ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν έχουν ιερό και όσιο

Ιερό και όσιο δεν έχουν οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και οι πολυεθνικές. Ποια Κυριακή αργία, ποιες εθνικές και τοπικές γιορτές με ιστορία δεκαετιών, ποια μνήμη και ποιος πολιτισμός..; Οπως καταγγέλλει το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Φθιώτιδας, χτες 18 Οκτώβρη, η πόλη της Λαμίας, μέρα που αποτίναξε το φασιστικό ζυγό των χιτλερικών στρατευμάτων γιορτάζει την απελευθέρωσή της. Κάθε χρόνο, εδώ και δεκαετίες, τα καταστήματα και οι υπηρεσίες στην πόλη της Λαμίας έχουν αργία. Ομως φαίνεται ότι για την πολυεθνική LIDL όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» και ακατανόητα και γι' αυτό χτες άνοιξε το κατάστημά της στην πόλη. Είναι φανερό ότι οι πολυεθνικές για να ενισχύσουν τη θέση τους, τραβάνε μπροστά καταργώντας αργίες, εργασιακά δικαιώματα, χτυπάνε τους εργάτες και τους μικρομεσαίους, δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Την πόρτα σε αυτή την εφόρμηση άνοιξε βέβαια η κυβέρνηση και όλες οι δυνάμεις στην Τοπική Διοίκηση που τις στηρίζουν. Καιρός οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και οι μικρομαγαζάτορες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και ανάλογα να πράξουν.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε μόνη της

Προχτές ήταν ένας σκηνοθέτης, χτες ένας πολιτικός και ένας δημοσιογράφος, πιο πριν μια συγγραφέας. Αρθρογραφούν, κάνουν δηλώσεις μ' ένα μοτίβο: «Καθένας κουβαλά έναν φασίστα μέσα του». Κι επικαλούνται τον ανυποψίαστο, ίσως, στο μακρινό 1979, Δ. Σαββόπουλο, που στον «πολιτευτή» του έκανε λόγο για «ένα φαλάκρα απέξω κι από μέσα». Το δούλεψε προχτές για να το επικαιροποιήσει ο Γκορίτσας (ο σκηνοθέτης), επικαλούμενος τις διαμαρτυρίες για τα γιαουρτώματα που είχε κάνει η συγγραφέας Σ. Τριανταφύλλου και το απογείωσαν χτες ο Ν. Μπίστης με δηλώσεις στον «Αντέννα» και ο Π. Μανδραβέλης με άρθρο στην «Καθημερινή». Από τους δύο τελευταίους, ο πρώτος ισχυρίστηκε ότι όπως το 1974 οι νέοι πήγαιναν αριστερά, έτσι μετά το 1991 επειδή «κατέρρευσε ο κομμουνισμός» άρχισαν να πηγαίνουν στο νεοφασισμό. Παίρνει το καρμπόν ο Μανδραβέλης και αποφαίνεται ότι μεγάλο μέρος της αριστερής διανόησης «μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων το μόνο που είχε να πιαστεί ήταν το γινάτι για τον καπιταλισμό» και γι' αυτό καταλήγει σε «εθνικιστικές παρεκτροπές».

Πλήθος στις μέρες μας οι πρόθυμοι να καλλιεργήσουν την ισοπέδωση για να κρύψουν σε ποια κοπριά ανθίζουν οι νεοναζί. Κανένας τους δεν καταφεύγει απλά σε μια επικίνδυνη ταύτιση. Ο,τι λένε κι ό,τι γράφουν αντανακλά την ανάγκη τους να στηρίξουν ένα σύστημα, το καπιταλιστικό, που όσο πιο μαύρο απ' τη σαπίλα γίνεται στην πράξη, τόσο πιο μαύρη αναγκαστικά προβάλλει και την ιδεολογία του. Οι απολογητές του συστήματος με όποια ταμπέλα κι αν εμφανίζονται είναι υποχρεωμένοι να καταλήξουν ακόμα και στις ίδιες λέξεις γιατί σε όλες της τις εκδοχές η αστική ιδεολογία είναι ιδεολογία υπεράσπισης των καπιταλιστικών σχέσεων, που με τη σειρά της ορίζει την πολιτική έκφραση. Είναι αναγκασμένοι για να στηρίξουν τα μεροκάματα σκλάβου, να χτυπήσουν αυτόν που διακηρύσσει «όλος ο πλούτος στους παραγωγούς του». Ενώ εμφανίζονται να τρέχουν σε διαφορετικό κουλουάρ, πουσάρουν τους νεοναζί με τους οποίους έχουν ήδη συναντηθεί στην αφετηρία. Καίγονται για το ποιος απ' όλους τους θα τερματίσει την κούρσα, αλλά περισσότερο απ' όλα καίγονται στη διαδρομή να έχουν αποκλείσει - αφοπλίσει τον ένα και μοναδικό κοινό τους αντίπαλο, την εργατική τάξη.

Ο αντικομμουνισμός τους είναι διαχρονική αξία. Οταν οι χρυσαυγίτες μιλάνε για τους «εφοπλιστές μας» πατάνε πάνω σε δεκάδες προηγούμενες αναλύσεις που εξηγούν γιατί αφεντικά κι εργάτες πρέπει να τα βρίσκουνε, γιατί χωρίς αφεντικά δεν έχει μεροκάματο και άλλα τέτοια. Οταν οι χρυσαυγίτες στο Βόλο στέκονταν στο πλευρό του χαλυβο-βιομήχανου, το έκαναν με επιχειρήματα που ήδη είχαν προβληθεί από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Οταν οι χρυσαυγίτες καταγγέλλουν το σάπιο κράτος, κάνουν συνειρμό με τον ισχυρισμό ότι η Ελλάδα είναι το «τελευταίο σοβιετικό κράτος», που διατυπώνουν καθημερινά διάφοροι αστοί αναλυτές. Οταν οι χρυσαυγίτες λένε πως το ΚΚΕ στη Ζώνη τα βρίσκει με τους εργολάβους, αναπαράγουν όσα ήδη οι οπορτουνιστές έχουν πει και γράψει για «κόμμα συστημικό».

Η Χρυσή Αυγή εξέφρασε και εκφράζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο τον πυρήνα της ιδεολογίας που διαπερνά τις θέσεις όλου του αστικού πολιτικού φάσματος, τόσο των καθαρόαιμων αστικών κομμάτων όσο και του οπορτουνιστικού τόξου. Οι τελευταίοι αρέσκονται να βλέπουν στη Χρυσή Αυγή μια παρεκτροπή από τη δημοκρατία, γιατί θέλουν να αποκρύπτουν ότι η αστική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης με κοινοβουλευτικό μανδύα.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Δεν έχουν φοβίες...

Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εξηγήσουν τη θέση τους να στηρίξουν την τροπολογία της κυβέρνησης για τη διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων κατέφυγαν στο επιχείρημα ότι δεν έχουν φοβίες... σύνδρομα καταδιώξεως, φοβικά σύνδρομα...

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Οτι έχουν εμπιστοσύνη στους αστικούς κρατικούς θεσμούς... καθόλου βεβαίως παράξενο για ένα κόμμα που προβάρει κουστούμι (με ή χωρίς γραβάτα) διαδόχου στην αστική διαχείριση...

Επίσης σημείωναν ότι όλα είναι ζήτημα συσχετισμών... Δηλαδή ότι ένας κοινοβουλευτικός συσχετισμός δυνάμεων υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιβάλει μια λειτουργία τον θεσμών του αντιλαϊκού αστικού κράτους που δε θα στρέφεται ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα...

Επίσης αναμενόμενη θέση ενός κόμματος που έχει ως ρόλο την εξαπάτηση και την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στους εργαζόμενους...

Το θέμα βεβαίως δεν είναι «ψυχολογικό» αλλά πολιτικό. Αν αναγνωρίζεις ότι το αστικό κράτος, οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις του επιβάλουν τη θέληση και το συμφέρον του κεφαλαίου στους εργαζόμενους. Αν γνωρίζεις ότι το αστικό κράτος ό,τι μέτρα και αν παίρνει ενάντια στην εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής... «παιδοκτόνος» δε γίνεται. Αν γνωρίζεις ότι το κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο έχει πρώτα απ' όλα στο στόχαστρο την ταξική πάλη, τότε οφείλεις να προειδοποιείς, να επαγρυπνείς και να είσαι σε ετοιμότητα, αρνούμενος πρώτα απ' όλα να μπεις στο κάδρο του «δημοκρατικού τόξου»... Αυτό με συνέπεια πράττει το ΚΚΕ.

Πέταξαν τη σκούφια τους...

Στη Μαδρίτη «πετάχτηκε» χτες ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας για να συμμετάσχει στη συνεδρίαση του προεδρείου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, από το οποίο φέρεται να έλαβε το χρίσμα του υποψηφίου για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν! Απόφαση που μένει να επικυρωθεί από το Συνέδριο του ΚΕΑ το Δεκέμβρη.

Θυμίζουμε ότι εδώ και μήνες «σέρνεται» η υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα έπειτα από πρόταση που είχε καταθέσει Γερμανίδα ευρωβουλευτής του «Die Linke» προκαλώντας τον ενθουσιασμό του ΣΥΡΙΖΑ... Αφήνεται μάλιστα να διαρρεύσει πως το ΚΕΑ πήρε την απόφαση αυτή επειδή «ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί με αξιώσεις την πρωθυπουργία της Ελλάδας και, ως εκ τούτου, μπορεί από την Αθήνα να ξεκινήσει ένας άνεμος πολιτικής αλλαγής» σε όλη την Ευρώπη. Η αλήθεια είναι κάπως πιο... πεζή. Η Κουμουνδούρου προσδοκά η υποψηφιότητα αυτή να ανοίξει πόρτες στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, να διευρύνει τον κύκλο των συνομιλητών του Αλ. Τσίπρα, κάτι που θα του φανεί εξαιρετικά χρήσιμο για την εξέλιξη της «καριέρας» του ΣΥΡΙΖΑ ως διαχειριστή της αστικής εξουσίας.

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι για την πρόταση και δυνάμει υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν, είναι από μόνο του αποκαλυπτικό των βλέψεων και προθέσεών τους. Η Κομισιόν βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, είναι το επιτελείο που επεξεργάζεται, διαμορφώνει τις πλέον σκληρές αντιλαϊκές προτάσεις που βαθαίνουν τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ, εγγυήτρια της κοινοτικής νομοθεσίας που ισοπεδώνει εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα των λαών. Είναι αυτό το ιερατείο που ο ΣΥΡΙΖΑ κατακεραυνώνει κατά καιρούς, για να αφήσει βεβαίως στο απυρόβλητο την ΕΕ ως σύνολο. Πέρυσι, μάλιστα, αποφασίστηκε να της δοθούν υπερεξουσίες.

Οπως φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατιέται να πάρει θέση, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Κατά τα άλλα από τα κεραμίδια όπου είναι μονίμως ανεβασμένος στο εσωτερικό της χώρας μπορεί να ψαρεύει ψήφους καταγγέλλοντας... «εξαρτήσεις» και «κατοχές» κι άλλα τέτοια φαιδρά.

Απεργία... χωρίς απεργούς

«Οι δυνάμεις του κομματικού συνδικαλισμού όψιμα "ανακάλυψαν" την ανάγκη συμμετοχής των Ναυτεργατών στις κινητοποιήσεις και θέτουν σε κάθε περίπτωση όρο για την ανάπτυξη των αγώνων την απαιτούμενη και απαραίτητη συμμετοχή των Ναυτεργατών αγνοώντας και περιφρονώντας το γεγονός ότι τα πληρώματα βρίσκονται κάτω από την δαμόκλεια σπάθη της εφοπλιστικής τρομοκρατίας και της πολιτικής επιστράτευσης»! Αυτά αναφέρονται σε ανακοίνωση που εξέδωσε η πλειοψηφία της διοίκησης της Ενωσης Ναυτών, δηλαδή η «Αυτόνομη Παρέμβαση» και ο πρόεδρος Α. Νταλακογιώργος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αφορά τη γενική συνέλευση του σωματείου που θα γίνει στις 23 Οκτώβρη.

Τι λέει λίγο - πολύ η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι είναι «κομματικός συνδικαλισμός» το κάλεσμα στους ναυτεργάτες να απεργήσουν! Κάνει ευθέως λόγο για απεργίες χωρίς απεργούς! Υπενθυμίζει στους ναυτεργάτες ότι η πολιτική επιστράτευση παραμένει σε ισχύ και γι' αυτό... «τα κεφάλια μέσα». Προσπαθεί να καλλιεργήσει την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό σε έναν κλάδο που με δεκάδες απεργίες σε καθεστώς πολιτικής επιστράτευσης έχει τσακίσει αυτό το έσχατο κατασταλτικό μέτρο στην πράξη.

Ωστόσο σε δελτίο Τύπου για την απεργία στις 6 Νοέμβρη, η ίδια παράταξη, αναφέρει για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ ότι: «πιστές στο δόγμα της κομματικής περιχαράκωσης», δεν συμβάλλουν στη «δημιουργία ενός ισχυρού συνδικαλιστικού κινήματος που θα σχεδιάσει και θα οργανώσει την αντεπίθεσή του στη βάρβαρη κυβερνητική πολιτική» και συμπληρώνει: «Στην φαρέτρα των συνδικάτων πρέπει να είναι όλες οι δοκιμασμένες μορφές πάλης που κινητοποιούν και εξασφαλίζουν την συμμετοχή στην δράση και στους αγώνες των εργαζομένων»...

Δεν πρόκειται για παράκρουση. Είναι ένα ακόμα δείγμα για την τακτική αυτών των δυνάμεων. Προκειμένου να συκοφαντήσουν το ΠΑΜΕ και στο όνομα των πολιτικών τους επιδιώξεων, να βάλουν το εργατικό κίνημα χειροκροτητή των νεόκοπων σωτήρων της «κυβέρνησης της αριστεράς», προσπαθούν να προκαλέσουν σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Να υπονομεύσουν κάθε θετική διεργασία στους εργαζόμενους μετατρέποντάς τους έτσι σε εύκολα θύματα στα δόντια του κεφαλαίου και μάλιστα σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.

Καθαρή θέση

Το ΚΚΕ, στη συζήτηση στη Βουλή σε σχέση με την κυβερνητική τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων, διατύπωσε μια καθαρή θέση. Πρώτο το ΚΚΕ, όχι μόνο κατήγγειλε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και την εγκληματική δράση της, αλλά ταυτόχρονα αποκάλυψε τον πραγματικό της χαρακτήρα ως γέννημα - θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος. Ανέδειξε ότι η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής οφείλεται ακριβώς στο φασιστικό της χαρακτήρα, στο ρόλο που έχει αναλάβει, ως μαντρόσκυλο του συστήματος ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Με βάση όλα αυτά, το ΚΚΕ λέει καθαρά ότι η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής πρέπει να διωχθεί, να διακοπεί η κρατική χρηματοδότησή της και να καταδικαστεί πάνω από όλα από τον ίδιο το λαό.

Παράλληλα με τα παραπάνω, το ΚΚΕ με το «παρών» που θα ψηφίσει την Τρίτη στην κυβερνητική τροπολογία δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε καμία περίπτωση στην προσπάθεια να αξιοποιηθεί η υπόθεση της Χρυσής Αυγής για να ενισχυθεί το νομικό οπλοστάσιο της αστικής τάξης απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Το γεγονός ότι προς τα εκεί κινούνται τα πράγματα, το «δείχνει» αντικειμενικά η τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση, αποσπώντας τη στήριξη και του ΣΥΡΙΖΑ: σε αυτήν εντάσσεται ο γνωστός «τρομονόμος» (του άρθρου 187Α), με τον οποίο μπορούν να χαρακτηριστούν «τρομοκρατικές πράξεις» εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως π.χ. η κατάληψη ενός δημόσιου κτιρίου. Ταυτόχρονα, πουθενά στην κυβερνητική τροπολογία, ούτε καν στην αιτιολογική της έκθεση, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στη Χρυσή Αυγή, γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά και θέτει κινδύνους «τσουβαλιάσματος».

Καμία εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει στις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης. Και αυτό δεν αποτελεί θέμα ηθικής αμφισβήτησης του ενός ή του άλλου κυβερνητικού στελέχους, ούτε βέβαια «φόβου» ή κάποιων «συνδρόμων». Είναι καθαρά θέμα επίγνωσης του ταξικού χαρακτήρα του αστικού κράτους και των αστικών κυβερνήσεων. Ανεξάρτητα από διακηρύξεις, προθέσεις ή και δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει στα σχέδιά της στη δεδομένη στιγμή, η αστική τάξη όταν νιώσει να απειλείται υπερασπίζεται με κάθε τρόπο τα ταξικά της συμφέροντα, οδηγείται στην ένταση της κρατικής βίας και καταστολής. Πόσο μάλλον σήμερα, κανείς δεν μπορεί να κάνει ότι δε βλέπει την ενίσχυση της επικίνδυνης φιλολογίας για τα «δύο άκρα», το επιχειρούμενο τσουβάλιασμα ενεργειών από το γιαούρτωμα ως τη δολοφονία, το ξαναζέσταμα της υπόθεσης της «τρομοκρατίας», τις υπουργικές δηλώσεις που κάνουν λόγο για χιλιάδες ανθρώπων που «φλερτάρουν με την τρομοκρατία».

Με βάση όλα τα παραπάνω, το ΚΚΕ δήλωσε πως κανονικά θα έπρεπε να ψηφίσει «όχι» στην τροπολογία, ωστόσο ψηφίζει «παρών» ακριβώς γιατί πιστεύει ότι πρέπει να διωχθεί η Χρυσή Αυγή και παράλληλα γιατί δε θέλει να επιτρέψει σε κανέναν να διαστρεβλώσει τη θέση του. Ταυτόχρονα, όμως, προειδοποιεί να μην τολμήσει κανείς να χρησιμοποιήσει τον «τρομονόμο» ή άλλες επικίνδυνες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Οι κομμουνιστές δηλώνουν καθαρά ότι θα συνεχίσουν με αποφασιστικότητα να δίνουν όλες τις δυνάμεις τους για να συμβάλλουν στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στην περιφρούρηση των λαϊκών αγώνων ενάντια σε κάθε είδους μηχανισμούς, στην προβολή και την υπεράσπιση του δικαιώματος του λαού να προχωρήσει στη ριζική ανατροπή όταν ο ίδιος το αποφασίσει.

Αντιφάσεις και δυσκολίες...

«Οχι άλλο μνημόνιο» αυτή η φράση επαναλαμβάνεται μόνιμα αυτές τις μέρες από γραφίδες του αστικού Τύπου. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση απειλεί την τρόικα ότι αν πιεστεί και για άλλα μέτρα θα πάει σε εκλογές ... Τι συμβαίνει ακριβώς;

Σίγουρα δεν πρόκειται για φιλολαϊκή μεταστροφή. Αλλωστε, όλοι γνωρίζουν ότι η αντιλαϊκή στρατηγική θα υλοποιηθεί ανυποχώρητα είτε έχουμε ...είτε δεν έχουμε άλλο μνημόνιο...

Οι λόγοι είναι και οικονομικοί και πολιτικοί. Ηταν ο ΣΕΒ ο πρώτος που σήκωσε σημαία ενάντια στα δημοσιονομικά περιοριστικά μέτρα, στη συνέχεια οι τραπεζίτες εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για πλευρές των δανειακών συμβάσεων ...με γνώμονα όχι την αναχαίτιση της στρατηγικής της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου αλλά την πιο αποτελεσματική διαχείρισή της...

Μπαίνουν όμως και πολιτικά ζητήματα. Το αστικό πολιτικό σύστημα πρέπει να αναμορφωθεί, για να μπορέσει να εξασφαλίζει σταθερότητα στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής, αποσπώντας παράλληλα τη λαϊκή πλειοψηφία, χρειάζεται κυβερνήσεις συνεργασίας μεν, ευρύτερης λαϊκής στήριξης δε... Είναι, επίσης, προϋπόθεση όλα αυτά για να μπορέσει η ελληνική αστική τάξη να διεκδικήσει αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου... Εκφράζονται ανησυχίες ότι τα σχέδια αναμόρφωσης κινδυνεύουν να αυτο-ακυρωθούν... Για αυτά ανησυχούν και κόπτονται...

Λάβρος...

Ο κ. Βενιζέλος ήταν για μια ακόμα φορά λάβρος στη Βουλή κατά του φασισμού. Μέχρι που παραλίγο να πιστέψουμε πως όταν το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, έγινε κυβερνητικός εταίρος με το ΛΑ.Ο.Σ. το 2011, σε μια κυβέρνηση όπου ο κ. Βενιζέλος ήταν αντιπρόεδρος, ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «δεν ήξερε» ότι ο Καρατζαφέρης το 2002 είχε συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό του στις νομαρχιακές εκλογές και 4 πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής...