Οι αποκαλύψεις που καθημερινά γίνονται για τη χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου και για τις συνέπειες από αυτούς τους βομβαρδισμούς στην υγεία, τόσο των ανθρώπων που ζουν στις βομβαρδισμένες περιοχές και σε όλη τη Βαλκανική χερσόνησο, όσο και στα ίδια τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα κατοχής που βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία, προκαλούν ένα νέο κύμα αντιδράσεων και λαϊκών κινητοποιήσεων.

Μαζί με τα μπλόκα κατά των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων που διέρχονται από τη Βόρεια Ελλάδα, τα οποία μπλόκα έγραψαν ιστορία, που συνεχίζονται, με τους κομμουνιστές να βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή, νέες κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται ανά πόλεις και περιοχές. Στη διοργάνωσή τους, συμμετέχουν τοπικά Εργατικά Κέντρα, Δήμοι και Νομαρχίες, δίνοντας, έτσι, ένα παλλαϊκό χαρακτήρα στην αντίσταση του ελληνικού λαού στη «νέα τάξη».

Μέσα από αυτές, καταδεικνύεται ότι η πολιτική της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων είναι αδίστακτη, δεν έχει φραγμούς και όρια, παρά μόνο αυτά που μπορούν να της θέσουν οι λαοί, που συνειδητοποιούν την κατάσταση και αντιστέκονται. Πρόκειται για μια πολιτική, που εκπέμπει επικίνδυνη και πολιτικά ραδιενεργό ακτινοβολία.

Την Πέμπτη, 8 Φλεβάρη, οι Ελληνες φιλειρηνιστές έστειλαν το δικό τους μήνυμα αντίστασης από την Αθήνα, με τη συγκέντρωση και συναυλία που διοργάνωσε το ΕΚΑ και μαζικοί φορείς της πρωτεύουσας στα Προπύλαια. Ταυτόχρονα, στη Λάρισα, πραγματοποιήθηκε συμβολικός αποκλεισμός της Εθνικής οδού, σε ένδειξη αγανάκτησης για τη μεταφορά οχημάτων του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής από το Κόσσοβο στη Λάρισα.

Στα Προπύλαια, νέες και νέοι ύψωσαν τις γροθιές τους, ύψωσαν τη φωνή και το ανάστημά τους και απαίτησαν το μέλλον τους να μη θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Εργαζόμενοι από διαφορετικούς χώρους δουλιάς, απαίτησαν τα χρήματα να δίνονται για την Υγεία και την Παιδεία κι όχι για τους βάρβαρους πολεμικούς εξοπλισμούς. Ηταν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, άνθρωποι που ξέρουν καλύτερα απ' τον καθένα πως το δίκιο δε χαρίζεται, κερδίζεται μόνο με αγώνες και θυσίες. Ηταν μητέρες, γυναίκες, που τρέμουν στην ιδέα πως τα παιδιά τους μπορούν αύριο, μεθαύριο να γίνουν τροφή στην αδηφάγα πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Ηταν χιλιάδες αυτοί που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου της Αθήνας, αλλά και δεκάδων ακόμη συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων.

Την Τετάρτη 14 Φλεβάρη, στη Θεσσαλονίκη της αντίστασης και του αγώνα, όπου δύο χρόνια τώρα παραμένουν στημένα τα ορμητήρια της λαϊκής αντεπίθεσης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς δολοφονικούς σχεδιασμούς, αντήχησε και πάλι δυνατά το αδιαπραγμάτευτο αίτημα για ειρήνη στα Βαλκάνια. Ο ανυπόταχτος λαός της πλημμύρισε την πλατεία Αριστοτέλους και διαμήνυσε πως θα συνεχίσει ακούραστα και αδιάκοπα τον αγώνα για να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια, και να γυρίσουν πίσω οι Ελληνες στρατιώτες και φοιτητές.

Ο λαός, που, με μπλόκα, διαδηλώσεις και πορείες, στάθηκε απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης για μετατροπή της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας σε ορμητήριο θανάτου των ιμπεριαλιστών, απαίτησε, με μια φωνή, απεμπλοκή της χώρας μας από τα σχέδια των δολοφονικών μηχανών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, εργαζόμενοι, νέοι, γυναίκες, συνταξιούχοι, υπάλληλοι, δάσκαλοι, έδωσαν το «παρών» στο κάλεσμα της Επιτροπής Φορέων του Νομού, που διοργάνωσε το μεγάλο παλλαϊκό αντιπολεμικό συλλαλητήριο. Με το πάθος και το δυναμισμό τους κατάφεραν να ξεσηκώσουν στο πόδι την πόλη και να εκφράσουν τα πραγματικά αισθήματα του λαού. Μετέτρεψαν τη συγκέντρωση σε παλλαϊκό εγερτήριο αντίστασης και πάλης, απέναντι στην αδίστακτη νέα τάξη των ιμπεριαλιστών.

Το πρωτοπόρο αντιΝΑΤΟικό κίνημα της Θεσσαλονίκης είχε παρουσία και στο Βελιγράδι, όπου πήρε μέρος στο μεγάλο αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στη γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα την Τετάρτη 7 Φλεβάρη, με αφορμή την προκλητική επίσκεψη του αρχιμακελάρη πρώην γγ του ΝΑΤΟ Χ. Σολάνα, που σήμερα είναι ο επικεφαλής της ΚΕΠΠΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας) της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο συλλαλητήριο αντήχησε το σύνθημα «Λαοί των Βαλκανίων ενωθείτε, στους ιμπεριαλιστές αντισταθείτε».

Σύσκεψη με στόχο το συντονισμό όλων των φορέων της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και την από κοινού διοργάνωση αντιπολεμικού συλλαλητηρίου, διοργανώνει η Αντιπολεμική Επιτροπή Καβάλαςαύριο Δευτέρα 19 του Φλεβάρη, στις 6 το απόγευμα, στο ξενοδοχείο «Γαλαξίας» της Καβάλας. Στη σύσκεψη, μέσω των Τοπικών Επιτροπών Ειρήνης που λειτουργούν στους νομούς της περιοχής, έχουν κληθεί να συμμετάσχουν όλοι οι μαζικοί φορείς. Στόχος της σύσκεψης, όπως προσδιορίζεται μέσα από σχετική ανακοίνωση της Αντιπολεμικής Επιτροπής Καβάλας, είναι να εξεταστούν οι τρόποι, οι μορφές πάλης και ο αγώνας απέναντι στις τραγικές συνέπειες που προκάλεσαν στη Βαλκανική οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία. Η Αντιπολεμική Επιτροπή προτείνει την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου την ημέρα της μαύρης επετείου έναρξης των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών.

Γιατί, πράγματι, λύπη προκαλεί το αδύνατο της υπόθεσης. Χωράνε δυο πόδια στο ίδιο παπούτσι; Και μάλιστα και τα δυο δεξιά; Φυσικά δε χωράνε! Πώς, λοιπόν, με τις τρόπους, να χωρέσει στο ίδιο παπούτσι η ελεύθερη αγορά και η ηθική; Είναι σαν να βάζεις στο ίδιο κλουβί μια μαύρη γάτα με ένα κίτρινο καναρίνι. Ασυμβίβαστα πράγματα δεν πάνε παρέα. Το κίτρινο και το μαύρο δένει μόνον σαν αντίθεση!

Ομως, άμα είσαι μπλοκαρισμένος σε πολιτικές επιλογές, σε αδιέξοδα και πρωτόγονες ιδεολογίες, όταν έχεις άλλα συμφέροντα, μοιραία αγωνίζεσαι να τετραγωνίσεις τον κύκλο. Και μοιάζεις με έναν τρελό που προσπαθεί να αδειάσει τη θάλασσα με ένα κουτάλι. Ή με ένα μανιακό που προσπαθεί να περάσει την καμήλα μέσα στην τρύπα της βελόνας. (Δε μιλάω για το ανέφικτο να φτάσεις στα Σπάτα στην ώρα σου - αυτό μπορεί κάτω από κάποιες προϋποθέσεις να ξεπεραστεί)!

Το Σύνταγμα, οι νόμοι, οι θεσμοί, οι αστυνομία, και πολλές φορές - όταν χρειάζεται (και δεν κάνω αναμόχλευση παθών) - και ο στρατός, τους παραπάνω δεν εξυπηρετούν; Και το Κοινοβούλιο, (το αστικό Κοινοβούλιο, ρωτάω) με τους νόμους του, περιουσίες των παραπάνω, που, όμως έγιναν με τον ιδρώτα των άλλων, δεν προσπαθεί να διασφαλίσει;

Τώρα, για ποιο πράγμα, λοιπόν, κουβεντιάζουμε και μάλιστα σοβαρά; Να μην έχει ο Κόκκαλης κανάλι και να 'χει η γυναίκα του; Να μην έχει ο Μπόμπολας εφημερίδες και να 'χουν οι γιοι του, για να μπορεί αυτός ανενόχλητα - σύμφωνα με το υπό ψήφιση Σύνταγμα - να παίρνει δημόσια έργα; Πάλι κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας; Πάλι θα τρελάνουμε τον εξωγήινο; Γιατί, έστω να δεχτούμε, έτσι για την κουβέντα, ότι το σύστημα αποφάσισε να νοικοκυρευτεί και στριμώχνει τους φαταούλες του στην άκρη. Τους απαγορεύει, δηλαδή, κάθε σχέση με τα ΜΜΕ. Πώς, σας παρακαλώ, πώς, θα εφαρμοστεί αυτό στην πράξη;

Θα τους απαγορεύσει, ας πούμε, να τα «ακουμπήσουν», σε έναν «άσχετο» καναλάρχη! Και εκείνος, με τη σειρά του, για το «ακούμπισμα», να αναλάβει την πίεση προς το δημόσιο για να ωφεληθεί ο εργολάβος; Αυτό το ξέρουν ακόμα και οι κότες. Δε χρειάζεται να είσαι παπάς για να μπορείς να ψέλνεις. Φτάνει να έχεις φωνή, για την ακρίβεια χρήμα, και γίνεται ακόμα και τενόρος!

Ομως, εμείς, γεννημένοι αισιόδοξοι, πρέπει να πούμε κάτω η διαπλοκή ζήτω ο άνθρωπος. Και θα συνεισφέρουμε και εμείς να μπει κάποια τάξη στο σημερινό χάος, παρότι ο σκοπός μας δεν είναι το μερικό αλλά το όλον. Ομως, για να μη γελάει και μαζί μας ο εξωγήινος, σας απαντάμε δε λύνεται έτσι το πρόβλημα. Η διαπλοκή θα μπει οριστικά στο μουσείο της ιστορίας μόνον τότε όταν πάψουν να υπάρχουν οι αιτίες που τη γεννούν. Και αυτό το ξέρουν ακόμα και οι ξεβράκωτες των απόκρεω και όχι τάχα μου δεν το γνωρίζουν οι βουλευτές των αστικών κομμάτων! Κα,ι επιτρέψτε μου, και εσείς που τους ψηφίζετε!

Επίσης η Deutche Bank (μια από τις σημαντικότερες σε παγκόσμια κλίμακα) οργανώνει τη συγκέντρωση, από «εθελοντές» υπαλλήλους της, χρημάτων από εκδηλώσεις, ταξίδια (3-11 Μαρτίου 2001 ταξίδι στη Σαχάρα και τον Απρίλιο Μαραθώνιο στο Λονδίνο), εκδρομές κλπ. με τσουχτερά εισιτήρια, για τις «κοινωνικές δραστηριότητες που αναπτύσσει προς όφελος της τοπικής κοινωνίας». Εκπρόσωπός της δηλώνει ότι η «οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντική, αλλά δεν είναι και το παν. Ο εθελοντισμός του προσωπικού μας είναι το σπουδαιότερο κεφάλαιο... Συμβάλλουν όχι μόνο στην τεράστια επιτυχία της τράπεζας, αλλά συμμετέχουν ενεργά και στην κοινωνική ευθύνη της».

Στα απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι το κεφάλαιο με τους μηχανισμούς του παρεμβαίνει και διαμορφώνει αξίες, ιδανικά, προσδοκίες τέτοια και τόσα όσα θα το διευκολύνουν στην παραπέρα δράση του και στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του. Μ' αυτόν τον τρόπο, δηλαδή κερδίζει, εκτός από χρήματα, τη λαϊκή υποστήριξη ή ανοχή για την εδραίωση και διαιώνιση της εξουσίας του.

Την προσπάθεια αυτή του κεφαλαίου υπηρετούν, με την πολιτική τους, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως η ΕΕ, αλλά και οι κυβερνήσεις των κρατών. Στα πλαίσια αυτά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν κοινωνικές συνεργασίες και αρκετές κυβερνήσεις κρατών - μελών προχωρούν σε φορολογικές μεταβολές, ώστε να τις υποστηρίξουν.

Αλλωστε, αυτό είναι και «το αίτημα», έτσι όπως διατυπώνεται από τον δ/ντή της Παγκόσμιας Κίνησης για την Ανάπτυξη, ότι «για να αποδειχθεί "η εταιρική κοινωνική ευθύνη" μακροπρόθεσμα βιώσιμη, θα πρέπει οι κυβερνήσεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους με τη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου δεοντολογίας».

Μέσα σ' αυτό το διαμορφούμενο πολιτικό τοπίο, εξετάζεται και η συγκεκριμένη «κοινωνική δραστηριότητα» του Ομίλου του κ. Αποστολόπουλου, που απροσχημάτιστα θέλει να δείξει τη βοήθειά του και τη στήριξη της κυβερνητικής υγειονομικής πολιτικής. Ετσι, όταν έχουμε δήθεν αδυναμία του κράτους για κάλυψη της υγιεινής και ασφάλειας των στρατιωτών, αδυναμία για υγειονομική θωράκιση της υπαίθρου και κυρίως των παραμεθόριων περιοχών, θα έρχεται αρωγός ο κάθε επιχειρηματικός Ομιλος. Αλλά επειδή αυτά λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, στη λογική του «το ένα χέρι νίβει τ' άλλο», όταν, για παράδειγμα, ο συγκεκριμένος Ομιλος θα δυσκολεύεται να βγάλει άδεια λειτουργίας του Ιατρικού του Κέντρου (το μεγαλύτερο των Βαλκανίων), θα αλλάζουν οι ρόλοι. Αρωγός τώρα θα έρχεται το ελληνικό κράτος προς τον Ομιλο και θα δίνει το ελεύθερο, να πραγματοποιούνται εγκαίνια (με τη συμμετοχή, μάλιστα, κυβερνητικών παραγόντων) της λειτουργίας του προαναφερόμενου Κέντρου, χωρίς την προαπαιτούμενη άδεια. Κι αυτό αναφέρεται ως ένα μικρό παράδειγμα της σύμφυσης και διαπλοκής κράτους - μονοπωλίων, που είδε το φως της δημοσιότητας.

Μπορούμε και πρέπει να επιστρέψουμε ως ανεπιθύμητα τα «κοινωνικά δωράκια», τις «κοινωνικές υιοθεσίες» των απανταχού κεφαλαιοκρατών, γιατί προέρχονται από το ξεζούμισμα των ανθρώπων του μόχθου. Να μην τους αφήσουμε να δείχνουν ότι κάνουν κοινωνικό έργο με τα πλούτη που εμείς οι εργαζόμενοι τούς δημιουργούμε.

Μπορούμε και πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συσπειρωθούμε στα μέτωπα πάλης, να οργανώσουμε την καθημερινή πάλη όλο και περισσότερων λαϊκών δυνάμεων, για να αλλάζουν οι συσχετισμοί, να βοηθάμε στην καθυστέρηση υλοποίησης των σχεδίων τους, με στόχο την ανατροπή τους και τη δημιουργία της δικής μας οικονομίας και εξουσίας, της πραγματικά κοινωνικής, της λαϊκής εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ολα τα στοιχεία για την παγκόσμια δράση του κεφαλαίου στον κοινωνικό τομέα προέρχονται από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 11/2/2201.

Γρηγοριάδης Κώστας

1. Για να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες που «προσφέρει», πρέπει να υπάρχουν και να λειτουργήσουν οι υποδομές του δημόσιου συστήματος υγείας.

2. Δε λέει για πόσο χρόνο θα ισχύει η κάρτα υγείας.

3. Για άμεση διακομιδή των παιδιών ή των εγκύων, θα χρειάζεται πρώτα έγκριση των γιατρών του Ιατρικού του Κέντρου, που βέβαια δε θα τη δίνουν για επείγουσα - άμεση βοήθεια. Το ελικόπτερο θα διατίθεται όταν είναι διαθέσιμο, που συνήθως δε θα είναι.

4. Με την τηλεϊατρική θα παρακολουθούνται μόνο καρδιοαναπνευστικά περιστατικά, που στους 550 κατοίκους, βέβαια, θα είναι περιορισμένα. Ισως δε καμιά φορά τη χρησιμοποιήσουν και για το στρατό, έτσι για να φαίνεται ότι και το κράτος, μέσω του υπουργείου Αμυνας έχει υποχρέωση στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα μέσω του κ. Αποστολόπουλου.

5. Πόσα από τα 29 παιδιά που ζουν σήμερα σ' αυτά τα τρία χωριά θα περάσουν στην Ιατρική σχολή και θα χρειαστεί να πληρώνει την υποτροφία τους ο Ομιλος Αποστολόπουλου;

1. Η διαφήμιση της επιχείρησης, που πατάει πάνω σε υπαρκτά προβλήματα, που δήθεν θέλει να λύσει.

Μάλιστα με όχι ιδιαίτερα μεγάλο κόστος, που μάλιστα θα συμβάλει στη φοροαπαλλαγή.

2. Προσπαθεί να περάσει στους εργαζόμενους ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι κακός, δε «γδέρνει», είναι φιλικός προς την κοινωνία, ενδιαφέρεται να βοηθήσει τους ανήμπορους, αυτούς που η ίδια η κυβέρνηση δεν είναι «ικανή» να προστατέψει την υγεία τους, ιδιαίτερα των παιδιών.

Αυτή την ιδεολογική επένδυση την κάνει ο κ. Αποστολόπουλος, όχι μόνο για λογαριασμό δικό του, αλλά και ολόκληρου του ιδιωτικού τομέα που ενδιαφέρεται να επενδύσει στο χώρο της υγείας και όχι μόνο.

1. Οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα με την πολιτική υγείας που ασκούσαν, όχι μόνο άφηναν συνειδητά το πεδίο ελεύθερο, αλλά διευκόλυναν τη δράση του μεγάλου κεφαλαίου, όπως βέβαια το έκαναν και σε άλλους τομείς.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που μια από τις μομφές προς την κυβέρνηση για την καθυστέρηση στη λειτουργία του νοσοκομείου ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ στη Θεσσαλονίκη, ήταν ότι το καθυστερούσε, για να προλάβει να τελειώσει το Ιατρικό Κέντρο του κ. Αποστολόπουλου. Αλλά και τα μεγάλα κενά σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και νοσηλευτικών κρεβατιών σε πολλές περιπτώσεις, η απουσία ή η καθυστερημένη εισαγωγή σύγχρονου τεχνικού εξοπλισμού ή η ανεπαρκής συντήρησή του, η απουσία κλινικών και τμημάτων όπως για παράδειγμα Μ.Ε.Θ. (Μονάδας Εντατικής Θεραπείας), στεφανιαίας νόσου, (κύρια στην περιφέρεια) και πολλά άλλα που μπορεί να αναφέρει κανείς, δεν είναι τυχαία λάθη, αμέλεια των εργαζομένων, ή άγνοια μεθόδων λειτουργίας ενός υγειονομικού συστήματος.

Είναι συνειδητή ταξική επιλογή της κυβέρνησης υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Το κεφάλαιο αξιοποιεί αυτές τις ελλείψεις και τις παρενέργειες που προκαλούν στο σύστημα υγείας, προς όφελος όχι απλά της κερδοφορίας του αλλά της κερδοσκοπίας του. Γιατί η υγεία είναι ένα αγαθό για το οποίο ο κάθε άνθρωπος είναι διατεθειμένος να πληρώσει όσο, όσο, ειδικά σε δύσκολες περιπτώσεις, φτάνει να το αποκτήσει.

Από την άλλη μεριά οι πόροι που εξοικονομεί το κράτος από τον προϋπολογισμό, μη καλύπτοντας τα χρόνια κενά, πηγαίνουν σε χρηματοδότηση προγραμμάτων, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Ετσι κερδίζει διπλά και τρίδιπλα.

2. Σήμερα με το «Σχέδιο για την υγεία του Πολίτη», που προωθεί η κυβέρνηση, οι δημόσιες μονάδες παροχής υγειονομικών υπηρεσιών, μετατρέπονται σε επιχειρήσεις που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Που σημαίνει ότι οι υπηρεσίες που θα προσφέρουν θα πρέπει να δημιουργούν κέρδη. Ετσι τον ασθενή θα τον αντιμετωπίζουν σαν πελάτη, που πρέπει να τους φέρει κέρδη. Αυτή η πολιτική δίνει τη δυνατότητα να αναλάβει ουσιαστικές πρωτοβουλίες στον τομέα της παροχής υγειονομικής περίθαλψης το μεγάλο κεφάλαιο και το αφήνει τελείως ελεύθερο για κερδοσκοπία. Η τύχη δε του ασθενή - πελάτη κρίνεται από το μέγεθος του πορτοφολιού του και βρίσκεται στο έλεος των κερδοσκόπων κεφαλαιοκρατών.

3. Οι υποδομές του δημόσιου συστήματος υγείας θα χρησιμοποιηθούν από το μεγάλο κεφάλαιο και για την παραπέρα διείσδυση και ανάπτυξή του στον τομέα της υγείας, όπως πρόσφατα έγινε με άλλους τομείς, (π.χ. κινητή τηλεφωνία) και όπως πάντοτε συμβαίνει στον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό όπου το κράτος στηρίζει και βοηθάει την εξέλιξη και την αύξηση των κερδών του ιδιωτικού τομέα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα γι' αυτό είναι οι αποφάσεις της κυβέρνησης για να καταργήσει το δημόσιο χαρακτήρα των νοσοκομείων και να μπορούν αυτοί να συνάπτουν συμβάσεις με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες βέβαια θα κερδοσκοπούν με τις υποδομές του δημοσίου.

Η πρόταση του ΚΚΕ για δημόσια και δωρεάν παροχή σύγχρονης υγειονομικής περίθαλψης σε όλους χωρίς διακρίσεις και κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα, μπορεί να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει, γιατί είναι αντικειμενικά σήμερα η μόνη ρεαλιστική απάντηση για άσκηση πολιτικής στον τομέα της πολιτικής Υγείας που είναι πραγματικά προς όφελος του λαού.

Η συσπείρωση σε τέτοια κατεύθυνση είναι επίσης η καλύτερη απάντηση στις «υγειονομικές φιέστες» κάθε Αποστολόπουλου.

Τις συνέπειες της εισαγωγής του ΤΤ στο χρηματιστήριο και τη ληστεία που διεξάγουν οι εμπορικές τράπεζες - με την ευλογία των κυβερνώντων - σε βάρος των μικροκαταθετών, αναλύει στο «Ρ», ο Κώστας Μπέτσης. Ο επικεφαλής της ΕΣΑΚ - ΤΤ και προϊστάμενος του ΤΤ Ζακύνθου τονίζει την ανάγκη όχι μόνο για ένα Ταμιευτήριο με δημόσιο χαρακτήρα στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά για λαϊκή, κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, που θα έχει στο κέντρο της τον εργαζόμενο άνθρωπο. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

- Η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση του ΤΤ. Ποιος ο λόγος να προχωρήσει σε αυτήν την κίνηση;

- Με τη μετατροπή του ΤΤ σε ΑΕ και την εισαγωγή του στο Χρηματιστήριο, η κυβέρνηση ικανοποιεί τις πιο ακραίες επιδιώξεις του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Ας σημειώσουμε ορισμένα στοιχεία:

Με βάση το μέγεθος του δικτύου του και με τη δυνατότητα περαιτέρω συγκεντροποίησης των τραπεζών, η εταιρία συμβούλων «Κάντορ» - σε έκθεσή της το Νοέμβρη - εκτιμούσε ότι το ΤΤ είναι στόχος πιθανής αγοράς.

Η δε κυβέρνηση απεργάζεται την παράδοση του ΤΤ στα χέρια του τραπεζικού κεφαλαίου, μετατρέποντάς το σε απλό υποπρακτορείο διανομής των διαφόρων προϊόντων του μελλοντικού εξαγοραστή. Μάλιστα, σύμφωνα και με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, το ΤΤ μαζί με τα ΕΛΤΑ θα προχωρήσουν στην από κοινού επέκτασή τους στα Βαλκάνια, όπου - κατά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις - θα παίξουν και πάλι το ρόλο του πωλητή των διαφόρων προϊόντων (αμοιβαίων κεφαλαίων κλπ.) του μελλοντικού κεφαλαιοκράτη - αγοραστή.

Ταυτόχρονα, από το ΤΤ θα προωθηθούν κι άλλα τοκογλυφικά προϊόντα, όπως καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες κλπ. Ολα αυτά, με το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού του ιδρύματος.

- Πού θα οδηγήσει η εφαρμογή αυτών των σχεδίων;

- Οι καταθέσεις του ΤΤ προέρχονται κατά κύριο λόγο από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που από ιδρύσεως του ΤΤ του εμπιστεύονταν τις οικονομίες τους, τόσο για το δημόσιο χαρακτήρα του ιδρύματος στο δεδομένο σύστημα, όσο και από το γεγονός ότι τόκιζε τα χρήματα από την πρώτη δραχμή κατάθεσης. Δηλαδή, δεν είχε πλαφόν, όπως έχουν οι άλλες τράπεζες για τον εντοκισμό των καταθέσεων.

Επιπλέον, είχε και εξακολουθεί να έχει το μεγαλύτερο τόκο στις καταθέσεις ταμιευτηρίου, που είναι κύρια καταθέσεις των φτωχών, λαϊκών στρωμάτων. Είναι δε χαρακτηριστικό το γεγονός ότι παρά τη μεγάλη μείωση των επιτοκίων, αυτά του ΤΤ παραμένουν πολύ πάνω από εκείνα των εμπορικών τραπεζών.

Με το ξεπούλημά του, όλα αυτά - και τα επιτόκια - πάνε περίπατο, αφού θα εξαναγκαστεί να εναρμονιστεί και ήδη εναρμονίζεται με εκείνα του ευρώ που ισχύουν και εφαρμόζονται από τις περισσότερες ελληνικές τράπεζες, οι οποίες λειτουργούν στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ.

- Πώς σχολιάζετε την ψαλίδα ανάμεσα στα επιτόκια καταθέσεων και χορηγήσεων...

- Πρόκειται για ληστεία. Το μέγεθος της ληστείας, από τη μείωση των επιτοκίων καταθέσεων που ακολουθείται σήμερα, γίνεται φανερό και από το γεγονός ότι από κάθε μονάδα μείωσης αυτού του επιτοκίου οι αποταμιευτές των τραπεζών χάνουν 270 δισ. δραχμές. Από κάθε μονάδα μείωσης των επιτοκίων χορηγήσεων οι δανειολήπτες έχουν όφελος 140 δισ. δρχ.

Σήμερα υπάρχουν καταθέσεις άτοκες όπως π.χ. στην Εθνική Τράπεζα με 0% για καταθέσεις μέχρι και 170.000 δραχμές. Στην ίδια ρότα κινούνται και οι υπόλοιπες τράπεζες, με στόχο να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα υπέρογκα κέρδη τους.

Εχει δε τέτοιο θράσος το τραπεζικό κεφάλαιο, ώστε π.χ. η Εθνική προχώρησε και σε αυξήσεις επιτοκίων χορηγήσεων. Για παράδειγμα η «Εθνοστέγη» διαμορφώνεται σε 6,25% από 5,25% που ήταν τον Ιούλη του 2000.

Ολα αυτά πρέπει να εξεταστούν μέσα στο γενικότερο περιβάλλον, όπου κινούνται τα λαϊκά στρώματα.

- Τι εννοείτε;

- Συμπαραστάτης και υποστηρικτής του τραπεζικού κεφαλαίου η κυβέρνηση, έχει επιδοθεί σε μία τεράστια επιχείρηση παραπληροφόρησης για να πείσει το λαό ότι η μετα-ΟΝΕ εποχή, η εποχή του ευρώ, θα φέρει καλύτερες μέρες. Σε όλους τα ίδια έλεγε και για τους στόχους της ΟΝΕ. Ομως οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι, που καθημερινά δοκιμάζουν αυτή την αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική στις τσέπες τους. Αυξήσεις μισθών κατώτερες του πληθωρισμού, ανατροπή κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ετσι πολλά νοικοκυριά αναγκάζονται να καταφύγουν στο δανεισμό από τις τράπεζες με τις πιστωτικές κάρτες και τα άλλα δάνεια, δάνεια επί παντός επιστητού, που έχουν έτοιμα οι σημερινοί μας κεφαλαιοκράτες. Με επιτόκια που είναι 3, 4, 5 και 10 φορές ακόμα πιο πάνω από τα επιτόκια καταθέσεων - όπως των πιστωτικών καρτών - και με σκοπό να αποκομίσουν περισσότερα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι τα τραπεζικά δάνεια που χορηγήθηκαν στα νοικοκυριά απόκτησαν πρωτόγνωρες διαστάσεις και στο διάστημα 1995-2000 τετραπλασιάστηκαν. Σήμερα τα υπόλοιπα των καταναλωτικών δανείων ξεπερνούν τα 1,7 τρισ. δρχ. από τα 407 δισ. που ήταν το 1995. Ηλίου φαεινότερο λοιπόν ότι χαμένοι ακόμα περισσότερο θα είναι οι καταθέτες του ΤΤ και μόνο κερδισμένο το μεγάλο κεφάλαιο.

- Τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι του ΤΤ;

- Φυσικά και αυτοί θα βρεθούν στο στόχαστρο της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι γνωστές οι επιδιώξεις του τραπεζικού κεφαλαίου σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων. Μείωση προσωπικού, αντικατάστασή του από εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης και ό,τι άλλα τραβάει ο οργανισμός του μεγάλου κεφαλαίου. Ακόμα και ενοικιάσεις εργαζομένων, το «καινούριο φρούτο».

Ηδη η σημερινή διοίκηση του ΤΤ κάνει λόγο και για προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού, που θα αντικαταστήσει το σημερινό - 500 άτομα σε πρώτη φάση - χωρίς ουσιαστικά να εξασφαλίζει το «πλεονάζον προσωπικό», όπως η ίδια αποκαλεί τους σημερινούς εργαζομένους. Αλλωστε, είναι νόμος του καπιταλισμού, όπου γίνονται συγχωνεύσεις επιχειρήσεων, να απολύεται το 20% των εργαζομένων.

Την ανησυχία των εργαζομένων για το μέλλον τους εντείνουν και τα σενάρια που επεξεργάζεται η διοίκηση, σύμφωνα με τα οποία κάθε υποκατάστημα θα έχει το δικό του προϋπολογισμό εσόδων - εξόδων. Δηλαδή, θα πάει περίπατο ο κεντρικός οικονομικός σχεδιασμός που υπήρχε μέχρι σήμερα σε αυτά τα δεδομένα της καπιταλιστικής επιχείρησης του δημοσίου που είναι το ΤΤ.

Ετσι, θα υπάρξει τεράστια πολυδιάσπαση και κατακερματισμός του κινήματος και κλείσιμο όσων υποκαταστημάτων δεν πληρούν κάποιους όρους (δεν είναι κερδοφόρα ή ό,τι άλλο).

- Ποια η στάση της ΕΣΑΚ απέναντι σε αυτά τα ζητήματα;

- Η ΕΣΑΚ πιστεύει ότι το ΤΤ πρέπει να εξακολουθήσει να έχει το δημόσιο χαρακτήρα του. Και μέσα από την ένταση της λαϊκής πάλης, να διαμορφωθούν τέτοιες συνθήκες, που με μια άλλη, φιλολαϊκή κυβέρνηση, να έχει το ΤΤ τον πραγματικά δημόσιο και λαϊκό χαρακτήρα που πρέπει να έχει ένα πιστωτικό ίδρυμα, σε μια δημόσια οικονομία. Μια οικονομία προς όφελος του λαού, κεντρικά σχεδιασμένη, που θα έχει στο κέντρο της προσοχής τον εργαζόμενο. Τον άνθρωπο του μόχθου, αυτόν που παράγει τα σημερινά αγαθά. Μόνο έτσι θα διαμορφώνονται και οι όροι για δημόσια λαϊκή υγεία, παιδεία, πολιτισμό.

Το υπουργείο Μεταφορών Επικοιωνιών, ετοιμάζει νομοσχέδιο που θα προβλέπει την εισαγωγή του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (ΤΤ) στο Χρηματιστήριο μέχρι το 2002. Πρόσφατα, ο υπουργός Χρ. Βερελής απαντώντας σε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκου, αναγνώρισε το σημαντικό ρόλο που παίζει σήμερα το ΤΤ, το οποίο είναι, όπως είπε, το μεγαλύτερο ίδρυμα αποταμίευσης. Παραδέχτηκε ότι προστατεύει τους μικρούς αποταμιευτές, εφόσον δίνει γι' αυτούς τα υψηλότερα επιτόκια από όλες τις τράπεζες. Ομως, για να δικαιολογήσει την πορεία προς την ιδιωτικοποίηση, είπε ότι το ΤΤ δεν μπορεί σήμερα να ανταγωνιστεί τα άλλα ιδρύματα και να δώσει νέες υπηρεσίες και γι' αυτό πρέπει να «εκσυγχρονιστεί».

Με την εισαγωγή του ΤΤ στο ΧΑΑ προβλέπονται «επιθετικές» εξαγορές από άλλα τραπεζικά ιδρύματα, όπως η Εμπορική Τράπεζα, η οποία έχει εδώ και καιρό εκδηλώσει ενδιαφέρον για να αποκτήσει ποσοστό στο ΤΤ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση διακηρύσσει ότι προωθείται η πρόσληψη εξειδικευμένων συμβούλων, η μηχανοργάνωση και η ανάπτυξη on line δικτύου και η εγκατάσταση Αυτόματων Ταμειακών Μηχανημάτων (ΑΤΜ) στα υποκαταστήματά του. Θα διευρυνθεί ο ρόλος του στο διαρκώς αναπτυσσόμενο τομέα της στεγαστικής πίστης (πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά δάνεια κλπ.). Με τον ΟΤΕ θα δημιουργηθεί τηλεπικοινωνιακό δίκτυο μεταφοράς δεδομένων και φωνητικών υπηρεσιών που θα συνδέσει μεταξύ τους τα 130 βασικά υποκαταστήματα και 718 ταχυδρομικά γραφεία των ΕΛΤΑ που εκτελούν ταμιευτηριακό έργο.

Τίθεται το ερώτημα, γιατί η ανάπτυξη των υποδομών αυτών δεν έγινε τα προηγούμενα χρόνια. Και αντιμετωπίζουμε τον εξής παραλογισμό: Η κυβέρνηση από τη μία πλευρά, ενώ ευθύνεται για την ένδεια των υποδομών, την επικαλείται, προκειμένου να προβάλει ως μόνη λύση επιβίωσης το ξεπούλημα του ΤΤ κομμάτι κομμάτι σε ιδιώτες. Ταυτόχρονα, πριν ξεκινήσει το ξεπούλημα, το εκσυγχρονίζει με χρήματα του δημοσίου, φτιάχνοντας την προίκα του, για να δελεάσει τους τζογαδόρους της Σοφοκλέους.

Στην τοποθέτησή του, στη Βουλή, ο Αντ. Σκυλλάκος τόνιζε ότι πολλοί ορέγονται το ΤΤ. Πρόσθεσε ότι το συγκεκριμένο ίδρυμα προστατεύει τις πενιχρές οικονομίες των καταθετών, αφού δίνει επιτόκιο 1,5% πάνω από αυτό της Εθνικής και χορηγεί χαμηλότοκα δάνεια σε χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους.

Στόχος όλων των ενεργειών της κυβέρνησης, είπε ο κομμουνιστής βουλευτής, είναι να περάσει στα χέρια των ιδιωτών και του τραπεζικού κεφαλαίου. Τότε, όμως, δε θα ασκεί το σημερινό κοινωνικό του ρόλο, όπως έγινε και με τις κρατικές τράπεζες που ιδιωτικοποιήθηκαν.

Για δε το προσωπικό του ΤΤ προειδοποίησε ότι όταν το ίδρυμα μετατραπεί σε ΑΕ, με έναν απλό νόμο θα μπορεί να αρθεί η μονιμότητα των υπαλλήλων, που σήμερα προστατεύεται από το Σύνταγμα.

Εδώ και δεκαετίες χορηγεί χαμηλότοκα στεγαστικά δάνεια, πέρα από τις υψηλές αποδόσεις στις καταθέσεις

Από το 1900, οπότε ιδρύθηκε, μέχρι σήμερα, του εμπιστεύονται τις οικονομίες τους ο εργάτης, ο αγρότης, ο υπάλληλος, ο σπουδαστής. Για την ασφάλεια των καταθέσεών τους όλα αυτά τα χρόνια εγγυητής ήταν το κράτος. Αποδείχτηκε όταν μετά την απελευθέρωση της χώρας από τη γερμανική κατοχή το 1944, μόνο το ΤΤ - σε αντίθεση με τις τράπεζες που αρνήθηκαν - αποζημίωσε τους καταθέτες του.

Είναι αυτοτελής Δημόσια Υπηρεσία και εποπτεύεται από τον υπουργό Μεταφορών - Επικοινωνιών. Οι πελάτες του φτάνουν σήμερα τα 4,5εκατομμύρια, ενώ οι καταθέσεις ξεπερνούν τα 2,5τρισ.δρχ. Τα κέρδη του φθάνουν τα 45 δισ. δρχ. το χρόνο, ενώ υπολογίζεται ότι συγκεντρώνει πάνω από το 10% των τραπεζικών καταθέσεων της χώρας.

Οι πελάτες του ΤΤ φτάνουν τα 4,5 εκατομμύρια. Οι καταθέσεις τα 2,5 τρισ. δρχ. Τα κέρδη τα 45 δισ. το χρόνο. Συγκεντρώνει πάνω από το 10% των τραπεζικών καταθέσεων της χώρας

Τι προσφέρει στους ιδιώτες καταθέτες; Το επιτόκιο σε μια απλή κατάθεση, ορίζεται σε 4,25%, ενώ υπάρχουν και λογαριασμοί όπου ανεβαίνει μέχρι το 4,80%. Παράλληλα, χορηγεί στεγαστικά δάνεια σε υπαλλήλους και συνταξιούχους του δημοσίου, για την αγορά ή την οικοδόμηση πρώτης κατοικίας.

Το επιτόκιο χορηγήσεων για τους κατοίκους των παραμεθόριων περιοχών (Νομοί Εβρου, Ξάνθης, Ροδόπης, Λέσβου, Χίου, Σάμου και Δωδεκανήσου) είναι 4,75%. Για τους κατοίκους των Νομών Αττικής, Θεσσαλονίκης, Αχαΐας, Βοιωτίας, Κορινθίας, Μαγνησίας, Ηρακλείου και Λάρισας είναι 6,5%. Για τους κατοίκους των υπόλοιπων νομών είναι 5,65%. Για τις ειδικές κατηγορίες δανειοληπτών (τυφλοί, κωφοί, πολύτεκνοι) είναι 4,25%.

Τι ισχύει σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα; Για τις καταθέσεις, π.χ. στην Εθνική Τράπεζα και στο λογαριασμό «Εθνοταμιευτήριο» το επιτόκιο ορίζεται στο 2,5% για ποσά από 1.000.001 - 5.000.000 δρχ. Σε 3% για ποσά μέχρι 20.000.000 δρχ. Και σε 4% μόνο για κατάθεση από 50.000.000 και πάνω. Στην Αγροτική Τράπεζα το επιτόκιο ταμιευτηρίου ορίζεται σε 2,40% για κατάθεση μέχρι 1.000.000. Σε 2,70% για κατάθεση μέχρι 4.000.000. Σε 3,30% για κατάθεση άνω των 4.000.000. Για να επιτύχει κανείς επιτόκιο κατάθεσης ίδιο με του ΤΤ (δηλαδή 4,25%) χρειάζεται κατάθεση άνω των 50.000.000 στο λογαριασμό «Δήμητρα». Αναφορικά με τις εξ ολοκλήρου ιδιωτικές τράπεζες, η μεγαλύτερη του κλάδου, η Alpha Bank, στο λογαριασμό καταθέσεων «Alpha 100» δίνει επιτόκιο 1,50% για κατάθεση μέχρι 1.022.250. Επιτόκιο 2,75% για κατάθεση μέχρι 5.111.250. Για επιτόκιο 4,50% χρειάζεται κατάθεση από 68.150.0001 και άνω.

Το πρώτο βήμα εκποίησης της υποδομής του, γίνεται μέσω συνεργασίας με τα ΕΛΤΑ

Για τα στεγαστικά δάνεια: Η Εθνική δίνει με κυμαινόμενο επιτόκιο 6,25%-7,90% και σταθερό 6,65%-7,10%. Η Αγροτική με κυμαινόμενο 6,25% και σταθερό 6,50%-6,80%. Η δε Alpha με κυμαινόμενο επιτόκιο 6,75% και σταθερό 6,75%-7%.

Ομως, οι χαμηλότοκες χρηματοδοτήσεις του ΤΤ για στέγαση και κοινωφελή έργα και τα υψηλά επιτόκια καταθέσεων γίνεται προσπάθεια να καταργηθούν. Η κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει το ΤΤ σε Ανώνυμη Εταιρία, που θα λειτουργεί αποκλειστικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Σε ένα πρώτο βήμα, πρόσφατα, η διοίκηση του ΤΤ υπέγραψε συμφωνία τουλάχιστον πενταετούς διάρκειας με τη διοίκηση των ΕΛΤΑ, παρουσία των υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Μεταφορών. Στη συμφωνία προβλέπεται ότι οι δύο οργανισμοί θα ιδρύσουν κοινές εταιρίες για τη διαχείριση και ανάπτυξη ειδικών χρηματοοικονομικών προϊόντων (π.χ. αμοιβαία κεφάλαια) και την πρακτόρευση ασφαλιστικών προϊόντων. Θα διερευνήσουν τη δυνατότητα κοινής στρατηγικής ανάπτυξης των πληροφοριακών τους συστημάτων, τη δημιουργία κοινού τηλεπικοινωνιακού δικτύου και τη χρήση κοινού λογισμικού.

Με τη συμφωνία αυτή ανοίγει ο δρόμος για την εκμετάλλευση των υποδομών του ΤΤ από ιδιώτες. Οπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση προωθεί το ξεπούλημα του 25% των ΕΛΤΑ και του 50% συν το διευθυντικό δικαίωμα της θυγατρικής του, των ταχυμεταφορών. Ενδιαφέρον δείχνουν τέσσερις ξένες ταχυδρομικές εταιρίες. Ο ιδιώτης που θα πάρει το κομμάτι από τα ΕΛΤΑ θα έχει λόγο και στις εταιρίες που από κοινού θα οικοδομήσουν τα Ταχυδρομεία με το Ταμιευτήριο. Το επόμενο βήμα;

Συμπληρώθηκαν τούτο τον καιρό 54 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία ενός άξιου τέκνου του λαού και ενός πιστού, αφοσιωμένου και χαρισματικού ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, του Σπύρου Καλοδίκη (Σ.Κ.)

Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί δεν έγινε από τις παρακρατικές συμμορίες του μοναρχοφασισμού, όπως του δημοσιογράφου Κώστα Βιδάλη και τόσων άλλων αγωνιστών, αλλά από όργανα του επίσημου κράτους: Από ασφαλίτες της Χωροφυλακής Λάρισας.

Θα μεταφερθούμε στα τέλη Νοέμβρη 1947 στη Λάρισα. Ο εμφύλιος πόλεμος στην έντασή του. Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού δίνουν μάχες ακόμα και στα προάστια της πόλης.

Εχει σχεδόν νυχτώσει και ο χιονισμένος Ολυμπος στέλνει τις «παγωμένες του ριπές». Οι δρόμοι είναι σχεδόν έρημοι.

Σ' ένα απόμερο δρομάκι ο Σπύρος Καλοδίκης έχει ένα σημαντικό ραντεβού με κάποιο στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης. Καθώς βαδίζει στο σημείο συνάντησης, ένας ασφαλίτης με πολιτικά τον σταματάει για έλεγχο ταυτότητας.

Ο Σπύρος Καλοδίκης με το πανύψηλο ανάστημά του τον απωθεί, τον ρίχνει κάτω και απομακρύνεται τρέχοντας.

Ο ασφαλίτης, μετά τον αιφνιδιασμό, σηκώνεται και αρχίζει να τον καταδιώκει, σφυρίζοντας με την αστυνομική του σφυρίχτρα.

Για κακή του τύχη στην πρώτη γωνιά που φτάνει για να ξεφύγει, ένας άλλος ασφαλίτης τον πυροβολεί και τον τραυματίζει θανάσιμα. Γονατίζει, αλλά πριν πέσει, σηκώνεται - με όσες δυνάμεις του έχουν απομείνει - στητός και ολόρθος, καταπίνει τα σημειώματα που κρατάει στα χέρια του και σωριάζεται αναίσθητος.

Τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο της πόλης. Και οι πρώτοι που καταφθάνουν είναι ο διοικητής Χωροφυλακής και ο εισαγγελέας. Πάνω από το σύντροφό μας, που χαροπαλεύει, στήνεται μια μακάβρια σύσκεψη, προφανώς όχι ανθρώπων, αλλά κανιβάλων. Ζητούμενο είναι να ανοίξουν το στομάχι του για να πάρουν τα σημειώματα που έχει καταπιεί. Καλούν το χειρουργό Ράπτη, κλινικάρχη και σημαίνοντα παράγοντα της Δεξιάς, και του ζητούν να κάνει την επέμβαση.

Ο γιατρός - και είναι προς τιμήν του - αρνείται, λέγοντας: «Οσο ζει, δεν μπορώ να διαπράξω ένα τόσο αποτρόπαιο έγκλημα». Αυτή είναι η μία εκδοχή. Αλλά υπάρχει και δεύτερη, που αναφέρει σε βιβλίο του ο αντιστασιακός δημοσιογράφος και συγγραφέας Λάζαρος Αρσενίου, σύμφωνα με την οποία ο γιατρός είπε: «Το πρόβλημα είναι να τον σώσουμε και όχι να τον αποτελειώσουμε».

Η επέμβαση - σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες - πραγματοποιήθηκε την επομένη μέρα, όταν ο Σπύρος Καλοδίκης έχει υποκύψει στα τραύματά του και είναι πλέον νεκρός. Αλλά «άνθρακες ο θησαυρός», γιατί τα σημειώματα έχουν ήδη καταστραφεί από τα γαστρικά υγρά του στομάχου.

Αυτή είναι και η τελευταία πράξη της πλούσιας σε πολύμορφους αγώνες ζωής του, αφιερωμένης στις Αρχές και τους κανόνες λειτουργίας του Κόμματος.

Αλλά ποιος είναι ο Σπύρος Καλοδίκης; Οι πολλές δεκαετίες που πέρασαν είναι φυσικό να έχουν αδυνατίσει τη μνήμη, ακόμα και παλιών συντρόφων. Πολλοί δε νέοι ίσως θα ακούν για πρώτη φορά το όνομά του.

Ο εκλεκτός συνάδελφος Δημήτρης Σέρβος σ' ένα σύντομο δημοσίευμά του στο «Ριζοσπάστη» γράφει: «Ο Σπύρος Καλοδίκης γεννήθηκε στους Παξούς των Επτανήσων και ήταν λιμενεργάτης. Η μεταξική δικτατορία τον συλλαμβάνει στις 16 Απριλίου 1938 και τον κλείνει στις φυλακές Ακροναυπλίας. Το 1939 μεταφέρθηκε - σαν φυματικός - στο Σανατόριο της Πέτρας Ολύμπου και από κει στον Αη Στράτη. Τον Ιούλη 1940 δραπετεύει, έρχεται στην Αθήνα και δουλεύει στην Κομματική Οργάνωση Αθήνας (ΚΟΑ). Και το 1942 εκλέγεται από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής».

Αλλά το δημοσίευμα του αγαπητού συναδέλφου μάς δίνει και μία άλλη σημαντική πληροφορία: Οτι είναι αυτός ο Σπύρος Καλοδίκης που οργάνωσε στις 28 Απριλίου 1941 την πρώτη αντιχιτλερική - αντικατοχική συγκέντρωση στην πλατεία Ομόνοιας και μίλησε στους Αθηναίους για την κατάσταση στη χώρα μας.

Και η αντιφασιστική αυτή συγκέντρωση είναι ο προπομπός των παλλαϊκών συλλαλητηρίων που θα ακολουθήσουν το 1943 και 1944 ενάντια στην πολιτική επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων του Φίλωφ στη Μακεδονία. Διαδηλώσεις που έφεραν το όνομα της αδούλωτης Αθήνας στα πέρατα του κόσμου. Οργανωτής των ανεπανάληπτων αυτών διαδηλώσεων ο Σπύρος Καλοδίκης, οργανωτικός γραμματέας της ΚΟΑ, με Α` Γραμματέα τον Βασίλη Μπαρτζώτα (Φάνη).

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας ο Σ. Κ. βρίσκεται στο Βόλο, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Μαγνησίας του ΚΚΕ.

Την εποχή αυτή το Κόμμα μας κάνει δυο σπουδαίες, όσο και αναγκαίες οργανωτικές κινήσεις. Στέλνει στη Θεσσαλία δύο σημαντικά και δοκιμασμένα στελέχη του: Τον Αχιλλέα Μπλάνα, γραμματέα του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, με οργανωτικό γραμματέα τον Σ. Κ.

Οι τοποθετήσεις αυτές ήταν απαραίτητες. Πρώτο, γιατί οι θεσσαλικές οργανώσεις είχαν αποδυναμωθεί από άποψη στελεχών μετά την απελευθέρωση: Ο Κώστας Καραγιώργης, γραμματέας του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, πηγαίνει στην Αθήνα σαν διευθυντής του «Ριζοσπάστη», ο Αδάμ Μουζενίδης έχει ήδη φύγει από το Βόλο, ενώ άλλοι έχουν σταλεί σε άλλες κομματικές δουλιές.

Και δεύτερο, γιατί οι οργανώσεις της Δεξιάς με την ολόπλευρη υποστήριξη του μοναρχοφασιστικού κράτους, των ληστοσυμμοριών Σούρλα, Καλαμπαλίκη κ.ά., αλλά και των Αγγλων επικυρίαρχων έχουν αναδιοργανωθεί, έχουν αναθαρρήσει και αντεπιτίθενται ενάντια στο Λαϊκό Δημοκρατικό Κίνημα.

Η στροφή στην πολιτική και οργανωτική δουλιά του Κόμματος δεν αργεί να φανεί. Και σε λίγο καιρό δίνει το μεγάλο «παρών» στον αγώνα ενάντια στις διώξεις και τον κατατρεγμό του λαού. Και θα μείνουν στην ιστορία τα παλλαϊκά συλλαλητήρια του Βόλου, με αποκορύφωμα εκείνο που έγινε με τον ερχομό του Ν. Ζαχαριάδη και την ομιλία του στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Νέας Ιωνίας, που χτυπήθηκε από τη Χωροφυλακή κατά την ειρηνική του διάλυση, με νεκρούς και τραυματίες.

Την εποχή αυτή ο γράφων βρίσκεται στο Βόλο, αρχισυντάκτης της καθημερινής ΕΑΜικής εφημερίδας «Αναγέννηση» και της εβδομαδιαίας του Κόμματος «Λευτεριά».

Από τη θέση αυτή, αλλά και σαν μέλος της Επιτροπής Πόλης Βόλου του ΚΚΕ μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον Σ.Κ. με τις καθημερινές συνεργασίες μας.

Αν και πέρασαν τόσα χρόνια, δε θα ξεχάσω την πρώτη μας συνάντηση. Εβλεπα ότι είχα μπροστά μου έναν χαρισματικό ηγέτη: Απλό, νηφάλιο, με φωτεινό μυαλό και καθαρή σκέψη. Που έπιανε την ουσία των προβλημάτων και τη μετέτρεπε σε κινητήρια δύναμη και αγωνιστική δράση. Ηταν ένας ανεπανάληπτος καθοδηγητής, που συνδύαζε την μπολσεβίκικη επαναστατική έξαρση και την επτανησιακή φινέτσα και ευγένεια.

Τη σκιαγράφηση της προσωπικότητας του Σ.Κ. μου την έκανε παλιός σύντροφος από τους παράγοντες της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του Βόλου, λέγοντας:

- Ξέρεις τι εστί Καλοδίκης; Θα σου το πω με λίγα λόγια: «Παίρνει ένα μαραθωνοδρόμο που μόλις έχει τερματίσει κατάκοπος. Του μιλάει για λίγα λεπτά της ώρας και είναι έτοιμος και ικανός να τρέξει άλλον ένα μαραθώνιο».

Με την ένταση του εμφυλίου πολέμου, τη σύλληψη και φυλάκιση του Αχιλλέα Μπλάνα, ο Σ. Κ. περνάει στην παρανομία. Πηγαίνει στη Λάρισα σαν γραμματέας του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, όπου και δολοφονείται.

Η περίπτωση του Σ. Κ. και τα μηνύματα που στέλνει ο ηρωικός του θάνατος, ουδέποτε ήταν τόσο επίκαιρα όσο σήμερα, που νέοι «αστέρες» της αποστασίας, με τις βαθιά λαθεμένες θέσεις τους, στρέφονται ενάντια στο Κόμμα, το οποίο τους ανέδειξε, τους τίμησε και τους καταξίωσε στην κομματική, πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Και μάλιστα σε μια εποχή που το Κόμμα μας κάνει το μεγάλο άνοιγμα στην πολιτική ζωή του τόπου για τη δημιουργία του Παλλαϊκού Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου Πάλης.

Το χρονικό αυτό δε στοχεύει να δώσει όλη την πολύμορφη ζωή και δράση του Σπύρου Καλοδίκη, αλλά μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες της.

Είναι μια θύμηση ζωντανή, δεμένη με τη μαρτυρική πορεία του ΚΚΕ, το 16ο Συνέδριο του οποίου άνοιξε αυτές τις μνήμες. Και είναι οι μνήμες αυτές αμέτρητες, όπως αμέτρητες είναι και οι αταλάντευτες ζωές, οι όμορφες και δυνατές, συντρόφων που - ως την ύστατη στιγμή - στάθηκαν όρθιοι και πιστοί στο μετερίζι του Κόμματος. Και είναι αναγκαία τούτη η διαδρομή, γιατί μας φέρνει ξανά και ξανά τα μηνύματα - επίκαιρα και ζωντανά - τα οποία στέλνουν οι θυσίες τους, που σφράγισαν την υπερογδοντάχρονη πορεία του τιμημένου Κόμματος της Εργατικής Τάξης.

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Ιορδάνης Πουντίδης δήλωσε στο «Ρ» σχετικά με το σοβαρό θέμα των παροπλισμένων πλοίων που «αράζουν» για χρόνια στη Ζώνη, τα εξής:

«Οταν ανέλαβε καθήκοντα ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας υποσχέθηκε ότι ήταν στις πρώτες προτεραιότητές του για λύση και το θέμα των παροπλισμένων πλοίων. Πρόκειται για μια απαράδεκτη κατάσταση που διαιωνίζεται και φωτογραφίζει συγκεκριμένα εφοπλιστικά συμφέροντα στο χώρο της ακτοπλοΐας. Είναι γνωστή η μέθοδος που ακολουθούν οι εφοπλιστές να δένουν τα καράβια τους για μεγάλο χρονικό διάστημα το χειμώνα που μειώνεται η τουριστική κίνηση και να απολύουν τα πληρώματα για να μην πληρώνουν. Είναι απαράδεκτο να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα σύνδεσης η νησιώτικη με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Πέρα όμως από αυτό, υπάρχουν και εγκαταλειμμένα πλοία ή κατασχεμένα που βρίσκονται στο χώρο της Ζώνης, με αποτέλεσμα αυτά τα πλοία που πιάνουν συγκεκριμένες θέσεις να αποτελούν ουσιαστικά τροχοπέδη μαζί με όλα τα άλλα και να οδηγούν στην πλήρη αποδιοργάνωση της όποιας δυνατότητας λειτουργίας της Ζώνης. Πολλές φορές στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και στα αιτήματά τους οι εργαζόμενοι επισήμαναν την αναγκαιότητα αυτά τα πλοία που παροπλίζονται ή τελούν υπό κατάσχεση ή για άλλους λόγους, να δένουν σε άλλα σημεία.

Δε νομιμοποιείται κανένας να μετατρέπει σε «νεκροταφείο πλοίων» την ευρύτερη περιοχή της Ζώνης. Εμείς θα συνεχίσουμε και θα επιβάλλουμε τελικά με τον αγώνα μας την απομάκρυνση αυτών των πλοίων, αλλά και γενικότερα τη λύση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ζώνη».

Σημάδια εγκατάλειψης στην Κυνοσούρα, στο φόντο του καιόμενου «SLOPS»

Είναι πρόσφατο ακόμα στις μνήμες των εργαζομένων και γενικότερα στους κατοίκους του Περάματος, η φοβερή έκρηξη που έγινε τον περασμένο Ιούνη στο «SLOPS» (πλοίο μεταφοράς καταλοίπων πετρελαίων) το οποίο βρισκόταν στην Κυνοσούρα Σαλαμίνας και στοίχισε τη ζωή σε έναν εργαζόμενο. Παρ' όλα αυτά, υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και κυβέρνηση κλείνουν «μάτια και αυτιά» χωρίς να νιώθουν καμία ευθύνη για το νεκρό εργάτη!

Την εγκατάλειψη μπορεί να διακρίνει κανείς με το που θα φτάσει στη Σαλαμίνα. Η εικόνα περιέχει αγκυροβολημένα πλοία στα ανοιχτά ή δεμένα στα βράχια. Δεν υπάρχει η στοιχειώδης υποδομή και κανένα μέτρο ώστε να δένουν με ασφάλεια τα πλοία προκειμένου να μπορούν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν χωρίς να βάζουν σε τόσο μεγάλο κίνδυνο τη ζωή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ντόκοι για να δένουν τα πλοία δεν υπάρχουν, αντ' αυτού τα πλοία δένουν πάνω σε άλλα μισοβυθισμένα πλοία ή στα βράχια!

Με τη λήξη του χουντικού διατάγματος που φτιάχτηκε μετά από εντολή του Νιάρχου να μην υπάρχει δεξαμενή σε απόσταση 30 μιλίων από τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, βγήκε ένα νέο διάταγμα που χαρακτηρίζει την Κυνοσούρα αρχαιολογικό χώρο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φτιαχτεί εκεί η υποδομή. Εργασίες όμως επιτρέπεται να γίνονται, αφού τους εφοπλιστές η κυβέρνηση «οφείλει» να τους εξυπηρετήσει, αλλά δεν μπαίνει καν στον κόπο με ένα επιχείρημα να απαντήσει σε ένα χρόνιο αίτημα των εργαζομένων, έστω για τα «μάτια του κόσμου».

Παροπλισμένα πλοία στο μόλο Δραπετσώνας

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στο Μόλο της ΔΕΗ στη Δραπετσώνα τα παροπλισμένα, τα κατασχεμένα και άλλα πλοία που δήθεν εκτελούν επισκευές, καταλαμβάνουν τις 13 από τις 26 θέσεις που υπάρχουν εκεί! Αυτό διαπιστώθηκε πρόσφατα και από κλιμάκιο του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά που περιόδευσε στο χώρο κάτω από την αγωνιστική πίεση των εργαζομένων και των σωματείων του χώρου. Κερδισμένοι φαίνεται ότι βγαίνουν οι εφοπλιστές, καθώς τα πλοία τους αρκετές φορές ξεχειμωνιάζουν στην ευρύτερη περιοχή της Ζώνης.

Οπως καταγγέλθηκε από τους συνδικαλιστές, διάφοροι εφοπλιστές έχουν καταθέσει συμβόλαια για την πραγματοποίηση επισκευαστικών εργασιών, ωστόσο όπως διαπιστώθηκε κάποιες από αυτές έχουν γίνει και τα πλοία παραμένουν στο χώρο. Αλλοι πάλι εφοπλιστές προχώρησαν στην έκδοση αδειών εργασίας για μικροεπισκευές για να παραπλανήσουν και να νομιμοποιήσουν την παραμονή τους στους χώρους της Ζώνης. Προηγούμενες άδειες εφοπλιστών για επισκευές, από την έκτασή τους και τον αριθμό των εργαζομένων που απασχολούσαν, δε δικαιολογούσαν το χρονικό διάστημα που έμειναν τα πλοία δεμένα. Το πλοίο «Αγία Τριάς» είναι χαρακτηριστική περίπτωση, καθώς καταλαμβάνει χώρο για πάνω από τέσσερα χρόνια και το εξοργιστικό είναι ότι το πλοίο αυτό είναι κατασχεμένο από τον ίδιο τον ΟΛΠ!

Εργαζόμενοι της Ζώνης μας είπαν χαρακτηριστικά ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο στο Μόλο της Δραπετσώνας, αλλά και στο Πέραμα και στο Κερατσίνι. Η κατάσταση αυτή, πέρα από τις πολιτικές διαστάσεις που προσλαμβάνει, είναι επικίνδυνη και για τη ζωή των ίδιων των εργαζομένων. Αυτό γιατί πλοία αναγκάζονται να δένουν σε θέσεις που η πρόσβαση σ' αυτά είναι αρκετά δύσκολη, ενώ παράλληλα ανεβαίνει και το κόστος εκτέλεσης των εργασιών, αφού χρειάζεται να γίνονται μεταφορές υλικών κ.ά.

Το ζήτημα των παροπλισμένων σε συνδυασμό και με το κλείσιμο της δεξαμενής στο Πέραμα από τον ΟΛΠ, για πάνω από τρεις μήνες, με το πρόσχημα της επισκευής της, αφού οι εργασίες δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα, υπονομεύει ανοιχτά τη λειτουργία της Ζώνης.

Η υπονόμευση της Ζώνης φαίνεται ότι αποτελεί πάγιο πολιτικό στόχο της κυβέρνησης, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις υπουργών και στελεχών της, κατά διαστήματα. Χαρακτηριστικές είναι οι προσπάθειες της κυβέρνησης για να μην πηγαίνουν δουλιές στη Ζώνη, ενώ δε δίνει χρήματα για απαραίτητα έργα υποδομής, παρέχει θέσεις σε παροπλισμένα ή κατασχεμένα πλοία, και δεν παίρνει κανένα μέτρο για τους άνεργους που σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν τα απαραίτητα 50 ένσημα για την ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη. Τα μεγάλα συμφέροντα, οι οδηγίες εκ Βρυξελλών και η πολιτική του ιδιωτικού πλέον Οργανισμού Λιμένος Πειραιά δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της Ζώνης.

Ωστόσο, σε σχέση με την απαράδεκτη και χρόνια κατάσταση των παροπλισμένων πλοίων, οι εργαζόμενοι και άνεργοι της Ζώνης πήραν την υπόθεση στα χέρια τους. Την περασμένη Δευτέρα πραγματοποίησαν μια πρώτη δυναμική και μαχητική κινητοποίηση. Οι εργαζόμενοι «άδειασαν» την πρώτη θέση στο Μόλο της ΔΕΗ στη Δραπετσώνα, όπου δένουν πλοία για επισκευαστικές εργασίες, κόβοντας τους κάβους του παροπλισμένου πλοίου, για πάνω από τέσσερα χρόνια, «Αγία Τριάς»! Οι δυναμικές κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν καθώς οι εργαζόμενοι έστειλαν μήνυμα ότι η κινητοποίηση της Δευτέρας αποτελεί μόνο την αρχή.

«Αθήνα 2004»

Μακέτα του κλειστού γυμναστηρίου, που βέβαια παρουσιάζει ωραιοποιημένη την εικόνα. Γιατί λείπουν το μεγάλο πάρκινγκ, οι προσβάσεις και τα συνοδευτικά έργα

Αυτό προκύπτει από έγγραφο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στο οποίο καταγράφεται η αλληλογραφία εκείνης της εποχής μεταξύ της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ) και της αρμόδιας νομικής υπηρεσίας του υπουργείου Πολιτισμού, με αντικείμενο τον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει η υλοποίηση του έργου, χωρητικότητας 6.000 θεατών, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004...

Ο λόγος που το Γραφείο Νομικού Συμβούλου του υπουργείου Πολιτισμού προτείνει να μην κατασκευαστεί (στην έκταση των 92,8 στρεμμάτων του κτήματος) το κλειστό γυμναστήριο, οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής.

Απ' ό,τι φαίνεται όμως, αυτό δεν ήταν ικανό να σταματήσει τα σχέδια της κυβέρνησης. Στις 2 Φλεβάρη 2001 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης η πράξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης της έκτασης, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία κατασκευής του έργου, την οποία υπογράφουν οι υφυπουργοί Αθλητισμού Γ. Φλωρίδης, Οικονομικών Απ. Φωτιάδης και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης. Στην απόφαση αυτή, που χαρακτηρίζεται ως κατεπείγουσα, αναφέρεται ότι «η έκταση που απαλλοτριώνεται ανήκει στο Δημόσιο και επί αυτής προβάλλουν δικαιώματα κυριότητας οι Γεώργιος Βιαρόπουλος και Ελένη Μάλαμα (σ.σ. κληρονόμοι Βέικου)».

Ουσιαστικά με αυτή την απόφαση το Δημόσιο συνομολογεί τις διεκδικήσεις των κληρονόμων και εκτός του ότι υπάρχει το ενδεχόμενο το δικαστήριο που θα ορίσει τιμή μονάδας απαλλοτρίωσης να αναγνωρίσει τους κληρονόμους ως ιδιοκτήτες και να αποζημιωθούν, τους δίνει παράλληλα τη δυνατότητα να διεκδικήσουν και τα υπόλοιπα 1.900 περίπου στρέμματα του κτήματος Ομορφοκκλησιάς - Βέικου!

Αφορμή για την αρνητική γνωμοδότηση του Γραφείου Νομικού Συμβούλου του υπουργείου Πολιτισμού ήταν έγγραφο της ΓΓΑ στις 12 Φλεβάρη του 1999 προς την υπηρεσία, με το οποίο ζητούσε να μάθει: «Ποια είναι η ενδεδειγμένη διαδικασία χειρισμού του θέματος δεδομένου ότι είναι πιθανότατη η άσκηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της ΓΓΑ από τους κληρονόμους του Βέικου όταν αρχίσει η κατασκευή του έργου». Κι αυτό γιατί - όπως αναφέρει το έγγραφο της ΓΓΑ - «η έκταση διεκδικείται από τους κληρονόμους Βέικου οι οποίοι προβάλλουν διάφορους τίτλους και δικαιώματα επ' αυτής, υπάρχει πολυετής δικαστικός αγώνας μεταξύ αυτών και του Ελληνικού Δημοσίου».

Η ακριβής απάντηση του Γραφείου προς τη ΓΓΑ είναι η εξής: «Ενόψει της εκκρεμοδικίας και της εν γένει αμφισβητήσεως του ιδιοκτησιακού δικαιώματος του Δημοσίου επί του ακινήτου με την ονομασία "κτήμα Βέικου", στο οποίο περιλαμβάνεται η παραχωρηθείσα στη ΓΓΑ έκταση, σκόπιμο είναι το Δημόσιο να απέχει από κάθε ενέργεια και μάλιστα την κατασκευή αθλητικών έργων, δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να πιθανολογηθεί η έκβαση του δικαστικού αγώνα».

Παρά το γεγονός ότι η απάντηση ήταν αρνητική, η ΓΓΑ επανήλθε τον Οκτώβρη του 1999 με νέο έγγραφο προς το Γραφείο Νομικού Συμβούλου στο οποίο σημειώνει ότι «η ΓΓΑ επέλεξε ως αναγκαίο χώρο για την ανέγερση του κλειστού γυμναστηρίου το συγκεκριμένο χώρο». Ταυτόχρονα επικαλείται «τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας και τη σύμβαση με τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή» και αναφέρει ότι «δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής για την έκβαση του δικαστικού αγώνα των διεκδικητών της έκτασης κατά του Ελληνικού Δημοσίου». Γι' αυτούς τους λόγους ζητά να απαντηθεί το ερώτημα «αν μπορεί η αναγκαστική απαλλοτρίωση να αποτελέσει εξαιρετική διαδικασία στη συγκεκριμένη περίπτωση και αν η αναγκαστική απαλλοτρίωση εξασθενίζει την ισχυρή θέση του Δημοσίου στη δίκη για την αναγνώριση των δικαιούχων».

Τελικά, το ερώτημα της ΓΓΑ κλήθηκε να απαντήσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Αφού λοιπόν εξέτασε όλα τα νομικά «παραθυράκια», αλλά κυρίως επειδή... βιαζόταν η ΓΓΑ, το Νομικό Συμβούλιο κατέληξε να γνωμοδοτήσει ότι μπορεί να κηρυχτεί αναγκαστική απαλλοτρίωση, χωρίς να επηρεαστεί η εξέλιξη της δικαστικής μάχης μεταξύ Δημοσίου και κληρονόμων.

Μόνο που αυτό είναι απλά μία νομική υπόθεση. Γιατί μία άλλη νομική υπόθεση είναι το δικαστήριο να αναγνωρίσει τους κληρονόμους ως ιδιοκτήτες και να τους αποζημιώσει...

Από το 1885, το κτήμα Βέικου αποτελεί το μήλον της έριδος ανάμεσα στους κατοίκους της Αττικής και τους κληρονόμους του Βέικου.

Από τη μια οι πολλοί, που θέλουν το κτήμα να μείνει δημόσιο για χρήση από όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου και από την άλλη, δυο - τρεις, που θέλουν να το εκμεταλλευτούν για ιδιωτικούς σκοπούς.

Εδώ και 116 χρόνια, η «μάχη» διεξάγεται πότε σε δρόμους, αφού οι κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής είναι συχνές, πότε σε δικαστήρια, αφού οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες, κληρονόμοι προσφεύγουν σε αυτά για να δικαιωθούν. Στη μέση βρίσκεται το κράτος που όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει κάνει τίποτα για να εξασφαλίσει το δημόσιο χαρακτήρα του κτήματος. Με αποτέλεσμα από τα 4.500 στρέμματα της έκτασης, σήμερα να έχουν παραμείνει αδόμητα μόνο τα 2.000 στρέμματα. Θα μπορούσε κάποιος εύκολα να υποθέσει ότι η τακτική των κυβερνήσεων είναι τέτοια, που στοχεύει ώστε κάποια στιγμή να μη μείνει ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο αδόμητο.

Ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, η κυβέρνηση επέλεξε ένα κομμάτι των 2.000 στρεμμάτων του χώρου (92,8 στρέμματα) για να κατασκευάσει ένα κλειστό γυμναστήριο επιτραπέζιας αντισφαίρισης (πινγκ πονγκ) και ρυθμικής γυμναστικής. Οι κάτοικοι της περιοχής που τόσα χρόνια αγωνίζονταν για να παραμείνει ο χώρος αδόμητος, αντιστέκονται τώρα στην κατασκευή ενός γηπέδου 6.000 θέσεων και 800 θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτων, που θα «ανοίξει» το δρόμο για την τσιμεντοποίηση όλου του κτήματος.