Σημείο τομής στον λαϊκό αποπροσανατολισμό ως προς τον πραγματικό ρόλο και τη φύση της ΕΕ φαίνεται πως βρήκαν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και «Δημοκρατική Αριστερά» (ΔΗΑΡΙ), σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.

Πιο συγκεκριμένα:

• Ο ΛΑ.Ο.Σ. διαπιστώνει περιορισμό των δικαιωμάτων της χώρας μας στα πλαίσια της ΕΕ, στον οποίο «πρέπει να αντισταθούμε», υποδεικνύοντας σαν «αντίσταση» την απομόνωση και καταδίκη της Γερμανίας, την οποία ενοχοποιεί για πρόθεση «να γονατίσει τις πιο αδύνατες χώρες της Ευρώπης», που «μπορεί να αποβεί μοιραία για την Ενότητα της Ευρώπης». Ο ΛΑ.Ο.Σ. αποπειράται να συσκοτίσει τις πραγματικές αιτίες των οξυμένων ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, αποτέλεσμα της ανισόμετρης ανάπτυξης. Μ' αυτόν τον τρόπο, επιχειρεί να βγάλει λάδι και την ελληνική κυβέρνηση, που συμμετέχει με τα μπούνια για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης στο ξεκλήρισμα του λαού. Αγγίζοντας τα όρια της γελοιότητας, ο ΛΑ.Ο.Σ. κάνει ακόμα λόγο για «παλιάνθρωπους Γερμανούς», που κατά καιρούς «συναλλάσσονται με την Ελλάδα»!
• «Κατώτερους των περιστάσεων» και εμφορούμενους από «εμμονές» βρήκε τους «Ευρωπαίους ηγέτες» ο ΣΥΝ (!), αναπαράγοντας τις επιζήμιες για το λαό αυταπάτες ότι η ΕΕ των μονοπωλίων μπορεί να πάρει και φιλολαϊκές αποφάσεις. Την ώρα που αυτοί συνυπέγραφαν την κήρυξη πολέμου διαρκείας στους λαούς των χωρών - μελών της ΕΕ, προς όφελος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, η Ρένα Δούρου, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνη για την ευρωπαϊκή πολιτική του ΣΥΝ, εξέφραζε την απορία της που η Σύνοδος Κορυφής δεν ασχολήθηκε με την «ανάπτυξη και την απασχόληση» και με λύπη αναφωνούσε: «Αλλη μια ευκαιρία χαμένη για τους 27 ευρω-ηγέτες, άλλη μια αποτυχία του Γ. Παπανδρέου στο εξωτερικό»! Ταυτόχρονα ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας χαρακτήριζε «οξύμωρο» το ότι «η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός ανοήτως εμφανίζονται να μην αντιδρούν στις νέες οικονομικές κυρώσεις».
• Τέλος, η «Δημοκρατική Αριστερά» (ΔΗΑΡΙ) το μόνο που βρήκε να σχολιάσει ήταν ότι «αυτό που χρειάζεται τα κράτη - μέλη της Ενωσης δεν είναι οι οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις εν ονόματι της οικονομικής ορθοδοξίας», αλλά περισσότερη και ισχυρότερη ΕΕ, με «ουσιαστική προώθηση της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης». Δηλαδή, περισσότερη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων, με στόχο να αποτραπεί κάθε ενδεχόμενη ανατροπή της.