Διαβάζοντας έναν στίχο από το δεύτερο κείμενο για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος, το οποίο αναφέρεται στις αρνητικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης στο περιβάλλον τα προηγούμενα χρόνια, μου δόθηκε το ερέθισμα να ασχοληθώ περαιτέρω με τις επιπτώσεις που απορρέουν από αυτή.

Είναι γεγονός ότι με την πρώτη σταγόνα βροχής πνιγόμαστε, με την πρώτη σπίθα φωτιάς καιγόμαστε, με το πρώτο κούνημα της γης καταστρέφονται λαϊκές περιουσίες και θάβονται στα συντρίμμια της απροστάτευτοι άνθρωποι. Ολα αυτά, φυσικά, γιατί τα έργα υποδομής και πρόληψης κρίνονται στη λογική κόστους - οφέλους που δεν επιφέρουν κανένα κέρδος στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η λειτουργία των χωματερών παραμένει χρόνια τώρα, σκορπώντας τον καρκίνο, ενώ παράλληλα μεθοδεύεται η επέκτασή τους. Εν έτη 2021, στην αρχή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, τη στιγμή που η επιστήμη και η τεχνολογία παρουσιάζουν τα μεγαλύτερά τους επιτεύγματα, δεν υπάρχει καμία παρέμβαση και διαχείριση. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι τα σκουπίδια αποτελούν χρυσό για τις κυβερνήσεις και για τον εκάστοτε επιχειρηματικό όμιλο που θα καρπωθεί τα κέρδη τους. Την ίδια στιγμή που αδιαφορούν για τις επιπτώσεις των χωματερών στην υγεία των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, στον ατμοσφαιρικό αέρα, στον υδροφόρο ορίζοντα, στο δάσος κ.λπ.

Τελευταία παρατηρούμε το φαινόμενο των πυρκαγιών σε χώρους διαχείρισης υλικών ανακύκλωσης, όπως στη Μεταμόρφωση, στον Ασπρόπυργο και σε άλλα μέρη του κόσμου, δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά για τον τρόπο και τα κίνητρα, τη χρονική περίοδο μάλιστα που χώροι αποδέκτες ανακύκλωσης έχουν μπουκώσει και η ζήτηση έχει πέσει στα χαμηλότερα επίπεδα, έως και την ανυπαρξία διάθεσης.

Διαφημίζεται ολοένα και περισσότερο η ανάπτυξη μέσα από τις ΑΠΕ. Ας μην εξετάσουμε όμως ποιος επωφελείται από αυτές, διότι δεν έχει γίνει καμία μείωση στα τιμολόγια λογαριασμού, τη στιγμή που οι κατασχέσεις λόγω αδυναμίας πληρωμής συνεχίζονται και εν μέσω πανδημίας, αδιαφορώντας για τις ανάγκες που καλύπτουν.

Υπάρχει η τάση να παρουσιάζονται ως φιλικές προς το περιβάλλον οι επιλογές νέων πηγών ανάπτυξης, αλλά αλήθεια πόσο πραγματικά φιλικές μπορεί να είναι όταν αποδεδειγμένα το βλάπτουν; Είναι γνωστό ότι η λειτουργία των ανεμογεννητριών έχει σοβαρές συνέπειες στην πανίδα και κατ' επέκταση και στη χλωρίδα, λόγω του θορύβου, των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων αλλά και του τρόμου που δημιουργούν στους ζωντανούς οργανισμούς (π.χ. πτηνά), καθώς λόγω της κίνησης των πτερυγίων τους μοιάζουν με μεγάλα σκιάχτρα. Επίσης, τα φωτοβολταϊκά πάρκα επιδεινώνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, με τα μοντέρνα γυάλινα κτίρια, λόγω διάθλασης του ηλιακού φωτός. Ο λόγος επιλογής τους είναι καθαρά το μέγεθος παραγωγής τους. Γι' αυτό μένουν απέξω άλλες πηγές, όπως ο θόρυβος των πόλεων, ο όχλος των εργοστασίων και δραστηριοτήτων, τα κύματα της θάλασσας, οι μετακινήσεις υδάτινων όγκων στη θάλασσα, ακόμα και οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας.

Η εποχή μας διαδέχτηκε την Κρητιδική και την Ιουρασική εποχή, οι οποίες επικράτησαν στον πλανήτη μας για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια χωρίς να επιφέρουν επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον πλανήτη μας. Η εποχή μας ονομάστηκε ανθρωπόκενος, γιατί οι καταστροφές του περιβάλλοντος και του πλανήτη, όπως η αύξηση της θερμοκρασίας, η εξαφάνιση ειδών και η αποψίλωση των δασών οφείλονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Είναι όμως η ανθρώπινη δραστηριότητα που βλάπτει, γενικά κι αόριστα, ή το κυνήγι του κέρδους από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και ανάπτυξης; Δεν θα ήταν πιο δόκιμο να ονομαστεί η εποχή μας καπιταλιστόκενος καταστροφική εποχή;

Ο ανθρώπινος παράγοντας, δηλαδή οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες, αποψιλώνει τα δάση; Αυτό ευθύνεται για τις τεράστιες καταστροφές από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (βλ. Ναπάλμ); Αυτό ευθύνεται για τις τεράστιες ελλείψεις υποδομών και μέτρων πρόληψης παγκόσμια; Σε ποια χέρια βρίσκεται σήμερα η εξουσία;

Οι παραλίες, τα δάση, οι εξοχές, οι γειτονιές έχουν γεμίσει από σκουπίδια, με κυρίαρχο το πλαστικό, ενώ παράλληλα διάφορες ΜΚΟ προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τον ανθρώπινο παράγοντα γύρω από αυτό. Στην ουσία θέλουν να κάνουν τον άνθρωπο να πειστεί ότι είναι συνυπεύθυνος, αποκρύπτοντας τις ευθύνες που έχει η καπιταλιστική παραγωγή. Βλέπεις είναι πολλά τα λεφτά, μπάρμπα! Ας αναρωτηθούμε όμως: Ο ανθρώπινος παράγοντας επέλεξε για συσκευασίες τα πολύ φθηνά υλικά του πλαστικού και του νάιλον αντί άλλων, γιατί επιφέρουν τεράστια κέρδη; Ο παράγοντας άνθρωπος επέλεξε να εμπορευματοποιήσει το σπουδαιότερο αγαθό, που είναι το νερό, και να γεμίσει ο πλανήτης με πλαστικά μπουκαλάκια, όταν από αυτήν την εκμετάλλευση έχουν ωφεληθεί τεράστιοι οικονομικοί κολοσσοί την ίδια στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό;

Στον εργασιακό μου χώρο συνεργάζομαι με εργοστάσια από τη Γαλλία και την Κίνα, μέχρι 31/12/20 κάθε μήνα περίπου συσκευάζαμε ηλεκτρικά εργαλεία και μηχανές κατεστραμμένες και τις στέλναμε για ανακύκλωση σε αυτές τις χώρες, με πρώτη την Κίνα. Από 1/1/21 αυτό σταμάτησε. Η απάντησή τους ήταν: Κάντε τα ό,τι νομίζετε. Αλήθεια, οι τόνοι πλαστικών πού θα πάνε; Οι μπαταρίες από υλικά όπως νικέλιο, κάδμιο και λίθιο πού θα πάνε; Η ένωση του καδμίου με το νικέλιο εξαιτίας υψηλής θερμοκρασίας στον χώρο έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ραδιενεργού ακτινοβολίας.

Καθίσταται, επομένως, σαφές ότι το πρόβλημα σκουπίδια - περιβάλλον είναι καθαρά ταξικό, και ότι ο ορατός εχθρός για το περιβάλλον δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό. Οτι πιο φιλικό για το περιβάλλον, λοιπόν, είναι η εργατική εξουσία και η σοσιαλιστική επανάσταση, που από τους πρωταρχικούς της στόχους είναι η αναθεώρηση και η κατάργηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και διάθεσης. Μια εξουσία στην οποία θα χρησιμοποιούνται πηγές Ενέργειας που θα προκύπτουν από σύγχρονα ευρήματα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, και που σκοπό θα έχει την ανάδειξη της ανθρώπινης ζωής και υγείας, καθώς και τη διατήρηση της ισορροπίας κάθε ζωντανού οργανισμού στον πλανήτη. Αποτελεί τη μοναδική αντικειμενική διέξοδο που μπορεί να δώσει λύσεις ακόμα και στο φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη και τις συνέπειες που αυτό επιφέρει.

Αν σήμερα θέλουμε να μιλάμε για δράσεις φιλικές προς το περιβάλλον, θα πρέπει να μιλάμε για ένταξη στον αγώνα δυνάμεων για την ανατροπή του καπιταλισμού για την σοσιαλιστική επανάσταση με εργατική εξουσία.

Το 21ο Συνέδριο διεξάγεται σε πρωτόγνωρες συνθήκες, καθώς η πανδημία έχει αφήσει το αποτύπωμά της σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Οι Θέσεις, ως προτάσεις για τον απολογισμό της δράσης του Κόμματος αλλά και τον σχεδιασμό μας έως το επόμενο συνέδριο, θεωρώ ότι πρέπει να αποτελέσουν αφορμή ώστε να ανοίξει ένας ευρύτερος προβληματισμός σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα και τις πάμπολλες προεκτάσεις του, με τις οποίες βρισκόμαστε όλοι καθημερινά αντιμέτωποι στη δουλειά μας με τις μάζες. Σε αυτήν την παρέμβαση παραθέτω κάποια σημαντικά, κατά τη γνώμη μου, ζητήματα που χρήζουν προσοχής.

1. Πανδημία και ιδεολογικά αντανακλαστικά

Από την πρώτη στιγμή τοποθετηθήκαμε σωστά ως προς το κεντρικό ιδεολογικό ζήτημα σχετικά με τον χαρακτήρα της κρίσης, ότι δηλαδή η κρίση είναι καπιταλιστική και όχι κρίση πανδημίας. Σωστά προσπαθήσαμε εξαρχής να ξεσκεπάσουμε το αφήγημα της ατομικής ευθύνης, ενώ παράλληλα καυτηριάσαμε αντιεπιστημονικές - οπισθοδρομικές απόψεις αρνητών, αντιεμβολιαστών και λοιπών συνωμοσιολόγων, τις οποίες τροφοδοτούσε και η κυβέρνηση με τις παλινωδίες και τους χειρισμούς της. Σημαντικές οι επεξεργασίες μας για την επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας (Θέση 9 - 1ο κείμενο), όπως και η ανάδειξη των εμποδίων που βάζει ο καπιταλισμός στην έρευνα, παραγωγή και διανομή εμβολίων, φαρμάκων κ.λπ.

Ωστόσο η κατάσταση ήταν πρωτόγνωρη, οι εξελίξεις καταιγιστικές, τα επιμέρους ιδεολογήματα του αντιπάλου με το τσουβάλι. Αντιμετωπίσαμε την αυθεντία των «ειδικών» της Επιτροπής, οι οποίοι αποτέλεσαν το βασικό όχημα του συστήματος για να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη (θυμόμαστε όλοι τα λιβανίσματα Τσιόδρα σε όλα τα ΜΜΕ). Αντιμετωπίσαμε καταστάσεις τεράστιας ιδεολογικής πίεσης από τον αντίπαλο, φόβου που έσπειρε, επιχειρηματολογία που ενορχηστρωμένα έπαιζαν τα ΜΜΕ, προπαγάνδα ότι η κυβέρνηση «πέτυχε αφού τα πήγαμε καλύτερα από άλλες χώρες», ότι «έδειξε μεγαλύτερη ευαισθησία και σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή από κυβερνήσεις άλλων χωρών», ότι «έβαλε σε προτεραιότητα την ανθρώπινη ζωή και όχι την οικονομία».

Τα παραπάνω ιδεολογήματα απαντήθηκαν από το Κόμμα, πλην όμως σε ορισμένες περιπτώσεις όχι εγκαίρως και όχι με την απαιτούμενη επιμονή, με αποτέλεσμα, στην πρώτη φάση της πανδημίας, η διάχυτη αντίληψη ότι «η κυβέρνηση τα πάει καλά» να επιδρά και στις γραμμές μας.

Πιο δυναμικά και πιο έγκαιρα θα μπορούσαμε να αποκαλύψουμε ότι τα εκάστοτε προτεινόμενα μέτρα φιλτράρονται σε όλες τις χώρες με οικονομικά, πολιτικά και λοιπά κριτήρια, ότι οι επιστήμονες δεν είναι πολιτικά ουδέτεροι, ότι στις εισηγήσεις των «ειδικών» δεν βρέθηκε ποτέ η ανάγκη ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, να αποκαλύψουμε ακόμα και τις σχέσεις τους με επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Υγείας. Θα μπορούσαμε να αντιπαρατεθούμε πιο θαρρετά για προκλητικές εισηγήσεις στις οποίες κυριαρχούσε η πολιτική - οικονομική χροιά ή για εξόφθαλμες παλινωδίες και ανορθολογισμούς. Και, κυρίως, να αφομοιωθούν αυτά τα ζητήματα εγκαίρως στις γραμμές μας.

Σημαντικό είναι ότι σήμερα, έναν χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας, έχουμε τοποθετηθεί απέναντι σε όλα τα ιδεολογήματα, όμως εξίσου σημαντικά (και προς κατάκτηση) θεωρώ: α) την καλλιέργεια αυξημένων αντανακλαστικών ώστε κάθε φορά η απάντησή μας να μην έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση και β) οι αναλύσεις μας αυτές να αφομοιώνονται έγκαιρα από τις Οργανώσεις.

2. Κριτική στην Εκκλησία

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας φάνηκε ξεκάθαρα για ακόμα μια φορά ο αντιδραστικός ρόλος της Εκκλησίας, η δύναμή της ως βασικός πυλώνας του εποικοδομήματος, η ικανότητά της να ενσωματώνει κόσμο και πλατιά να διακινεί αναχρονιστικές και αντιεπιστημονικές αντιλήψεις. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να ασκήσουμε πολύ περισσότερη κριτική τόσο στην Εκκλησία για τη στάση της, όσο και στην κυβέρνηση για την «ανοχή» της. Τούτο διότι όχι μόνο είναι απαραίτητο - ως επαναστατικό κόμμα - να αποκαλύπτεις σε κάθε ευκαιρία πτυχές από τη σαπίλα του συστήματος, όχι μόνο διότι εν προκειμένω η στάση Εκκλησίας - κυβέρνησης είχε τεράστιο κόστος και σε ανθρώπινες ζωές, αλλά επειδή τέτοιες περιστάσεις αποτελούν ευκαιρία να προσεγγίζεις και να συσπειρώνεις κόσμο που επίσης αγανακτεί με τέτοια φαινόμενα.

3. Το ζήτημα των απαγορεύσεων κυκλοφορίας σε σχέση με την εντεινόμενη καταστολή (Θέση 40 - 2ο κείμενο)

Διαχρονικά οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας (μερικές ή ολικές) αποτελούσαν ένα ισχυρό όπλο της ανθρωπότητας σε εποχές πανδημιών. Με αυτόν τον τρόπο το ατομικό δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία υποχωρούσε προκειμένου η κοινωνία συλλογικά να προστατεύσει τα μέλη της. Στις μέρες μας, με δεδομένες τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, πρωταρχικό ρόλο παίζει η ενίσχυση του συστήματος Υγείας καθώς και οι μηχανισμοί πρόληψης, μέχρι να έρθει το εμβόλιο και να επιτευχθεί η απαραίτητη ανοσία. Οπως το Κόμμα έχει επανειλημμένως τονίσει, από μόνη της η απαγόρευση κυκλοφορίας, παρότι μπορεί να αποτελέσει εργαλείο ειδικά στην αρχή μιας πανδημίας, δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσει τα παραπάνω πρωταρχικής σημασίας μέτρα.

Στη χώρα μας ελάχιστα ενισχύθηκε το δημόσιο σύστημα Υγείας, την ίδια στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας θησαύριζε. Ουδεμία πρόληψη υπήρξε για τους πραγματικούς χώρους μετάδοσης (χώροι δουλειάς, ΜΜΜ, ακόμα και νοσοκομεία), ενώ κανένας προγραμματισμός δεν υπήρξε για την προστασία των ευπαθών ομάδων. Με λίγα λόγια το αστικό κράτος, με το γνωστό αφήγημα της ατομικής ευθύνης, μετακύλησε με τον εγκλεισμό όλη την ευθύνη στον λαό, ενώ ταυτόχρονα η κυβερνητική προπαγάνδα στοχοποιούσε ανύπαρκτους εχθρούς (διαδηλώσεις, νεολαία κ.λπ.) προκειμένου να αποποιηθεί τις δικές της ευθύνες.

Σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν, με το διαλυμένο σύστημα Υγείας, με την περιφρόνηση οποιασδήποτε μορφής πρόληψης, με τις παλινωδίες και τα αλαλούμ των αλλεπάλληλων «άνοιξε - κλείσε», θεωρώ ότι η απαγόρευση κυκλοφορίας - ως η βασική συνταγή για την αντιμετώπιση της πανδημίας - χάνει την υγειονομική της υπόσταση και, σε συνδυασμό με τα τσουχτερά πρόστιμα που συνοδεύουν την παραβίασή της, μετατρέπεται περισσότερο σε μια ακόμα έκφραση αυταρχισμού και καταστολής του αστικού κράτους. Δεδομένου δε ότι γενικά η αστική τάξη κάνει πρόβες για μελλοντικούς της σχεδιασμούς και επιθυμεί να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου πως, όταν καταστάσεις βαφτίζονται «έκτακτες» από το σύστημα, ο λαός θα πρέπει να υπαναχωρεί από βασικά κεκτημένα αιώνων, ελλοχεύει ο κίνδυνος τέτοια μέτρα να προστεθούν στο οπλοστάσιό της και να αξιοποιηθούν και για άλλους σκοπούς.

Με βάση όλα τα παραπάνω, θεωρώ ότι θα πρέπει: α) αυτόν τον υπαρκτό κίνδυνο ανοιχτά να τον ζυμώνουμε στην παρέμβασή μας, β) να είμαστε προετοιμασμένοι ώστε, εάν χρειαστεί, να εντάξουμε και τέτοια ζητήματα στην πάλη για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στην κρατική καταστολή, άρα και στην προμετωπίδα της πάλης του εργατικού κινήματος.

Σύντροφοι,

Με τις Θέσεις της ΚΕ προς το 21ο Συνέδριο είμαι σύμφωνος. Ωστόσο θέλω να θίξω ορισμένα ζητήματα.

Το Κόμμα, εδώ και χρόνια, σωστά εκτιμά ότι στη χώρα μας οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για το πέρασμα στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, έχουν δημιουργηθεί (πλειοψηφία της εργατικής τάξης - ε.τ. - στον ενεργό πληθυσμό, συγκεντρωμένα τα βασικά μέσα παραγωγής, ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας, κύρια η γεωργία, είναι πλήρως εκμηχανισμένη, ικανή να καλύψει το σύνολο των διατροφικών αναγκών, ανεβασμένο μορφωτικό επίπεδο της ε.τ. κ.ά.).

Εκείνο που υπολείπεται είναι οι υποκειμενικές προϋποθέσεις, δηλαδή, αν όχι το σύνολο, αλλά η πλειοψηφία της ε.τ. και των συμμάχων της, να έχουν συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα της επαναστατικής αλλαγής, το άλμα για την εργατική - λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Προς αυτή την κατεύθυνση, τη συνειδητοποίηση εστιάζουμε τη δουλειά μας, φροντίζοντας το ανέβασμα του ιδεολογικοπολιτικού μας επιπέδου, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι εμείς δεν είμαστε ούτε κόμμα «ανάθεσης» ούτε έχουμε «εργολαβικά» αναλάβει την προώθηση και λύση του α' ή β' προβλήματος και η πλειοψηφία της ε.τ. και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να περιμένει από τον καναπέ άπραγη.

Οταν απευθυνόμαστε στο λαό να μη χαϊδεύουμε αυτιά, να επισημαίνουμε τη δική του ατομική ευθύνη μιας και είναι της μόδας ο όρος αυτός. Κανείς σήμερα, με την έκρηξη της πληροφορίας της γνώσης, της αυξημένης εξαθλίωσης, δεν μπορεί να πει δεν ξέρω, δεν ήξερα, δεν με ενδιαφέρει.

Σχετικά με την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα, ένα ερώτημα: Είναι δυνατόν σε συνθήκες αντεπανάστασης, οπισθοχώρησης του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, και δίχως να έχει ωριμάσει στο βαθμό που θέλουμε αυτός ο παράγοντας να δημιουργηθεί επαναστατική κατάσταση; Οι «κάτω να θέλουν» οι «επάνω να μην μπορούν»; Βέβαια όχι. Ωστόσο οι οξυμένες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οι συχνές χρονικά, σε σχέση με το παρελθόν καπιταλιστικές κρίσεις, οι οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας - Τουρκίας, με ό,τι αυτές ενδεχόμενα επιφέρουν, τα στρατοκρατικού περιεχομένου περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση, δήθεν, της πανδημίας, η έξαρση της αστυνομικής βίας, όλα αυτά έχουν δημιουργήσει, κι ας μην έχει πάρει ακόμα μαζικό χαρακτήρα, μια εκρηκτική κατάσταση στη συνείδηση του λαού.

Τα παραπάνω θα επιφέρουν αργά ή γρήγορα «κοινωνικές εκρήξεις», «εξεργετική κατάσταση» - και εδώ θα παίξουν πολλοί - που φυσικά δεν θα είναι επαναστατική, αλλά με την παρέμβασή μας, αντιτάσσοντας τη βία του εργατικού - λαϊκού κινήματος απέναντι στη βία του αστικού κράτους, μπορεί να ανοιχτούν ρωγμές και γιατί όχι στην πορεία να αναπτυχθούν φύτρα επαναστατικής κατάστασης.

Εδώ βέβαια μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει τα παραπάνω υποκειμενισμό, μεταφυσική θεώρηση των γεγονότων ή ακόμα και μικροαστικό επαναστατισμό ή ότι έτσι θέλω εγώ να εξελιχθούν τα πράγματα. Ωστόσο να μην ξεχνάμε ότι με βάση την επιστημονικά αποδεδειγμένη κοσμοθεωρία μας, και δίχως μηχανιστική προσέγγιση, όταν οι παραγωγικές σχέσεις εμποδίζουν την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, τότε το παλιό ξεθεμελιώνεται, το νέο επικρατεί, ιδιαίτερα σε χώρες «αδύναμους κρίκους» στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Τα εμπόδια ήδη είναι ορατά.

Επιβάλλεται να έχουμε αυξημένη ετοιμότητα. Σχεδίασμα από τώρα άμεσης δράσης - αντίδρασης για τέτοιες καταστάσεις. Ανεξάρτητα απ' το γεγονός ότι το περιεχόμενο και το εύρος των εξελίξεων δεν μπορεί εκ των προτέρων να προβλεφθούν επακριβώς. Ετσι θα πάρει σάρκα και οστά το σύνθημα «Νους, καρδιά, οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης για τον σοσιαλισμό».

Οι Θέσεις επισημαίνουν ότι ο λόγος μας δεν πρέπει να είναι αφοριστικός, αλλά αποδειχτικός, που σημαίνει ότι τα μέλη του Κόμματος να είναι σε θέση, σε κάθε στιγμή, σε κάθε γεγονός να ανατρέπουν τα επιχειρήματα και τις ιδεοληψίες του αντιπάλου αποδείχνοντας τις αντικειμενικές αιτίες του κάθε προβλήματος και ποια τελικά είναι η λύση ή η προοπτική.

Επιβάλλεται οι επιστημονικά τεκμηριωμένες επεξεργασίες μας να γίνουν κτήμα του κάθε συντρόφου. Η αυτομόρφωση αποτελεί άλλωστε καταστατικό καθήκον για το κάθε μέλος. Δεν λέω να παρατήσουμε τα άλλα καθήκοντα και να κρατάμε στο χέρι από ένα βιβλίο ή κομματικές επεξεργασίες ούτε να γίνουμε «εξπέρ» του μαρξισμού - λενινισμού, αλλά ορισμένα βασικά πρέπει να γνωρίζουμε, ώστε να βάζουμε τον αντίπαλο στη θέση του, να δίνουμε την προοπτική σε αυτούς που απευθυνόμαστε.

Αν γινόταν ένα εσωτερικό «δημοψήφισμα» με το ερώτημα πόσοι άραγε σύντροφοι έχουν μελετήσει π.χ. τις αιτίες των ανατροπών, το Δοκίμιο της Ιστορίας του Κόμματος ή άλλες επεξεργασίες, πολύ φοβάμαι ότι το ποσοστό θα είναι μικρό.

Να αποδείχνουμε ποιες είναι οι αντικειμενικές αιτίες της επίθεσης του κεφαλαίου, ιδιαίτερα σήμερα, σε περίοδο έντονων ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, συχνών κρίσεων, όπου δεν παίζουν μόνο τα «παλιά» ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Δυτική Ευρώπη, Ιαπωνία), αλλά και άλλα που δημιουργήθηκαν μετά τις ανατροπές (ΒΒΙ65 - ομάδα Σαγκάης κ.ά.). Αντιθέσεις που κάνουν το κεφάλαιο πιο επιθετικό και ταυτόχρονα επικίνδυνο για την ανθρωπότητα.

Για όλα τα παραπάνω το Κόμμα έχει επεξεργασίες, που για διάφορους λόγους δεν είχε στο παρελθόν και που πρέπει να γίνουν κτήμα του κάθε συντρόφου, όχι μονάχα των στελεχών ή κάποιων συντρόφων. Να γίνουμε όλοι «ειδικοί». Τα εφόδια τα έχουμε.

Από την προσπάθεια να διακινήσουμε τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος άνθρωπο - τον άνθρωπο στην ύπαιθρο της Λάρισας, έρχονται κενά και δυσκολίες σε ένα κομμάτι δυνάμεων να βγάλουν συμπεράσματα από τις εξελίξεις, να τις συνδέσουν με την καθημερινότητα και τα προβλήματά τους, με τις θέσεις μας. Δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί η συνθέτη δουλειά που χρειάζεται να κάνουν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ. Δηλαδή να μελετούν, να παρεμβαίνουν για κάθε τι, να προτάσσουν τις σύγχρονες ανάγκες, τις ανάγκες στο ύψος των δυνατοτήτων του αιώνα μας. Παράλληλα δεν γίνεται η συνδικαλιστική διεκδίκηση να μη συνδέεται με την Κομματική και ΚΝίτικη παρέμβαση, την οργανωτική ανάπτυξη. Το ένα συμπληρώνει το άλλο, είναι όρος για την ανασύνταξη, καθοριστικός μάλιστα για την πολιτικοποίηση της πάλης.

Η δυνατότητα να βαθύνουμε τη συζήτηση με έναν κόσμο, να βοηθήσουμε να συνδέεται η προσωπική πείρα (από τον χώρο που ζει, δουλεύει, περνά ελεύθερο χρόνο με την οικογένειά του) με την γενικότερη πολιτική κατάσταση ώστε να βγούνε συμπεράσματα είναι ζητούμενο. To ξεχωρίζω γιατί χρειάζονται συνδυαστικά: Επιχειρήματα και καλή εικόνα από τη δράση άλλων δυνάμεων, επιτελείων, οργανώσεων, κομμάτων, μηχανισμών σε κάθε χώρο.

Ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει με το δικό του λιθαράκι στη συλλογική μας παρέμβαση. Προϋπόθεση φυσικά για να στεκόμαστε «στα πόδια μας» είναι ο «Ριζοσπάστης». Από εκεί και πέρα για να ενισχύσουμε την παρέμβαση όλων των ΚΟΒ στην ύπαιθρο της Λάρισας, χρειάζεται να κατακτήσουμε έναν τρόπο δουλειάς που λέει ότι συζητάω και ταυτόχρονα έχω αντανακλαστικά:

Για την κάθε κίνηση που γίνεται γύρω μου (π.χ. από τις μετανάστριες εργάτριες γης που αντέδρασαν σε ένα χωριό γιατί δεν άντεχαν το μεροκάματο - κοροϊδία μέχρι τα σχολεία που αποδείχτηκαν παγίδες θανάτου στον πρόσφατο σεισμό).

Για προβλήματα που εμφανίζονται και μπορεί σε εμάς να περνάνε στα ψιλά (π.χ. καμία μέριμνα για τα αδέσποτα σε χωριά και κωμοπόλεις).

Για το πώς δρούνε άλλες πολιτικές δυνάμεις (π.χ. παρατάξεις συγκοινωνούντα δοχεία σε Δημοτικά Συμβούλια, ρουσφέτια από βουλευτές, πολιτικές ανακατατάξεις σε οργανώσεις άλλων κομμάτων).

Τι αντανάκλαση έχουν όλα αυτά στις τοπικές κοινωνίες;

Να προσπαθήσουμε καλύτερα να αξιολογούμε μια πείρα ώστε να παίρνει το Κόμμα συλλογικά υπόψη του κάποια πράγματα, να είμαστε πιο εύστοχοι στην τακτική και την παρέμβασή μας. Να γίνει κατανοητό πως δεν υπάρχει ζήτημα που εμείς δεν έχουμε θέση. Φυσικά δεν καθορίζουμε την ατζέντα της επικαιρότητας. Μην ξεχνάμε πως με ταχύτητα, μέσω του διαδικτύου και των social media, των ΜΜΕ τα αστικά επιτελεία καθορίζουν ποια είδηση θα είναι στην κορυφή της επικαιρότητας, ποια θα γίνει viral, προσπαθώντας να την απομονώσουν και να της δώσουν άλλη πολιτική χροιά, διαστρεβλωμένη, πιθανά ανούσια. Χωρίς να υποτιμάμε τίποτα, να προσπαθούμε να δώσουμε στη συζήτηση την κάθε εξέλιξη στην πραγματική της διάσταση μέσα στο γενικό πλαίσιο.

Ας σκεφτούμε για παράδειγμα το τελευταίο διάστημα: Τη λογική της κλειδαρότρυπας στην υπόθεση Λιγνάδη, το «Μενδώνη παραιτήσου», ο δικομματικός καβγάς για την εξέλιξη της υγείας Κουφοντίνα στην απεργία πείνας που έκανε, η «βίλα του Τσίπρα», η «βόλτα στην Πάρνηθα» ή το «Τραπέζωμα» του Μητσοτάκη σε συνθήκες πανδημίας, ο «τρελός» Τραμπ ή ο «Σουλτάνος» Ερντογάν που θα μας πάνε σε πόλεμο και πολλά άλλα όπως σκάνδαλα, γεγονότα, πληροφορίες, δηλώσεις που απομονώνονται από την ουσία τους.

Δική μας ευθύνη είναι να αποκαλύπτουμε πως ένα σύστημα σε σήψη και παρακμή γεννά τραγικά φαινόμενα και φρικιαστικές αποκαλύψεις, γεννά πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά, φασισμό, εκφοβισμό - κακοποιήσεις στους χώρους δουλειάς και έναν λαό απροστάτευτο το 2021 μπροστά σε μια πανδημία, σε ένα χιόνι, μια πλημμύρα, ένα σεισμό. Να δείχνουμε κατευθείαν τον ένοχο... με τους υποστηριχτές του, τους υπηρέτες του.

Δική μας ευθύνη είναι να προβάλλουμε τα άμεσα αιτήματα που αντιτάσσει το Κόμμα και οι φορείς που πρωτοστατούν οι δυνάμεις του, αποκαλύπτουν τις αιτίες, δείχνουν τον τρόπο για μέτρα που μπορούν να παρθούν σε κάθε περίπτωση, ανοίγουν στη σκέψη του καθενός την προοπτική. Δείχνουμε πως οι δυνάμεις που στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα δεν θέλουν και δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη. Χρειάζεται να τα ξέρουμε βέβαια για να τα αποκαλύψουμε, τι κάνουν αυτοί, τι αντιπαραθέτουμε εμείς.

Οι δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματα είναι πολλά για όλους μας. Αλλά όσο προχωρά η δουλειά αυτή, θα δίνει ώθηση στη συνολική προσπάθεια, έτσι θα έχουμε αποκρυσταλλώματα άμεσα και μακροπρόθεσμα.

Ξεκινώντας, θα ήθελα και πρέπει να υπογραμμίσω την απόλυτη συμφωνία μου με το σύνολο των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο. Ειδικότερα, στο 1ο κείμενο, τίθενται, με εξαιρετική ευθυκρισία, ζητήματα τακτικής και ιδεολογικής κατάρτισης, καθώς ασκείται μια δριμεία αυτοκριτική, τέτοια που αρμόζει σε ένα «Προλεταριακό Κόμμα Νέου Τύπου».

Αρχικά, η Κεντρική Επιτροπή ορθά εντοπίζει τις σύνθετες συνθήκες, μέσα στις οποίες καλούνται η Νεολαία και το Κόμμα να δράσουν. Εδώ εντοπίζουμε μια οξύμωρη αντίθεση της δεδομένης μας στιγμής: Ενώ, δηλαδή, το καπιταλιστικό σύστημα έρχεται αντιμέτωπο με μια από τις πιο σφοδρές κρίσεις του, το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα βρίσκεται σε σημαντική υποχώρηση, καθώς αντηχεί ακόμα ο απόηχος της προ τριακονταετίας αντεπανάστασης. Η νέα σύνθετη ζοφερή πραγματικότητα δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο από τη νέα πανδημία του κορονοϊού, η οποία όμως αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο τη βαθύτατη και πολύπλευρη σήψη του καπιταλισμού εν γένει.

Το Κόμμα μας, και συγκεκριμένα η ΚΕ και το ΠΓ στάθηκαν αντάξιοι των Αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου, αλλά και των προσδοκιών όλων μας. Τρανή απόδειξη αποτελεί όχι μόνο η εκπλήρωση της ημερήσιας διάταξης του προηγούμενου Συνεδρίου, αλλά κυρίως το γεγονός ότι το Κόμμα κατάφερε να ανταποκριθεί στον ρόλο του ως πρωτοπορίας της εργατικής τάξης ακόμα και σε απρόβλεπτες και πρωτόγνωρες συνθήκες. Αποτέλεσμα της στάσης μας αυτής ήταν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της 1ης Μάη και της 17ης Νοέμβρη, καθώς και οι μαθητικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, που διακρίνονταν από έντονη μαχητικότητα και οδήγησαν στη γενικότερη ανάπτυξη του οργανωμένου μαθητικού κινήματος, με τη σύσταση Συντονιστικών Επιτροπών, με αντίστοιχα παραδείγματα και στην περιοχή μας.

Εν συνεχεία, σε μια προσπάθεια έκδηλου απολογισμού και αυτοκριτικής, η ΚΕ ευθύβολα θέτει ζητήματα της ιδεολογικής αυτομόρφωσης των στελεχών, αλλά και των μελών, θα προσέθετα εγώ. Στο σημείο αυτό εντοπίζουμε ένα ιδιαίτερα καίριο σημείο: Προάγεται, καταφανώς, σε κομβικής σημασίας το ζήτημα της ποιοτικής ανάπτυξης του συνόλου του Κόμματος και της Νεολαίας. Οσον αφορά την ποσοτική ανάπτυξη, αναμφίβολα και αυτή δεν παύει να είναι από τους κυριότερους στόχους μας, άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατάληψη της εξουσίας. Στρέφοντας τις δυνάμεις μας και προς την κατεύθυνση αυτή, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μελλοντικά αλλά και ήδη υπάρχοντα ιδεολογικά ζητήματα οπορτουνιστικού περιεχομένου, που θα ταλανίζουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα και θα έχουν στόχο το Κόμμα μας (θέση 29, σελ 25, 1ο κείμενο Θέσεων).

Συμπερασματικά, η λύση στα ζητήματα «ανεπεξέργαστης δουλειάς», όπως τα χαρακτηρίζει η ΚΕ, έγκειται και στην ιδεολογική - θεωρητική θωράκιση των γραμμών μας, με εντατικοποίηση των σεμιναρίων και μαθημάτων ιδεολογικής εξοικείωσης και θεωρητικής (όχι μόνο όμως...) πρόσληψης του γνωστικού αντικειμένου του μαρξισμού - λενινισμού. Δίχως τα απαραίτητα γνωστικά εφόδια δεν μπορεί να υπάρξει γόνιμη πράξη, και χωρίς πράξη είναι αδύνατος ο εμπλουτισμός της κεκτημένης πείρας, αλλά και η κατανόηση της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας. Ετσι θα ενισχυθεί και ο χαρακτήρας του Κόμματος ως συνειδητής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης και της Κοινωνικής Συμμαχίας, για να μπορεί το Κόμμα να επιδρά στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι, για να καθορίζει ο λαός τα πολιτικά τεκταινόμενα.

Προσωπικά, ως μέλος της ΚΝΕ αλλά και Γραμματέας της ΟΒ μου, πιστεύω πως, παρά τις όποιες αδυναμίες μας, ενισχυόμαστε σε τομείς ιδεολογικής κατάρτισης αλλά και πρακτικά σε ζητήματα τακτικής. Στην οργανωτική μας ανάπτυξη, στον εμπλουτισμό της πείρας αλλά και στην ισχυροποίηση του μαθητικού κινήματος της πόλης μας καταλυτικό ρόλο έπαιξαν τόσο η αποφασιστικότητα των μελών όσο και η διαρκής και ολόπλευρη στήριξη της καθοδήγησης. Με την αποφασιστική της συμβολή μετράμε βήματα μπροστά, σε όλους τους τομείς.

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και στο ζήτημα που εύστοχα θέτει το 1ο κείμενο των Θέσεων (θέσεις 40 - 43, σελ. 34 - 36). Η παρέμβασή μας στη νεολαία, μέσα στους χώρους που αυτή φοιτά και μορφώνεται, έχει ενισχυθεί αποφασιστικά. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, καταφέραμε να απευθυνθούμε σε ακόμα περισσότερους φίλους και συμμαθητές μας, εκλεγμένους σε συμβούλια, αλλά και απλούς μαθητές, προερχόμενους και από εργατικές - λαϊκές οικογένειες, κυρίως στον χώρο του ΕΠΑ.Λ. Εναργές παράδειγμα των παραπάνω είναι το γεγονός ότι ήδη από τις αρχές του τρέχοντος σχολικού έτους 2020 - '21, καταφέραμε να παρέμβουμε σε καταλήψεις μιας σειράς σχολείων της πόλης μας, ενώ, κυρίως, στο ΕΠΑΛ, στην κατάληψη της περιόδου τέλη Σεπτέμβρη - αρχές Οκτώβρη, καταφέραμε να καθορίσουμε το περιεχόμενο της κατάληψης, έχοντας σχεδόν ένα μόνο μήνα παρέμβασης! Ενδυναμώνουμε την επιρροή που ασκούμε, ιδεολογική και πολιτική, διαμορφώνοντας σαφείς προοπτικές, εν ευθέτω χρόνω, οργανωτικής ανάπτυξης της ΟΒ, με εκρίζωση της ενδοσχολικής αστικής προπαγάνδας που εντέχνως προωθεί η άρχουσα τάξη.

Συνοψίζοντας, τα κείμενα των Θέσεων της ΚΕ συνιστούν ένα «όπλο» στα χέρια μας, για γόνιμη και εποικοδομητική συζήτηση με ακόμα περισσότερους, προερχόμενους από τα πιο χειμαζόμενα, από την εκμετάλλευση, στρώματα της κοινωνίας.

Η αλήθεια είναι πως η δράση του Κόμματος το προηγούμενο διάστημα έγινε μέσα σε μια ιδιαίτερη και πρωτόγνωρη περίοδο. Ιδιαίτερη, λόγω της πρόσφατης συμπλήρωσης των 100 χρόνων από την ίδρυσή του, που ήταν λογικό να δημιουργήσει μια χιονοστιβάδα δράσεων προς την κατεύθυνση ανάδειξης της προσφοράς του Κόμματος στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, και πρωτόγνωρη, λόγω της πανδημίας που βιώνουμε από τις αρχές του 2020 και αξιοποιείται καθημερινά από την αστική τάξη της χώρας μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο για να έρθουν ακόμα περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα.

Οπως αναφέρεται και στο κείμενο, το Κόμμα προσπάθησε και προσπαθεί να διευρύνει την ιδεολογικοπολιτική του επιρροή στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως σε μεγάλο βαθμό η συγκεκριμένη προσπάθεια πρέπει να κριθεί ως επιτυχημένη, καθώς στα περισσότερα καίρια ζητήματα η επιρροή του στην κοινωνία είναι πολλαπλάσια του εκλογικού του ποσοστού.

Σε γενικές γραμμές, όλοι θα πρέπει να συμφωνούμε πως στις πολύ δύσκολες και ιδιαίτερες συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία ούτε υποκύψαμε σε διλήμματα και εκβιασμούς με πρόσχημα την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, ούτε σταματήσαμε να αντιπαλεύουμε σε όλα τα μέτωπα την επίθεση της αστικής τάξης στα λαϊκά κεκτημένα. Τόσο στον εορτασμό της 1ης Μάη και της επετείου του Πολυτεχνείου, όσο και στην οργάνωση των κινητοποιήσεων για τα τεράστια προβλήματα στον τομέα της Υγείας και της Παιδείας με το άνοιγμα των σχολείων στην αρχή της σχολικής χρονιάς χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο πρόληψης για τον Covid-19, το Κόμμα ήταν στην πρώτη γραμμή.

Αυτό που όμως θα πρέπει να μας προβληματίσει βαθύτατα, είναι μια τεράστια αναντιστοιχία που υπάρχει σε επίπεδο λειτουργίας. Μια αναντιστοιχία που δεν αποτελεί νέο φαινόμενο, αλλά την συναντάμε εδώ και πολλά χρόνια. Παρόλο δηλαδή που σε επίπεδο ΚΕ γίνονται σωστές αναλύσεις και σε βάθος, αν όχι για όλα, για τα περισσότερα ζητήματα, παρόλο που τα αντανακλαστικά της ΚΕ είναι σε εγρήγορση, δεν βλέπουμε να συμβαίνει το ίδιο σε επίπεδο βάσης.

Ξεχωριστός παράγοντας που αποτυπώνει τον ρόλο και την αποτελεσματικότητα του Κόμματος στην ταξική πάλη, είναι η κομματική οικοδόμηση σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, η αύξηση της δύναμης και επιρροής στη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα στα νέα τμήματά της.

Αμεσο καθήκον μιας συνοικιακής ΚΟΒ είναι χτίσει ισχυρές, τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά, Κομματικές και ΚΝίτικες Οργανώσεις Βάσης στους μεγάλους και στρατηγικής σημασίας τόπους δουλειάς και κλάδους που ανήκουν εδαφικά στη γεωγραφική της περιοχή. Είναι ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα που αναφέρεται σχεδόν κάθε χρόνο στις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων μένει ως απλή αναφορά διαιωνίζοντας μια βαλτωμένη κατάσταση. Και επειδή, σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους η επίλυση του προβλήματος, θα πρέπει να αποτελέσει στοίχημα της επόμενης 4ετίας το να γίνουν σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση επίλυσής του. Και εξαρτάται καθαρά από εμάς διότι:

Είναι καθαρά θέμα οργάνωσης της δουλειάς μας το κατά πόσο θα μπούμε σε διαδικασία να καταγράψουμε όλους τους μαζικούς χώρους δουλειάς που υπάρχουν σε έναν δήμο και να έχουμε καταγεγραμμένο σε χαρτί τον αριθμό σε κάθε έναν από αυτούς τους χώρους.

Είναι καθαρά θέμα οργάνωσης της δουλειάς μας η εξασφάλιση της συστηματικής επικοινωνίας με τις γνωριμίες που έχουμε με εργαζόμενους, ορισμένοι από αυτούς και κοντά στο Κόμμα, που υπάρχουν σε κάθε έναν από αυτούς τους εργασιακούς χώρους. Γνωριμιών που έχουμε από το σύνολο της κοινωνικής και πολιτικής δράσης μας όπως π.χ. ένας γονέας που έχουμε επαφή μαζί του στον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του σχολείου που πάνε μαζί τα παιδιά μας ή τέλος πάντων ο οποιοσδήποτε μπορούμε με κάποιον τρόπο να προσεγγίσουμε.

Είναι καθαρά θέμα οργάνωσης της δουλειάς μας να έχουμε καταγράψει μια στρατηγική διείσδυσης σε κάθε έναν από αυτούς τους μαζικούς χώρους δουλειάς.

Είναι καθαρά θέμα οργάνωσης της δουλειάς μας να υπάρχει συγκεκριμένη χρέωση ανά σύντροφο, με συγκεκριμένα καθήκοντα, έτσι ώστε να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι θα πρέπει να κάνει μέχρι την επόμενη συνέλευση της ΚΟΒ.

Είναι καθαρά θέμα οργάνωσης της δουλειάς μας στο κατά πόσο το Γραφείο της ΚΟΒ θα ελέγχει στο μεσοδιάστημα μεταξύ των συνελεύσεων στο πώς προχωράνε τα καθήκοντα, αν έχουν προκύψει προβλήματα που δεν τα είχαμε προβλέψει έτσι ώστε να μπορέσει να δώσει επιπλέον βοήθεια και στήριξη σε κάθε σύντροφο.

Αυτά τα 5 πολύ απλά βήματα θα μπορούσαν να κλείσουν σε μεγάλο βαθμό την αναντιστοιχία στην οποία αναφέρθηκα πριν.

Ενα ακόμα μεγάλο ερώτημα, ειδικά όσο η κατάσταση της πανδημίας είναι ακόμα παρούσα, είναι τι γίνεται με τη λειτουργία των οργανώσεων, τόσο των κομματικών όσο και των συνδικαλιστικών. Σίγουρα θα πρέπει να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες και να σκεφτούμε εναλλακτικές μεθόδους όσο θα διαρκεί η συγκεκριμένη κατάσταση. Π.χ. θα πρέπει να μας προβληματίσουν έντονα ζητήματα όπως το πώς θα οργανωθεί η παρέμβασή μας στο εργατικό κίνημα σε επιχειρήσεις που λειτουργούν υπό καθεστώς τηλεργασίας ή είναι οι εργαζόμενοι σε αναστολή εργασίας. Τόσο από απλά, πρακτικά ζητήματα, του πού θα βρεις τους εργαζόμενους για να τους ενημερώσεις για την επερχόμενη απεργία, όσο και για πιο σύνθετα ζητήματα αποτροπής νοθείας σε εκλογικές διεργασίες ενός συνδικάτου αν προχωρήσουν σε ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.

Γενικά η επόμενη περίοδος εκτιμώ πως θα είναι περίοδος σαρωτικών αλλαγών στον τομέα της εργασίας και θα πρέπει και να προσαρμόσουμε την δράση μας, αλλά και να εντείνουμε την δουλειά μας, αλλιώς είναι πολύ πιθανό το να υπάρξει επιπλέον καθίζηση του κινήματος.

Ενα ακόμα πολύ κρίσιμο ζήτημα που αναφέρει και το κείμενο στη σελ. 34 είναι αυτό της ιδεολογικής παρέμβασης της αστικής τάξης στη νεολαία. Σε σχέση με το παρελθόν αυτή η παρέμβαση γίνεται με πολύ περισσότερους τρόπους, πολύ πιο έντονα και συνεχόμενα, δημιουργώντας πολύ περισσότερους νέους που έχουν μικροαστική αντίληψη. Είναι πολύ κρίσιμο να κατανοήσουμε όλους τους τρόπους που γίνεται αυτή η στοχευμένη επίθεση στο μυαλό της σημερινής νεολαίας και να παρέμβουμε συντονισμένα και οργανωμένα και εμείς γιατί αλλιώς η ζημιά θα είναι τεράστια. Με κλειστά σχολεία και πανεπιστήμια 1-2 χρόνια τώρα, η αναντικατάστατη άμεση και διά ζώσης επαφή συναντάει νέες δυσκολίες, οι οποίες χρειάζεται να υπερνικηθούν με επιμονή, πείσμα και εφευρετικότητα.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ στο σύνολό τους όσον αφορά το πρώτο κείμενο. Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την οργάνωσή μου και με τη μέχρι τώρα ενασχόλησή μου με τα του Κόμματος είμαι χαρούμενος για την απόφαση που πήρα. Ο τελευταίος χρόνος αποδείχθηκε ιδιαίτερα απαιτητικός με όλα τα δεινά που εμφανίστηκαν σε παγκόσμιο μέχρι και τοπικό επίπεδο και κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε αρκετά θέματα ως Κόμμα, αλλά και ως ΚΟΒ στα οποία η εντύπωση που έχω είναι πως ανταποκριθήκαμε με επιτυχία. Η πείρα (ιστορική, αγωνιστική κ.λπ.) έχει συλλεχθεί και επεξεργαστεί εντυπωσιακά από το Κόμμα και σε τελική ανάλυση τα συμπεράσματα που έχουν βγει αξιοποιούνται με εμφανή αποτελέσματα. Θα έλεγα πως προσαρμόστηκε όπου χρειάστηκε σε διάφορα επίπεδα, από την ΚΕ μέχρι τις ΚΟΒ κάθε περιοχής ανάλογα τις ιδιαιτερότητες, με συνέπεια, αγωνιστικότητα και εννοείται με γνώση των δυνάμεων, αποδεικνύοντας στον κόσμο τη σημασία του κόμματος παντός καιρού και τη σταθερότητα στις απόψεις του.

Παρ 'όλη όμως την επιτυχημένη δράση και μαχητικότητα του Κόμματος στο σύνολό του, ΚΟΒ σε τοπικό και επαρχιακό επίπεδο μοιάζουν να χωλαίνουν στις θεωρητικές απαιτήσεις, με συνέπεια η πρακτική δουλειά με τον κόσμο να μην φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα στην επιρροή του. Τι εννοώ. Στο κείμενο και συγκεκριμένα στις Θέσεις 28-34 αναφέρεται στο πρόβλημα της ανεπεξέργαστης ιδεολογικής δουλειάς από και προς τα μέλη. Προφανώς το επίπεδο ανάμεσα στα μέλη μιας ΚΟΒ είναι διαφορετικό στο ιδεολογικό - θεωρητικό κομμάτι. Υπάρχουν όμως σύντροφοι οι οποίοι είναι γερά καταρτισμένοι θεωρητικά, κάτι το οποίο κάνει απαραίτητη τη μεταλαμπάδευση της γνώσης τους ώστε να βοηθηθούν πιο αδύναμοι και νέοι σύντροφοι. Σίγουρα η περίοδος που πέρασε, και συνεχίζει να υφίσταται, να μην διευκόλυνε τόσο τις συνευρέσεις, όμως υπάρχει η δυνατότητα να υπάρξουν πιο στενές και συχνές συσκέψεις με σκοπό το ανέβασμα της θεωρητικής κατάρτισης. Το συμπέρασμά μου αυτό επηρεάστηκε κατά πολύ από τα μαθήματα που πέρασα μαζί με άλλους συντρόφους, στα οποία έγινε μία πολύ καλή δουλειά και νομίζω ότι είναι μέσα στις δυνατότητές μας να γίνεται συχνότερα ακόμα και εκτός πλαισίου μαθημάτων. Η πείρα της μόρφωσης στην κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού δείχνει πως είναι το βασικό συστατικό για να μπορούν να κατανοηθούν οι εξελίξεις και εξοπλιστεί ο καθένας με τη γνώση ότι η κοινωνική εξέλιξη είναι αντικειμενική και τα πισωγυρίσματα εφήμερα. Θεωρώ επίσης καλή πρόταση να γίνονται και διαλέξεις εισαγωγής στην επαναστατική θεωρία για οπαδούς, φίλους, ακόμα και επιρροές.

Λέγοντας αυτά δεν αφήνω εκτός το βασικό: την προσωπική δουλειά. Οι αριθμητικές δυνάμεις δεν είναι ικανοποιητικές, γι' αυτό είναι σημαντικό να μοιραστούν οι χρεώσεις. Δεν είναι δυνατόν ελάχιστοι σύντροφοι να επωμίζονται το βάρος καθηκόντων, γιατί εκεί αρχίζουν να δημιουργούνται κενά και να μεταφέρονται ανεπεξέργαστες πληροφορίες και τελικά να γίνεται επιφανειακή δουλειά. Γι' αυτόν το λόγο η πολύπλευρη μόρφωση και ανάπτυξη του καθενός ξεχωριστά σημαίνει και την ανάπτυξη του συνόλου μιας ΚΟΒ, άρα τελικά το μοίρασμα καθηκόντων και επομένως την ποιοτικότερη δουλειά στον υποκειμενικό παράγοντα.

Οπότε, όλα τα προηγούμενα με οδηγούν στη σκέψη πως το επόμενο διάστημα η επίθεση προς το Κόμμα θα κλιμακωθεί και πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση, αλλά και θωρακισμένοι με τα απαραίτητα «όπλα», ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις.