικάτα δεν θα κάνουν πίσω στον αγώνα τους για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, στις διεκδικήσεις τους για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα αιτήματα γύρω από τα οποία δίνει τη μάχη και το Συνδικάτο Μετάλλου.