Την «οικονομική» διάσταση στην ελληνοτουρκική αεροπορική αντιπαράθεση στο Αιγαίο προβάλλουν τον τελευταίο καιρό κυβέρνηση και κυρίαρχα ΜΜΕ. Οι αναγνωρίσεις και αναχαιτίσεις από ελληνικά μαχητικά των τουρκικών αεροσκαφών που είτε μπαίνουν παράνομα στον ελληνικό χώρο ευθύνης, το γνωστό FIR, είτε παραβιάζουν ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο, κοστίζουν στη διάρκεια ενός χρόνου, σύμφωνα με δημοσιεύματα που επικαλούνται πρόσφατη αναφορά στη Βουλή του υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλου, 20 εκατομμύρια ευρώ.

Οι αναφορές αυτές καθόλου τυχαίες δεν είναι. Δεν τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για τα 20 εκατ. ευρώ το χρόνο. Δαπάνη που, όπως παραδέχονται, συμψηφίζεται ούτως ή άλλως με τις δαπάνες για την αναγκαία επιχειρησιακή εκπαίδευση του προσωπικού. Αν μάλιστα υπήρχαν τέτοιες ευαισθησίες, θα έπρεπε να μιλούσαν για τα πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ, ποσό 15πλάσιο του ετήσιου κόστους των αναχαιτίσεων, που είναι το ετήσιο κόστος της ελληνικής συμμετοχής στις ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικές αποστολές. Αλλού λοιπόν είναι το θέμα.

Αυτό που επιδιώκεται είναι να δημιουργήσουν λαϊκό έρεισμα στις μεθοδεύσεις που γίνονται για ελληνοτουρκικό «μορατόριουμ» στο Αιγαίο, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά επιβολή των ΝΑΤΟικών ρυθμίσεων που εδώ και χρόνια ετοιμάζονται υπό τη μορφή «μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης» (ΜΟΕ). Δηλαδή, στην πράξη αποχρωματισμός των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αποδοχή των τουρκικών διεκδικήσεων, με μεσεγγυητή το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους. Το ζητούμενο για τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία είναι η επιβολή της ΝΑΤΟικής τάξης στην περιοχή, με όρους βέβαια που ευνοούν αυτόν στον οποίο έχει ανατεθεί ο πρώτος ρόλος στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού καταμερισμού, δηλαδή την Τουρκία.

Ανάλογο παιχνίδι παίζεται και στο ζήτημα της σταδιακής αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, μέσω της ανάπτυξης από τον Ελληνικό Στρατό ταχυκίνητων μονάδων, που δήθεν θα μπορούν να μετακινηθούν όπου στην επικράτεια «προκύψει ανάγκη». Ομως, οι δομές αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τον ελληνικό εθνικό αμυντικό σχεδιασμό. Αντίθετα, υπαγορεύονται από τις απαιτήσεις του στρατηγικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ για «μικρές και ευέλικτες δυνάμεις» που θα στέλνονται γρήγορα στα ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικά μέτωπα. Και στην περίπτωση αυτή της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, ετοιμάζουν λαϊκό έρεισμα περί δήθεν μείωσης της έντασης στο Αιγαίο και μείωσης των στρατιωτικών δαπανών.

Στην ίδια κατηγορία προπαγάνδας εντάσσεται και η υπόθεση της μείωσης της στρατιωτικής θητείας. Φόρεσαν ένα δήθεν φιλολαϊκό προσωπείο για να αναγγείλουν τη μείωση στους 9 μήνες, για να κρύψουν όμως την πραγματικότητα, ότι αποτελεί κατεύθυνση του ΝΑΤΟ και των νέων ιμπεριαλιστικών δογμάτων η στελέχωση των Ενόπλων Δυνάμεων από μισθοφόρους, μέχρις πλήρους κατάργησης των υποχρεωτικής στράτευσης των νέων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον ίδιο το χαρακτήρα και το ρόλο των ενόπλων δυνάμεων.