Η δουλειά των ταξικών δυνάμεων για την οργάνωση της πάλης στην ιδιωτική Υγεία ξεδιπλώνεται σε έναν κλάδο όπου οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα στους ομίλους, βιώνουν από καιρό τις «συνέπειες» της ανάπτυξης, των επενδύσεων, των εξαγορών.

Η εξαντλητική δουλειά αναδεικνύεται σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των εργαζομένων, με άμεσες συνέπειες στη σωματική και ψυχική υγεία τους. Οι απαιτήσεις της εργοδοσίας για μειωμένους μισθούς, για κατάργηση δικαιωμάτων και συνολικά για εμβάθυνση της εκμετάλλευσης, γίνονται σήμερα αντιληπτές από όλο και περισσότερους εργαζόμενους ως προϋπόθεση για την αύξηση της κερδοφορίας των ομίλων και λιγότερο ως σύμπτωμα κακοδιαχείρισης ή συγκυρίας. Μπορούμε να πούμε ότι αποκτιέται συλλογική εμπειρία, η οποία αφορά σε ένα βαθμό πλέον και τις νεότερες ηλικίες. Στους νέους συναδέλφους αρχίζει να υποχωρεί η λογική «αρκεί να έχουμε δουλειά» και υπάρχει όλο και μεγαλύτερη αναζήτηση για τους όρους εργασίας.

Μπροστά στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 14 Δεκέμβρη και στις 12 Γενάρη, τα ταξικά κλαδικά σωματεία, οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έκαναν προσπάθεια να αναδείξουν τα αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς, για υποχρεωτικές Συλλογικές Συμβάσεις, για κατάργηση του μισθολογικού διαχωρισμού νεοπροσλαμβανόμενων και παλιών εργαζομένων, ως ζωτικά ζητήματα για τους όρους ζωής των εργαζομένων. Παλέψαμε να αναδειχτεί ως μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την ικανοποίησή τους, ο δρόμος του συλλογικού αγώνα, η σύγκρουση με την εργοδοσία, η οργάνωση στους χώρους δουλειάς. Οι εξορμήσεις, η συζήτηση με αυτό το περιεχόμενο με τους εργαζόμενους στους χώρους των μεγάλων ομίλων, όπως το «Ιατρικό Κέντρο», το «Υγεία», το «Ντυνάν» κ.ά., αύξησαν την επιρροή του κλαδικού συνδικάτου στην Αττική.

Απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια που βάζει η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου, η οποία και για την απεργία στις 12 Γενάρη αρνήθηκε να πάρει απόφαση, υιοθετώντας πλήρως την επιχειρηματολογία της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Παρά τα εμπόδια αυτά που βάζουν αυτές οι δυνάμεις και παρά τις υπαρκτές δυσκολίες, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις δυνατότητες που υπάρχουν για να μετρηθούν βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, στην άνοδο των αγώνων.

Ενα τέτοιο σημαντικό βήμα αγωνιστικής ανάτασης αποτέλεσε η στάση εργασίας και η συγκέντρωση που πραγματοποίησαν στις 31/1 οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν». Είναι σημαντικό βήμα γιατί η απόφαση για τη στάση εργασίας προήλθε από μαζική Γενική Συνέλευση. Υιοθετήθηκαν αιτήματα, όπως μόνιμη και σταθερή δουλειά, κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας, κατάργηση του διαχωρισμού νέων - παλιών εργαζομένων. Η στάση εργασίας συνδυάστηκε με μαζική συγκέντρωση στα κεντρικά γραφεία της Τράπεζας Πειραιώς (εργοδότρια στο «Ντυνάν»), συμβάλλοντας στον απεγκλωβισμό από τις λογικές της ανάθεσης της διεκδίκησης αιτημάτων σε δικηγορικά γραφεία. Καθοριστική συμβολή σε αυτές τις εξελίξεις είχαν οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Δημήτρης ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Πρόεδρος του κλαδικού Σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αττικής