Επίσης η Deutche Bank (μια από τις σημαντικότερες σε παγκόσμια κλίμακα) οργανώνει τη συγκέντρωση, από «εθελοντές» υπαλλήλους της, χρημάτων από εκδηλώσεις, ταξίδια (3-11 Μαρτίου 2001 ταξίδι στη Σαχάρα και τον Απρίλιο Μαραθώνιο στο Λονδίνο), εκδρομές κλπ. με τσουχτερά εισιτήρια, για τις «κοινωνικές δραστηριότητες που αναπτύσσει προς όφελος της τοπικής κοινωνίας». Εκπρόσωπός της δηλώνει ότι η «οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντική, αλλά δεν είναι και το παν. Ο εθελοντισμός του προσωπικού μας είναι το σπουδαιότερο κεφάλαιο... Συμβάλλουν όχι μόνο στην τεράστια επιτυχία της τράπεζας, αλλά συμμετέχουν ενεργά και στην κοινωνική ευθύνη της».

Στα απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι το κεφάλαιο με τους μηχανισμούς του παρεμβαίνει και διαμορφώνει αξίες, ιδανικά, προσδοκίες τέτοια και τόσα όσα θα το διευκολύνουν στην παραπέρα δράση του και στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του. Μ' αυτόν τον τρόπο, δηλαδή κερδίζει, εκτός από χρήματα, τη λαϊκή υποστήριξη ή ανοχή για την εδραίωση και διαιώνιση της εξουσίας του.

Την προσπάθεια αυτή του κεφαλαίου υπηρετούν, με την πολιτική τους, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως η ΕΕ, αλλά και οι κυβερνήσεις των κρατών. Στα πλαίσια αυτά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν κοινωνικές συνεργασίες και αρκετές κυβερνήσεις κρατών - μελών προχωρούν σε φορολογικές μεταβολές, ώστε να τις υποστηρίξουν.

Αλλωστε, αυτό είναι και «το αίτημα», έτσι όπως διατυπώνεται από τον δ/ντή της Παγκόσμιας Κίνησης για την Ανάπτυξη, ότι «για να αποδειχθεί "η εταιρική κοινωνική ευθύνη" μακροπρόθεσμα βιώσιμη, θα πρέπει οι κυβερνήσεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους με τη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου δεοντολογίας».

Μέσα σ' αυτό το διαμορφούμενο πολιτικό τοπίο, εξετάζεται και η συγκεκριμένη «κοινωνική δραστηριότητα» του Ομίλου του κ. Αποστολόπουλου, που απροσχημάτιστα θέλει να δείξει τη βοήθειά του και τη στήριξη της κυβερνητικής υγειονομικής πολιτικής. Ετσι, όταν έχουμε δήθεν αδυναμία του κράτους για κάλυψη της υγιεινής και ασφάλειας των στρατιωτών, αδυναμία για υγειονομική θωράκιση της υπαίθρου και κυρίως των παραμεθόριων περιοχών, θα έρχεται αρωγός ο κάθε επιχειρηματικός Ομιλος. Αλλά επειδή αυτά λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, στη λογική του «το ένα χέρι νίβει τ' άλλο», όταν, για παράδειγμα, ο συγκεκριμένος Ομιλος θα δυσκολεύεται να βγάλει άδεια λειτουργίας του Ιατρικού του Κέντρου (το μεγαλύτερο των Βαλκανίων), θα αλλάζουν οι ρόλοι. Αρωγός τώρα θα έρχεται το ελληνικό κράτος προς τον Ομιλο και θα δίνει το ελεύθερο, να πραγματοποιούνται εγκαίνια (με τη συμμετοχή, μάλιστα, κυβερνητικών παραγόντων) της λειτουργίας του προαναφερόμενου Κέντρου, χωρίς την προαπαιτούμενη άδεια. Κι αυτό αναφέρεται ως ένα μικρό παράδειγμα της σύμφυσης και διαπλοκής κράτους - μονοπωλίων, που είδε το φως της δημοσιότητας.

Μπορούμε και πρέπει να επιστρέψουμε ως ανεπιθύμητα τα «κοινωνικά δωράκια», τις «κοινωνικές υιοθεσίες» των απανταχού κεφαλαιοκρατών, γιατί προέρχονται από το ξεζούμισμα των ανθρώπων του μόχθου. Να μην τους αφήσουμε να δείχνουν ότι κάνουν κοινωνικό έργο με τα πλούτη που εμείς οι εργαζόμενοι τούς δημιουργούμε.

Μπορούμε και πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συσπειρωθούμε στα μέτωπα πάλης, να οργανώσουμε την καθημερινή πάλη όλο και περισσότερων λαϊκών δυνάμεων, για να αλλάζουν οι συσχετισμοί, να βοηθάμε στην καθυστέρηση υλοποίησης των σχεδίων τους, με στόχο την ανατροπή τους και τη δημιουργία της δικής μας οικονομίας και εξουσίας, της πραγματικά κοινωνικής, της λαϊκής εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ολα τα στοιχεία για την παγκόσμια δράση του κεφαλαίου στον κοινωνικό τομέα προέρχονται από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 11/2/2201.