Εικοσιτετράωρη πανευβοϊκή απεργία πραγματοποίησαν, χτες, οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ στο νομό, διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο 6 τηλεπικοινωνιακών εμπορικών καταστημάτων στην Εύβοια (150 συνολικά καταστήματα σ' όλη τη χώρα), που προγραμματίζει ο ΟΤΕ. Πρόκειται για τα καταστήματα Καρύστου, Κύμης, Σκύρου, Ψαχνών, Μαντουδίου και Λ. Αιδηψού, περιοχές τουριστικές, οι περισσότερες για τους 8 μήνες του έτους, που ο πληθυσμός τους υπερδιπλασιάζεται.

Η «ανταγωνιστικότητα» και η «ελεύθερη οικονομία της αγοράς» όμως, που αποτελεί μπούσουλα και κατεύθυνση για τις κυβερνήσεις της ΝΔ (σήμερα) και του ΠΑΣΟΚ (προηγούμενα), οδήγησαν τον ΟΤΕ ΑΕ, πλέον, στην απώλεια του (όποιου) κοινωνικού του χαρακτήρα και στο κυνήγι του κέρδους. Απ' αυτό το «μικρό» γεγονός ας διδαχτούν, λοιπόν, και οι εργαζόμενοι, αλλά και οι χρήστες των υπηρεσιών του ΟΤΕ (εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, τα λαϊκά στρώματα δηλαδή) ότι η ένταση και η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου (του ΟΤΕ ΑΕ στην περίπτωσή μας) είναι σε ευθεία αντίθεση με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Από την Σέρβα Μαρίγια Σερίφοβιτς με την μπαλάντα «Προσευχή» στον Ουκρανό Αντρέι Ντανίλκο - ως Βέργκα Σερντούτσκα - και από εκεί στο ...ελληνικότατο «Yassou Maria» του Σαρμπέλ μέχρι τους Λετονούς τενόρους... Ολα τα 'χε ο «μπαξές» της φετινής Γιουροβιζιονιάδας. Μόνο που όλα αυτά δεν ήταν καινούρια, αλλά τα ίδια τα παλιά, όλα εκείνα που συνθέτουν εδώ και χρόνια το κακέκτυπο σόου της ευρω-ύπνωσης. Εκείνο που σώνει και καλά θέλουν να μας πείσουν ότι είναι η γιορτή του ευρωπαϊκού τραγουδιού και το οποίο και φέτος έδωσε ρέστα ανοησίας, κιτς και στο μεγαλύτερο μέρος του ομοιομορφίας.

Οσο κι αν επιχειρούν οι εγκέφαλοί του, που συνεχώς αναζητούν τρόπους ανανέωσης του Φεστιβάλ προκειμένου να μεγαλώνουν την παρέμβασή τους και τα όποια κέρδη τους (οικονομικά, πολιτικά κ.ά ), να πείσουν ότι φέτος κέρδισε η διαφορετικότητα, δεν το καταφέρνουν.

Για μια ακόμη χρονιά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γευτήκαμε τη γνωστή, αηδιαστική και ξαναζεσταμένη «σούπα» των πολυεθνικών μαγείρων της κερδοσκοπίας και της αποχαύνωσης. Μήπως, η ουκρανική καρικατούρα δεν ήρθε σε απόσταση αναπνοής από το... διαφορετικό σέρβικο τραγούδι, που τελικά νίκησε; Μήπως ελληνικό, τούρκικο και πόσα ακόμη τραγούδια δεν έμοιαζαν σαν να είχαν βγει από τον ίδιο δοκιμαστικό σωλήνα; Μήπως δεν ήταν πάμπολλες οι φορές που ακούγοντας κάποιο από τα τραγούδια του διαγωνισμού, δε νιώσαμε ότι το ένα ή το άλλο μέρος κάτι από τα παλιά μάς θυμίζει; Εκτός κι αν το «νέο» εκφράστηκε από τη Σέρβα τραγουδίστρια, που έδωσε συνέντευξη με ντεκόρ τη σημαία που είχε τη βασιλική κορόνα και το δικέφαλο αετό!

Εκείνο, που βγήκε κερδισμένο από τον 52ο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον σίγουρα δεν είναι το τραγούδι. Είναι και πάλι όλο αυτό το σύστημα των πολυεθνικών της δισκογραφίας και του θεάματος που τρέφεται εις βάρος του αληθινού πολιτισμού. Και μαζί όλοι αυτοί που επιδιώκουν τη χειραγώγηση, την αποχαύνωση των λαών, καλώντας τους να βάλουν άλλη μια θηλιά στο λαιμό, με το τηλεκοντρόλ και το κινητό στο χέρι. Ολοι εκείνοι που μιλούν για διαφορετικότητα και εννοούν ισοπέδωση. Φτάνει πια!