«Θεωρώ μεγάλη επιτυχία ότι αυτή τη στιγμή στη χώρα μας έχει δημιουργηθεί ένα "κίνημα αποδείξεων"», δήλωσε περιχαρής (στη ΝΕΤ) ο Γ. Παπακωνσταντίνου, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις με αφορμή τον (κατευθυνόμενο) θόρυβο που έχει δημιουργηθεί γύρω από τη συγκέντρωση των αποδείξεων. Και όσον αφορά στην ουσία του θέματος είναι ξεκάθαρη η πρόθεση της κυβέρνησης να φορτώσει νέα βάρη στα λαϊκά νοικοκυριά, συνδέοντας το αφορολόγητο όριο με τη συγκέντρωση αποδείξεων. Ομως, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η επιδίωξη της κυβέρνησης να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι υπάρχει κάποιο «κίνημα» από τα κάτω που συστρατεύεται δήθεν υπέρ των νέων αντιλαϊκών μέτρων και στόχων που προωθεί. Ηδη στην επιδίωξή της αυτή έχει βρει «συμμάχους» τα πρόθυμα συγκροτήματα των ΜΜΕ που έχουν δημιουργήσει μια υστερία γύρω από το «θέμα» της συγκέντρωσης αποδείξεων, παρόλο που το φορολογικό νομοσχέδιο που θα καθορίζει τις λεπτομέρειες υπολογίζεται να κατατεθεί το Μάρτη! Πολύ θα τη βόλευε την κυβέρνηση να έχει να αντιμετωπίσει τέτοια φιλικά και υποστηρικτικά προς την αντιλαϊκή πολιτική της «κινήματα». Δυστυχώς, όμως, για την ίδια και τους «φυσικούς» και πολιτικούς συμμάχους τους, θα βρίσκει απέναντί της το ταξικό κίνημα, που διαρκώς οργανώνει την πάλη του με ξεκάθαρο στόχο την απόκρουση και την ανατροπή της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής.
Τα κέρδη δεν κρύβονται
Λένε οι μεγαλοεπιχειρηματίες ότι η κρίση μπορεί να είναι και ευκαιρία.
Το ακούνε οι εργαζόμενοι και προφανώς απορούν: Πώς μπορεί να είναι ευκαιρία μια κατάσταση που χρησιμοποιείται από τα αφεντικά της οικονομίας και τους πολιτικούς βαστάζους τους ως πρόσχημα για νέους αυξημένους φόρους, για πάγωμα ή και μείωση του μεροκάματου, για νέες αφαιρέσεις εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων;
Κι όμως, είναι και πραγματικό το ...απόφθεγμα και απλό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Ελληνες εφοπλιστές.
Χάλια πήγαιναν τα ναύλα, χάλια και οι δουλειές εν μέσω κρίσης. Σταμάτησαν οι παραγγελίες για νέα πλοία στα ναυπηγεία. «Σφίχτηκαν» τα ναυπηγεία και άρχισαν να ρίχνουν τις τιμές, να κάνουν και προσφορές.
Και ξαφνικά άρχισαν οι παραγγελίες, με τους Ελληνες εφοπλιστές να μπαίνουν δυναμικά μπροστά.
Και θα απορήσει, πάλι, ο εργάτης: Μα πού βρήκαν τα λεφτά αν πήγαιναν χάλια οι δουλειές και πώς άρχισαν τις παραγγελίες έτσι, όλοι μαζί; Συνεννοημένοι ήταν;
Ελα ντε, καθόλου απίθανο. Κάτι που αποδεικνύει ότι η συνεννόηση είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Κι άμα το καταλάβουν και οι εργάτες και συνεννοηθούν μεταξύ τους για να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους, τότε θα φτιάξουν τη δική τους ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή χωρίς εκμετάλλευση.
Οι... προσφορές
Εκπτώσεις εν είδει... προσφορών πραγματοποιούν στη διάρκεια των γιορτών τα πολυκαταστήματα και οι αλυσίδες εμπορικών αποβλέποντας και στο τελευταίο ευρώ που μπορούν να διαθέσουν οι εργαζόμενοι για αγορές καταναλωτικών προϊόντων. Σε μια ακόμα χρονιά που τα λαϊκά εισοδήματα μόλις και μετά βίας επαρκούν για την κάλυψη των εντελώς απαραίτητων και χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι καταστηματάρχες μετρούν απώλειες στον τζίρο τους, οι μεγαλέμποροι των πολυεθνικών και των πολυκαταστημάτων, έχοντας το μαχαίρι και το πεπόνι, ελέω «ελεύθερης αγοράς», αποβλέπουν από τώρα στην απόσπαση του μέρους εκείνου των λαϊκών εισοδημάτων που προοριζόταν για τις γενικές εκπτώσεις του Γενάρη. Την ίδια στιγμή, οι γαλαζοπράσινες πλειοψηφίες των εμπορικών οργανώσεων επιμένουν να εντοπίζουν τις αιτίες για την πτώση του τζίρου των μικρομάγαζων στο πλανόδιο εμπόριο και ούτε λίγο ούτε πολύ να ταυτίζουν τα συμφέροντα των μικρών εμπόρων με εκείνα των πολυεθνικών, δηλαδή των πραγματικών αντιπάλων των μικρομάγαζων και της εκτόπισής τους.
Αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις
Η κυβέρνηση είναι έτοιμη. Η προετοιμασία της όσον αφορά τον εκλογικό νόμο και τη διοικητική μεταρρύθμιση, γνωστή ως «Καποδίστριας 2», έχει ολοκληρωθεί. Τα σχετικά νομοσχέδια είναι έτοιμα να δοθούν, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, στη λεγόμενη δημόσια διαβούλευση. Μια διαβούλευση που βεβαίως το τελικό της αποτέλεσμα δε θα είναι η άποψη και τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, αλλά η παραπέρα θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος και η εξυπηρέτηση και διευκόλυνση του μεγάλου κεφαλαίου για την αύξηση της κερδοφορίας του.
Σε ό,τι αφορά το νέο εκλογικό νόμο, η κυβέρνηση σχεδιάζει ένα νομοθετικό πλαίσιο όπου οι 180 έδρες - από τις 300 της Bουλής - θα προκύπτουν από μονοεδρικές περιφέρειες και οι 120 από ευρύτερες περιφέρειες, ενώ το πρώτο κόμμα θα παίρνει 40 έδρες μπόνους. Επίσης, θα διατηρηθεί το πλαφόν εισόδου των μικρών κομμάτων στη Βουλή στο 2% ή 3%, καθώς και η αναλογικότητα του υπάρχοντος εκλογικού συστήματος που δίνει το 86,6% των εδρών που θα έπαιρναν με απλή αναλογική. Αναφορικά με τον «Καποδίστρια 2» η κυβέρνηση έχει καταλήξει στη φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Μιλούν για 13 περίπου περιφέρειες, αλλά δεν αποκλείεται οι περιφέρειες να ακολουθήσουν τη διαίρεση του ΕΣΠΑ (Επιχειρησιακό Σχέδιο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και ο αριθμός των περιφερειών να περιοριστεί στις έξι.
Η προτεινόμενη μείωση του αριθμού των Περιφερειών και των Δήμων σε 350-400 περίπου, η διεύρυνση του χώρου ευθύνης τους, δε γίνεται για την απλή μεταφορά αρμοδιοτήτων, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά με την ισχυρότερη κρατική παρέμβαση για δημιουργία ευνοϊκότερων όρων για επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων στα νέα λιγότερα σε αριθμό σχήματα, αλλά με μεγαλύτερη πληθυσμιακή συγκέντρωση που ευνοεί την ανάπτυξη νέων οικονομικών δραστηριοτήτων και την πρόσβαση σε διάφορους τομείς της οικονομίας, χωρίς τη μεσολάβηση μικρών οργανισμών (δήμων που έχουν ως συνέπεια χρονοβόρες και περίπλοκες διαδικασίες). Για παράδειγμα, η αντίληψη του ΠΑΣΟΚ για την «πράσινη οικονομία», με τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, τα προγράμματα του αγροτουρισμού κλπ., διευκολύνεται με τη δομή και τη μορφή του «Καποδίστρια 2». Επιπλέον, θα επέλθει διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας, με τη μεταφορά τους στην τοπική διοίκηση και θα παρέχονται στο λαό ολοένα και πιο υποβαθμισμένες ανάλογες υπηρεσίες και μάλιστα ιδιωτικοποιημένες, αφού είναι εκ των ων ουκ άνευ η παράδοση αυτών των τομέων στους επιχειρηματίες.
Χωρίς αμφιβολία, και οι δύο προαναφερόμενες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης έχουν αντιδραστικό χαρακτήρα. Με το νέο εκλογικό νόμο επιχειρείται η θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος και η χειραγώγηση της λαϊκής ψήφου στο πλαίσιο του δικομματισμού αφού θα ενισχυθούν τα εκβιαστικά δικομματικά διλήμματα για την εξασφάλιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εδρών από μονοεδρικές περιφέρειες, ενώ το ρουσφέτι «θα πάει σύννεφο». Από την άλλη, η νέα διοικητική μεταρρύθμιση ενισχύει την τοπική αυτοδιοίκηση ως μηχανισμό του κράτους (οικονομικά και πολιτικά), ενώ δημιουργεί μεγάλες αγορές για το μεγάλο κεφάλαιο σε όποιον τομέα κι αν δραστηριοποιείται. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να παρέμβουν σήμερα με κριτήριο για ποιον γίνεται η μεταρρύθμιση και με γνώμονα την προώθηση των δικών τους συμφερόντων.
Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Επικοινωνιακά κολπάκια...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΟΥΣΟΥΜΕ κουβέντα για «πρόγραμμα σταθερότητας»! Η «πράσινη» και «σοσιαλιστική» κυβέρνηση που έχουμε την τιμή και ευτυχία να διαθέτουμε δεν κάνει τέτοια πράγματα.
Αυτά γίνονταν στο παρελθόν, από άλλες κακές κυβερνήσεις που πήγαν πίσω τον τόπο. Τώρα γυρίσαμε σελίδα και ατενίζουμε με «αισιοδοξία και σιγουριά» το μέλλον.
Γι' αυτό και ο υπουργός Οικονομίας, ο αξιαγάπητος Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δήλωσε ότι αυτά που θα καταθέσει στις Βρυξέλλες λέγονται «Πρόγραμμα Ανασυγκρότησης» και «Πρόγραμμα Ριζικών Ανατροπών».
Ανάλογα με το ποιο «στιλ» και ποιο «λάιφ - στάιλ» προτιμάτε, διαλέγετε και τον ανάλογο τίτλο. Εξυπακούεται πως είναι αμφότεροι της μόδας...
Τι διαφορά έχουν αυτά με το ... παλιό και κλασικό «Πρόγραμμα Σταθερότητας», που όλοι γνωρίζουμε; Ως προς το περιεχόμενο, απολύτως καμία. Ομως, λίγο το έχετε το όνομα; Είναι διαφοροποίηση κι αυτή...
ΑΛΛΩΣΤΕ, ΓΕΝΙΚΩΣ αυτό είναι το χαρακτηριστικό της κυβέρνησής μας. Μπορεί να κάνει τα ίδια και χειρότερα με την προηγούμενη, όμως ...έχει τρόπο να τα πλασάρει.
Μπορεί, για παράδειγμα, να νομιμοποιεί κανονικότατα τα κολέγια εφαρμόζοντας και ενσωματώνοντας πλήρως τη σχετική κοινοτική οδηγία, όμως έχει και μια υπουργό Παιδείας που τάσσεται ασυζητητί ...εναντίον τους!
Ισως να ετοιμάζονται πλουσιοπάροχα πακέτα προς τους εργοδότες - που υπονομεύουν κιόλας την Κοινωνική Ασφάλιση - όμως διαθέτουμε έναν υπουργό Εργασίας που δηλώνει πως κήρυξε τον ...πόλεμο στην ανεργία, εξ ου και παίρνει τέτοια μέτρα.
ΑΦΗΣΤΕ που - κατά πάγια τακτική - το ...μισό ΠΑΣΟΚ διαφωνεί με τα όποια κυβερνητικά μέτρα, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι υπάρχει ένας μόνιμος και ελπιδοφόρος φιλολαϊκός προβληματισμός στο εσωτερικό του «κινήματος».
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αλλο αν μετά όλοι οι βουλευτές του τα ψηφίζουν και όλα τα στελέχη του τα στηρίζουν. Ομως, πριν, το έχουν πει το ...λογάκι τους. Ως γνωστό, στα σύγχρονα πολιτικά ήθη δε μετράει και τόσο το τι κάνεις...
Αντιλαϊκά έργα και «κομπάρσοι»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το χιλιοπαιγμένο έργο για την «καλή κυβέρνηση» και την «κακή Κομισιόν» ανεβάζει ξανά ο κυβερνητικός θίασος, λίγες μόνο μέρες μετά την αναγκαστική απόσυρση της αστείας παράστασης με τίτλο «οι γενναίοι που αντιστέκονται στις διεθνείς αγορές». Κυρίως μέσω διαρροών και ανεπίσημων δηλώσεων το κυβερνητικό επιτελείο πασχίζει να δημιουργήσει την εικόνα ότι τα νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι αναπόφευκτα εξαιτίας των «ασφυκτικών πιέσεων» της Κομισιόν ή ότι είναι αναγκαία η επίσπευσή τους λόγω των «αυστηρών εντολών» των Βρυξελλών. Πρόκειται, βέβαια, για τέχνασμα που στοχεύει στον περιορισμό του «πολιτικού κόστους» για το κυβερνών κόμμα, αλλά που όμως δεν πρόκειται να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Απλά γιατί οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά ανάμεσα στην πολιτική της κυβέρνησης και των «Βρυξελλών». Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, ούτε στο πάγωμα και στη μείωση των μισθών διαφωνεί με την Κομισιόν, ούτε στην αύξηση των έμμεσων φόρων, ούτε στις ανατροπές στο Ασφαλιστικό, ούτε στις ιδιωτικοποιήσεις, ούτε σε οτιδήποτε άλλο. Και για να σταματήσει το παραμύθι, αν διαφωνούσε θα μπορούσε να το είχε εκφράσει δημόσια και να είχε καταγγείλει την ΕΕ... Ακριβώς επειδή αυτό δεν ισχύει, η αλήθεια είναι ότι οι «πιέσεις» της Κομισιόν είναι εξαιρετικά βολικές στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να περάσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.
ΥΓ: Πρόθυμους κομπάρσους στο έργο της η κυβέρνηση βρήκε στο πρόσωπο του δημάρχου Αθηναίων που ζήτησε εθνική ενότητα «απέναντι στους πολιτικούς τρομοκράτες των Βρυξελλών», αλλά και στο πρωτοσέλιδο της «Αυγής» που αποφάνθηκε ότι «οι Βρυξέλλες μας επιβάλλουν τριετές αντί τετραετές Πρόγραμμα Σταθερότητας»...
Κάτι που μας αφορά όλους... ;
Αν το καλοπροσέξατε, τις τελευταίες μέρες πύκνωσαν τις εμφανίσεις τους στα Μέσα Ενημέρωσης, κάποιοι ...επώνυμοι δημοσιογράφοι - τσιράκια διαφόρων ομάδων του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι εμείς φταίμε για τη φοροδιαφυγή, εμείς φταίμε για τα χαμηλά έσοδα του κράτους, εμείς φταίμε για τα επιδόματα που ισχύουν στους μισθούς του δημοσίου και άλλα παρόμοια.
Θα πείτε, κατανοητός ο βρώμικος ρόλος τους, αφού το μόνο που επιδιώκουν είναι να στρώσουν το έδαφος για τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη έχει βάλει στο τραπέζι το ΠΑΣΟΚ.
Ναι, αλλά και οι εργαζόμενοι (που το πολύ-πολύ φταίνε επειδή ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) καλό είναι να γνωρίζουν ότι παρόμοιες μεθοδεύσεις αποπροσανατολισμού του λαού και αντίστοιχες προσπάθειες ενοχοποίησης των πολλών, για τα αποτελέσματα που επιφέρει σε ολόκληρη την κοινωνία η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, δεν είναι ούτε καινούριες, ούτε ακούγονται για πρώτη φορά.
Οι σημερινοί «αστέρες» της δημοσιογραφίας σερβίρουν ξαναζεσταμένα φαγητά που άλλοι, εδώ και ...δεκαετίες, έχουν ετοιμάσει. Αν, μάλιστα, ένας από αυτούς τους κυρίους που χτες ήταν πρώτο τραπέζι πίστα, εκτοξεύοντας μύδρους για την κοινωνική ευθύνη που έχουν οι μισθοσυντήρητοι και οι συνταξιούχοι που ανέχονται τη φοροδιαφυγή, ήξερε κάτι περισσότερο για την ιστορία της φοροδιαφυγής, θα γνώριζε ότι ήδη το 1961, το «ΒΗΜΑ», με πρωτοσέλιδη παρέμβασή του χαρακτήριζε την φοροδιαφυγή ως «ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ» και ...εξηγούσε:
«Εις την τεράστιαν διόγκωσιν της φοροδιαφυγής κύριος παράγων βεβαίως είναι η πλημμελής οργάνωσις της οικονομίας, που δεν επιτρέπει τον πλήρη και απόλυτον έλεγχό της από τας κεντρικάς αρχάς. Είναι επίσης το χαμηλόν επίπεδο της φορολογικής συνειδήσεως που είναι συνάρτησις της γενικοτέρας κοινωνικής και οικονομικής υποαναπτύξεως της χώρας μας».
Αυτά έλεγαν πριν από 50 χρόνια, τα ίδια ακριβώς αναμασούν σήμερα, πανομοιότυπη θα είναι η αντίδρασή τους στο μέλλον, αν και εφόσον ο λαός, τους επιτρέψει - και για όσο τους επιτρέπει - να βρίσκονται στην εξουσία, αναπαράγοντας το σύστημα εκμετάλλευσης των εργαζομένων...
Το δίκιο του εργάτη
Πολύ γρήγορα βγήκαν αληθινές οι προεκλογικές - και όχι μόνο - προειδοποιήσεις του ΚΚΕ ότι έρχεται αντιλαϊκή «θύελλα». Δεν πρόκειται για μαντεία και μεταφυσική, αλλά για πολύ καλή γνώση της ουσίας του προβλήματος. Την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση υλοποιεί απαρέγκλιτα την ίδια πολιτική που είχε χαράξει, υιοθετήσει, δηλώσει και πριν τη μετεκλογική ερμηνεία της οικονομικής κατάστασης της χώρας με όρους προαναγγελθέντος «ναυαγίου». Σε καμία περίπτωση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε πολιτική μπροστά στις αναμενόμενες ή μη οικονομικές «πραγματικότητες» που προέκυψαν τάχα ξαφνικά και απροειδοποίητα. Αντιθέτως, σε απόλυτο συγχρονισμό με την ΕΕ και τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς οργανισμούς, το ντόπιο κεφάλαιο και τους αφεντάδες της πληροφόρησης, βρήκε την ιδανική ευκαιρία για να εφαρμόσει τη βαθιά αντιδραστική πολιτική της, ελπίζοντας σε λιγότερες λαϊκές αντιδράσεις και φροντίζοντας γι' αυτό τρομοκρατώντας για το μέλλον του κάθε εργαζόμενου και της οικογένειάς του.
Η κυβερνητική πολιτική είναι ταξική, εχθρική προς την εργατική τάξη και σε υπερθετικό βαθμό φιλική προς το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι μια πολιτική σίγουρη, που δεν αμφιταλαντεύεται, δε χάνει το στόχο της. Κι αυτός ο στόχος είναι διττός τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Από τη μία να «αποψιλώσει» οικονομικά τα λαϊκά νοικοκυριά, με οδυνηρές συνέπειες για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, των μικρομεσαίων αγροτών. Και από την άλλη, να κατορθώσει επιτέλους, μετά από χρόνια σκληρών, αλλά σταδιακών, ρυθμίσεων, να επιβάλει ολοκληρωτικά εκείνα τα μέτρα που θα χαρίσουν στο μεγάλο κεφάλαιο όσα λαχταρά, την καταβαράθρωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, της δημόσιας Υγείας, των εργασιακών δικαιωμάτων, της δυνατότητας των εργαζομένων να «κοιτούν» πέρα από την επιβίωση.
Γι' αυτό η κυβέρνηση μιλά για «δίκαια» μέτρα και είναι εξαιρετικά άδικη. Γι' αυτό μιλά για προστασία των ασθενέστερων και αυξάνει τους έμμεσους φόρους, πλήττοντας αυτούς περισσότερο από κάθε άλλον. Γι' αυτό ετοιμάζεται να αυξήσει το φόρο στα καύσιμα και στο πετρέλαιο θέρμανσης, οδηγώντας σε νέα απόγνωση τα νοικοκυριά. Γι' αυτό ανέλαβε το ρόλο του «χασάπη» στο Ασφαλιστικό. Γι' αυτό μαζεύει για να δώσει στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στους εφοπλιστές, στους μεγαλέμπορους και τραπεζίτες και αφήνει άθικτη τη φορολογία των κερδών του κεφαλαίου. Γι' αυτό σχεδιάζει να συρρικνώσει το αφορολόγητο, χτυπώντας τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γιατί έτσι δικαιώνει το ρόλο και το στόχο της.
Απέναντι σε όλα αυτά, μία απάντηση υπάρχει. Αντεπίθεση. Ενίσχυση του ΚΚΕ. Συστράτευση με το ΠΑΜΕ και συντονισμό του αγώνα μικρών ΕΒΕ και αγροτών. Ανασύνταξη τώρα του εργατικού λαϊκού κινήματος για τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα, αντιμονοπωλιακό μέτωπο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Απέναντι στο δίκαιο του κεφαλαιοκράτη που υπηρετούν η ΕΕ, η κυβέρνηση, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τα τσιράκια τους, να ορθωθεί ισχυρό, ορμητικό, καταιγιστικό, το μόνο δίκιο, το δίκιο του εργάτη, το δίκιο του λαού.
Feeds
