Πεζοπορία στα αντάρτικα μονοπάτια του Χελμού, την Κυριακή 3 Ιούνη 2018
Η περιοχή από την οποία θα ξεκινήσει η πεζοπορία στις πλαγιές του Χελμού. Σε πρώτο πλάνο η λίμνη Δόξας, αφετηρία της πορείας, αριστερά η κορφή Ντουρντουβάνα, δεξιά ο κύριος όγκος του Χελμού και ανάμεσα το διάσελο του Κυνηγού απ' όπου θα περάσει η πορεία |
Η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να συνδυάσει την αναψυχή, τη φυσική άσκηση, να καλλιεργήσει το ενδιαφέρον για τα αθλήματα βουνού και τη φύση, αλλά κυρίως να συμβάλει στη γνωριμία ιστορικών τόπων και πλευρών της Ιστορίας που δεν είναι γραμμένες στα σχολικά βιβλία.
Θυμίζουμε ότι το ΚΣ της ΚΝΕ και το Τμήμα Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής της ΚΕ του ΚΚΕ είχαν διοργανώσει την πρώτη αντίστοιχη πεζοπορία το 2015 στην Πάρνηθα με μεγάλη επιτυχία. Εκεί, οι πεζοπόροι περπάτησαν σε ένα τμήμα του συμπλέγματος μονοπατιών, που χρησιμοποιούνταν στην Κατοχή από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ για το χτύπημα των δυνάμεων των ναζί και αργότερα για το πέρασμα αγωνιστών από την Αθήνα στις περιοχές όπου είχε τον έλεγχο ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Αντίστοιχα, το 2016 διοργάνωσαν πεζοπορία στα αντάρτικα μονοπάτια του Παρνασσού, στα χνάρια των μαχητών της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, που είχε διοικητή τον θρυλικό Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου). Οι πεζοπόροι περπάτησαν σε ένα μέρος των μονοπατιών που συνδέουν τον Παρνασσό με την Πάρνηθα, περνώντας από τα βουνά Κίρφη, Ελικώνα, Κορομπίλι, Κιθαιρώνα, Πάστρα.
Η πορεία κινείται διαρκώς ανάμεσα σε πανύψηλα έλατα |
Η ευρύτερη περιοχή όπου θα γίνει η πεζοπορία, αποτέλεσε πεδίο δράσης των ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ την περίοδο από το 1941 μέχρι το 1949.
Την περίοδο 1941 - 1945 έδρασε στην περιοχή το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, με αποκορύφωμα τη μάχη της Στυμφαλίας στις 1-3/7/1944.
Στις 14/12/1943 έγινε το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων από τους ναζί.
Την περίοδο 1946 - 1949 έδρασε στην περιοχή το Αρχηγείο Αργολίδας - Κορινθίας του ΔΣΕ.
Στις 11-12/4/1948 δίνεται η μεγάλη μάχη της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ με το 21ο τάγμα του αστικού στρατού, με έκβαση τη συντριβή του δεύτερου. Αρχηγείο της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ ήταν το χωριό Πλανητέρο.
Στις 10/4/1949 δίνεται στην περιοχή μια από τις τελευταίες μάχες του ΔΣΕ Πελοποννήσου από τον λόχο Κατσικόπουλου.
Οποιος κατέχει την πόλη των Καλαβρύτων, έχει το πλεονέκτημα να ελέγχει το εσωτερικό της Πελοποννήσου, να ενεργεί επιδρομές, να αιφνιδιάζει τον αντίπαλο, να δυσκολεύει τις κινήσεις του και να του προξενεί σημαντικές φθορές.
Η επίθεση ξεκινά στις 5 το πρωί της 11ης Απρίλη 1948. Η δύναμη που συγκεντρώνει ο Δημοκρατικός Στρατός είναι 1.100 μαχητές (450 του Αρχηγείου Μαινάλου, 280 του Αρχηγείου Αργολιδοκορινθίας, 300 του Τάγματος Ταϋγέτου και 70 του Αρχηγείου Αχαΐας - Ηλείας). Τη διεύθυνση της επιχείρησης αναλαμβάνει ο επιτελάρχης Κ. Κανελλόπουλος. Η μάχη συμπίπτει με την επίσκεψη του βασιλιά Παύλου στην Πάτρα. Ο ταγματάρχης Χωροφυλακής Γ. Ζάρας γράφει στο ημερολόγιό του ότι «ο βασιλιάς παρακολουθούσε τη μάχη από το πλοίο Πολεμιστής». Η μάχη διαρκεί μία μέρα και λήγει με συντριπτική νίκη του ΔΣΕ. Μετά τη νίκη του ΔΣΕ, στο αντίπαλο στρατόπεδο εντείνεται ο πανικός, όπως μπορούσε κανείς να διαπιστώσει από τις εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών, από τον αστικό Τύπο. Αρχίζουν να λένε: «Οπως εξελίσσονται σήμερα τα πράγματα, η Αθήνα τώρα κινδυνεύει και από το Νότο». Στις 13/4/48, ως αντίποινα της ήττας στη μάχη στα Καλάβρυτα, σκοτώνουν αγωνιστές κρατούμενους στις Φυλακές της Σπάρτης.
Η θέση Ζαρέλια, όπου βρίσκεται και η πλάκα στη μνήμη των μαχητών του ΔΣΕ που χάθηκαν εκεί το Γενάρη του 1949 |
Οι συμμετοχές δηλώνονται στις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μέχρι την Πέμπτη 31/5.
Από την Αθήνα θα αναχωρήσουν πούλμαν στις 6.45 μ.μ. από το Μεταξουργείο (απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής).
Η διαδρομή που θα ακολουθήσουν οι πεζοπόροι |